အပြာစာအုပ်

အောင်အောင်  တစ်ယောက်တည်း ဆိုတဲ့ အသိနဲ့ မကောင်းတာ လုပ်ရန် အဆင်သင့် ။ မျက်နှာ မူရာ မှာ ရှိတဲ့TVထဲ ကကိုယ် တုံးလုံး ဖိုမစုံတွဲရဲ့ လှုပ်ရှားမှု တွေ ကြောင့် ကာမ စိတ်တွေတဟုန်ထိုး […]

လူ တိုင်း မှာ နှလုံးသား တစ်ခုစီ ရှိ ကြ တယ် ။  ဒါပေ မယ့် ကျမ ဆီမှာ ရှိတဲ့ နှလုံးသား ကို တော့ ဖောက် ထုတ်ပစ် လိုက်ချင်

ကျနော် မန္တလေး က နေ ရန်ကုန်ကိုရွှေမန်းသူအိပ်စ်ပရက်စ်ကားနဲ့လာခဲ့တယ်။ကားကညနေ၅း၄၅မှာကားကြီးဝင်းကစထွက်တယ်ဗျ။ကျနော်ကခုံနံပါတ်၁၅ဆိုတော့ပြူတင်းပေါက်ဘေးမှာလေ။ခုံနံပါတ်၁၄ကလွတ်နေလို့စပါယ်ယာကိုမေးတော့ကျောက်ဆည်ကတက်မှာတဲ့။ကျနော်လည်းမှေးပြီးလိုက်လာတာပေါ့။ကားထဲကမီးတွေလင်းသွားလို့ကျနော်မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ကျနော်ခုံဘေးကခရီးသည်အစ်မတစ်ယောက် ဖြစ်နေတယ်။သူနဲ့ကျနော်အပြန်အလှန်မိတ်ဆက်ကြတယ်။ဆောင်းတွင်းမို့အအေးဒဏ်ခံနိုင်အောင်ဆောင်တွေပေးထား တယ် ။ ”မောင်လေး-မအေးဘူးလား–ဆောင်ခြုံလေ”ဆိုအဲ့ဒီအစ်မကြီးကစေတနာနဲ့ပြောရှာတယ်။ကျနော်တို့ကငပေငတေလိုနေတဲ့ကောင်တွေမို့လား။ဒါနဲ့ကျနော်ဆောင်ခြုံထားလိုက်တယ်။အဲ့ဒီအစမကြီးအသက်ကခန့်မှန်းရင်၃၀ဝန်းကျင်လောက်ရှိပြီ။ကျနော်ထက်၈နှစ်ကျော်လောကြီးမယ်။ညိုချောဗျ။ရီလိုက်ရင်ပါးချိုင့်ကပါသေးတယ်။ကျောက်ဆည်ကနေကားဆက်ထွက်တော့ကျနော်လည်းအိပ်လာတာပေါ့။ကျနော်တမှေးအိပ်ပျော်နေတုံးမှာဘဲကျနော့်လီးကိုတစ်ယောက်ယောက်ကကိုင်စွနေသလိုခံစားရလိုက်လို့မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ဘေးကအစ်မကပြုံးပြတယ်။ ”အဆင်ပြေလားတဲ့”မေးတယ်။ကျနော်လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တယ်။ဒါမိန်းမတွေရဲ့အားသာချက်ဘဲနော်။သူတို့စိတ်ထလို့ဘယ်ယောကျာ်းကိုမဆိုစလိုက်ရင်ဘယ်သူကမှညင်းတာမရှိဘူးလေ။ယောကျာ်းသာနှာထပြီးတစ်စိမ်းမိန်းမကိုဒီလိုသွားလုပ်လို့မှမရတာနော။သူလက်ကကျနော်စောင်ထဲလျှို သွင်းပြီးပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်စွနေတာလေ။ကျနော်ပုခုံးကိုမှီလာလို့သူအသက်ရှုမြန်နေတာကိုသိလိုက်တယ်။သူလည်းအတော်စိတ်ထနေပုံဘဲ ဗျ။ကျနော်လည်းဘေးကစောင်ခြုံထဲလက်လျှိုသွင်းပြီးဖက်လိုက်တယ်။နောက်နို့တွေကိုပွတ်ကစားပေးလိုက်တယ်။ သူဝတ်ထားတာဘလောက်အကျီမို့ကျောအောက်ကနေမတင်လိုက်ပြီးဘရာချိတ်ကိုဖြုတ်ဖို့ လုပ်တော့သူရှေ့ကိုနဲနဲကုန်းပေးတယ်။ဘရာစီယာချိတ်လည်းပြုတ်ရော နို့ကိုကိုင်တော့တာပေါ့။အိုတင်းနေတာဘဲဗျာ။နို့သီးခေါင်းကလည်း ပြောင်းဖူးစေ့လောက်လေးဗျ။တအင်းအင်းညီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။သူလက်ကလည်းလီးကိုစွနေရာကနေပုဆိုးကိုဖြေပြီးကိုင်ထားတယ်။လီးရည်ကြည်တွေနဲ့လီးထိပ်ကိုပွတ်တာဗျာ။ကျနော်ကြင်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွာတာပေါ့။နောက်ဂွင်းထုပေးတော့တာဘဲဗျ။ ကျနော်ကိုသူ့ဘက်လှဲ့ခိုင်းပြီးကစ်ဆင်ဆွဲသေးတယ်။တစ်ကားလုံးလည်းအိပ်နေ ကြပြီလေ။ကျနော်လည်းဖက်ပြီးနို့ကိုင်နေတဲ့ဘယ်လက်ရုတ်ပြီးထမီထဲလက်လျှိုသွင်းလိုက်တယ်။ဟာဗျာအရည်တွေမှရွှဲနင့်နေရောဘဲ။ကျနော်လည်းလက်ခလယ်နဲ့စောက်စိကိုဖွဖွလေးကုတ်ဆွဲလိုက်တာပေါ့။ “မောင်လေးရယ်–“ရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတယ်။သူလက်ကလည်းဂွင်းထုပေးတာမြန်လာတယ်။ပြီး”မောင်လေးဒစ်က–အကြီးကြီးဘဲနော်”လို့ပြောသေးတယ်။ကျနော်လည်းပြီချင်လာပြီလေ။ဒါကြောင့်လီးရည်တွေပန်းထွက်ရင်ကားကပေးထားတဲ့စောင်မှာပေမှစိုးလို့ပုဆိုးကိုပြန်အုပ်လိုက်တယ်။ ”ပြီးတော့မှာလား”တဲ့မေးတယ်။ကျနော်ခေါင်းညိမ့်

