“ငအောင် ရေသွားကူးမယ်လေကွာ ကောင်မလေးတွေက အရမ်းလန်းတယ်ကွ… ဟေ့ကောင် ဘာငိုင်နေတာလဲ”
သက်နိုင် ဘန်ဂလိုထဲကနေ ပင်လယ်ပြင်ကို တစ်ယောက်ထဲ ငေးနေတုန်း … သူငယ်ချင်း ရဲနိုင်က လှမ်းခေါ်သည် ။
“မင်းကွာ ဒီကမ်းခြေမှာ ကောင်မလေးနှစ်ယောက်လောက် ရနိုင်တဲ့ဟာကို ငိုင်နေရတယ်လို့”
သက်နိုင် မျက်နှာ နီရဲနေတဲ့ ရဲနိုင်ကို လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ နီမှာပေါ့ ဘီယာ နှစ်ပုလင်းလောက် ကစ်ထားတယ် ထင်တယ်။
“ဒါဆိုလည်း ငါ့အတွက် နှစ်ယောက် ခေါ်လာခဲ့လေ… ဟား ဟား ဟား။”
သက်နိုင်နဲ့ ရဲနိုင် ချောင်းသာကို မနေ့ကမနက်က ရောက်သည်။ သက်နိုင်က လူအေး … တစ်ချိန်လုံး ဘန်ဂလိုထဲမှာ အောင်းနေသည်။ ရဲနိုင်က လူသွက်… ရောက်ကတည်းက ကမ်းခြေထဲ ဆင်းသွားလိုက် … ဘီယာမော့လိုက်နှင့် ဟုတ်နေသည်။ ညဘက် ရေကူးကန်ဘေးမှာ ကနေတုန်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ညိတိတိ ဖြစ်လာသေးသည်။
သက်နိုင်ဆိုတဲ့ကောင်က အခုထိကို မစွံ။ ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရင် ရှက်နေတာနဲ့ စကားမပြောရဲတာနဲ့ ဘယ်တော့မှ ရီးစားရမယ့်ကောင် မဟုတ်။
“လာစမ်းပါကွာ… ဒီည မင်း လူပျိုဘဝကို ဂိတ်ဆုံးလိုက်ကွာ”
ရဲနိုင် ရီပြီးပြောသည်။
“ဟာကွာ ငါ့ဘာသာနေပါရစေ … ငါက ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေ မကြိုက်ဘူးဆိုတာ မင်းလည်း သိတာပဲ… မင်းသာ ဂရုစိုက် ဦးထုပ်မဆောင်းပဲ လုပ်ရင် အေကိုက်ခံရမယ် သတိထား”
“အောင်မာ ရီးစားတောင် မရှိတဲ့ကောင်က ငါ့ကို ဆရာလုပ်လို့…. ဟိုမှာတွေ့လား ငါသွားမော့တော့မယ်”
“အိုကေ ငါဒီမှာ ဆက်ထိုင်လိုက်ဦးမယ်”
သက်နိုင် မလိုက်သွားတော့။ ဘီယာသုံးပုလင်းနဲ့ ဟမ်ဘာဂါတစ်လုံး စားပြီး လူက ရီဝေဝေ ဖြစ်ချင်နေသည်။
ပင်လယ်လေက … ဖြေးဖြေးချင်း … တိုက်နေတော့ အိပ်ချင်သလိုလို ဖြစ်လာသည် …။ မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ခင်းပြီး အိပ်ချလိုက်သည်။ မျက်စိက တဖြေးဖြေး မှေးလာသည် …။ မှေးကနဲ ဖြစ်သွားတုန်း နားထဲ စကားသံ တစ်ချို့ဝင်လာသည် ။ သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ လက်နှစ်ဘက်ကို ထောက်ပြီး မော့ကြည့်လိုက်သည်။ အလှနတ်သမီးတစ်ပါး သူ့ကို သေချာငုံ့ကြည့်ပြီး သက်နိုင့်ကို … စိုးရိမ်သံလေးနဲ့ …
“ဟိတ် အိပ်နေတာလား မူးနေတာလား”
