“ လာ . . မမ ရောက် ပြီ တက် ရအောင် . . ”  “ အင် . . ဘယ် ကို တက် ရမှာတုန်း […]

အောင်ထွန်းတို့ မိသားစု လေးယောက် အကို ဖြစ်သူ က တာဝန် နှင့် တစ်နယ် တစ်ကျေးမှာ ၊ အဖေ က တော့ ကုန်တင် ကားမောင်း ၊ အမေ က တော့

ဇင်မာဝင့် တစ်ယောက် စာအုပ် ထည့်ထားတဲ့ ကချင်လွယ်အိပ်ကို ရင်ခွင်ပိုက်ပြီး ရင်တထိတ်ထိတ် ဖြင့် ကျွန်းလှေကား ကြီးအတိုင်း တက်လာသည်၊ ဒီနေ့ ကိုမောင့် အိမ်သို့ စာလာသင်ရမည်မှာ တခြားနေ့တွေ နှင့် မတူ၊ ဟင်းလင်းပွင့် နေသည့်

မိန်းမ တစ်ယောက် ဟာ အနား မှာ အားကိုး အားထား ပြုစရာ ယောက်ျားသား တစ်ယောက် မရှိရင် မတင့်တယ် လှပါဘူး ။ ဒါကြောင့် လည်း ရှေး လူကြီး တွေ က 

ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက် လူ ဖြစ်ဖို့ ဆိုတာ အင်မတန် ခက် ဆိုဘဲ လူ့ပြည် က အပ်ဖျား နဲ့ ဗြမ္မာပြည်က အပ်ဖျား ထိချင်ထိ မယ် လူဖြစ်ဖို့ မလွယ်ဘူးတဲ့။

ကျွန်မ နာမည်က  မေဣနြေ္ဒအောင်  . .  ကျွန်မ က တစ်ဦးတည်း သော သမီး ဆို တော့အိမ်ကလဲ အရမ်း ချစ်ကြတာလေ  . . ငယ်ငယ် တည်း က ပတ်ဝန်းကျင်

ကျမ ဘဝတွင် ရည်းစား (၅) ယောက် ခန့် ထားခဲ့ ဖူးရာ (၂)ယောက် နှင့် သာ အလိုး ခံခဲ့ရဲ့ဖူးပြီး ရည်းစား မဟုတ်သူ သူစိမ်းများ နှင့်ပိုပြီး အချ ခံခဲ့ ရသည်

ညနေ လေးနာရီ ခွဲပြီးနေပြီ။ … ကိုလတ်တယောက် အိမ်ပြန်ရန် ဆေးရုံလှေကားမကြီးမှ ဆင်းတော့မလို့ဟန်ပြင်နေစဉ် နောက်ဖက်မှ အသံလေးတခုက ရုတ်တရက်ပေါ်လာ၏။ ‘ ဆရာ ပြန်တော့မလို့လား … ဟင်းဟင်းဟင်း .. ‘ ပြန်တော့မလားမေးတာ ဘာများ

ဒီနေ့ ဒေါ်မီမီခိုင်မင်း နေ့လည် ထမင်းစား ချိန်မှာ အပြင်ထွက်မစား .. ။ ပြီးခဲ့သောနှစ်ရက်လောက် မှာ ပွဲဆက်တွေ များခဲ့ ပြီး အစားတွေ မဆင်ခြင်ခဲ့ ။ ပြန်လျော့ရမည် ..။ မနက် ကထည့်ခဲ့တဲ့