မာက ကိုယ်ကို မှောက်ရက်လေး အိပ်နေရင်းက ခေါင်းကို ပြတင်းပေါက်ဘက်လှည့်ထားလို့ အခန်းဝကို မမြင်ရပေမဲ့လည်း အခန်းထဲကို သူဝင်လာတယ်ဆိုတာကို သိနေတယ်။ အဲဒီတုန်းက ကုတင်မှမရှိတာ။ အကုန်လုံးက ကြမ်းပေါ်မှာ ဖျာခင်းပြီး အိပ်ကြတာလေ။ မာ့ ရင်တွေခုန်လိုက်တာ အကျယ်ကြီးလိုပဲ။ သူကြားသွားမလားတောင် ထင်မိတယ်။ ခဏနေတော့ ခြင်ထောင်ထဲရောက်လာတယ်။ မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ထမိန်ပေါ်ကနေ စပွတ်ပေးနေတာခံရတယ်။ မာ့အသက်ရှူသံကို ပုံမှန်ဖြစ်အောင် မနည်းထိန်းနေရတယ်။
သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက မာ့ ခြေသလုံးလေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေရင်းနဲ့ ထမိန်ကိုပါ အပေါ်ကို လှိမ့်တင်လာတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒူးခေါက်ကွေးနားရောက်တော့ မာ့ပေါင်တန်တွေပိနေလို့ ထမိန်က ဆက်လှန်လို့ မရတော့ဘူး။ မာလည်း ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး။ ဟင့်အင်း မလုပ်ပါနဲ့လို့ ပြောရမလား၊ အိပ်မပျော်ဘူးဆိုတာပဲ ပြရမလား၊ ထမိန်ကို ဆွဲလှန်တင်လို့ရအောင် ကိုယ်ကိုပဲ ကြွပေးရတော့မလား၊ အတွေးတွေ ရောက်ယက်ခတ်လို့ပေါ့။ တကယ်လို့ သူကထမိန်ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဆွဲလိုက်ရင်လည်း မသိမသာလေး ကြွပေးလိုက်မယ်လေလို့လည်း စဉ်းစားနေမိသေးတယ်။
ဒါပေမဲ့ သူက ဆက်မလှန်ဘူးရှင့်။ လက်ကိုပဲ ထမိန်အောက်နေ ခြေသလုံး၊ ဒခေါက်ကွေးကနေတဆင့် ပေါင်တွေပေါ်ကို ပွတ်လာတယ်။ ယားလိုက်တာရှင်။ မာ့ကိုယ်လေးတောင် နည်းနည်းတွန့်သွားတယ်ထင်တယ်။ မာ့ပေါင်တွေ အသားတွေကပဲ အေးစက်နေလို့လားမသိ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေက နွေးနေတယ်။ သူလက်လက်ဖဝါးကြီးကလည်း ပေါင်ပေါ်ကို ရိုးရိုးမဟုတ်ပဲ လက်ချောင်းကလေးတွေက ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ ထိအောင် လိုက်ပွတ်တယ်။ မာ့ညီမလေးက သဘာဝ အရည်ကြည်လေးတွေ စို့နေပြီဆိုတာ မာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ သူ့လက်ထိပ်ကလေး အဲဒီဆီ မရောက်သွားပါစေနဲ့၊ ရှက်တာနဲ့ သေတော့မယ်လို့ တွေးနေမိတယ်။
“အွန့်…”
မာ့ကိုယ်လေး တွန့်သွားရုံမက ပါးစပ်က အသံလေးပါ ထွက်သွားမိတယ်ရှင့်။ မဖြစ်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်။ မာ့ပေါင်တွင်းသားတွေ ကြားကနေ တွားတွားတက်လာတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေက မာ့ ပေါင်ခွဆုံထိရောက်လာပြီး မာ့ ပင်တီပျော့ပျော့လေး အပေါ်ကနေ လှမ်းကိုင်လိုက်တာ မာ့ပိပိနှစ်ခမ်းသား အကွဲကြောင်းလေးကို တန်းထိုးမိလိုက်တာကိုး။ မာ့ရဲ့ မသိမသာ ကြွတက်သွားတဲ့ ဖင်လုံးတွေကို သူ့ညာဖက်လက်ဖဝါးနဲ့ ထမိန်ပေါ်ကနေပဲ ဖိကိုင်လိုက်ပြီး ထမိန်အောက် မာ့ပေါင်ကြား ရောက်နေတဲ့ သူ့ဘယ်ဖက်လက်က လက်ချောင်းထိပ်တွေနဲ့ မာ့ပိပိနှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွနေတော့တာပဲ။ မာတော့ ဟန်မဆောင်နိုင်တော့ဘူး။ မျက်နှာကို ခေါင်းအုံးပေါ် မှောက်ထားပြီး ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးစွပ်အစကို ကိုက်ထားလိုက်မိတော့တယ်။
သူ့ရဲ့ အတင်းမွှေနှောက် ထိုးချေဆော့ကစားနေတဲ့ လက်ချောင်းတွေရန်က လွတ်အောင် မာ့ဖင်ကို နောက်ကော့ကော့ပေးလိုက်၊ သူ့လက်ချောင်းတွေက လိုက်လာလိုက်နဲ့ အခုတော့ မာ့အိပ်ယာပေါ်မှာ ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပုံစံ ဖြစ်သွားပြီ ရှင့်။ အဲတော့မှ သူက မာ့ထမိန်ကိုလှန်ပြီး ခါးပေါ် ကွင်းလုံးတင်လိုက်ပြီး တဆက်ထည်းမှာပဲ မာ့အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုပါ ဆွဲချွတ်သွားတယ်။
” အို…”
မာ့ကိုယ်ကို ပြန်မှောက်ချလို့ မရအောင်လည်း မာ့ပေါင်တွေနဲ့ ဖင်ဆုံကြီးကို သူ့တံတောင်နဲ့ တွန်းထားသေးတယ်။ ဟင့် လူလည်ကြီး။ ဟော မာ့တင်ပါးတဖက်တချက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ ဆုပ်နှယ်ရင်းက မာ့ပေါင်ကြားထဲ သူ အသက်ရှူမှုတ်ထုတ်တဲ့ လေနွေးနွေးတွေ ရောက်လာတယ်။
” အု”
ပါးစပ်ကို ခေါင်းအုန်းနဲ့ ကပ်ထားလို့ အော်လိုက်သံလေး မသဲမကွဲ ထွက်လာပေမဲ့ သူကတော့ သိနေမှာပါလေ။ မာ့ညီမလေးကို ဒီလောက် သူ့လျှာကြီးနဲ့ အားရပါးရ ယက်နေတာ အသံထွက်မငြီးပဲနဲ့ ဘယ်လိုနေနိုင်ပါ့မလဲ။ မာ့ဖင်တစ်ခုလုံးကို ရမ်းခါနေရအောင်ကို ယက်တော့တာပါပဲရှင်။ ဒီလို မြို့နယ်သေးသေးလေးက တောသားတွေ ဒီလိုဟာမျိုးအတတ်တွေ ဘယ်ကများရပါလိမ့်လို့ နောက်ပိုင်းမှ မာ လေ့လာမိတာကတော့ ရွာထဲက ဗီဒီယိုရုံတွေ ကျေးဇူးကြောင့်လို့ပဲဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်ရှင့်။
မာ့ညီမလေးကို အစွမ်းကုန် ယက်ပေးနေလိုက်တာမှ မာ အိပ်ပျော်နေဟန်ဆောင်လို့ မရအောင်ကို ဖင်ကြီးတစ်ခုလုံး ရမ်းခါနေမိတော့တာပါပဲ။ သူယက်လို့ အားရသွားမှ ခေါင်းဖယ်သွားပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တာသိတယ်။ ဟော လာပါပြီရှင် နွေးနွေးမာမာကြီး။ မာ့ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းနုနုလေးကို အတင်တွန်းထိုးပြီး ဝင်လာတယ်။ မာ့ညီမလေး အတွင်းထဲက သဘာဝရေကြည်တွေ တသွင်သွင်နီးပါး စိမ့်ကျနေလို့သာပဲ တော်တော့တယ်။ နို့မို့ဆိုရင် မာ့ညီမလေး အတွင်းသားနုနုလေးတွေ စုတ်ပြတ်ပွန်းပဲ့ သွားမလားပဲ။ မာ့အခေါင်းလေးထဲကို တင်းကြပ်ပြည့်လို့ အတင်းဝင်လာတယ်။
ထူးဆန်းတာက ပထမဆုံးအချိန်တုန်းကလို နာကျင်စပ်ဖျင်းတာ မဟုတ်တော့ပဲနဲ့ မာ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းသားတွေ၊ အကြောတွေက လိုလိုလားလား တောင်းတနေသလို၊ အကြောလေးတွေက လှုပ်ရွပြီး စိမ့်နေအောင် ကောင်းနေသလိုလို ခံစားနေရတာပါပဲရှင်။ မာ့ ညီမလေးရဲ့ အတွင်းသားလေးတွေက သူ့ကောင်ကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အဝင်အထွက်လုပ်ပေးဖို့၊ ရှင်းရှင်းပြောရရင်တော့ နာနာလေး ဖိပွတ်ပေးဖို့ကို လိုလားနေပြီရှင့်။ အဲတော့မှပဲ လူကြီးတွေ ပြောလေ့ရှိတဲ့ တော်တော်ရွနေသလားတို့၊ တော်တော်ယားနေပလားတို့ ဆိုတာတွေကို သဘောပေါက်မိတော့တယ်။ အရင်ကတော့ ခေါင်းထဲထိုးနေတဲ့ သန်းတို့ အိပ်ယာပေါ်က ဂျပိုးတို့ကြောင့် မခံမရပ်နိုင်အောင် ယားတာကို ဆိုလိုတာလို့ ထင်ခဲ့မိတာ။
“အာ့…”
သူ့ကောင်ကြီး တကယ်ထိုးထည့်လိုက်တော့လည်း ရင်ထဲ ပြည့်သလိုကြီးရှင်။ မာ့ပါးစပ်က အသံတောင် ထွက်သွားမိတယ်။
“ဟာ..ရှီးးးးး….”
ဆွဲထုတ်လိုက်တော့မှ ပိုဆိုးသွားသလိုပဲ ရင်ထဲကို ဟာကနဲနေအောင် ခံစားလိုက်ရတယ်။ အီးး။ သူ့ကောင်ကြီး အဝင်အထွက်လုပ်တော့မှပဲ အရသာစည်းစိမ်လေးကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေး ခံစားရတော့တယ်။ ခဏနေတော့ မာလည်း မနေနိုင်တော့ဘူးရှင်။ သူ အဝင်အထွက်လုပ်နေတာက နှေးသလို ခံစားရမိလို့ မာ့ဖင်ကြီးကို နောက်ပြန် ကော့ကော့ပေးနေမိတယ်။ သူကလည်း အလိုက်သိလွန်းပါတယ်ရှင်၊ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်လိုးချလာတော့တယ်။
“အင့်..ဟင့်..ဟင့်..ဟင့်..”
“စွတ်..ဖတ်..ဖွတ်..ဖတ်..ဖတ်..”
“အာ့…..”
