အပြာစာအုပ်

ကျွန်မ ဘဝရဲ့ ရင်ခုန် ပျော်ရွှင်ခြင်း  ဆန္ဒတွေရဲ့ ပြည့်စုံခြင်း  မှားမှန်း သိပေ မယ့် ဆက်တိုး သွားခြင်နေ မိခြင်း များဖြင့် ရောထွေး နေသော စိတ် အာရုံကို ဖြစ်ပေါ် သွားစေ သည်မှာ […]

အခန်း ထဲမှာ လူ တစ်ယောက် ရောက်နေ တယ်ဆိုတာ ဦးဘသော် သိ တယ် ။ သိမှာ ပေါ့ အသံ တွေ ထွက်နေ တာကိုး ။ ယာဉ်မောင်း မောင်စိုးသိုက် ရဲ့

မီးရဲ့ နာမည် က နှင်းရတီ ။ အသက် က တော့  (၂၃) နှ စ်။ မန်နေဂျာ လက်ထောက် ။ မီး က နယ် က ပါ ။

သား ထပီ လား ဒီမှာ ထမင်းကြော် ထားတယ် နော်  “ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ ”  အမေ့ အား စကား ပြန်ပီးနောက် စိုးကျော် လက်ဆေးကန် တွင် မျက်နှာ သစ်လိုက်သည်

ကျမတို့ မိသားစု နေတာက ပဲခူးမြို့နယ် ထဲ က ကျဉ်ဆုံ ကြီးရွာမှာပါ .. ။ ကျေးရွာ ဆိုပေမယ့် ရွာကြီး ဖြစ်ပြီး အဝေးပြေး လမ်းမကြီး ဘေးမှာလည်းရှိ နေလေ တော့အတော် စည်ကားပြီး

အတင့် ဟု အများက ခေါ်ကြ သော တင်မေလှ သည် တော်တော် လှသည် ။ အိုး က လည်း လုံးကျစ် နေသည် ။ ကိုယ်လုံး ကလည်း သွယ်သွယ် လေး

အသက် အစိတ်မှာ ပုခက် မချိတ်ရရင် တစ်သက် မနိတ်ဘူး ဆိုတဲ့ စကားရှိ ပေမယ့် ညိုမောင်အဖို့ က တော့ အသက်(၂၆) နှစ် ရောက်မှ ရှားရှား ပါးပါး ရည်းစား လေးတစ်ယောက် ရခဲ့ရသည်

ကိုတွတ်ကြီး သည် လက်မှ နာရီကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီး ခပ်သုတ်သုတ် လမ်းကို ဆက်လျောက် နေသည် ။ အချိန် က ညနေ ငါးနာရီ ကျော်ကျော် သာ ရှိသေးသော် လည်း မိုးသာများ

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို ၏ ရဲ့ဟာကြီး ကို သေသေ ချာချာ ကိုင်ဆွ ပေးရင်း က ပိုပြီး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရလေ သည် ။  “ လဲ့………ဇော့်……လီးကြီး ကို