အခန်း (၁) “ဒိုင်း” သေနတ်သံကား ကားလမ်းမပေါ်တွင် ကျယ်လောင်စွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။ ကားပေါ်ပါ ခရီးသည်များကား ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားကြရာဝယ် ဒေါ်မေဝင်းမောင် တစ်ယောက်လည်း အပါအဝင် ဖြစ်တော့သည်။ “အားလုံး မသေချင်ရင် ကိုယ့်မှာပါတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေကို ထုတ်ပြီး […]
အချိန်မှာ 1938 ခုနှစ် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေသပိတ် တပ်မတော်ကြီး ရန်ကုန်မြို့တော် သို့ချီတက်သွားသည်မှာ ရက်သတ္တပတ်ပင် ပြည့်မြောက်ခဲ့သည့် အချိန်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ရေနံမြေ မြို့တော်၏ အရှေ့ဖျား ရွာစုလေးဝယ် တပ်မတော်ကြီးနှင့် တပါတည်း ချီတက်သွားကြပြီဖြစ်သော အိမ်ရှင်ယောက်ျားများ
ကျနော်က ချစ်သူကို အရမ်းချစ် အရမ်းသဝန်တိုတဲ့ သူပါ။ ကျနော့်ချစ်သူကို စေ့စေ့ကြည့်တာတောင် ကြိုက်တဲ့သူ မဟုတ်ပါဘူး။ ကျနော့်လို လူမျိုးက (Cuckold) ကပ်ကိုး စိတ်ဝင်စားလာမယ် ကျနော့်မိန်းမကို သူများတွေ တက်လိုးတာကြည့်ပြီး ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်နေမိမယ်လို့ ထင်တောင် မထင်မိထားပါဘူး။
မနက်ဖြန် သင်္ကြန်ကျတော့မည် ။ မေဦးတို့နေတဲ့ ရပ်ကွက်လေးက ချောင်ကျတော့ သိပ်မစည်ကားလှ ။ မြို့ထဲမှာတော့ သင်္ကြန်မဏ္ဍပ်တွေ အများကြီးနဲ့ အရမ်းစည်သည် ။ ခါတိုင်းနှစ် သင်္ကြန်တွေ မြို့ထဲ မလည်ဖြစ်သော်လည်း ယခုနှစ်တွင်တော့ အဖေ့သူငယ်ချင်းက သူတို့အဖွဲ့တွေ
ဝေလွင် နှင့် ကလျာတို့သည် ညားခါစ လင်မယားများ ဖြစ်ကြသည်.. ။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဖက်မိဘများနှင့် အတူမနေချင်ကြပေ…။ ကြင်စဦးမို့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဝုန်းချင်သလို ကုတင်ကျိုးသွားအောင်အထိ ဆောင့်ချင်ကြလေသည်….။ ထို့ကြောင့် နှစ်ဦးသား အလုပ်ပိတ်ရက်မှာ အိမ်ငှါး ရှာထွက်ကြလေသည်…။
ကျွန်မ နာမည်က သီတာပါ။ အသက်က ၂၅ ပေါ့။ ကိုကျော်နဲ့ အိမ်ထောင်ကျတာ ၄ နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီ။ ကျွန်မဟာ အတော်လှတဲ့အထဲမှာပါတယ်။ ပြောရမယ်ဆို ကျောင်းတက်တုန်က Major Queen အပြင် အခြား Talent ပိုင်း
“ဖြိူး စားလေ… ရော့” စားပွဲပေါ် ရှိ ပန်းကန်ထဲက ဘူးသီးကျော်တစ်ခုကို ကောက်ယူပြီး ဖြိုးဆိုတဲ့ ချစ်သူလေးကို ဖိုးကျော်က ခွံ့ကြွေးလိုက်သည်။ ဖြိုးကို ဖိုးကျော် မြတ်မြတ်နိုးနိုးကို ချစ်ရှာသည်။ ချစ်သူသက်တမ်း(၂)နှစ် အတွင်းမှာ လက်ကိုင်ရုံ ပါးလေးနမ်းရုံကလွဲပြီး
“ ဟိုင်း ဦးကိုကိုကြီး ” “ ဟုတ် ကိုရန်ပိုင် ဗျ ” “ ဟိုနေ့ က တင်တယ် ကပ်ကို ကွတ်ကိုး လေး မိုက်တယ်ဗျ ” “ ဟုတ်လား
အ ချိန် မှာ ၁၉၈၈ ခု နှစ် အစ ပိုင်း … ။ အင်းစိန် ဗဟို အကျဉ်းထောင် ။ ဘသန့်ထူး သည် ပြီးခဲ့ တဲ့ အတိတ် က