သူ့လက်တွေက မာ့ကိုယ်လေးကို တင်းတင်းကြီးဖက်ပြီး တုန်တက်သွားသလို၊ သူ့ကောင်ကြီးကလည်း မာ့ညီမလေးထဲမှာ ဖောင်းတင်းကားလာပြီး၊ အရည်ပူတွေ ပန်းထွက်လာတာ သိလိုက်တယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း အကြောတွေ ဆွဲသလိုဖြစ်ပြီး ကိုယ်လုံးလေးကို တောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ မာ့ ညီမလေးအတွင်းထဲကနေ သူ့ကောင်ကြီးကို ပွစိပွစိလုပ်ပြီး ဆုပ်ညှစ်သလို လုပ်မိလိုက်လို့ သူကလည်း သူ့ပေါင်ခြံနဲ့ မာ့ဖင်လုံးကြီးတွေကို အတင်းဖိကပ်ထားပြီး ဇိမ်ခံနေတော့တာပါပဲ ရှင်။
ခဏနေတော့ မာတို့ နှစ်ယောက်စလုံး ပျော့ခွေပြီး အိပ်ယာပေါ်မှာ အသာလေး လှဲလျောင်းနေမိကြပါတော့တယ်။ သူက မာ့အနောက်ဖက်ကနေပြီး မာ့ခါးလေးကို ဖက်ထားရင်းနဲ့ မာ့ခေါင်းအုံးပေါ်မှာပဲ ခေါင်းချလှဲနေလေရဲ့။ မာတို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားတစ်ခွန်းမှကို မပြောမိကြဘူးလေ။ ဘာပြောရမှန်းမှ မသိတာ။
ခဏနေတော့ သူ့အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်းတွေက ပုံမှန်ဖြစ်သွားပြီး မာ့လည်း ခုနက မောသလိုလိုရှိတာလေးတွေ ပြေလျှော့သွားတယ်။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးက မာ့ခါးလေးပေါ်မှာ တင်ထားတာလေ။ အဲဒီလက်ကြီးပေါ့ ဟော တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာ့ဗိုက်သားလေးတွေကို ပွတ်သတ်ပြီး မာ့ရင်နှစ်မွှာပေါ်ကို ဘရာဇီယာပေါ်ကနေ ဖိကိုင်လာတယ်။ နောက်တော့ သူ့ကိုယ်ကို မာ့ကျောပြင်ကို ဖိကပ်ထားရာကနေ ခွာလိုက်တော့ မာ့ညီမလေးထဲက သူ့ကောင်ကြီးလည်း ရှောကနဲ ထွက်သွားတယ်ရှင့်။
မာ့ပေါင်တွေတော့ ပေကုန်ပါပြီ စေးကပ်ကပ်နဲ့။ မာလည်း ဒီအတိုင်း ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ မနေတတ်တော့ ခါးမှာတက်လုံးနေတဲ့ ထမိန်ကိုပဲ လက်နဲ့ နည်းနည်းအောက်ကို ဆွဲချရင်း ခြေထောက်တွေနဲ့ညှပ် ခြေသလုံးထိဆန့်ပြီး ဖုံးလိုက်တယ်။ ဟော မာက အောက်ကထမိန်ကို ပြန်ဆန့်နေတုန်း သူက မာ့ကျောပေါ်က ဘရာဇီယာဂျိတ်ကို ဖြုတ်လိုက်တယ်။ အခုတော့ လျှောကျသွားတဲ့ ဘရာဇီယာအောက်က သူ့လက်ဖဝါးကြီး လျှောဝင်လာပြီး မာ့ရင်သားတွေကို ပွတ်သပ်နေတယ်။
” ဟင့် ”
သူ့လက်က အသားမာကြမ်းတစ်ခုနဲ့ မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို ခြစ်မိလိုက်တာ၊ မာ့ပါးစပ်က အသံမထွက်ပဲ မနေနိုင်အောင် ဖြစ်သွားရတယ်။ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေက အထိမခံ ရွှေပန်းကန်းရယ်။ ကိုယ့်ဘာသာတောင် ကိုယ်ပြန်မကိုင်ရဲဘူး။ ချက်ချင်းမာတောင်တက်လာလို့။ အခု သူ့လက်ဖဝါးကြီးအောက်မှာ အပွတ်အညှစ်လည်း ခံရရော၊ တကိုယ်လုံးကို သွေးတွေ တဖျင်းဖျင်းထလာသလိုပဲ။ မာ့ ညီမလေးမှာတောင် နည်းနည်း တမျိုးလေး ဖြစ်လာရတယ်။
သူက မာ့ရင်သားတဖက်ကို အသာလေးညှစ်ရင်းက မာ့ကို အိပ်ယာပေါ်မှာ ပက်လက်ကလေးဖြစ်အောင် ဆွဲလှန်လိုက်တယ်။ မာလည်း ရှက်လို့ မျက်လုံးကို ပိတ်ထားလိုက်မိတယ်။ ဟော သူ မာ့အင်္ကျီရော ဘရာဇီယာရော စုပြီး မာ့ ရင်သားအပေါ်ဘက်ကို တွန်းပြီး တင်လိုက်တယ်။
“အို”
မာ့ ရင်သားတွေကို သူ နမ်းနေပြီ။ သူ့လျှာစိုစို နွေးနွေးကြီးနဲ့လည်း လျှောက်ယက်နေတယ်။
“အိုး”
မခံနိုင်ဘူးဆိုမှ မာ့ရဲ့ နို့သီးခေါင်း သေးသေးလေးတွေကို သူ့ပါးစပ်ကြီးနဲ့ တပြွတ်ပြွတ်စို့နေပြီ။ ဒုက္ခပါပဲ။ မာ့လက်တွေက သူ့ခေါင်းပေါ်ကို အလိုလိုရောက်သွားပြီး သူ့ဆံပင်တွေထဲ လက်ထည့်ပြီး ဆုပ်ကိုင်လိုက်မိတယ်။ သူက မာ့ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဘယ်တစ်လုံးစုပ်လိုက် ညာတစ်လုံးပြောင်းစုပ်လိုက် လုပ်နေတာ၊ မာ့ခါးလေးတောင် ကော့လာရတော့တာပေါ့။ အသဲထဲ ရင်ထဲ ယားလိုက်တာနော်။
သူက မာ့ရင်သားတွေကို အားရအောင် ဆုပ်နှယ်၊ မာ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို စို့ပြီးမှ သူ့မျက်နှာကြီးက မာ့မျက်နှာပေါ် ရောက်လာတယ်။ မာ့နှုတ်ခမ်းနုနုလေးတွေကို သူ့နှုတ်ခမ်းကြီးနဲ့ လာဖိကပ်လိုက်တယ်။ မာ တကယ်က ဒီအရွယ်ရောက်တဲ့အထိ နှုတ်ခမ်းချင်းစုပ် အနမ်းမခံဖူးသေးဘူး ရှင့်။ ကျောင်းတုန်းက ရည်းစားအကြောင်း နောက်မှ ပြောပြမယ်။ အခု လမ်းချော်သွားမှာစိုးလို့။
သူ့နှုတ်ခမ်းကလည်း စိုစိုစွတ်စွတ်ကြီးရှင့်။ အရက်စော် ချဉ်စုတ်စုတ်ကလည်း နံသေးတယ်။ ပထမတော့ ရွံတာနဲ့ အသက်ကိုတောင် အောင့်ထားလိုက်မိတယ်။ နောက်တော့ ဘယ်လိုကနေ အနံ့ပျောက်သွားလည်း မသိပါဘူးရှင် မနံတော့သလိုပဲ။ အနံ့ယဉ်သွားတာနေမယ်။ နောက်ပြီး မာ့ နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်းနှစ်ခု ဆွဲစုပ်လိုက်တာ ခံလိုက်ရတော့ အူထဲတောင် လှိုက်ကနဲ ဖြစ်သွားတယ်ရှင့်။
သူ့လျှာကြီး မာ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီး မာ့လျှာလေးကို လာပွတ်တော့ တမျိုးကြီးရယ်။ ခံလို့လည်းကောင်း ဘယ်လိုလေးမှန်းကို မသိပါဘူး။ မာ့ညီမလေးဆီမှာလည်း တဖျဉ်းဖျဉ်းနဲ့လိုပဲ။ အကြောချင်ပဲ သွားဆက်နေလို့လားမသိ။ မာလည်း ဘာလုပ်မိမှန်းမသိ သူ့လျှာကြီးကို သွားစုပ်မိတယ်။ အို ဘာဖြစ်သွားမှန်းကို မသိပါဘူးရှင်။ သူ့ကိုယ်ကြီးကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ထားမိရင်း မာ့လက်သည်းတွေနဲ့ ကုတ်ခြစ်မိတယ်။
သူကလည်း တစ်ချက်လေးမှ မငြီးဘူးရှင်။ မာ့ကိုလည်း တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပြန်ဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းချင်း ပိုဖိမိအောင် သူ့မျက်နှာကို တစောင်းလေးလုပ်ပြီး မာ့ အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်၊ အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို စုပ်လိုက်ပေါ့။ မာတော့ အဲလို စုပ်နမ်းတာလေးခံရတာကို ကြိုက်သွားမိပြီရှင်။ ဒါကြောင့်လည်း အင်္ဂလိပ်ရုပ်ရှင်တွေမှာ မင်းသားမင်းသမီးတွေ အဲ့လိုနမ်းကြတာကိုး ဆိုတာ သဘောပေါက်သွားတယ်။
နောက်ပိုင်းကြတော့ သူ့ကိုမေးကြည့်တော့ အဲ့တာတွေ ဘယ်လိုတတ်တာလည်း ဆိုတော့။ သူလည်း ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာ မြင်ဖူးတာတဲ့၊ ဒါပေမဲ့ မာ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်တော့ ချိုချင်မွှေးလုံးလေးတွေလိုပဲ ချိုလွန်းလို့ တရှိုက်မက်မက် စုပ်မိတာဆိုပဲ။
အဲ့လို ဆက်တိုက်နမ်းနေရာကနေ မာ အသက်ရှူမဝလို့ နှုတ်ခမ်းချင်း ခွာလိုက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းတွေက မာ့လည်တိုင်တွေဆီကို ရောက်သွားတယ်။ အိုး လည်တိုင်တွေ မေးရိုးလေးတွေနားကလည်း အာရုံကြောတွေ ရှိတာပါပဲလားရှင်။ မာ့ ပေါင်တွင်းသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုန်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကပဲ ဘယ်ထိထိ အကြောတွေကို ရွနေစေလို့လား မသိပါဘူးရှင်။ လူလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် နားမလည်တော့ဘူး။ ဟတ္တနီဆိုတာများလား၊ အဲလိုပဲ ပြန်တွေးနေမိတော့တယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးလည်း သွေးတွေ ဆူတက်လာသလိုပဲ။ မာ့ညီမလေးထဲကို သူ့ကောင်ကြီး ပြန်ဝင်လာစေချင်တဲ့ ဆန္ဒတွေ ပေါ်လာခဲ့ရတယ်။
သူ့ရဲ့လက်တွေက မာ့ထမိန်တွေကို ဆွဲချွတ်ချနေတော့ မာ အလိုလို ဖင်ကိုကြွပေးလိုက်မိတယ်။ သူ့ကိုယ်လုံးကြီး လွတ်လွတ်လပ်လပ် လှုပ်ရှားလို့ရအောင် မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုလည်း ကားပေးလိုက်မိတယ်။ မာ့မှာ အရှက်တွေ ဘယ်ရောက်ကုန်ပြီလဲ မသိတော့ပါဘူး ရှင်။ သူ့ကောင်ကြီး မာ့ညီမလေး နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားက တိုးဝင်လာတဲ့အခါမှာ အရမ်းကို အရသာရှိသွားသလိုပဲ။ မာ သူ့ကျောပြင်ကြီးကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး ဖက်ထားမိတော့တာပါပဲရှင်။
သူက သူ့လက်နှစ်ဘက်ကို မာ့ဂျိုင်းအောက်ကလျှိုပြီး မာ့ပုခုံးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲလို့ ဆောင့်ဆောင့် ထည့်လိုက်တာများ။ အား…. ကောင်းလိုက်တာ ရှင်ရယ်။ ခဏလေးနဲ့ မာ ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားရတော့တာပါပဲ ရှင်။ အဲဒီတခါအပြီး ခဏနားပြီး နောက်တခါ ထပ်ကြမ်းပြန်သေးတယ်။ မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီညက သူ သုံးခါတိတိ မာ့ညီမလေးထဲမှာ ပြီးသွားတယ်။ နောက်ဆုံးအချီပြီးတော့ သူလည်း အိပ်ပျော်သွားတယ် ထင်တယ်။ မာတို့နှစ်ယောက် တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်ပြီး အိပ်ပျော်သွားလိုက်တာ အိမ်ခေါင်းရင်းက ကြက်ဖတစ်ကောင် ထတွန်တော့မှ လန့်နိုးလာတယ်။ သူလည်း အတူတူပဲ။ အဲတော့မှ ကမန်းကတမ်းထပြီး မာ့ပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ တစ်ချက်ငုံ့နမ်းရင်း
” ညတုန်းက ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ အခုတောင် ပြန်မသွားချင်သေးဘူး”
