အပြာစာအုပ်

“ ဟိုင်း   ဦးကိုကိုကြီး ”  “ ဟုတ် ကိုရန်ပိုင် ဗျ ”  “ ဟိုနေ့ က တင်တယ် ကပ်ကို ကွတ်ကိုး လေး မိုက်တယ်ဗျ ”  “ ဟုတ်လား […]

ကျမ အမည် က အိသန္တာ လင်း ပါ။အသက်က ၂၀ရှိပြီ။အိမ်ထောင်နဲ့ဆိုပေမဲ့ ထန်နေတဲ့စော်လေးပါ။ ကိုမင်းမော် ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ကျမပိုလွတ်လပ်လာတယ် ။ ဦးမောင်ကိုဖုန်းဆက်ခေါ်လိုက် တယ်။ဦးမောင်ရောက်မလာခင် အဝတ်ဗလာချွတ်ပြီး ရေးချိုးခန်းထဲရေချိုးလိုက်တယ်။ဆပ် ပြာမြုပ်တွေနဲ့ကျမနို့တွေကိုပွတ်သပ်နေတုန်း ဦးမောင်ရောက်လာတယ်။ဦးမောင်နဲ့ကျမ ကို မင်းမော်ကွယ်ရာဖောက်ပြန်နေကြတာလေ။အခုလို

နွေဦး ကာလ တစ်ခု၏ တိမ်ထူ သော ညနေခင်း တစ်ခုတွင် ကျွန်တော်နှင့် မမသဲတို့ စတင် တွေ့ဆုံ ခဲ့ကြသည်  ။ ကျွန်တော် က လူပျိုပေါက် အရွယ် ရှစ်တန်းနှစ် တက်ရန် ကျောင်းပိတ်

မောင်မင်းဆွေနွယ် အသက်  (၂၇) နှစ် အထက်ပါ စာတမ်း ကပ်ထားတဲ့ ကားကြီး တွေ တန်းစီ ရပ်ထားတဲ့ အရှေ့ က ကိုယ်ပိုင် ကားလေး ထဲမှာ ရွှေစင် တစ်ယောက် အရုပ် ကြိုးပြတ်

သန်းနု တစ်ယောက် ထင်းစည်းလေး အသာချရင်း ထန်းပင် ပေါ်က ထန်းရည် ချိုအိုးတွေနဲ့  အလုပ် များနေတဲ့ ဦးသိန်းရွှေကို မော့ငေး ရင်း  ဦးလေး ရေဆာ လာလို့ အမောပြေ ထန်းရည်တိုက်အုံး နော်..အေး ခဏ

ကျွ န်တော့် ဘဝ ရဲ့ ပထမဦးဆုံး လူပျိုရည် ကိုစုပ်ယူ သောက်သုံးခွင့်ရလိုက် တဲ့ ကံထူး တဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် ကပညာတတ် အင်ဂျင်နီယာ မမ တစ်ယောက်ပေါ့ အသက် က ၃၄ နှစ်

“ ဟူးးးး . . မောလိုက် တာ . .  လမ်း တွေ ပိတ်လိုက်ပုံများ.. ကားမောင်းရတာ နှဖူးကချွေး ဒက်ရှ်ဘုတ်ပေါ် ငေါက်တောက် ပန်းတယ် အဟုတ်..” “အွန်း.. ကျေးဇူးရှင်.. ရောက်လာတာနဲ့

အသက် ( ၁၈ ) နှစ် အရွယ် ချောမော လှပ ၊ တောင့်တင်း ဖြူဝင်း သော မိန်းကလေး တစ်ယောက် ဗင်ကား အဖြူ လေး၏ ကား တံခါးကို ဆွဲဖွင့်

ကျွန်မ မှာ အပျိုကြီး တစ်ယောက် ဖြစ်ပါသည် ။ လူ တကာ က ကျွန်မ ကို အပျိုကြီးလို့ အသိ အမှတ် ပြုထားကြပါ သည် ။  အမှန် တော့ လင်ရယ်