အပြာစာအုပ်

ပိုးသား နက် ဝန်ထမ်း ဝတ်စုံ လေး ဖြင့် သီရိ ခပ်သွက်သွက်လေး ရုံးခန်းသို့ ဝင်လာခဲ့သည် ။ သီရိ ဆိုတာက မြူနှင်းကုမ္မဏီကြီး ရဲ့ အတွင်းရေးမှုး တစ်ယောက် ဖြစ်သလို ထို ကုမ္မဏီပိုင်ရှင် […]

” ခု န   ဖုန်းဆက်တာ  ဒီအိမ်လား မသိဘူး ” ” ဟုတ် … ရေဗူး မှာထားတာပါ ” ” ကျနော် ဒီရပ်ကွက် လမ်းထိပ်ကပါ … ရေသန့် ရောင်းတာ

ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်  ဒေါက် လူ ဖြစ်ဖို့ ဆိုတာ အင်မတန် ခက် ဆိုဘဲ  လူ့ပြည် က အပ်ဖျား နဲ့ ဗြမ္မာပြည်က အပ်ဖျား ထိချင်ထိ မယ် လူဖြစ်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့။

ကြာခဲ့ ပါပြီ ။ ၈၂ –  ၈၃ လောက်က ထင်တယ် ။ တီဗွီ ဆိုတာ ပေါ်ကာစ ၊  ကျနော်တို့ လမ်းထဲ မှာ တီဗီရှိ တဲ့ အိမ်က တအိမ်ထဲ

ပေါင်တန်ကို ထမ်းတင် ထားသော ကြောင့် ခင်ထားငယ် ၏ ဖင်သားကြီး နှစ်ခု သည် ပြော့ပြော့ အိအိ ပုံ့ပုံ့ ကြီးဖြစ်နေ သည် ။ မင်းဇော် သည် ခင်ထားငယ် ၏ ဖင်သားကြီး

သူ ဆိုတာ က မောင်မောင်ဦးပါ။ သူတို့ ဆိုတာက မောင်မောင်ဦးနဲ့ သိင်္ဂီမော်တို့လင်မယား။ ကျွန်မကတော့ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း။ နေရာကမြန်မာရိုးရာ သင်္ကြန်ပွဲကျင်းပနေနဲ့ မြန်မာနိုင်ငံပြင်ပက တစ်နေရာ။ ဒီကိုလာရင်း မောင်မောင်ဦးနဲ့ စုံမိတယ်။ သူတို့လင်မယားနဲ့ မတွေ့ဖြစ်တာ ခြောက်လလောက်ရှိပြီ။

စိတ်ပျက် လိုက်တာအမေရယ်  ရှေ့ရေးကို မတွေးချင်တော့ဘူး သေသာ သေလိုက်ချင်တော့တယ် အဲ့လ်ုလည်း ဘယ်ဟုတ်ပမလဲ သမီးရယ်.. ဘယ်သူမှေ တာ့ကြုံချင်ပါ့မလဲ ဒါမယ့်လည်း ဖြစ်ချိန်တန်လို့ဖြစ်လာတော့ ရင်ဆိုင်ရမှာပေါ့” မိုးတဖွဲဖွဲကျနေသော ဇူလိုင်လညနေခင်းတစ်ခုတွင် အသက်၃၆နှစ်အရွယ်. အရပ်၅ပေ၄လောက်ရှိပြီး တင်ကားရင်စွံကာအ သားအရည်ညှိညှိညက်ရှိသော

တ ဖြောက်ဖြောက် ရွာနေတဲ့ မိုးည တစ်ည … ကျွန်တော် အိပ်ယာ ပေါ်မှာ လဲလျောင်း ရင်း မျက်နှာကျက် ဆီသို့သာ ငေးမောရင်း လက်ရှိ ဖြစ်ပျက်နေတဲ့ အကြောင်း အရာ တစ်ခုကို စဉ်းစားလို့

မိုးအောင်သူ မှာ မကြာ သေးမီ က မှ သချာၤ အဓိက နူင့် ကျောင်းပြီးခဲ့တာ ဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း ဘာလုပ်စားရမည်မှန်း မသိ၊ နဂိုလ် ထဲက သူ့ အကို ကိုမောင်ဟန် တို့