အပြာစာအုပ်

နွေ၏ အငွေ့ အသက်တို့ စတင် လာပြီဖြစ် သော မတ်လ ၏ နောက်ဆုံးရက် တစ်ရက် …. ။  လူကိုက်ဖူး သော ကျားသည်  ပိုမို ရဲတင်းသည့် ပမာ အတွေ့ အကြုံ […]

“ အဟင်း  …  အား … ကောင်း လိုက်တာ အောင်ရယ်  … .  ဘယ်လို တွေ လုပ်နေ တာလဲ ”  တိတ်ဆိတ် သော ညနှင့် အခန်းငယ် လေးထဲ

ကျွန်မ နာမည်ကစန္ဒီ…အသက် က  (၂၇) နှစ်…အင်းစိန်ဈေးထဲမှာအလှကုန်နဲ့အဝတ်အထည်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်လေ…ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ အတွက် စောစောထ ချက်ပြုတ်ပြီးရင် ရေချိုးရဦးမယ် . . ဪ..စန္ဒီကတစ်ကိုယ်တည်းနေတာလေ…အပျိုလားဆိုတော့မဟုတ်ဘူး..စန္ဒီ အမျိုးသားက သင်္ဘောသားလေ..အဲ့တော့လဲအတန်အသင့်စုမိဆောင်မိလေးရှိခဲ့တာပေါ့..သိတဲ့အတိုင်းပဲသင်္ဘောသားဆိုတော့အလှအပလဲကြိုက်မိန်းမကြမ်းလဲကြေသပေါ့ရှင်…ခေတ်လဲမှီပါ့…စန္ဒီ ကိုလဲယောကျာ်းရပြီးရင်ခန္ဓာကိုယ်အလှပျက်မှာစိုးလို့gym ကားခိုင်းခဲ့တယ်သူလဲပြန်လာရင် စန္ဒီ နဲ့အတူတူgymလိုက်ကစားတယ်လေ..အင်း…ခုဆိုကိုကိုမရှိတော့တာ၆လတောင်ပြည့်တော့မယ်….သင်္ဘောသားဆိုတော့လဲပင်လယ်မှာပဲဇာတ်သိမ်းတက်ကျတာပါပဲလေ…ကိုကိုမရှိထဲကညတိုင်းကိုကိုနဲ့အတူတူချစ်ပွဲဝင်ခဲ့ကြတာကိုသတိရမိတယ်..သတိရတိုင်းလဲ ကိုကိုဝယ်ပေးထားတဲ့ ဘိုင်ဘရေတာနဲ့

ကျတော် က ဆရာဝန်တစ်ယောက်ပါ ။ နံမည်ကတော. အောင်မြတ်ပါ။ စစ်တပ်ကနေ ပြောင်းလာတဲ. ဆရာဝန်ကြီးပေါ.ဗျာ။ အသက်ကတော. ၃၅ နှစ်ဗျ။ မိန်းမလား ရှိတာပေါ.၊ အသက် ၂၅နှစ်အရွယ် ဆရာဝန်မလေးပေါ.ဗျာ။ ကျတော်လား သူ.အရင် အများကြီး

ကျွန်မ နာမည်က အေးမို့မို့ ။ ကျွန်မ ဟာ ဧရာဝတီတိုင်း ပုသိမ်ခရိုင် က ကျေးရွာလေးတစ်ခုမှာ နေထိုင်ပါတယ်။ အဖေအမေတို့က ဆန်စက်ထောင်ထားတဲ့သူတွေပါ။ ကျွန်မတို့ ဧရာဝတီတိုင်း ဟာ တိုင်းပြည်ရဲ့ထမင်းအိုးဟင်းအိုးလို့တော့ လူတွေပြောတာ ကြားဖူးပါတယ်။ နေထိုင်သူအများစုက

ကျွန်မ စိတ် ကသိကအောင့် ဖြင့် အခန်းထဲ ရောက်နေသည် မွေ့ယာ ထူထူဖြူဖြူ တွေက သဘောကျစရာ ဖြစ်ပေမယ့် စိတ်ထဲ မတင်မကျ အကိုနဲ့ စပြောလာတုန်းက နောက်ပြောင် နေသည် ဟု ထင်ခဲ့မိ သည်

မော်ကြီး ဇော်ဝိတ်တို့ အိမ်ကို အဝတ်တစ်ထည် ကိုယ်တစ်ခု နဲ့ ရောက်ခဲ့ တာပါ ။ ငယ် သူငယ်ချင်း ဆိုတဲ့ သံယောဇဉ် နဲ့ ဇော်ဝိတ် က မော်ကြီး ကို သူတို့အိမ် မှာ

”  ဘာဖြစ် နေတာလဲ … သဲရယ် … ပြောဆို လည်း မပြောဘူး ” ” ဟူးးးးးး  ……  ဘယ်လို ပြောရ မှန်းတောင် မသိပါဘူး …… သော်သော်ရယ်  ” 

အချိန် က ညနေဆည်းဆာ အချိန်ဖြစ် သည် ။ ရွာလမ်း တလျှောက် အသက်သုံးဆယ်လောက် ရှိသော အသား နီစပ်စပ်နှင့် တရုတ် ကပြားပုံ ပေါက်နေသော လူ တစ်ယောက် လျှောက် လို့လာသည်။ ထိုသူမှာ