တဲ့။ ပြောပြီး ခပ်သုတ်သုတ်ပဲ ထွက်သွားတော့တယ်ရှင်။ ကျမတစ်ယောက်သာ နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီး ညတုန်းက ကောင်းခဲ့တာတွေကို ပြန်စဉ်းစားနေမိတယ်။ နောင်တလည်းမရ၊ ဖြစ်ခဲ့တာကိုပဲ ကြိုက်နေသလိုမို့၊ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း အံ့ဩနေမိတယ်။
မနက်ကြတော့ ထုံးစံအတိုင်း မသိမသာ အနားကပ်ပြီး လက်ထဲ ဆေးလာပေးတယ်။ ကြည့်လိုက်တော့ အရင်တခါက ပေးထားတဲ့ ဆေးမျိုးပဲဆိုတော့ သိလိုက်တယ်။ ရေတစ်ခွက်ယူပြီး အမြန်သောက်လိုက်တယ်။ နောက်ဆိုရင်တော့ ဟိုပုံမှန်သောက်တဲ့ တားဆေး အကဒ်လိုက် ဝယ်ထားမှပဲလို့ တွေးလိုက်မိသေးတယ်။ ကိုယ့်ဘာသာ တွေးမိပြီးမှ ဟဲ့ကောင်မ နင်က ပုံမှန်လုပ်ဖို့များ မျှော်လင့်နေလို့လားလို့ စိတ်ထဲ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မြန်မေးမိသေးတယ်။
ဒီနေ့က အခါကြီးရက်ကြီး ပိတ်ရက်မို့ ဒေါ်လေးလည်း ဆိုင်မဖွင့်ဘူးလေ။ မနက်စာ ဟိုဟာဒီဟာလေး နည်းနည်းပါးပါး စားပြီး နေ့လည်စာ အလှူသွားစားကြမို့ ပြင်နေကြတာပေါ့။ သူတို့အခေါ်အရတော့ မီးခိုးတိတ်ပေါ့လေ။ အိမ်မှာ ဘာမှချက်စရာမလိုလို့ မီးမွေးစရာမလိုတဲ့နေ့ပေါ့။
မာလည်း ပွဲနေပွဲထိုင် မသွားရတာကြာလို့၊ ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကိုယ့်ဘာသာ အလှပြင်နေမိတယ်။ မာ့ဆံပင်ကလည်း မတိုမရှည်ဆိုတော့ ဆံထုံးကြီးလည်း မထုံးချင်၊ ဆယ်ကျော်သက်တွေလို ဖားရားလည်း မချချင်တော့ အနောက်ဖက်ကို ကျစ်ဆံမြီးလိုမျိုး အထုံးလေးဖြစ်အောင် ခေါက်ပြီးကျစ်လိုက်တော့ ဆံပင်အဖျားက ပုခုံးကို ထိပြီးတင်တယ်ဆိုရုံလေး အရှည်ကျန်တယ်။ အရှေ့ဘက်ကတော့ အနောက်က ဆံထုံးတွေနဲ့ ထားတဲ့ ပုံစံမျိုးလုပ်ထားလိုက်တယ်။ အဟိ၊ ရှေ့ကကြည့်ရင်တော့ အနောက်မှာ ဆံထုံးပတ်ထုံးထားသလို မျိုးပေါ့။
နောက်တော့ ပန်းရောင်အင်္ကျီလက်ရှည် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်ကချည်ချိတ်၊ အစိမ်းရင့်ရင့် အောက်ခံအပေါ်မှာ အရောင်နုလေးတွေကို လှိုင်းတွန့်လေးတွေ ဖောက်ထားတဲ့ဒီဇိုင်း၊ ထမိန်လေးဝတ်လိုက်တယ်။ ထမိန်ရဲ့ အောက်ခံအစိမ်းရင့်ရင့်က မမြင်ရလောက်အောင်ပဲ အပေါ်က အဝါရောင်ပန်းနုရောင် လိုင်းတွန့်တွေက ပိုထင်းနေတော့ အပေါ်က ပန်းရောင်အင်္ကျီလေးနဲ့ လိုက်နေတယ်လေ။ အောက်ခံက အစိမ်းရင့်ရင့်လေး မသိမသာပေါ်နေတာကလည်း တကိုယ်လုံးကို ပန်းရောင်လို ပလိန်းကြီးလည်း မဖြစ်သွားတော့ဘူးလေ။ မိတ်ကပ် အရောင်နုနုလေးနဲ့ ဆိုတော့ လူလည်း နည်းနည်းလေး ဝင်းသွားတာပေါ့။ အင်္ကျီက ရင်ဖုံးလက်ရှည်ဆိုပေမဲ့ အသားနုနု ပျော့ပျော့လေးလေ၊ နောက် ကိုယ့်ကိုယ်နဲ့ အတိအကျ ချပ်ရပ်နေအောင်လည်း သေချာချူပ်ထားတာဆိုတော့ မာ့ရင်သား မို့မို့ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ထင်းနေတာပေါ့။
မာ့ဘရာဇီယာက ချူပ်ရိုးပျောက်ပေမဲ့၊ အင်္ကျီအသားက ပျော့ပါးပြီး ကိုယ်နဲ့လည်းကပ်နေတော့ ဘရာဇီယာအရာကတော့ ထင်းနေမှာပဲလေ။ မတတ်နိုင်ပါဘူး။ အောက်က ထမိန်လေးကိုလည်း ခါးမှာ တင်းတင်းလေး ဆွဲပတ်ဝတ်လိုက်တော့ ကားစွင့်လာတဲ့ တင်သားလေးတွေမှာ တွန့်နေတဲ့ ထမိန်သားလေးတွေ ဆန့်သွားအောင် ပေါင်နားလောက်က ဆွဲဆန့်လိုက်တော့ တင်သားလေးတွေပေါ်က အတွင်းခံဘောင်းဘီ အနားရာလေးက မသိမသာပေါ်လာတယ်။ ဒါတောင်မှ ထမိန်အသားက သိပ်မပါးဘူးနော်။ အခန်းထဲက ရှည်ရှည်မျောမျော ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ကလေးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း သဘောကျနေမိတယ်။
ဟွန့် ဒီလိုပုံများ ဦးငယ်တွေ့လိုက်ရရင်။ အို.. ငါဘာလို့ ဦးငယ်ကို သွားပြီးတွေးနေမိပါလိမ့်၊ အဓိပ္ပါယ်မရှိတာ လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်ပြောမိပေမဲ့၊ အတွင်းထဲက စိတ်မှာတော့ ဦးငယ်ကို ကိုယ်ဘယ်လောက်လှတယ်ဆိုတာ ပြချင်စိတ်လေးရှိနေတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိနေမိတယ်။
အံမယ်၊ ဦးငယ်ကလည်း သန့်နေတာပါပဲ။ သူ့အရွယ်နဲ့ဆို တော်တော်နုတယ်ခေါ်ရမယ်။ အရပ်အမောင်းကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်း၊ မေးရိုးကားကားနဲ့ ယောက်ျားပီသတဲ့ ရုပ်ရည်နဲ့။ ရှပ်အင်္ကျီလည်ကတုံး၊ အပေါ်က တိုက်ပုံ အသားပျော့ပျော့ အဝါရောင်၊ အောက်က ဘန်ကောက်ပုဆိုးနဲ့ ဝါးတီးဝတ်စုံ အပြည့်အစုံနဲ့ပေါ့။
မာ ပြင်ဆင်ပြီး အပေါ်ထပ်က ဆင်းလာတော့ လှမ်းကြည့်လိုက်တဲ့ ဦးငယ်ရဲ့အကြည့်က စူးလိုက်တာ။ မာ့ရင်တွေတောင်ခုန်သွားတယ်။ ဒေါ်လေးများ မာတို့အကြောင်း ရိပ်မိသွားမလား တောင်လန့်မိတယ်။
ဒေါ်လေးကတော့
” ဟယ် ငါ့တူမကြီးက ချောလိုက်တာ၊ တကထဲတော်။ မင်းသမီးတောင် လုပ်လို့ရမယ် ”
တဲ့ အားရပါးရ ပြောရှာတယ်၊ အဟိ။ သူ့ယောက်ျားကြီး ကိုယ့်ခြင်ထောင်ထဲ ညက အိပ်သွားတာများ သိလို့ကတော့ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲ၊ ပါးရိုက်၊ ဖနှောင့်နဲ့ပေါက်ပြီး၊ ဟဲလင်ခိုးမ၊ ကြာကူလီမ၊ ယောက်ျား အဲလောက်ရှားသလား၊ အဲလိုတွေပြောမှာ တွေးမိပြီး၊ မျက်နှာတောင် မထားတတ်ဘူး။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း မလုံသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။
အားနာလိုက်တာ ဒေါ်လေးရယ်။ အာ့တာ မာ့အပြစ်မဟုတ်ပါဘူး။ ဒေါ်လေးလင်ကြီးက အတင်းမုဒိန်းကျင့်တာပါလို့ ပြောရအောင်ကလည်း တခါဆိုတော့ ထားတော့၊ နောက်အခါတွေက ကိုယ်ကရော ကိုယ်ရော စိတ်ပါပါခဲ့တာ မဟုတ်ဘူးလား။ ရှုပ်ပါတယ်လေ၊ ဒါတွေ စဉ်းစားမနေပါတော့ဘူး။ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပဲနေမှာပါ။ နောင်လာ နောင်ခါဈေးပဲ ကောင်းပါတယ်။ လောလောဆယ် အဲ့တာတွေ မေ့ထားလိုက်တော့မယ်။ ဦးငယ်နဲ့ အဲ့လိုဖြစ်တဲ့ကိစ္စတွေကို ဘယ်သူမှ မသိစေရင် ဘာမှဖြစ်လာမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။ အတတ်နိုင်ဆုံးတော့ နောက်တစ်ခါ ထပ်မဖြစ်အောင် ကြိုးစားတော့မယ်လို့ပဲ တွေးလိုက်မိတယ်။
………………………………….
” ဟား ဥက္ကဌ ကြီး ဘယ်လိုလဲ နေကောင်းလား”
ထိုခေတ်အခါက တွေ့တဲ့သူတိုင်းကို ဥက္ကဌကြီးဟု နောက်သလို အတည်လိုဖြင့် ခေါ်ဝေါ်နှုတ်ဆက်ကြသည့် ထုံးစံရှိလေသည်။
” ဪ ကောင်းပ ဗိုလ်ကြီး။ ဘယ်လိုလဲ၊ ဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် ကြွလာတာ ဝမ်းသာတယ်ဗျာ။”
” အော် ဒီလိုလေ။ ကျနော်ကလည်း ရောက်ခါစမလား။ ဒီမြို့ကလူတွေနဲ့လည်း ရင်းနှီးရအောင်ပေါ့။ တပ်ထဲမှာချည်းပဲ ဆိုတော့လည်း တခါတလေ ပျင်းတာလည်း ပါတာပေါ့လေ။ ဒါက ဥက္ကဌကြီးတို့ မိသားစုလား”
” ဟုတ်ပါတယ် ဗိုလ်ကြီး။ ဒါက ကျနော့်ဇနီး မတင်တင်။ သူက ကျနော့်တူမလေး ရန်ကုန်ကပဲ။ ဒီမှာ တာဝန်ကျလို့ လာနေတာ၊ ကျောင်းဆရာမပေါ့။ မာမာမြင့်တဲ့။ သားကတော့ ဒီအလှူမှာ ညကတည်းက လာအိပ်ပြီး ဝိုင်းကူလုပ်ပေးနေတာ တစ်နေရာရာမှာ ရှိမှာပဲ”
” ဪ ဟုတ်ကဲ့ ၊ တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်။ နောက် အကူအညီ လိုချင်လည်း ပြောကြပါနော်”
” သူက ဗိုလ်ကြီး သက်ကိုကို တဲ့။ တပ်ရင်း xxx ကို တာဝန်ကျလို့ ရွေ့လာတာ မကြာသေးခင်ကမှပဲ”
—————————————-
ကျနော့်ရင်တွေ အရမ်းခုန်သွားတယ်။ မြင်မြင်ချင်း ချစ်တယ်ဆိုတာ ဒါမျိုးများလား မသိဘူးကွာ။ အလှူလာတာမို့ မိတ်ကပ်လေး လိမ်းထားပေမဲ့ သိပ်အများကြီးလည်းမဟုတ် ပါးပါးလေးပဲ။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက လုံးလုံးလေးနဲ့ စိုနေတာပဲ။ အင်္ကျီပန်းရောင်လက်ရှည် ရင်ဖုံးလေးနဲ့ အောက်က အချိတ်ထမိန်လေး ဝတ်ထားလိုက်တာ တအားမိုက်တာပဲ။
ရင်ဖုံးအင်္ကျီက ချူပ်ထားလိုက်တာ သူ့ကိုယ်လုံးလေးနဲ့ ဖစ်ပဲ။ ဗိုက်သားလေးချပ်ချပ်နဲ့ ရင်သားလေးတွေက မို့မို့မောက်မောက် လုံးလုံးလေးလေး၊ ချစ်စရာလေး။ အောက်က အချိတ်ထမိန်ကို ခါးမှာ တင်းတင်းလေး စီးထားတော့ အောက်က တင်သားလေးတွေက စွံ့ကားထွက်လာသလိုပဲ။ ကျနော့်ကို အပြုံးလေးတစ်ချက်ပေး၊ ခေါင်းကလေးဆပ် အသိအမှတ်ပြုပြီးတော့ ထွက်သွားတော့ အနောက်ကနေမြင်ရတဲ့ တင်လုံးလေးတွေက ဝိုင်းစက်နေတာပဲ။ ရန်ကုန်သူမို့လားမသိ ဒီမြို့က ကောင်မလေးတွေ ကြားထဲမှာ သူကထင်းနေတာပဲ။ ဒီရပ်ကွက်ကောင်စီ ဦးမြင့်မြတ်ဆိုတဲ့ လူကြီးကို ပေါင်းထားရတော့မယ် ထင်တာပဲ။
………………………………………
အို့ ဒီလူကြီးနယ် ခက်လိုက်တာ။ မျက်လုံးကြီးတောင် ကျွတ်ကျတော့မယ်၊ မာ့ကို ကြည့်လိုက်တာ သူများတွေ ဘယ်လိုထင်မလဲ၊ ခွိ။ ဦးငယ်တောင် မျက်မှောင်တစ်ချက် မသိမသာ ကျူံ့သွားတာ တွေ့လိုက်တယ်။ စစ်တပ်ယူနီဖောင်း ခေါက်ရိုးကျနဲ့ လူကောင်က ထွားထွားကြီး၊ နေလောင်ထားတဲ့ အသားအရည်နဲ့ပေမဲ့ မျက်နှာလေးက နုနေသေးတယ်။ ပြုံးလိုက်တော့လည်း ပါးတစ်ဖက်မှာ ပါးချိုင့်လိုမျိုးလေးနဲ့။ မာလည်း ရင်လေးတော့ ခုန်သလိုရှိသား။ ဒီမြို့လေးရောက်ပြီးမှ မာ့ကို ခေါတောတစ်ထောင်အားတွေနဲ့ ကြည့်တာ ခံဖူးခဲ့ပေမဲ့လည်း ဒီလို သပ်သပ်ယပ်ယပ် ခပ်ချောချော ယောက်ျားလေးမျိုး မရှိခဲ့သေးဘူးလေ။
