အပြာစာအုပ်

ဖြိုးငယ်ငယ် က ဖဲဝိုင်းမှ ထကာ ထမိန်ကို ပြင်ဝတ် လိုက်သည် ။ တော်ပြီ မစု ရေ ဒီနေ့ တော့ နားတော့ မယ် ။ လုပ်စရာ လေးရှိ သေးလို့ ။ […]

ပြီးခဲ့ သည့် ရက်ပိုင်း က သင်းသင်း အမေက ရွာမှာ အလှူ လုပ်လို သည် ဆိုသဖြင့် အိမ်ကို ပြန်သွား ခဲ့သည်  ။ အလှူ ကို ဘုန်းကြီး ကျောင်းမှာ လုပ်မည်

အသား ညိုညို မျက်နှာ က သိပ် အလှကြီး မဟုတ် ပေမယ့် အသက် ဆယ့်ခြောက် နှစ်လို့ မထင်ရ လောက်အောင် သာမာန်ထက် ထွားကြိုင်းတဲ့ မိန်းမ ပျိုလေး အထူး သဖြင့် က

ဝေလကြီး သည် အိပုံ့တို့ သား အမိ ကို သူ့ အိမ်မှာ ခေါ်ထား လိုက်ပြီးတဲ့ နောက် ဟိုတုံး ကလို လမ်းဘေး ထမင်းဆိုင် တွေမှာ ကြုံ သလို စားနေ ရတဲ့

ကျမ မောင့်ကို အရမ်း ချစ်ပါတယ်  ။ ဒါပေမဲ့  မောင့်ဖေဖေကို ပိုပြီး သတိရ တမ်းတမိတယ်  ။  လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်လ လောက်က မောင့် ဖေဖေ ကျမကို သားမယား ပြုကျင့်ပြီး ကတည်းက

မောင်သက် ဆယ်တန်း စာမေးပွဲ ဖြေပြီး တော့ အဘွား တို့ ရွာသွား နေခဲ့သည် ။ ဒီမှာ က လွတ်လပ် တယ် အဘွားတို့ ကလဲ ဘာ လုပ်လုပ် မဆူ မဆဲ

ငါ သိပ် အထီး ကျန်တယ် သူငယ်ချင်း ။ ဒါကြောင့် နင့်ကို ငါ ကိုယ်ချင်း စာတယ် ”  လို့ ကျွန်တော် ပြောလိုက် တော့ နွယ်နီ က ကျွန်တော့် ကို

ဒီ တစ်ခေါက် ခြံထဲကို လာတာ ဦးစိုင်းမောင် တစ်ယောက်ထဲ ဖြစ်လို့ နန်းခမ်းနွယ် အံ့အော နေသည် ။ ခါတိုင်း တောင်ကြီး က နေ ဟဲဟိုး ကော်ဖီခြံ ကို လာတိုင်း စော်တစ်ပွေ

”  အမ လေး … အအ … နာလိုက် တာ … ဟင့် … တော်ပါ တော့  “ နွေး လေ နာလွန်း လို့ တောင်ပန် ရင်း