သက်နိုင် အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ ခေါင်းထောင်ထပြီး … ခေါင်းကို ယမ်းကာ သူ့ကို ကြည့်လိုက်ပြီး
“မင်းက … နတ်သမီးလား လူလားဟင်”
“လူပါရှင့် အိပ်မပျော်လို့ ကမ်းခြေမှာ လမ်းလျှောက်လာရင်း ရှင့်ကို တွေ့တာပဲ…. မသိပါဘူး မူးပြီး လေဖြတ်နေတာလားလို့”
“ဟား ဟား မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားတာ… တကယ်နော် ယူက နတ်သမီးနဲ့ တူတယ်”
“ခစ်ခစ် ရှင်က မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မမြှောက်ပါဘူးဗျာ … အဟုတ်ပြောတာပါ။”
တကယ်ပါ အရမ်းလှသည်။ ဖိနပ်မပါပဲ သဲပြင်မှ နည်းနည်းနစ်နေတဲ့ ခြေဖဖိုး လုံးသည်လည်း မဟုတ် ပြားချပ်ချပ်လည်းမဟုတ် … ကြည့်လို့ကောင်းသည်။ သူ့အထက်က ခြေသလုံးလေးက ဝင်းနေသည်။ အနာတစ်စက်မှ မရှိ …။ ပေါင်တံလေးကလည်း … ကစ်ကစ်လေး … အဆီပိုမရှိ ပိန်ညှောင်ညှောင်မဟုတ် …။ ပေါင်တံလေးကို ကြည့်ရုံနဲ့တင် … စိတ်ကြွစေသည်။
အောက်ကနေ မော့ကြည့်တော့ ဂါဝန်တိုတိုလေးအောက်မှာ … ပင်တီ အဖြူလေးက … ဝိုးတဝါး သုံးမြှောင့်လေး မို့ဖောင်းနေသည်။ ပေါင်နှစ်ချောင်းကြားက … ဟာလေးက သက်နိုင်စိတ်ကို မြှူဆွယ်နေသလို (ဟင်း နတ်သမီးလေးရယ် လှလိုက်တာဗျာ ကိုက်စားချင်တယ်) အပေါ်က အင်္ကျီလေးက ကြိုးတစ်ချောင်း ပါးပါးလေး ဘရာစီယာလေးက အပြည့်မဟုတ် ရင်နှစ်မွှာက အောက်မှာ ပြည့်တင်းလွန်းသည်။
ခါးလေးကို ကိုင်းပြီး ငုံ့ပြောနေတော့ … ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီလေးက ဟနေသည်။ ကြားထဲက မို့ကြွနေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာကို … ထင်ထင်ရှားရှား မြင်နေရသည်။ ငုံ့ထားပေမယ့် ရင်နှစ်မွှာက တွဲကျနေမယ့်အစား … မို့မို့ကျစ်ကျစ်လေး … ဖြစ်နေသည်။
(သူက အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ အပျိုစစ်စစ် ဖြစ်မယ် ထင်တယ် …။)
သက်နိုင်ကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ မျက်နှာလေးကလည်း လှသလို မျက်ခုံး မျက်လုံး မျက်နှာပေါက် ဘာမှ အပြစ်ပြောစရာမရှိ…။ ဝတ်စားထားတာက sexy ကျပေမယ့် သူ့မျက်နှာက တခြားကောင်မလေးတွေလို ပူလောင်မနေ ရင်ကို အေးစေသည်။ ညာဘက်ပါးမှာ ပါးချိုင့်လေးပါတော့ ပိုပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းသည်။
“ဘယ်သူမှလည်း … မရှိတော့ဘူးနော်”
“ဟုတ်တယ် အကုန်လုံး ဘားမှာ ကနေကြတယ်”