အလှူမှာ စားသောက်နေကြတုန်းအချိန်မှာလည်း လူကြီးတွေ ထိုင်နေကြတဲ့ ဝိုင်းထဲကနေပြီး မာ့ကို လှမ်းလှမ်းခိုးကြည့်နေတာ မြင်တာပေါ့။ မာက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေတာ။ တခါတခါ မျက်လုံးချင်းဆုံသွားမိရင် သူက ပြုံးပြတယ်။ မာက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး၊ ပြန်တောင် မပြုံးပြမိဘူး၊ ကမန်းကတမ်း မျက်နှာကို တဖက်လွဲပစ်လိုက်ရတယ်။ မာ့မျက်နှာတော့ နီနေမှာ သေချာတယ်။ မိတ်ကပ်က ပန်းရောင်လေးဆိုတော့ ဘယ်သူမှတော့ ရိပ်မိမှာ မဟုတ်ပါဘူးလေ။
မာ့စိတ်ထဲလည်း တွေးမိတာက ဟန်ကိုယ့်ဖို့နေမှရမယ်။ သူက ကိုယ့်ကို တကယ်စိတ်ဝင်စားတာလား၊ ကျောရရုံကြံဖို့ စိတ်ကူးနေတာလား၊ ဘာမှန်း သေချာမသိခင်မှာ၊ ကိုယ့်ဖက်က အထာပေးလို့ မဖြစ်ဘူး။ ဟယ် နင်အဲ့တာတွေ လျှောက်တွေးနေတယ် ဆိုကတည်းက နင့်စိတ်က သူ့အပေါ်ယိုင်နေလို့ပေါ့လို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို စိတ်ထဲမှာ ပြောနေမိသေးတယ်။
တကယ်က မာ့စိတ်ထဲမှာက အလိုလိုကို ညွှတ်နေတာ။ မာနေရတဲ့မြို့လေးမှာ တွေ့နေဆုံနေရတဲ့လူတွေ၊ မာအလုပ်လုပ်နေတဲ့ ကျောင်းမှာ အလုပ်တူတူ လုပ်သူတွေရောထဲမှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ်နဲ့ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် အရွယ်တူ ယောက်ျားလေးကလည်း လက်ချိုးရေလို့တောင် ရနိုင်လောက်တယ်လေ။ အရွယ်လည်းရောက်ပြီ အပျိုကြီးလည်း မဖြစ်ချင်ဘူး။ အခြေကျအနေကျလေး နေချင်ပြီလေ။
နောက်ပိုင်းလည်း မာတို့အိမ်နဲ့ ကျောင်းကို ချောင်းပေါက်အောင် လာပါတော့တယ်။ ဘေးကလူတွေလည်း စနေ နောက်နေကြပြီ။ မာတို့ဆက်ဆံရေးကလည်း တော်တော်လေးကို ရင်းနှီးလာခဲ့ပါတယ်။ ကိုယ့်သက်ကလည်း တကယ်ပေါင်းကြည့်တော့ ခင်ဖို့ကောင်းပါတယ်။ မာ သူ့ကိုချစ်လားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပြန်မေးကြည့်တော့လည်း ဒီလောက်တော့ ဟုတ်ဘူးရယ်။ ဒါပေမဲ့ အိမ်ထောင်ပြုမယ်ဆိုရင်တော့ သင့်တော်တဲ့သူလို့ပဲ မြင်တယ်။
အခုချိန်ထိ အကဲခတ်ရသလောက်ကတော့ အရက်လေး နည်းနည်းပါးပါး သောက်တာကလွဲရင်၊ တကယ့် လူရိုးတစ်ယောက်ပဲရှင့်။ မာ အဲ့လို ပြောမိတာကတော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ အတွေ့အကြုံနဲ့ သုံးသပ်တာပေါ့နော်။ မာနဲ့ ကိုသက်တို့ အဲလိုလေး အီစီကလီဖြစ်လာတာ အရမ်းမြန်ပါတယ်။ အဲ့တာကလည်း ကိုသက်က စစ်သားပြီပြီ အချိန်မဆွဲပဲ ဆက်တိုက်ကို လုံးပန်းခဲ့လို့ပေါ့။
မာလည်း စိတ်ထဲက တမျိုးလေးပေါ့ရှင်။ ချစ်တယ်လို့ပြောရမှာလည်း အဲလိုမျိုးခံစားမှု သိပ်မရှိသလို၊ အိမ်ထောင်ပြုဖို့သင့်တော်တဲ့ ယောက်ျားလေးလည်း ဖြစ်တယ်ဆိုတော့ တကယ်လို့ သူချစ်ခွင့်တောင်းခဲ့ရင် ဘယ်လိုဆုံးဖြတ်ရမလည်း ဆိုတာလည်းတွေး၊ သူနဲ့ ချစ်သူဖြစ်သွားလို့ အိမ်ထောင်ပြုဖြစ်ခဲ့ရင် ဆိုတာမျိုးလည်းတွေး၊ အဲဒီအချိန်က အဲတာတွေပဲ မာ့စိတ်ထဲမှာ လုံးထွေးနေတာပဲပေါ့။ စိတ်က အဲထဲမှာပဲ ရောက်နေတော့ မောင်မျိုးကို စာပြပေးရတဲ့ ညတွေမှာလည်း မောင်မျိုးအိပ်ယာပေါ်မှာ မအိပ်ဖြစ်တော့ဘူး။ သူမေးတဲ့စာတွေ ရှင်းပြပြီးတာနဲ့ ကိုယ့်အိပ်ယာပေါ် ကိုယ်ပြန်လာပြီး စိတ်ကူးတွေ လျှောက်ယဉ်နေမိတာပေါ့။
ဦးငယ်နဲ့ မာနဲ့ကတော့ ဘာမှမဖြစ်ခဲ့သလိုပဲ၊ ပုံမှန်ပါပဲ။ မာလည်း အသားကျနေပါပြီ။ အရင်ကလို မျက်နှာပူတာတွေ ဘာတွေ ဘာမှမရှိတော့ဘူး။ သူလည်း မာနဲ့ကိုသက်တို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး ဆက်ဆံနေပြီး တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ပြောင်းလဲလာတော့မဲ့ အခြေအနေကို မြင်လို့ထင်ပါရဲ့။ ဘာမှ ထပ်မလှုပ်ရှားလာတော့ပါဘူး။
ဇာတ်လမ်းကို အမြန်ချူံ့လိုက်ရရင်တော့ ကိုသက်က မာ့ကိုချစ်တယ်လို့ ဖွင့်ပြောလာတဲ့ အချိန်မှာ မာလည်း အလိုလို ခေါင်းငြိမ့်မိလိုက်တာပါပဲရှင်။ လူတကာကလည်း မာတို့နှစ်ယောက်ကို သမီးရည်းစားအနေနဲ့ အသိအမှတ်ပြုပြီး ပြောဆိုဆက်ဆံနေကြပြီလေ။ ကိုသက်က စစ်ဗိုလ်ပေမဲ့ သိပ်လက်မဆော့ဘူးရှင့်။ နောက်ပိုင်း အတွေ့အကြုံရလာတော့မှ တွေးမိတာကတော့ သူ အတည်တကျယူမဲ့ မိန်းကလေးမို့ တယုတယနဲ့ မင်္ဂလာဦးညကျမှ အဆုံးစွန်လုပ်မယ်၊ သမီးရည်းစားဘဝမှာ မာ့ကို သူ ဘယ်လိုတန်ဖိုးထားတယ်ဆိုတာ၊ သူ ဘယ်လိုယောက်ျားပီသတယ် ဆိုတာ၊ ပြချင်လို့ပဲဖြစ်မယ်လို့ အိုင်ဒီယာရှိပုံရပါတယ်။
မာတို့နှစ်ယောက် ဘုရားသွားလိုက်၊ ပျော်ပွဲစားသွားလိုက်၊ အဲ့လို နှစ်ယောက်ထဲသွားကြရင် တပူးပူးကပ်ကပ်နဲ့ နမ်းတာရှုံ့တာ၊ ဟိုပွတ်ဒီပွတ်လေး လုပ်တာလောက်တော့ ရှိတာပေါ့ရှင်။ အဲလိုနေ့တွေမှာ သူကတော့ တပ်ရင်းပြန်သွားရင် ဘယ်လိုခံစားနေရမယ် မသိပေမဲ့၊ မာကတော့ ကာမရှေ့ပြေး အရည်ကြည်လေးတွေစို့လို့၊ ညအိပ်ယာထဲရောက်ရင် ကိုယ့်လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေနဲ့ အယားဖျောက်ရတော့တာပေါ့။
………………………………………..
မောင်မျိုးလည်း ဆယ်တန်းအောင်လို့ မြို့က တက္ကသိုလ်ကို အဆောင်သွားနေပြီး တက်ပြီဆိုတော့ မာတစ်ယောက်ထဲ အပေါ်ထပ်မှာ ကျန်ခဲ့တာပေါ့။ အခုတလော ကိုယ်သက်ကလည်း စစ်ကြောင်းတွေ ခဏထွက်သွားလိုက် ပြန်လာလိုက်နဲ့ နည်းနည်းတော့ အလုပ်ရှုပ်နေတယ်။ သူက နောက်နှစ်မှာ တပ်ရင်းပြောင်းရမယ်လို့ ပြောပါတယ်။ မပြောင်းခင် မာ့ကို လက်ထပ်ယူချင်တယ်လို့ ပြောပါတယ်။
မာလည်း အိမ်ကို အသိပေးပြီးပါပြီ။ မာ့မိဘတွေကလည်း သဘောတူပါတယ်။ အဲ့တာနဲ့ပဲ မာတို့ စေ့စပ်ကြောင်းလမ်းပွဲကို အဲဒီမြို့မှာပဲ လုပ်လိုက်ကြပါတယ်။ မာ့မိဘတွေရော သူ့မိဘတွေရောလာပြီး အကျဉ်းချုံး စေ့စပ်ပွဲလုပ်၊ မင်္ဂလာဆောင်ကိုတော့ ရန်ကုန်မှာပဲ လုပ်မယ်ပေါ့။ နေ့ရက်ကောင်းတာတွေ တွက်ချက်ပြီး နောက်ကိုးလလောက်အကြာမှာ လုပ်မယ်လို့ စီစဉ်လိုက်ကြပါတယ်။
ဒီကြားထဲ စေ့စပ်ပွဲလိုက်လာတဲ့အထဲက မာ့အဒေါ် ဆရာဝန်မတစ်ယောက်က နင်တို့ လက်ထပ်ပွဲနေ့ရက် သေချာရွေးထားပြီးမှ ခြေချော်လက်ချော် ဟိုဟာဒီဟာဖြစ်လို့ ကမန်းကတန်း ရက်ရွှေ့ရတာမျိုး မဖြစ်အောင်တဲ့ဆိုပြီး မာ့ကို သူကိုယ်တိုင် ဒစ်ပို ထိုးပေးသွားသေးတယ်ရှင့် ခိခိ။ မာကတေ့ မပြောတော့ပါဘူး ကိုသက်အကြောင်းကို။
မာလည်း အရင်က ချစ်သလို၊ မချစ်သလိုလေးကနေ ကိုသက်နဲ့ စေ့စပ်လည်းပြီး၊ လူကြားသူကြားထဲ ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် တွဲသွားတွဲလာနေခဲ့တော့ သံယောဇဉ်လေး ဖြစ်လာတယ်။ သူ့ကို ချစ်မိပြီလို့လည်း ထင်လာခဲ့တာပဲ။ သူ့ရဲ့ တရှိုက်မက်မက် အနမ်းတွေ၊ မာတင်းနေတဲ့သူ့ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် အထိအတွေ့တွေကလည်း မာ့ဆန္ဒတွေကို ကောက်ရှိုးမီးလို အုံ့ထနေစေခဲ့တယ်။
အဲ့ဒီမြို့ကလေးရဲ့ ဘုရားပွဲ ညတစ်ညပေါ့။ ကိုသက်နဲ့မာတို့ ထုံးစံအတိုင်း ဘုရားပွဲမှာ လျှောက်သွားပျော်ကြတာပေါ့။ လူအလစ် မှောင်ရိပ်အကွယ်မှာ မာတို့နှစ်ယောက် နှုတ်ခမ်းတွေစုပ်နမ်း၊ နောက်ပွဲဈေးလူကြားထဲ တိုးခွေ့လျှောက်ကြတော့ မာ့အနောက်ကနေ ခါးလေးကိုင်ပြီး သူကလိုက်၊ လူကြပ်တော့ မာ့တင်သားတွေမှာ သူ့ဘောင်းဘီအောက်က မာတင်းနေတဲ့ ပူနွေးချောင်းကြီးနဲ့ ဖိထားတာခံနေရတော့ မာ့ညီမလေးလည်း စိုစွတ်နေရပြီလေ။
သူက မာ့ တင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးနဲ့ အားမလိုအားမရ ဆုပ်ညှစ်တော့ မာက ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးလိုက်တာ၊ ဆောရီး ဆိုပြီး ပြောရှာတယ်။ မာက သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကို ဆွဲဆုပ်ပြီး မသိမသာလေး ဖျစ်ညစ်ပေးပါတယ်။ တကယ်က အားပေးတာပါ ဆက်လုပ်ဆိုပြီး။ ဒါပေမဲ့ သူက မလုပ်ပါဘူးရှင်။ မာ့ လည်ကုတ်ကလေးကိုပဲ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ ဖွဖွလေးနမ်းပါတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံးကို သွေးပူပြီး တဖျင်းဖျင်းနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပါပဲရှင်။ မိန်းကလေးက ဘယ်လိုပြောရမလည်း မသိတော့ဘူးရှင့်။
အဲဒီညက သူ မာ့ကို အိမ်ပြန်လိုက်ပို့ပြီး မာအိပ်ယာပေါ်ရောက်တော့ အိပ်မပျော်ဘူးရှင်။ မျက်လုံးတွေလည်း ကြောင်နေတယ်။ မာ့လက်တွေက အလိုလို မာ့ညီမလေးဆီ ရောက်သွားတယ်။ မာ့ညီမလေးက စိုစွတ်နေတယ်။ မာ့လက်ချောင်းထိပ်လေးတွေက အလိုလို ညီမလေးရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို ပွတ်သတ်မိနေပြီး မာ့ရဲ့ ကာမာအရသာဖူးကလေးဆီကို ရောက်သွားတယ်။ မာ့တကိုယ်လုံး ကျဉ်တက်သွားသလိုပဲ။ ဟင်း။
မာ ဆက်တောင် မထိရဲတော့ဘူး။ စောင်လေးကို ခေါက်လုံးလိုက်ပြီး မာ့ပေါင်ကြားညှပ်လိုက်တယ်။ နောက်တော့ အိပ်ယာပေါ်မှောက်လိုက်ပြီး မာ့ညီမလေးကို စောင်အလုံးလေးနဲ့ ဖိပွတ်နေလိုက်မိတယ်။ အဲလိုမှောက်ရက်မှာပဲ မာ့မျက်လုံးတွေက အိပ်ယာဘေး ကြမ်းအကျိုကြားကနေ ဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကို တွေ့ရတယ်။ အဲဒီမှာ မာလည်း မချောင်းဖြစ်တာ ကြာလှပြီဖြစ်တဲ့ အဲဒီကြမ်းပေါက်လေးဆီကို မှောက်ရက်ပဲ တွားတွား သွားလိုက်မိတယ်။
ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးတို့ အလုပ်ဖြစ်နေကြပြီ။ ဦးငယ်က ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ဒေါ်လေးက တော့ ထမိန်ခါးပေါ် ကွင်းလုံးလှန်နေတယ်။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ သူ့တင်ပါးကြီးနှစ်ဘက်တောင် ခွက်လို့ အပေါ်ကနေ တအားကုန် ဆောင့်ဆောင့်ချနေတယ်။ မာ အပေါ်ကနေကြည့်နေတာ ဆိုတော့ ဦးငယ်ရဲ့ တောင့်တင်းလှတဲ့ ကျောပြင်၊ ဖင်လုံး၊ ပေါင်လုံးတွေရယ်၊ ဒေါ်လေးရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးရယ်၊ အာ့တာတွေပဲ မြင်ရတာပါ။ ဒါပေမဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ ဒုတ်ကြီးက မာ့ညီမာ့လေးထဲ ဝင်ထွက်ဖူးခဲ့တော့ ဘယ်လို အရသာလည်းဆိုတာလည်း သိနေတယ်လေ။ အခုလို မာ့ရဲ့တကိုယ်လုံးလည်း ထူပူလို့ မာ့ညီမလေးကိုသာ မှောက်ရက်ကနေ စောင်အလုံးလေးနဲ့ အတင်းဖိပွတ်နေမိတော့တယ်။ အောက်ထပ်မှာ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးကို ဆောင့်လို့ကောင်းနေတုန်းမှာ မာ့တကိုယ်လုံး အကြောတွေ တောင့်တင်းပြီး ကာမအရသာ အထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားခဲ့ရတယ်။
မာ အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်လှန်လဲ အမောဖြေနေရင်းက စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးလာတယ်။ မာ့မှာ အခု စေ့စပ်ထားသူလည်းရှိနေပြီ မကြာခင်လည်း လက်ထပ်ကြတော့မှာ၊ ဒါပေမဲ့ အခု ဦးငယ်တစ်ယောက် အပေါ်တက်လာပြီး မာ့အိပ်ယာထဲ ရောက်လာရင်တောင် မာ ငြင်းမိမှာ မဟုတ်တော့ဘူးဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုသိနေတယ်။ မာ့ကိုယ်မာလည်း ဒေါပွသလို ဖြစ်နေတယ်။ မာ့ဆန္ဒတွေက ပြည့်ဝသွားတာ မဟုတ်ပေမဲ့ အခိုက်အတန့်အားဖြင့်တော့ လျော့သွားသလိုမို့ ခဏကြာတော့ အိပ်မောကျသွားခဲ့ရပါတယ်။
===========================
နောက်နေ့ညကြတော့ ကိုသက်လည်းမလာနိုင်၊ မာလည်း ဒေါ်လေးတို့နဲ့ ဇာတ်ပွဲကြည့်ဖို့ လိုက်သွားခဲ့ပါတယ်။ ဒေါ်လေးက ဖျာတစ်ချပ်ဝယ်ထားတာဆိုတော့ ဦးငယ်၊ ဒေါ်လေးနဲ့ မာတို့ သုံးယောက်ကြည့်ကြမယ် ဆိုပြီး ခေါင်းအုံး၊ စောင်၊ အစားအသောက်တစ်ခြင်း၊ စတာတွေ ယူပြီး ထွက်လာခဲ့ကြပါတယ်။ ပွဲခင်းထဲကဖျာမှာ ပစ္စည်းတွေချနေရာပြင်ပြီးမှ ပွဲဈေးမှာ တစ်ခုခုစားကြရအောင်ဆိုပြီး ထွက်လာကြပါတယ်။ ဖျာနီးစပ်ရာမှာလည်း အိမ်နားကလူတွေမို့ ပြောပြီးထားခဲ့လို့ရပါတယ်။
ပွဲခင်းထဲ တိုးတိုးဝှေ့ဝှေ့သွားကြရင်းမှ ရုတ်တရက် မာ့ရင်ခုန်လာပါတယ်။ မခုန်ပဲ ခံနိုင်မလားရှင်၊ လူတွေတိုးခွေ့နေတဲ့ကြားထဲ သွားနေရင်း ဒေါ်လေးက ရှေ့နားမှာရောက်နေတုန်း မာ့ တင်သားတွေပေါ်မှာ မာမာနွေးနွေးအချောင်းကြီး လာဖိတာခံရတာကိုး။ မာ့အတွေ့အကြုံအရ ဘာလည်းဆိုတာလည်း သိနေပြီ ဘယ်သူ့ဟာလည်းဆိုတာ သိနေပြီကိုး။
ဘယ်သူရှိရမလည်း ဦးငယ်ပေါ့။ မာ့အနောက်ဖက်မှာ ကပ်လို့လေ။ သူ့ဒုတ်ကြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင်နဲ့ မာ့တင်ပါးတွေကို ပွတ်နေတယ်။ မာ့ဒူးတွေတောင် မခိုင်ချင်တော့ဘူး။ မာ့ညီမလေးကလည်း ချက်ခြင်းကို စိုလာတော့တာ။ မာ့ခန္ဓာကိုယ်က မာ့ဦးနှောက်ရဲ့ အမိန့်ကိုတောင် မစောင့်တော့ဘူး။ လူတွေ အရမ်းကြပ်သွားလို့ ခနရပ်သွားရတဲ့အချိန် မာ့ဖင်ကလေးကို ကော့ပေးလိုက်မိတယ်။ ဦးငယ်ဒုတ်ကြီးကလည်း မာ့တင်ပါးနှစ်လုံးကြား အမြှောက်လိုက်ကြီးကို ဝင်လာတယ်။
မာ့ဒူက ခွေကနဲဖြစ်တော့ လူကယိုင်သွားတာ အနောက်က ဦးငယ်က မာ့ခါးလေးကို အမြန်ကိုင်ပြီး ထိန်းလိုက်ပေလို့ပဲ။ ဦးငယ်က မာ့ခံစားချက်များ သိနေလားမသိဘူး။ မာ့ခါးလေးကို ကိုင်ထားရာကနေ မလွတ်သေးပဲ တင်းတင်းလေး ဆက်ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်။ နောက်ကနေ သူဘယ်လိုများ လုပ်နေသလဲ မသိပါဘူး၊ သူ့ဟာကြီးကလည်း မာ့ပေါင်ကြားထဲတောင် အတင်းတိုးဝင်လာတယ်။ ထမိန်နဲ့ပုဆိုး ခံနေလို့သာပေါ့။ မာ့လက်တွေကလည်း ဦးငယ်လက်ပေါ်ကို အုပ်ပြီး ပြန်ကိုင်ထားလိုက်မိတယ်။
အဲ့လိုနဲ့ ဒေါ်လေးစားချင်တဲ့ အသုပ်ဆိုင်ရောက်သွားပြီး မာတို့ စားသောက်ကြတယ်။ မာတော့ ဦးငယ်မျက်နှာကို မျက်နှာချင်းဆိုင်ကို မကြည့်ဝန့်တော့ဘူး။ ပွဲခင်းထဲ ပြန်ဝင်တော့လည်း လူကြားထဲမှာ ဒီတခါတော့ ဦးငယ်က မထောက်တော့ဘူး။ သူ့လက်ဖဝါးကြီးတွေနဲ့ မာ့တင်သားတွေကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆုပ်နှယ်လိုက်လုပ်လာခဲ့တယ်။
ပွဲကြည့်ကြတော့ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးအနောက်မှာ ကပ်ထိုင်တယ်၊ မာကတော့ သူတို့ဘေးမှာပေါ့။ ဒေါ်လေးရဲ့ဘေး မာ့ရဲ့ရှေ့မှာ စားစရာခြင်းကိုချထားတော့ မာက ဦးငယ်ဘေးကပ်ရက်မှာ ထိုင်ဖြစ်တာပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးရဲ့အနောက်မှာ ခွထိုင်ရင်းက ဒေါ်လေးခါးကို သူ့ညာဘက်နဲ့ ဖက်ထားတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း ညနက်လာလေ အေးလာလေမို့ မာရော ဒေါ်လေးရော စောင်ကိုယ်စီခြုံလို့ပေါ့။ ဦးငယ်က ဒေါ်လေးစောင်နဲ့ ရောခြုံထားတယ်။ နောက်တော့ စောင်အောက်က ဦးငယ်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ်ကို တွားတွားတက်လာပါရော ရှင်။ ဦးငယ်က ညာဘက်လက်နဲ့ ဒေါ်လေးခါးကို ဖက်ထားရင်းက ဘယ်ဘက်လက်က မာ့ပေါင်ပေါ် ရောက်လာတာ။ မာလည်း မသိယောင်သာ ဆောင်နေလိုက်မိပါတော့တယ်။
ဦးငယ်က မာ့မျက်နှာကို တချက်တချက် လှမ်းလှမ်းကြည့်တာ မာ့မျက်လုံးထောင့်စွန်းက မြင်ရပေမဲ့ မသိသလိုနဲ့ ဇာတ်ထဲကို စိတ်ဝင်စားသလိုသာ ကြည့်နေလိုက်ပါတယ်။ ဦးငယ်က မာ့ပေါင်လုံးတွေကို ထမိန်ပေါ်က ပွတ်နေရတာနဲ့ မကျေနပ်ပဲ မာ့ထမိန်ကိုဆွဲဖြည်ပြီး ပေါင်ခွဆုံကို နှိုက်ပါတော့တယ်။ စောင်အောက်မှာဆိုတော့ ဘယ်သူမှ မတွေ့နိုင်ဘူးလေဆိုပြီး မာလည်း လွတ်ထားလိုက်တယ်။
မာ့ပေါင်ခွဆုံမှာ ပင်တီလေး စိုစွတ်နေတာကိုတော့ စမ်းမိသွားပြီပေါ့။ လက်အနေအထားက ခက်ခဲလို့ ဦးငယ်တစ်ယောက် စိတ်ထင်တိုင်းလုပ်လို့မရပေမဲ့ ပင်တီခါးမြှော့ကြိုးထဲ သူ့လက်ကြီးထည့်လို့ လက်ချောင်းထိပ်လေးနဲ့ မာ့ညီမလေးကို ဆော့တာ မာ့ညီမလေးခင်မျာ အကြိမ်ကြိမ် မျက်ရည်ကျခဲ့ရပါတော့တယ်။ မနက်မိုးလင်းခါနီး ဇာတ်ပွဲပြီးမှ အိမ်ပြန်လာကြပါတယ်။ ညကလည်း မောတာနဲ့ အိပ်ရေးလည်းပျက်တာနဲ့၊ မာလည်း ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ တုံးကနဲ အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
……………………………………..
” ဟင်.. ဦးငယ်..”
မာ့နှုတ်ခမ်းအစုံကို စုပ်နမ်းတာခံလိုက်ရတော့ ရုတ်တရက် လန့်နိုးသွားပါတယ်။ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ဦးငယ် မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ငုတ်တုတ်ကြီး။ နေ့ခင်းကြောင်တောင် မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြီး။ မာ့ခြင်ထောင်ထဲမှာ ဆိုတော့ ရုတ်တရက် ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိ၊ ဖြစ်သွားပါတယ်။
” ဦးငယ်.. ဒေါ်လေးရှိတယ် မဟုတ်ဘူးလား”
” နင့်ဒေါ်လေး ပွဲကိုက်ပြီး အိပ်နေတာ သိုးနေပြီ။ တော်တော်နဲ့ နိုးမှာ မဟုတ်သေးဘူး”
” ဟင့်အင်း မကောင်းဘူးထင်တယ် ဦးငယ်ရယ်.. အို့..”
မာက ပါးစပ်က မကောင်းဘူးထင်တယ် ပြောနေတုန်းမှာ ဦးငယ်လက်တစ်ဖက်က ပြေလျော့နေတဲ့ မာ့ထမိန်အောက်ကရော ပင်တီအောက်ကရော တိုးဝင်လို့ မာ့ညီမလေးကို ဆော့ကစားနေပြီ။ မာ့တကိုယ်လုံး ထွန့်ထွန့်လူးသွားတယ်။ မာ့ကိုယ်က ရာဂလောင်စာတွေကို ဦးငယ်က တဏှာမီးနဲ့ ရှို့နေပြီလေ။ မာ့မျက်လုံးလေး မှေးစင်းသွားတယ်။ မာ့ရဲ့ လက်တွေက ဦးငယ်ရဲ့ လည်ဂုတ်ကို အလိုလို တွဲခိုမိရက်သား ဖြစ်သွားတော့တယ်။
” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်”
…………………………………………………
ကျူပ် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျာ အရမ်းတင်းနေပြီ။ ပထမတစ်ခါက မူးတာနဲ့ ဖျံသိုအစွမ်းနဲ့ မှားယွင်းမိခဲ့တယ်။ နောက်တစ်ခါလည်း မူးမူးနဲ့၊ အိမ်ပေါ်ထပ်မှာ သားလည်းမရှိတဲ့ည ဝင်ကြမ်းမိခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးက ဘာမှမပြောပါဘူး။ ကိုယ့်ဘာသာ နောင်တရမိတယ်။ ငါ့အိမ်မှာ ဆွေမျိုးနီးစပ်မို့ လာနေတဲ့ မိန်းကလေးကို ငါအနိုင်ကျင့်မိတယ်ပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ ကျူပ်ကိုယ်ကျူပ် အတတ်နိုင်ဆုံး ထိန်းခဲ့တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း အဲဒီအကြောင်းတွေ တစ်ခွန်းမှမဟလို့ ကျုပ်က သူ့ကို ကျေးဇူးတင်မိသား။
နောက်တော့ ဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုနဲ့ သမီးရည်းစားဖြစ်တော့ အင်း အဲဒါလည်း အေးတာပဲလေ အခုကတော့ ငါလုံးဝထိလို့ မရတော့ဘူးပေါ့လို့ တွေးမိခဲ့တယ်။ အဲ့တာကြောင့် သားလည်း တက္ကသိုလ်သွားရော အိမ်အပေါ်ထပ်မှာ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ထဲရှိမှန်း သိပေမဲ့ မသွားဖြစ်တော့ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ရည်းစားလည်းရ၊ စေ့စပ်လည်းကြောင်းလှမ်းပြီးမှ ဟိုဗိုလ်ကြီးနဲ့ သွားလိုက်လာလိုက် လုပ်နေတာ၊ လူက ပိုချော ပိုလှလာသလိုပဲ။ ဘော်ဒီကလည်း ပိုတောင့်လာတယ်။ သွေးသားဆူဖြိုးလာလို့လား ဘာလား မသိဘူး။ ကျူပ်မှာ သူ့ကိုမြင်ရရင် ညီတော်မောင်က တစ်ချိန်လုံး ကြွရွနေလို့ မနည်းအုပ်ထိန်းနေရတာ။