မိုးဟိန်း ကို ယုံစားပြီး လိုက်ပြေး လာမိတာ မှားပြီလားဟု ယုဇနနောင်တရနေသည်။ အရက်မူးရင် ရန်ရှာတတ်သည့်လင်ဖြစ်သူ အောင်ခင်ကိုစိတ်ကုန်ပြီး အရင်ထဲကကြာကူလီဟု နာမည်ကြီးသည့် မိုးဟိန်းနှင့်မူဆယ်ဘက်ကိုလိုက်ပြေးလာပြီး မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားပိုင်သည့် မြို့စွန်ကခြံတစ်ခြံမှာအတူနေကြသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကတော့ မြို့ထဲမှာနေတာမို့ မြို့စွန်ခြံထဲမှာ လွတ်လပ်လှသည်။ မိုးဟိန်းအစ်မလင်မယားကလဲ

ထားထား သူမ လုပ်ချင် တာတွေ အားလုံး လုပ်ခဲ့ ပေမဲ့ နေစိုးဝေ ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့  ငြိနေ တယ် ဆိုတဲ့ သတင်းလဲ ရရော မခံချိ မခံသာ ဖြစ်ပြီး နေစိုးဝေ ကို

ခုတင်ပေါ် ဒူးလေး ထောင် ထိုင်နေတဲ့ သူမ ထမီလေးကို အသာ မတင်ပီး အမွှေး ရေးရေးနဲ့ ခြေသလုံး လေးတွေကို ပွတ်သပ်ဆုပ် နယ်ပီး အနမ်းလေး ပေးလိုက် တယ် ။ အပြင် ပန်း

အ ဟမ်း …  အ ဟမ်း  …  အိမ်ထဲ မှာ နှစ်ယောက် ထဲ ရှိတုန်း ကေခိုင် နဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင် ကို မေ့လျော့ ကာ လျှာချင်း စီးချင်း

ပါးစပ် က နေ ညည်းညူ သံတွေ တရစပ် ထွက်ပေါ် နေသည် ။ ယောက်ျား ဖြစ်သူ ကိုမင်း နှင့် လက်ထပ်ပြီး လို့ သုံးနှစ် လောက်ကြာ တာ တောင် ဒီလောက်

“ ဟူး … … . ” လက်ကျန် ငွေ ကို စစ်ကြည့် ရင်း မြတ်သူ လေပူတစ်ချက်ကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ငွေက (၁၅၀၀၀) ခန့်သာ ကျန်တော့သည်။ လကုန်ဖို့ကလည်း (၁၃)