နတ်သမီးရဲ့ အသံလေးက သာယာသည် ချိုသာသည်။ ထူးခြားတာက သူ့အသံမှာ … ကြင်နာသံလေးပါနေသည် …။ သူ စကားပြောတိုင်း … နားထဲမှာ ချိုပြီး ဝင်သွားသည်။
(ဘယ်လိုဆုတောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေတာလဲ … နတ်သမီးရယ်)။
သက်နိုင် သူ့ကို တစ်မိနစ်လောက် ငေးကြည့်နေရင်း … စကားမပြောမိ နတ်သမီးရဲ့အလှမှာ မျောနေမိသည်။ တိတ်ဆိတ်မှုကို … သူမက စပြီး ။
“ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် ကြည့်နေရတာလဲ မနေတတ်ဘူးကွာ”
“ဟာ … ဆောရီး … အရမ်းလှလို့ပါဗျာ”
“အို … အပိုတွေ ယူက သိပ်မြှောက်ပြောတတ်တယ်”
“မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ … တကယ်ပါ…. ဒါနဲ့ ဘယ်နှစ်နာရီ ရှိပြီလဲဟင်”
“နှစ်နာရီ … ရှိပြီရှင့်”
“ဒီကို ဘယ်သူနဲ့ လာတာလဲဟင်”
“စန္ဒီ့သူငယ်ချင်းနဲ့ … ယူကရော”
“နာမည်က စန္ဒီတဲ့လား”
“ဟုတ် … ယူရော”
“ဟုတ်သားပဲ ကိုယ့်နာမည်က သက်နိုင် … ကိုယ်လည်း သူငယ်ချင်းနဲ့ လာအပန်းဖြေတာ”
“ဟုတ်”
သက်နိုင် … မတ်တပ်ရပ်ပြီး လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်ဖို့ … လက်ကမ်းပေးလိုက်သည်။ စန္ဒီကလည်း သူ့လက်ကလေးကို ပေးရှာပါသည်။ စန္ဒီ့လက်ကလေးက နူးညံ့သည်။ သူ့လက်ကလေးကို ကိုင်လိုက်တာနဲ့ … လူတစ်ကိုယ်လုံး ဖိန်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ဖြစ်သွားသည်။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့လက်ကလေးကို တော်တော်နဲ့ မလွှတ် … အထိအတွေ့မှာ သာယာနေမိသည်။
“ဟိတ် … လက်လွှတ်အုံးလေ”
“ဟင့်အင်း”
“ဟာ … လက်လွှတ်ပါဆို”
“မလွှတ်ချင်တော့ဘူး … လက်လွှတ်လိုက်ရင် … တစ်သက်လုံး ဝေးသွားလိမ့်မယ်”
သက်နိုင်၏ နမိတ်ဖတ်တဲ့ စကားက … တစ်ချိန်မှာ တကယ်ဖြစ်လာခဲ့မယ်ဆိုတာ ကာယကံရှင် နှစ်ယောက်လုံး မသိကြ။
“အို… ဘာမှလည်း မဆိုင်ဘူး”
“အခုဆိုင်သွားပြီလေ”
“အန်”
“စန္ဒီ့ကို … ချစ်တယ်ဗျာ”
“အို … အခုမှ စတွေ့တာကို …”
“စန္ဒ္ဒီ ကိုယ့်ကို … ချစ်တယ်မှတ်လားဟင်”
စန္ဒ္ဒီ … နည်းနည်းလေး ရုန်းကြည့်သည် … မရ …။ စန္ဒ္ဒီ့လက် နောက်တစ်ဖက်ကိုပါ ထပ်ဆွဲသည်။ သူ့မျက်ဝန်းက အသနားခံနေသည့်ပုံ …။ စန္ဒ္ဒီ … ကြွေသွားသည် …။
(အို … ရင်တွေ ခုန်လိုက်တာ …။)
သူ့မျက်နှာက စန္ဒ္ဒီ့နားကို တစ်ဖြေးဖြေးကပ်လာသည်။
“အို … လွှတ်ပါအုံး”
“ဟင့်အင်း … စန္ဒ္ဒီက ချစ်တယ်ပြောမှ လွှတ်မယ်”
“စဉ်းစားအုံးမယ်ကွာ”