မနေ့က ပွဲဈေးတန်းထဲလူတိုးတော့ ကောင်မလေးဖင်လုံးကြီး ကျူပ်ပေါင်ခြံလာကပ်တော့ မထိန်းနိုင်တော့ဘူးဗျာ။ ညီတော်မောင်က ဖြောင်းကနဲထ၊ ကျူပ်လက်ကလည်း ယဉ်နေတော့ သူ့ခါးလေးကို သွားကိုင်မိလိုက်တယ်။ ကောင်မလေးကလည်း လိုနေပုံပဲ၊ ဘာမှမပြောတဲ့အပြင် သူ့ဖင်လုံးလေးတွေနဲ့ နောက်ပြန်ကော့ပေးနေသလိုပဲ။ အဲတော့လည်း ကျူပ်က ပုထုဇဉ်လေဗျာ၊ ဘယ်ထိန်းနိုင်တော့မလဲ။ အပြန်မှာလည်းကိုင်၊ ပွဲခင်းထဲမှာလည်း သူ့ပိပိလေးထိကို နိုက်ပစ်တာ ငြိမ်ခံနေတယ်။ သူ့ပိပိလေးကလည်း စိုရွဲလို့။ ဟိုဗိုလ်ကြီးသက်ကိုကိုကလည်း ဘာမှ မပေးဘူးလား မသိဘူး။
အဲ့တာနဲ့ အိမ်ရောက်တော့ ထုံးစံအတိုင်း အိမ်ရှင်မ တခေါခေါ အိပ်တာစောင့်ပြီး မယ်တင်လည်း စဟောက်ရော အပေါ်ထပ်ကို ခြေဖျားထောက် တက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ သူ့ခြင်ထောင်ထဲလည်း ဝင်ကြည့်လိုက်ရော၊ ကောင်မလေး ထမိန် လျော့ရိလျော့ရဲနဲ့ နှုတ်ခမ်းကလေးဟလို့ အိပ်မောကျနေတာ၊ အဲ့ဒါကို ငုံ့ပြီး စုပ်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ ကောင်မလေး ရုတ်တရက် လန့်နိုးလာပြီး လန့်တော့သွားတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူစိုးရိမ်တာက မယ်တင်ကြားသွားမှာကိုပဲ၊ ကျူပ်လုပ်မှာကို စိုးရိမ်ပုံမရှိဘူး၊ အဟိ။ အဲတော့လည်း စိတ်မပူအောင် ဖြောင်းဖျရတာပေါ့။ ကျူပ်လက်ကလည်း အလိုလို အရသာဖူးလေးကို နူးဆွနေပြီလေ။ ကောင်မလေးလက်တွေ ကျူပ်ပေါ် တွယ်ဖက်လာရတော့တာပေါ့။
” ဟင့် ဦးငယ်ရယ်.. မာကြောက်တယ်”
” အို ဘာကြောက်စရာရှိလို့လဲ ကလေးရယ် ”
ကျူပ်နှုတ်ခမ်းတွေက သူ့နှုတ်ခမ်း ဖူးဖူးလေးတွေကို ငုံစုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကလည်း ပြန်စုပ်တယ်ဗျ။ တကယ်တော့ ကောင်မလေးက တော်တော်ထန်တာဗျ။ ပထမနှစ်ခါ ကျနော်လုပ်ခဲ့တာကို ဘယ်သူမှပြန်မပြောပဲ ငြိမ်ခံနေကတည်းက သိဖို့ကောင်းပြီ။ ဒါပေမဲ့ ကျူပ်ကထင်နေတာက ခပ်နုံနုံ ဗမာမလေးတွေလို၊ မချစ်သော်လည်း အောင့်ကာနမ်း၊ ကိုယ်အပျိုရည်ပျက်တာကို သူများသိစေမဲ့အစား ကြိတ်ခံလိုက်မယ်လေလို့ စိတ်ထားမယ်ထင်တာ။ တကယ်က သူကိုယ်တိုင်ကလည်း စိတ်ပါပါလေးဗျ။ အခုတောင် ကော့လန်နေတာကြည့်ပါလား။ သူ့ပိပိလေးမှာလည်း အရည်တွေ ရွဲနေပြီ။
ကျူပ်လည်း အချိန်သိပ်မဆွဲတော့ဘူး သူ့ထမိန်ကို ကွင်းလုံးဆွဲချွတ်ပြီး ပင်တီကိုပါ ချွတ်လိုက်တဲ့အပြင် ကျူပ်လုံခြည်ကိုလည်း ကန်ချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။ သူပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက ဝင်းနေတာပဲ။ စောက်မွှေးကတော့ နည်းနည်းလေးထူသဗျ။ တခါမှ မရိတ်ဖူးဘူး ထင်တယ်။ မဲမဲနက်နက် စောက်မွှေးလေးတွေနဲ့ အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ ပန်းနုရောင် အတွင်းသား စောက်ဖုတ်လေးကို အခုမှပဲ လင်းလင်းချင်းချင်းမှာ တွေ့ရတော့တယ်။
ကျူပ်လည်း တစ်ညလုံးတင်းနေတော့ ဟိုဟာဒီဟာတွေနဲ့ ကွေ့ဝိုက်မနေတော့ဘူး။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ဒူးနဲ့ပဲ အသာလေး ချဲကားလိုက်တော့ သူကလည်း အလိုက်သင့် ပေါင်လေးကားပေးလာပါတယ်။ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို လက်နဲ့ဆုပ်ပြီး သူ့ပိပိလေးအဝမှာ သေချာတေ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးခြင်း ဖိသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ဟလာပြီး ကျူပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်တာဗျာ၊ ကျူပ်လည်း သူ့ကိုယ်လေးကို အတင်းဖက်ထားရင်းက ကပ်ညှောင့်လေးပေါ့ တစ်ချက်ခြင်း ဇိမ်ခံညှောင့်နေမိတယ်။
သူလေးကလည်း မရဘူးဗျ လည်ချောင်းထဲက တအင့်အင့် အသံလေးလည်းထွက်လို့၊ ကျုပ်ပါးစပ်ကို အတင်းစုပ်၊ ကျုပ်လည်ပင်းကို အတင်းဖက်ထားတဲ့ကြားထဲက သူ့ခါးလေးကို ကော့ကော့ပေးသေးတယ်။ အဲတော့လည်း ကျူပ်လည်း ကညှာမဆန်တော့ဘူးလေ၊ ဒိုးပတ်ဝိုင်းက ဝါးလတ်သွားလေး တီးသလို၊ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ကို ဆောင့်နေမိတော့တာပေါ့။ ကောင်းလိုက်တာဗျာ အလှူမှာစားခဲ့ရတဲ့ အဆီတစ်ထပ် အသားတစ်ထပ် သုံးထပ်သားတောင် သွားသတိရမိသေး။
အဲဒီတချီကတော့ သိပ်မကြာဘူးဗျ၊ သူရော ကျူပ်ရောပေါ့။ တစ်ညလုံးအောင်းထားရတဲ့ ရာဂလောင်စာတွေ၊ တဏှာမီးနဲ့တွေ့တော့ ဟုန်းကနဲ ထတောက်ပြီး ပြာဖြစ်သွားရသလိုပဲ။ ကျူပ်စိတ်ထဲတော့ ဘယ်နှစ်ချက်မှ မဆောင့်လိုက်ရသလိုပဲ၊ သူ့စောက်ဖုတ်လေးထဲမှာပဲ ပြီးသွားရတယ်။ ပင်လယ်မျော့ကြီးလို ပြွတ်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ အရည်တွေ ပန်းထုတ်နေတဲ့ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးရဲ့ အတွင်းနံရံတွေကလည်း ပွရှုံ့ပွရှုံ့လုပ်ပြီးပေးနေတာ၊ ကောင်းလိုက်တာ ကျူပ်ဖင်ကြောတောင် တွန့်သွားရတယ်။
နောက်တော့ သူ့ဘေးမှာ အသာလေးလှဲရင်း၊ အငြိမ်မနေတတ်တဲ့ ကျူပ်ရဲ့ လက်တွေက သူ့နို့လေးတွေကို သူဝတ်ထားတဲ့ အင်္ကျီပွပွအောက်က လက်လျှိုပြီး ပွတ်သတ်ဆုပ်နယ်ပေးနေလိုက်တယ်။ သူကတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်လို့ ကျူပ်လက်မောင်းကို ခေါင်းအုံးမှေးနေရင်းက ကျူပ်ခါးကို သူ့လက်ကလေးတစ်ဖက် တင်ထားလေရဲ့။ ညကလည်း တစ်ညလုံးတင်းနေပြီး အိပ်မပျော်၊ အိပ်ရေးကလည်းပျက်ပြီး အခု ရှိသမျှအားတွေ အကုန်လုံး ကောင်မလေး ဥစ္စာထဲ ညှစ်ထည့်ပစ်လိုက်ရတော့ မောပြီး ဘယ်လို အိပ်ပျော်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။
” ဦးငယ်.. ဦးငယ်.. ထတော့၊ အောက်မှာ ဒေါ်လေး နိုးနေပြီထင်တယ်..”
မာမာမြင့် ကျူပ်ကို လှုပ်နိုးလိုက်တော့မှ ကျူပ်လည်းနိုးတယ်။ ဟိုက် နေတောင် တော်တော်မြင့်နေပြီပဲ။ ကောင်မလေးက သူ့အင်္ကျီပြန်ဆွဲချပြီး ထမိန်တောင် လုံလုံခြုံခြုံလေး ပြန်ဝတ်ထားပြီးပြီ။ ကျူပ်ကသာ ကိုယ်လုံးတီး၊ ပြောင်ကြီးကတော့ အိပ်ယာနိုးလို့ အားပြန်ပြည့်တဲ့ သူ့ထုံးစံအတိုင်း မာတောင်လို့ ရီကွိုင်းလက်စ်ဂမ်းကြီးလို ဖြစ်နေပြီ။ ကျူပ်က သူ့ပုခုံးလေးကို ဆွဲဖက်ပြီး ပါးလေးကို နမ်းလိုက်တော့
” ဦးငယ်.. တော်ကြာ ဒေါ်လေးတက်လာဦးမယ်..”
” မတက်လာပါဘူးကွယ်၊ သူက ငါ အပြင်ထွက်သွားပြီလို့ ထင်နေမှာ၊ စိတ်မပူပါနဲ့”
” ဟင့်အင်း ဦးငယ်ရယ်၊ ဒေါ်လေးတက်လာရင် မာ တော့ သေပြီပဲ။ သွားပါတော့ နော်၊ နောက်မှနော်”
” အိုကွာ ကလေးကလည်း ဦးငယ်က ဒါကြီးနဲ့ ဘယ်လို လမ်းလျှောက်လို့ရမှာလဲလို့”
” အို”
ကျူပ်က ခေါင်းတရမ်းရမ်း မာန်ဖီနေတဲ့ ကျူပ်ရဲ့ပြောင်ကြီးကို ကော့ပြလိုက်တော့ ကောင်မလေး ရှက်သွားတယ်။ ခေါင်းကို တဖက်လှည့်ပစ်လိုက်တယ်။ ကျူပ်ရဲ့လက်တွေက သူ့ထမိန်စကို ဆွဲလှန်ပြီး ခါးပေါ်တင်လိုက်တယ်။
” အို၊ ဦးငယ်ရယ်၊ အခုတော့ သွားပါတော့နော် နောက်တစ်ခါမှ ဆို။ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်တယ်”
” အင်းပါ ကလေးရယ် ဒီတစ်ခေါက် ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပြီး သွားပါ့မယ်”
ကျူပ်က ပါးစပ်က ပြောနေရင်း လက်ကလည်း သူ့ညီမလေးကို ကစားနေပြီဆိုတော့ ရှေ့ပြေးအရည်လေးတောင် လက်မှာ ကပ်စေးစေး ဖြစ်လာပြီလေ။ သူလည်း စိတ်လာနေပြီ ဆိုတာသိတော့ ခပ်သွက်သွက်လေး လှုပ်ရှားဖို့ ထထိုင်ပြီး သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာ နေရာယူလိုက်တယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကားပုံ လုပ်လိုက်တယ်။ အဲဒီကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်ပြီးတော့မှ ကျူပ်ကောင်ကြီးကို သူ့ညီမလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။
ကောင်မလေးကတော့ ရှက်တုန်း၊ သူ့လက်ဖျံကလေးနဲ့ မျက်လုံးတွေပေါ် ဖုံးထားတယ်။ သူ့ပေါင်နှစ်လုံးကို ကျူပ်ပုခုံးပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်တော့ သူလည်း မနေနိုင်ပါဘူး၊ တအင်းအင်းနဲ့ ခေါင်းကလည်း ဘယ်ပြန်ညာပြန်ရမ်းလို့ ကျူပ်လက်မောင်းနှစ်ဘက်ကို သူ့လက်ကလေးတွေနဲ့ ဆုပ်ကိုင်ထားတယ်လေ။ အချက်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ကျူပ်ဒူးလည်း နည်းနည်းပူသလို ဖြစ်လာတာနဲ့ သူ့ပေါင်တွေကို ပုခုံးပေါ်ကချပြီး သူ့အပေါ်မှောက်ရက်ကလေး ပြန်နေလိုက်တယ်။ ဟိုကောင်ကြီးကိုတော့ တွင်းထဲက မဖြုတ်သေးဘူးလေ။ ပြီးမှ မပြီးသေးတာ။
” ဟေ့ ကောင်မလေး မျက်စေ့ကိုပဲ တအားပိတ်ထားတာပဲ၊ ဘယ်လိုလဲ ဦးငယ်လုပ်ပေးတာ မကောင်းလို့လား”
” ဟာ ဦးငယ်ကလည်း သူများရှက်လို့ဟာကို”
” အခုအချိန်မှတော့ ရှက်စရာလားကွယ်”
” ရှက်တာပေါ့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ်ဟာကို”
” မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်၊ ဦးငယ်ကို ကြည့်စမ်း”
” ကြည့်ဖူး”
မျက်လုံးကို စုံမှိတ်ပြီး ကြည့်ဖူးလို့ ပြောနေပေမဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးတွေက ပြုံးယောင်သန်းနေတယ်။
” မျက်လုံးမဖွင့်ပဲ နေရင် ဦးငယ်ဒီအတိုင်းပဲ နေလိုက်မယ်၊ မယ်တင်တက်လာရင်လည်း တက်လာပစေ၊ စိမ်ထားလိုက်တော့မယ်”
” ဦးငယ် ယုတ်ပတ်ပြီကွာ”
” ကဲ ဖွင့်ဖွင့် အဲဒီမျက်လုံးတွေ”
ကျူပ်က ငုံ့ပြီး သူ့မျက်နှာအနှံ့ လျှောက်နမ်းပစ်လိုက်တယ်။ နဖူး၊ ပါးပြင်၊ နုတ်ခမ်း၊ မျက်လုံး၊ လည်တိုင်။ ခနနေတော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်။ နောက်တော့ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း မျက်နှာပေးလေးနဲ့ အသံတိုးတိုးလေး ပြောရှာတယ်။
” ဦးငယ် မကောင်းဘူးကွာ၊ မာ့ကို အနိုင်ကျင့်တယ်၊ မြန်မြန်လုပ်ပြီး သွားတော့နော်၊ ရှစ်ကြီးခိုးပါရဲ့၊ ဒေါ်လေးတက်လာမှာ ကြောက်လို့ပါ”
” အင်း အဲလိုမှပေါ့ကွာ ကလေးကလည်း”
တကယ်က ကျူပ်လည်း လန့်တာပဲ။ သို့ပေမဲ့ မယ်တင့်အကျင့်ကို ကျူပ်က သိပြီးသားလေ။ သူက အိပ်ယာထတာနဲ့ မျက်နှာသစ်၊ သေးပေါက်၊ ချေးပါ လုပ်ပြီးရင်၊ ထမင်းတစ်လုံးတည်မယ်၊ ပြီးရင် ရေချိုးမယ်၊ နောက်တော့ စားစရာလေး ဘာလေး လုပ်ရင်းကိုင်ရင်းမှ ကျူပ်ကို သတိရမှာ၊ ခေါ်မယ် လိုတာခိုင်းမယ်လေ။ ဆိုတော့ သူ့ရေချိုးသံမကြားမချင်း အချိန်ရသေးတယ်။
အခုမှပဲ ကျူပ်လည်း မျက်နှာချင်းဆိုင် မျက်လုံးချင်းဆုံပြီး မာမာမြင့်လေးကို လိုးရတော့တယ်။ တကယ်က အဲလိုလုပ်ရတာမှ အရသာရှိတာလေ။ တဏှာရမက် ဇောလေးကြွနေတဲ့ မျက်လုံးကြည်ကြည်လေးကို စိုက်ကြည့်ရင်း အားရပါးရ ဆောင့်ရတာလောက်ကောင်းတာ ရှိဦးမလားဗျာ။ ကျူပ်က ဂေါ်ပြားနဲက မြေကြီးကို ကော်ကော်ထိုးသလိုမျိုး ကျူပ်ကောင်ကြီးနဲ့ ကော်ပင့်လေးဆောင့်တာဗျာ၊ ကျူပ်ဥနှစ်လုံးတောင် သူ့ဖင်ကြားကို တဖတ်ဖတ်နဲ့ ပြေးရိုက်နေတယ်။
ကောင်းလိုက်တာလည်း မပြောနဲ့ ကောင်မလေးကလည်း ကျူပ်ကို အတင်းဖက်၊ သူလည်းကောင်းနေပုံပဲ၊ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားပြီးတော့ အသေခံတယ်ဗျာ။ အသံက လည်ချောင်းက တအင်းအင်းပဲ ထွက်တယ်။ နောက် သူ့ပေါင်နှစ်လုံးက ကျူပ်ကို အတင်းညှပ်၊ သူ့လက်သည်းတွေကလည်း ကျူပ်ကျောကုန်းကို ကုတ်တော့ ပြီးတော့မယ်ဆိုတာသိလို့ ကျူပ်လည်း စိတ်လျှော့လိုက်တယ်။ နှစ်ယောက်အတူတူ အရသာအထွတ်အထိပ်ကို ရောက်သွားကြတာပေါ့ဗျာ။
“အား၊ ကောင်းလိုက်တာ ကလေးရယ်၊ ကလေးရော ကောင်းလား”
ပါးစပ်ကတော့ မဖြေဘူးဗျ၊ မျက်နှာလေးနီနီနဲ့ ခေါင်းလေးပဲ ညိမ့်ပြတယ်။ ကျူပ်လည်း ကမန်းကတန်းထ၊ ခြေရင်းကပုဆိုး ခေါင်းပေါ်ကနေစွတ်ချ၊ အင်္ကျီလက်ကောက်ထိုးပြီး အမြန်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။
========================
မာလေ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုတောင် ဘယ်လိုပြောရမှန်းကို မသိတော့ဘူး။ ကိုယ်ဟာ အဲလောက် လိင်ကိစ္စမှာ ဝါသနာကြီးတယ်၊ ပျော်မွေ့တယ်လို့ အရင်က တစ်ယောက်ယောက်က ပြောလာရင်တောင် ဒေါသဖြစ်မိမှာပဲ။ အခုတော့ မယုံနိုင်လောက်အောင်ပါပဲ။ ကိုသက်ကလည်းလေ ပြောရရင်တော့ မကောင်းပါဘူး။ အထာပေးလို့လည်း မရဘူး၊ ယောက်ျားကောင်း လုပ်ပြနေတယ်။ ကိုယ်က ဘာမှမပြောရသေးဘူး သူက မင်္ဂလာဦးညကြမှဆိုပြီးတော့ ဘာမှကိုမလုပ်တာ။ အဲ့တော့လည်း မာက ကိုယ့်ကို အထင်မသေးရအောင် မူပြရသေးတယ်။
တခါတုန်းက သူစိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မာ့ကို နှုတ်ခမ်းအတင်းဆွဲစုပ် ဖိနမ်းပြီး မာ့တင်ပါးတွေကိုလည်း လာညှစ်တယ်လေ။ မာက စိတ်ဆိုးတဲ့ပုံနဲ့ မျက်ရည်ဝဲပြ၊ ဘာလဲ မာ့ကို ဘယ်လိုမိန်းကလေးလို့ ထင်သွားပြီလဲ၊ ယောက်ျားလေးနဲ့ နှစ်ယောက်ထဲ လျှောက်သွားနေလို့ အပေါစားထင်တာလား၊ ဘာညာ ရန်တွေ့လိုက်တာ ပြာပြာသလဲကို တောင်းပန်တော့တာပဲ။ ခစ်ခစ်။ သူအဲ့လို ဆွပေးလိုက်တဲ့ စိတ်တွေကိုဖြေဖို့ အိမ်မှာ ဦးငယ်တစ်ယောက် ရှိနေလို့ တော်သေးတာပေါ့။
ကိုသက် အဲ့လို မစွတ်မပွတ်လေး လုပ်ပေးလိုက်တဲ့နေ့ဆိုရင် ညဘက်ဆို ဦးငယ် အိမ်ပေါ်တက်လာပါစေ ဆုတောင်းနေရတယ်။ မာ့ဘာသာ ကိုယ့်ဟာလေး ကိုယ်ပွတ်ရင်းပေါ့။ မာနဲ့ဦးငယ်ကတော့ ပွင့်လင်းသွားကြပြီ။ ဦးငယ်ကလည်း ဒေါ်လေးလစ်တာနဲ့ တက်တက်လာတာပဲ။
တခါက ဦးငယ် မြို့သွားမယ်ဆိုတော့ မာလည်း အလှပြင်ပစ္စည်းလေးတချို့ ဝယ်စရာရှိတယ်ဆိုပြီး လိုက်သွားတာ တစ်နေ့ခင်းလုံး ဟော်တယ်မှာ လုပ်ကြတယ်။ ပုံစံကို မျိုးစုံနေရောပဲ။ ဦးငယ်က ဓါတ်ပုံစာအုပ်တွေလည်း ပြတယ်၊ အဲဒီထဲက လုပ်တဲ့ပုံစံတွေလည်း စမ်းကြတယ်။ မာလည်း အခုတော့ ပုလွေ ကောင်းကောင်းတတ်သွားပြီ။ လေးဘက်ထောက်၊ ဖင်ဘူးတောင်းလည်း ကုန်းတတ်ပြီ။
အဲ့လိုနဲ့ မာနဲ့ကိုသက်တို့ မင်္ဂလာရက်လည်း နီးလာတော့ မာက စိတ်ပူတယ်။ ဦးငယ်ကို မေးတယ်။ မာ အပျိုမစစ်တော့ဘူးဆိုတာ ကိုသက် သိနိုင်သလားပေါ့။ ဦးငယ်ကပြောတယ် စိတ်မပူပါနဲ့တဲ့၊ အဲ့တာကိုသိတဲ့ ယောက်ျားလေး ရှားပါတယ်တဲ့။ နောက်ပြီး အခုခေတ်မိန်းခလေးတွေမှာ အပျိုမြှေးပေါက်တယ် ဆိုတာလည်း သိပ်မှ မရှိတော့တာတဲ့၊ ကိုယ်က နည်းနည်းလေး အိုက်တင်ပေးလိုက်ရင် ပြီးတာပါပဲတဲ့။
…………………………………………
မာတို့ မင်္ဂလာဆောင်ကို ရန်ကုန်မှာပဲ ခမ်းခမ်းနားနား လုပ်လိုက်တယ်။ မင်္ဂလာဆောင် မတိုင်မှီကတည်းက ကိုသက်ပြောင်းသွားတဲ့ တပ်က ကျောင်းမှာ အလုပ်ကို ရွှေ့လို့ရအောင် သူက လိုက်ပေးတယ်လေ။ သူ့အဘတွေရဲ့ ကျေးဇူးနဲ့ အလုပ်လည်း ပြောင်းပြီးသွားပြီဆိုတော့ ဦးငယ်နဲ့ ဒေါ်လေးကို နှုတ်ဆက်ခဲ့တော့တယ်။
မင်္ဂလာဆောင်တဲ့နေ့မှာ ရင်ခုန်လိုက်တာ။ လင်နဲ့သားနဲ့ အတည်တကျဖြစ်ပြီ ဆိုတာရယ်၊ မင်္ဂလာဦးညကို ဘယ်လိုကျော်ဖြတ်ရမလဲ ဆိုတာရယ်ပေါ့။ ကိုသက်က မင်္ဂလာဆောင်ပြီးတာနဲ့ ဟော်တယ်မှာ တစ်ညအိပ်ပြီးရင် ငပလီမှာ သုံးညလောက်သွားနေမယ်တဲ့ စီစဉ်ထားတယ်။ မင်္ဂလာအခမ်းအနားပြီးတော့ ဟော်တယ်ကိုသွားတော့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေပါ လိုက်လာတယ်။ ဟော်တယ်အောက်ထပ်က ဘားမှာ သောက်ကြမယ်တဲ့လေ။ ဟော်တယ်ကို သွားကြတဲ့ကားမှာ မာ့လက်ကလေးကို ဆုပ်ကိုင်လို့ ကိုသက်က ပြောရှာတယ်။
” မာ့ လက်တွေလည်း အေးစက်လို့ပါလား၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ”
” ဟာ ကိုကလည်းကွာ၊ မင်္ဂလာဦးနေ့ကို မိန်းကလေးက အဲလောက်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားမှာပေါ့လို့”
” အင်းပါကွာ ကိုသိပါတယ်၊ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းတွေကို အားနာလို့ပါ၊ သိပ်အများကြီး မသောက်ပါဘူး၊ စောစောတက်လာခဲ့မယ်နော်၊ မာ ပင်ပန်းရင် အိပ်ထားလိုက်၊ ကိုတက်လာရင် အားရှိအောင် ဟိဟိ”
” အောင်မယ် ဘာအားရှိရမှာလဲ ကိုနော်”
မာ့စိတ်ထဲမှာတော့ မူးအောင်သာ သောက်ခဲလို့ ပြောချင်နေတာ။ အို့ ကြောက်စရာကြီး၊ ကဲတုန်းကကဲခဲ့တာ အခုတော့ ကိုရိပ်မိသွားမှာ အရမ်းလန့်တာပဲ။
” အလကားပြောတာပါ ကိုရယ်၊ ကို့သူငယ်ချင်းတွေ အားနာပါတယ်၊ သူတို့ကို နောက်ဆုံး အလိုလိုက်တဲ့အနေနဲ့ ပြုစုလိုက်ပါ။ မာနဲ့ကိုက တသက်လုံး နေသွားကြရမဲ့သူတွေပဲ။ ဟင့် ဒီတစ်ခါပဲနော်၊ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ ခွင့်ပေးတာ။ နောက်ဆိုရင်တော့ မရဘူး ဆရာ”
” အင်းပါကွာ၊ မာက အဲလိုသိတတ်တာ ကိုက အရမ်းကို ပိုချစ်သွားပြီကွာ။ စိတ်ချစိတ်ချ ဒီတစ်ခါ နောက်ဆုံးပဲ။ နောက်ဆို မာမကြိုက်ရင် ဘာမှမလုပ်ဘူး၊ ဟုတ်ပလား၊ ”
“အင်း”
မာ ချိုးတဲ့အဆင်တော့ သူနင်းသွားပြီ။ အဲဒါဆိုရင်တော့ ချောချောမွေ့မွေ့ မင်္ဂလာလာဦးညကို ကျော်ဖြတ်သွားရတော့မှာပဲ။ အိုကွာ လာမဲ့ဘေး ပြေးတွေ့တာပေါ့၊ ဖြစ်လာမှ ရင်ဆိုင်တာ ကောင်းပါတယ်၊ ကြိုပြီးပူပန်နေတာ၊ စိတ်ဆင်းရဲရတယ်။
ညသန်းကောင်လောက်ကြမှ တံခါးကို တဒုန်းဒုန်း ထုလာတယ်။ မာ အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲနေရာက ထပြီး တံခါးသွားဖွင့်လိုက်တော့ ကိုသက်ကို သူ့သူငယ်ချင်း နှစ်ယောက်က တွဲခေါ်လာတယ်။
” ဆောရီး မာ၊ အိပ်ပျော်နေပလား”
အာလေးလျှာလေးနဲ့ ကိုသက်ကို အခန်းထဲလည်း တွန်းပို့ပြီးရော သူ့သူငယ်ချင်းတွေ မာ့ကို ကမန်းကတန်း နှုတ်ဆက်ပြီး ပြေးတော့တာပါပဲ။ မာက တံခါးကို ပြန်ပိတ် လော့ချပြီး ကိုသက်ကို ကုတင်ရှိရာကို တွဲခေါ်လာခဲ့တယ်။ သူ့ဒီအဝတ်အစားတွေနဲ့ ဘယ်အိပ်လို့ဖြစ်မှာလဲ။ အဲဒါနဲ့ ညနေကယူလာတဲ့ မာတို့ အိပ်ထဲက သူ့တီရှပ်ရယ်၊ ပုဆိုးတစ်ထည်ရယ်ထုတ်၊ ပြီးမှ သူဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်အင်္ကျီ၊ ဘောင်းဘီတွေကို ချွတ်ရတယ်။
” ဆောရီး မိန်းမရယ် ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်”
မျက်လုံးက မှေးမှေးလေးဖြစ်နေပြီး စကားပြောတာက လျှာလုံးနေပေမဲ့ မာ့ရင်သားတွေကိုတော့ သူ့လက်ကြီးနဲ့ လာဆုပ်ကိုင်သေးတယ်။ သူ့အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်လိုက်တော့ မပျော့မမာနဲ့ သူ့ညီတော်မောင်က နီညိုရောင်ထိပ်ဖူးကြီးနဲ့။ ဒါဟာ မာ့အတွက် သေချာမြင်ဖူးတဲ့ ဒုတိယမြှောက် ယောက်ျားတန်ဆာပါပဲ။
