အပြာစာအုပ်

မိုးလင်းခါနီးအထိ အရသာကိုသိကြလားရှင်

မိန်းမ ငယ် လေး တစ်ယောက် ထမိန် ရင်လျှ ားဖြင့် အဝတ် လျှော်ဖွတ်နေသည်။ သူမသည် အသက် ဆယ့်ရှစ် နှစ် ပြည့်ပြီးကာစ။ အပျိုပေါ် ဝင်စ ဖြစ်လင့်ကစား၊ သူမ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ဖွံ့ထွားလှသည်။

အပြာစာအုပ်

စိန်ခေါ်လို့ကတော့ အံကြိတ်ပြီးဇိမ်ခံပြစ်လိုက်မယ်ရှင့်

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို ၏ ရဲ့ဟာကြီး ကို သေသေ ချာချာ ကိုင်ဆွ ပေးရင်း က ပိုပြီး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရလေ သည် ။ “ လဲ့………ဇော့်……လီးကြီး ကို

အပြာစာအုပ်

အပြောင်းအလဲလေးနဲ့ဆိုတော့ ပိုပြီးအရသာရှိတာပေါ့နော်

အိမ်နီးချင်း များ ဆိုတာ ထက် ခြေရင်းခန်း ဆိုပိုမှန် မယ် ။  ကျွန်တော်တို့ အရင်အိမ် က သစ်သားအိမ် လေးခန်းတွဲကိုး ။ နောက်မှ တိုက်ဆောက် လိုက် တာ ။ အဲ့တုန်း

အပြာစာအုပ်

အားလုံးပဲတူတူကောင်းဖို့ စလိုက်ကြစို့ရှင်

ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။

အပြာစာအုပ်

ပြောင်းပြန်သီအိုရီက အဲ့လောက်တောင်ကောင်းသလားရှင်

“ ရှူး  …  …  . .  ဟား” လေယာဉ်ပေါ်က အဆင်းတွင် အေးမြပြီး လတ်ဆတ်သော ရန်ကုန်ဧ။် ဒီဇင်ဘာလေကို တဝ ရှူပြစ်လိုက်သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု နှောင့်နှေးသော နိုင်ငံ တွင် ဖြစ်လေ့ရှိသော

အပြာစာအုပ်

စွယ်စုံတော်တဲ့ ကိုကိုရယ်

ခံဝန်း ကျယ်ကြီး တစ်ခု ၊ နှစ် ဧကခန့် ကျယ်ဝန်း သည် ။ ထိုခြံဝန်း ကျယ်ကြီး အတွင်းရှိ တစ်ထပ် တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင် ဆေးသုတ် ထားသည် ။ တစ်ထပ်တိုက်