“မစဉ်းစားနဲ့ … စန္ဒ္ဒီ့ မျက်လုံးတွေက ကိုယ့်ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ … ကိုယ်သိပါတယ်”
ဒီအချိန်မှာပဲ ဟိုတယ်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက် ပြေးထွက်လာတယ် …။ သူ့နောက်က ကောင်လေးတစ်ယောက်က ဟီး ဟီး … ဟား ဟား နဲ့ … အသံမျိုးစုံထွက်ပြီး လိုက်ဖမ်းနေတဲ့ပုံစံ …။
စန္ဒ္ဒီ နည်းနည်း … ရှက်သွားသည်။ သူ့လက်ကို … ဘယ်ယောကျ်ားလေးမှ ကိုင်ဖူးတာမဟုတ် …။ စန္ဒ္ဒီ ရည်းစားလည်း မထားဖူး …။ အခုတော့ …
“လွှတ်ပါရှင် ဟိုမှာ လူတွေလာနေပြီ”
စန္ဒ္ဒီ့အသံ နည်းနည်းတုန်နေသည် … ကြောက်သည်။ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးရောင် ဖြန်းထားလို့ … နီရဲရဲလေး ဖြစ်နေသည် …။
(သက်နိုင်ကို သောင်ပြင်မှာ စတွေ့တော့ … ဘာကြောင့်မှန်းမသိ … စန္ဒီ စိတ်ဝင်စားမိသည် …။ အရပ်ကလည်း ရှည်မည့်ပုံစံ … နောက်ဗလကလည်း တောင့်သည်။ မျက်လုံး …အိပ်နေပေမယ့် … ယောကျ်ားပီသသည့်မျက်နှာ …။)
သူ့ကို တွေ့တော့ … စန္ဒီ့ရင်တွေ … တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။
(သူများတွေ ပြောနေကြတဲ့ အချစ်ဆိုတာ ဒါလားဟင်။ အချစ်နဲ့ စတွေ့ရင် ရင်တွေ တအားခုန်တယ်တဲ့။ ဒါဆို စန္ဒီ … အချစ်နဲ့ တွေ့နေရပြီပေါ့။ ဟင်း ခက်ပါတယ်။ အခုမှစတွေ့တဲ့ ချစ်သူက … နည်းနည်းတော့ ဆိုးမယ့်ပုံစံ တဇွတ်ထိုး လူဆိုး။)
“မလွှတ်ဘူး ချစ်တယ်ပြောမှ”
“အင်း … ချစ်တယ်”
“ဟင့်အင်း မကြားလိုက်ဘူး အသံက အရမ်းတိုးတယ်”
“ဟာကွာ … အဲဒီလို မဆိုးရဘူးလေ … ချစ်ပါတယ်ရှင် အိုကေ။”
(သူက ကတိတည်သားပဲ …)
စန္ဒ္ဒီ့လက်ကို လွှတ်ပေးလိုက်သည် …။ ပြေးလာတဲ့ လူတွေကို ကြည့်လိုက်သည် …။
(အို … ဟိုနောက်က ကောင်လေးက … ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး …။ ဟာ … ရှက်စရာကြီး … စန္ဒ္ဒီ့ဘဝမှာ ဒီတစ်ခါ ပထမဆုံးပါပဲ … ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်ကို ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ မြင်ဖူးတာ …။ ရှက်ရှက်နဲ့ … မျက်စိမှိတ်ပြီး … သူ့ရင်ထဲကို တိုးဝင်မိသည်။ အို … ငါဘာတွေ လျှောက်လုပ်နေတာလဲ)
သက်နိုင် အလိုက်သင့်ကလေး … စန္ဒ္ဒီ့ကို ဖက်လိုက်သည် …။ စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို … အသာအယာ ဖက်လိုက်ပြီး … ချစ်သူကို … ရင်ဘတ်ထဲ … ဝှက်လိုက်သည် …။
