အပြာစာအုပ်

ရန်ကုန် မှ မန္တလေး သို့ ထွက်ခွာ မယ့် အမှတ် (၅) အဆန် အမြန် ညရထား ကြီးရဲ့ အိပ်စင်တွဲဆီ မီချယ် အချိန်မီ ရောက်လာခဲ့တယ်။ အဝတ်အစားထည့်တဲ့ အိတ် တစ်လုံးပဲ ပါတာမို့ […]

စိုးယုမော် အိပ်မက် မက်သလို ဖြစ်နေသည် ။ မချောနှင့် သူမ နှစ်ယောက်သား မချော မိတ်ဆွေ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ဆိုသူရဲ့ အိမ်ခန်း တစ်ခုထဲမှာ သဲကြီး မဲကြီး အချစ် ရေယာဉ် ကြောထဲ မျော

ကျမ ဟာ ကိုကို့ ကို သိပ်ချစ် တယ် ။ အသည်းထဲ စွဲအောင် ကို ချစ်တာ ရှင့် . . ။ ကိုကို က သိပ် ကြင်နာ တတ်တာ

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို၏ လီးတန်ကြီးကို သေသေချာချာကိုင်ဆွပေးရင်းက ပိုပြီး စိတ်တွေကြွတက်လာရလေသည်။ “လဲ့..ဇော့်..လီးကြီးကို ကြိုက်လားဟင်..” “လဲ့…မရှက်စတမ်းပြောရရင် လဲ့လေ ဇော့်လီးကြီးကိုဘဲ ကြိုက်နေပြီသိလား။လဲ့ စောက်ခေါင်းထဲမှာလဲ မချောင်ဘူး။ပြီးတော့ သိပ်အားရပါးရ ရှိတယ်ကွယ် နောက်ပြီး အရှည်လဲ ပိုတယ်သိလား။ဒီလို

လွင်မာ ရှစ်တန်းအောင် တော့ ရွာမှ က အထက်တန်း ကျောင်း မရှိလေ တော့ မြို့ က ဒေါ်လေးက သူ့ အိမ် က နေ ကျောင်းဆက် တက်ဘို့ ခေါ်ထား သည်

ကျွန် တော်  (၆)  ထပ်၏ လှေခါး ထစ်များကို နင်းပြီးသော့ဖွင့် လိုက်သော အခါ ရေချိုးခန်း မီးလင်း နေကြောင်း တွေ့ရသည် ။ အိမ်ရှေ့ ဆိုဖာ ပေါ်မှာ ပစ်လှဲပြီးအမောဖြေ နေတုန်း နော်မူထွက်

သူငယ်ချင်း  (၃) ယောက် . . သူဇာ . .  နှင်းအိ . . အောင်ကြီး . . တက္ကသိုလ် ပထမ နှစ် စာမေးပွဲဖြေပြီးလို့ ၃ယောက်သား ပျော်ပျော်ပါးပါး

မမမြိုင် မှာ အသက် သုံးဆယ် ခန့်ရှိ ကလေး တစ်ယောက် အမေ မုဆိုး မလေး ဖြစ်သော် လည်း အပျိုစင် ကဲ့သို့ ပင် လှပ နေသူလေး ဖြစ်၏ ။ တဆုပ်

ည လေပြေညှင်း က ဖြူငယ့် ဆံနွယ် ပျော့ပျော့ များကို တိုးဝှေ့ ဆော့ ကစား သောအခါ ရှုပ်ထွေး နေ သော စိတ် များ အနည်းငယ် ပြန် ကြည်လင် လာရသည်