မောင်မျိုးတုန်းက ညဘက် အမှောင်ထဲမှာပဲ ကိုယ့်ပေါင်ကြား ဝင်ထွက်တာ ခံစားဘူးတာ။ ဦးငယ်ကျတော့ သေသေချာချာကို ကိုင်တွယ် ပုလွေလည်း မှုတ်ခဲ့ဘူးတယ်။ အခုကတော့ ကိုယ့်ယောက်ျားဆိုတဲ့ အသိနဲ့ ရင်တော့ နည်းနည်းခုန်လာတယ်။ ညတိုင်း လွတ်လွတ်လပ်လပ် ငါနဲ့ ချစ်ရတော့မဲ့ ကောင်ကြီးပါလားလို့ တွေးရင်း မာ့လက်ကလေးနဲ့ အသာကိုင်ကြည့်လိုက်တယ်။
မာ့လက်ရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် ထင်တယ်၊ သူ့ကောင်ကြီးက ချက်ခြင်းလိုလို လှုပ်ရှားလာတယ်။ မာလည်း ဦးငယ်ပြောထားတာ သတိရသွားလို့ ကမန်းကတန်း ပြန်လွတ်ချလိုက်မိတယ်။ ပထမဆုံးအကြိမ်မှာ ယောက်ျားပစ္စည်းကို တစ်ခါမှ မမြင်ဘူးသလို၊ ရှက်သလို ဟန်ဆောင်ရဦးမယ်၊ လက်နဲ့ လုံးဝမကိုင်နဲ့ဆိုတာလေ။ ကိုသက်ကို မနိုင်မနင်းနဲ့ပဲ တီရှပ်ဝတ်ပေး ပုဆိုးဝတ်ပေးပြီးမှ စနိုးတာဝါလေးနဲ့ သူ့ရဲ့ ဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကို ပွတ်သပ် သုတ်သင်ပေးလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေ ပွင့်လာတယ်။
နောက်တော့ မာ့ကိုယ်လေးကို သူ့ပေါ်ဆွဲချလိုက်ပြီး မာ့မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းတော့တယ်။ မာ့ပေါင်ရင်းမှာ သူကောင်ကြီး မာမာတောင်တောင်နဲ့ လာထောက်နေတာ ခံစားလိုက်ရတော့ သူစိတ်ထလာပြီ ဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။ မာ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး သူက မာ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်လိုက်တော့ မာလည်း ပက်လက်ကလေး ဖြစ်သွားတာပေါ့။ သူ့ပုဆိုးက ခုနကဝည်းက မာက စွတ်ရုံစွတ်ပေးထားတာဆိုတော့ အခု သူကန်ချွှတ်လိုက်တာနဲ့ ခြေရင်းဘက်ပုံသွားပြီ။
သူ့လက်တွေက မာ့ညဝတ်ဂါဝန်လေးကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ သူ မာ့ပေါင်နှစ်လုံးကို သူ့ဒူးတွေနဲ့ကားလိုက်ပြီး သူ့ကောင်ကြီးကို မာ့ပိပိလေးအဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ မာ စိတ်လှုပ်ရှားနေတော့ ပိပိလေးက အရည်စို့နေလို့သာ တော်တော့တယ်။ ဒါတောင် သူ့ကောင်ကြီးစွတ်ကနဲ ဝင်လာတော့ မာ အာ့ကနဲတောင် အော်လိုက်မိတယ်။
သူ့ကောင်ကြီးက ဦးငယ်နဲ့ အရွယ်သိပ်မကွာလို့လား မသိပါဘူး၊ မာ့ကိုယ်ထဲမှာ စေးကြပ်ကြပ်ကလေးပါပဲ။ သူက ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာ မာ့ကိုယ်လေးထဲကို အရည်ပူတွေ ဖြန်းထည့်ပြီး ပြီးသွားတော့တယ်။ သူ မာ့ကို ဖက်ထားပြီး ငြိမ်နေလိုက်တယ်။ ခဏနေတော့ မာ့လည်း လေးတာနဲ့ အသာတွန်းလိုက်တော့ဘေးကို လှိမ့်ဆင်းသွားတယ်။ ဟောတော့၊ ဘာမှ လည်းမပြောဘူး။ ဟောက်သံလေးထွက်လာပြီး အိပ်ပျော်သွားပြီ။
မာအိပ်ယာပေါ်ကထ ရေချိုးခန်းသွား၊ ကိုယ့်ဘာသာ သန့်စင်လိုက်တယ်။ ကုတင်ပေါ်ပြန်လာ သူ့ကိုလည်း စောင်ခြုံပေးရင်း ဘေးမှာပဲ အသာလှဲအိပ်လိုက်တယ်။ မျက်လုံးတောင် ကြောင်နေသလိုပဲ။
” ဟေး မာ၊ မိန်းမ၊ ဆောရီးကွာ ညက ကိုယ် နည်းနည်းမူးသွားတယ်။”
မာ ညက တော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်ပဲ မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်ပျော်တော့ သူနိုးသွားတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အမူးသမားတွေရဲ့ ထုံးစံအတိုင်း နည်းနည်းမူးသွားတယ် ဆိုတာပဲ ထပ်ခါတလဲလဲ ပြောနေတယ်။
” အောင်မယ် မူးပေလို့ပဲ၊ ကို အရမ်းကြမ်းတာပဲကွာ ၊ ဟွန့် ဘာမှန်းလဲမသိဘူး”
” ဟုတ်လား ဆောရီးကွာ။ ကို သိတော့သိတယ်။ မူးနေတော့ လူက အသိစိတ်ဝင်လာလိုက် အိပ်ပျော်သလို ဖြစ်သွားလိုက်ဖြစ်နေတာ။ ကို အရမ်းကြမ်းမိသွားလား”
” အင်းပေါ့။ မာက သူတို့ ယောက်ျားလေးတွေ ဟိုဟာကြီးက အဲလိုအကြီးကြီးနဲ့ မာမာကြီးဖြစ်မယ် ဆိုတာတောင် သေချာမသိဘူးလေ။ ညက မာ့ဟာလေး တစ်ခုခု ဖြစ်သွားပလားလို့ ရေချိုးခန်းမှာ ရေဆေးရင်း သေချာကြည့်လိုက်ရသေးတယ်”
” ဆောရီးကွာ၊ နောက်ဆို အဲ့လိုမဖြစ်စေရပါဘူး။ လာလာ အနာကို ဆေးထည့်ပေးမယ် ခိခိ ”
” ဟင့်အင်းကွာ၊ အခုတော့ရသေးဘူး၊ ဟိုထဲမှာ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ဖြစ်နေသေးတယ်၊ မာကြောက်တယ်၊ ငပလီ ရောက်မှနော်၊ မာတို့က တသက်လုံး အတူနေသွားရမှာပါ ကိုရယ် လောမနေပါနဲ့”
” အင်း အဲဒါလည်းဟုတ်တာပဲ။ ကဲ ထထ ဘရိတ်ဖတ်သွားစားရအောင်”
အင်း မင်္ဂလာဦးညတော့ အခက်အခဲမရှိ ဖြတ်ကျော်ခဲ့ရလေပြီ။ မာ့ရင်ထဲ နည်းနည်းအေးသွားတယ်။ ကိုသက်ကိုလည်း သနားတော့ သနားတယ်။ အင်းလေ၊ မာက နောက်ဆိုရင်တော့ သစ္စာရှိရှိနဲ့ ချစ်သွားမှာပါလို့ စိတ်ထဲက ပြောနေမိတယ်။
ငပလီရောက်တော့လည်း အဆင်ပြေသွားကြတာပါပဲ။ အစပိုင်း တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ရှိန်းနေကြ၊ သူကလည်း မာ့ကို အားနာ၊ မာကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ ကျွမ်းကျင်မှုတွေကို သူမသိရအောင် ဟန်ဆောင်ရနဲ့၊ နောက်ရက်တွေကြတော့လည်း အပြင်တောင် သိပ်မထွက်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ စားလိုက် လုပ်လိုက်ပေါ့ ခိခိ။ ဒါပေမဲ့ တစ်နေ့ သုံးလေးချီထက်တော့ သူလည်း မတတ်နိုင်ဘူး။ သူဘယ်လိုမှ မလာတော့ရင် သောင်ပြင်ပေါ်ထွက်ပြီး လမ်းလျှောက်ကြတယ်။ ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်း ပြောကြတယ်။ အဲ့လိုနဲ့ပဲ ဟန်းနီးမွန်းပြီးသွားတော့ မာတို့ ကိုယ့်အိမ်ရှိရာကိုပဲ ပြန်လာခဲ့ကြပြီး အိမ်ထောင်သည်ဘဝကို စရတော့တာပေါ့ရှင်။
………………………………….
မာက နဂိုကတည်းက သိပ်ပြီး အချက်အပြုတ်ကလည်း တတ်တာမဟုတ်တော့ အိမ်မှာကူဖို့ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ကိုကပဲ ရှာပေးထားတယ်ရှင့်။ မာလည်း တပ်နဲ့နီးတဲ့ ကျောင်းမှာ သွားလုပ်နေတယ်။ မာ့လိုပဲ ဗိုလ်ကတော်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့ မမာလာလည်း ကျောင်းဆရာမပဲဆိုတော့ အဖော်ရလို့ အတူတူ သွားကြတယ်။ ရင်းနှီးလာတော့မှ မမာလာဆီက တပ်ထဲက အကြောင်းတွေလည်း သိလာရတော့တယ်။
တပ်ထဲမှာ အလုပ်မလုပ်ပဲ ဗိုလ်ကတော်အဖြစ်နေကြတဲ့ ဝေမာတို့ ဖြူဖြူစိုးတို့အကြောင်း အတင်း ပြောတာ ကြားရတယ်။ မာကတော့ အရင်က မသိပါဘူး။ အဲဒီ အစ်မတွေက အပျံစားဝတ်စားလို့ ရုပ်ကလေးတွေကလည်း ချောတယ်လို့ မဟုတ်ပေမဲ့ ပြင်တတ်ဆင်တတ်လို့ ချစ်စရာလေးတွေလို့ပဲ ထင်ခဲ့တယ်။ မမာလာပြောပြမှ သူတို့က သူတို့ယောက်ျားတွေ နေရာကောင်းရဖို့၊ ရှေ့တန်းသိပ်မသွားရဖို့၊ အဘတွေကို အရမ်းဖားတယ်ဆိုပဲ။ တပ်ရင်းမှုးကတော် အတွက်ဆိုရင် အိမ်မှာခိုင်းတဲ့ ကောင်မတွေလို လိုက်လုပ်ပေးရတာနဲ့၊ တပ်ရင်းမှုးတစ်ယောက်ထဲ ဆိုရင် ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်တော့မလောက်ပဲနဲ့၊ အဲ့လိုဟာတွေ သိလာရတယ်။ နောက်ပြီး ဟိုလူနဲ့ဘာလိုလို ဒီလူနဲ့ဘာလိုလို သတင်းတွေလည်းထွက် ဆိုပဲ။ မာတော့ မမာလာ ပြောသမျှ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ကို ဖြစ်နေတာပဲ။
ဒါပေမဲ့ ပြန်စဉ်းစားကြည့်တော့ ဟုတ်သား။ သူတို့ယောက်ျားတွေက ကို့လောက် ရှေ့တန်းမသွားရဘူး။ အမြဲလိုလိုပဲ တွေ့နေရတယ်။ နည်းနည်းပါးပါး ပေါင်းထား သင်းထားမှပဲလို့ မာစိတ်ထဲတော့ တွေးနေမိတယ်။
တစ်နေ့တော့ တပ်ရင်းမူးကတော်က အလှူတစ်ခု အကြီးအကျယ်လုပ်တယ်။ တပ်နဲ့ မလှမ်းမကမ်းက ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာပေါ့။ မာတို့လို ဗိုလ်ကတော်တွေ၊ စစ်သားမယားတွေ အကုန်မနေရ ဝိုင်းလုပ်ကြရတာပေါ့။ အလှူနေ့ကြတော့လည်း အပျံစား ဝတ်စားပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အပြိုင်အဆိုင်ပေါ့။ ဒါပေမဲ့ တပ်ရင်းမှုူးကတော်ထက်တော့ ပိုပြီး ဝတ်စားလို့မရဘူးလေ။ တော်ကြာ စောက်မြင်ကပ်ပုဒ်မနဲ့ ငြိနေမယ်။
” ဟဲ့ ညီးက ဘယ်သူလဲ ငါအရင်က မမြင်ဖူးပါဘူး”
” အဘ ဒါက ဗိုလ်ကြီးကိုကိုသက်ရဲ့ မိန်းမလေ၊ သူတို့ တပ်ကို ပြောင်းလာတာ မကြာသေးဘူး”
မမာလာက သွက်သွက်လက်လက် ဝင်ပြောလိုက်လို့ တပ်ရင်းမူး သူရမောင်မောင်ထန်က ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နှင့် ကျေနပ်သလို ဖြစ်သွားတယ်။
” ဪ အေး အေး၊ အဲဒီတလောက ငါ ရန်ကုန်မှာ အစည်းဝေးသွားတက်နေလို့ မသိလိုက်တာနေမယ်”
အမလေး အဲလူကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေက မာ့တကိုယ်လုံးကို ထိုးဖောက်မြင်နေသလိုပဲ၊ ကြည့်လိုက်တာ စူးစူးဝါးဝါး။ မာ့ရင်တွေတောင် ခုန်သွားတယ်။ လူကြီးကလည်း ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနဲ့၊ နှုတ်ခမ်းမွှေးစစ။
” ဟဲ့ သမီးနာမည်က ဘယ်လိုခေါ်သလဲကွယ့်”
“မာမာမြင့်ပါ အဘ ”
မာလည်း သူများတွေခေါ်သလိုပဲ အဘလုပ်ချလိုက်ရတယ်။ ဘယ်လိုရာထူးတပ်ခေါ်ရမှန်းလည်း သိမှမသိတာ။
” အေးအေး ကွယ်၊ အိမ်လေးဘာလေး လာလည်လေကွာ၊ အဘတို့က မိသားစုတွေပဲဟာ နော်”
” ဟုတ်၊ ဟုတ်ကဲ့ အဘ”
အပိုင်း (၃) ဇာတ်သိမ်းဖတ်ရန် နှိပ်ပါ 👉 ရာဂလောင်စာနဲ့ တဏှာမီး (အပိုင်း ၃ ဇာတ်သိမ်း)