(ဟုတ်ပ … ဟိုကောင် ရဲနိုင် တော်တော်ကဲနေတယ် … ဘာမှ မဝတ်ထားဘူး … မူးပြီး သောင်းကျန်းနေတယ်ထင်တယ် … အရှေ့က ကောင်မလေးကလည်း … ဝတ်သာဝတ်ထားတယ် … ဘီကနီနဲ့ဆိုတော့ … အင်္ကျီကပ်တယ်ဆိုရုံလေး … )
အတင်းပြေးလာတော့ … အရှေ့က ပစ္စည်းတွေက … ရမ်းခါနေသည် …။ သူ့ကို ကျော်သွားပြီး … သက်နိုင် နောက်ကနေ ဆက်ကြည့်နေသည်။
(မိုက်တယ်ကွာ … အနောက်က အိုးက ရှယ်ပဲ … အင်း … ရဲနိုင်အကြိုက် … ခပ်တောင့်တောင့်ပဲ … ရဲနိုင်တို့ကတော့ … ပိုင်ပါ့ … လက်သွက်တယ်)
ရဲနိုင် … အနားရောက်လာတော့ …
“ဖက်ထား ဖက်ထား လွတ်သွားရင် … ဆွဲစားမှာနော် … ဟား ဟား ဟား”
“ခွေးကောင်”
“ဟား ဟား ဟား”
သူတို့နှစ်ယောက် … ရေထဲကို … တဝုန်းဝုန်း ခုန်ဆင်းသွားကြသည်။ … ဟီးဟီး ဟားဟားနဲ့ … ပျော်ရွှင်သံတွေက သက်နိုင်ကိုပါ ကူးစက်စေသည်။ ရင်ခွင်ထဲက ချစ်သူလေးက … ခေါင်းလေးမော့ပြီး …
“သွားပြီလားဟင်”
“ဟိုးမှာ”
“အရမ်းဆိုးတာပဲနော် … ဘာမှလည်း မဝတ်ထားဘူး”
“ဟုတ်ပ … ဒီကောင်က အဲဒီလိုပဲ … ချက်ကြောနဲ့ ရှက်ကြော မှားဖြတ်ထားတာ”
“ယူက … သိလို့လား”
“ကိုယ့်သူငယ်ချင်းပဲ … မသိပဲနေမလား”
“ဒါဆို … ရှင်တို့က လူဆိုးတွေပေါ့”
“ဟား ဟား … မဟုတ်ပါဘူး … အချစ်ကလည်း”
“မယုံပါဘူး”
“ဟိုဘက်ကို လမ်းလျှောက်မလားဟင်”
“ဟင့်အင်း … ချမ်းလာပြီ”
“ချစ် … ချမ်းနေပြီလား”
“ဘာအချစ်လဲ”
“အမ် … ချစ်သူမို့လို့ အချစ်လို့ ခေါ်တာ … ကိုယ့်ကိုရော ဘယ်လိုခေါ်မှာလဲ“
“ခေါ်ဘူး”
“မခေါ်ဘူးလား … မခေါ်ရင်”
သက်နိုင် … စန္ဒ္ဒီ့ခါးလေးကို … ခပ်တင်းတင်း ဖက်လိုက်သည် …။
(ခါးလေးကလည်း … သေးလိုက်တာ)
သူ့လက်ထဲမှာ … အရုပ်ကလေးအတိုင်းပဲ … ကော့ပြီးပါလာသည် …။
(ခါးကို ခပ်တင်းတင်း အဖက်ခံလိုက်ရတော့ … အလန့်တကြား … ချစ်သူက မော့ကြည့်သည် …။ လန့်နေတဲ့ အကြည့်လေးကို … အသည်းခိုက်သွားပြီ …။ နှုတ်ခမ်းလေးက လှလိုက်တာကွာ … နမ်းချင်တယ် …)
စိတ်ကတွေးလို့ မဆုံးခင် … သူ့နှုတ်ခမ်းက … ဂဟေဆက်သွားသည် …။
“အို”
စန္ဒ္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးက သိပ်မထူ … ပါးသည် … ဂျယ်လီလေးလို … နူးအိသည် … နှုတ်ခမ်းလေးကို … အသာအယာ စုပ်လိုက်သည် ။
“အို … တော်ပြီနော် … ကို”
စန္ဒ္ဒီ … သူ့ရင်ဘတ်လေးကို တွန်းပြီး … ခေါင်းလေးကို ရမ်းခါမိသည် …။ တစ်ခါမှ ယောကျ်ားနဲ့ မထိတွေ့ဘူးတဲ့ … အရိုင်းလေးဆိုတော့ … အထိအတွေ့အသစ်ကို … ကြောက်မိသည် …။
“မချစ်လို့မဟုတ်ပါဘူး … ကိုရယ် … စန္ဒ္ဒီ မနေတတ်လို့ပါ … နောက်ပြီး … ရှက်တယ် …”
“ဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်”
“မြန်မာ့အသံက … တစ်ခါပဲ လွှင့်တယ် … ခစ် … ခစ်”
စန္ဒ္ဒီကလည်း … နောက်တတ်သည် …။
“မရဘူးကွာ … ပြန်ခေါ်ပါအုံး … ချစ်ရယ်”
“သေချာနားထောင်နော် … ကို”
“ဟား … တကယ်ပြောတာနော် …”
“အင်း … တစ်ကယ်ပေါ့ ကိုရဲ့ … မယုံဘူးလား”
“ယုံပါတယ် … ချစ်ရယ် ယုံပါတယ် … ဟီး … ပျော်လိုက်တာ”
သက်နိုင်ပျော်လွန်းလို့ … ချစ်သူကို … ခါးကနေပွေ့ပြီး … အပေါ်ကို မြှောက်လိုက်သည် ။
“အို … အမေ့”
ရုတ်တရက်မို့ … စန္ဒ္ဒီ့အသည်းတွေ အေးကနဲ ဖြစ်သွားသည် …။ သက်နိုင် … သေချာ ပြန်ဖမ်းပြီး … နှစ်ပတ်သုံးပတ် မွှေ့လိုက်သည် …။
“ကိုက … အရမ်းကဲတာပဲ … အဲလိုမလုပ်နဲ့ … စန္ဒ္ဒီမူးတယ်”
“အိုး … ဆောရီး … ချစ်”
သက်နိုင် … စန္ဒ္ဒီ့ကို မြန်မြန် ပြန်ချပြီး … သေချာကြည့်လိုက်သည် …။
“ဟွန့် … သူ အရမ်းကဲတယ်”
စန္ဒ္ဒီ့လက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ … သက်နိုင်ရင်ကို ထုလိုက်သည်။
“ဒုန်း …”
“အေးနေပြီ မှတ်လား ချစ် … အထဲဝင်ကြမယ်လေ … ဒါနဲ့ … ချစ်က ဘယ်မှာ တည်းတာလဲ”
“ဒီမှာပဲ”
စန္ဒ္ဒီ … ထောင့်ဆုံး ဘန်ဂလိုလေးကို လက်ညှိုးထိုးပြသည်။
“ဟုတ်လား … ကိုယ်တို့က … ဒီဘက်မှာ”
(အံ့သြစရာပဲ ဘန်ဂလိုတွေက ဘေးချင်းကပ်ရပ် … ကံတရားက ဆန်းကြယ်လိုက်တာ … ဒီတစ်ခါတော့ မြှားနတ်မောင် … လေးနဲ့ သေချာပစ်ပြီထင်တယ် …)
ဘန်ဂလိုရှေ့ရောက်တော့ … စန္ဒီ … အထဲကို မဝင်ချင်သေး … ချစ်သူအသစ်နဲ့ … နေချင်သေးသည် …။ လေကလည်း အေးလာတော့ … ချမ်းလာသည် …။ စန္ဒီ အထဲကို ဝင်ဖို့ တံခါး ဖွင့်လိုက်သည်။
“ဝင်တော့မလို့လား ချစ်”
“ချမ်းလာပြီ … ကိုရဲ့”
“အချမ်းပြေအောင် … စပိုင်သောက်မလား ဟင်”
“အင်း … သောက်မယ်”
စန္ဒီ … အရက်မသောက်တတ်သေးပေမယ့် … ဝိုင်လောက်တော့ … သောက်လေ့ရှိသည် …။ သက်နိုင် … စန္ဒီ့ကို … ဟိုဘက်က ဘန်ဂလိုလေးထဲ ခေါ်လာသည်။ တံခါးဖွင့်ပြီး … သူ အရင်ဝင်လိုက်ပြီး … လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ စန္ဒီ့ ပုံစံလေးက … ဝင်ရမှာ တုံ့ဆိုင်းဆိုင်း ဖြစ်နေသည်။
“ဝင်လာခဲ့လေ … ချစ် … ကိုက်မစားပါဘူးကွ”
“ဟွန့် … ကို … မကဲရဘူးနော်”
“အင်းပါ”
သက်နိုင် … ပါးစပ်က အင်းလိုက်ပေမယ့် … စိတ်ကတော့ နည်းနည်း ကြွနေသည် …။ စန္ဒီ့အင်္ကျီလေးက … ပါးလွန်းသည် … အထဲက ရင်သားမို့မို့လေးက … ပိုကြွလာတယ်လို့ ထင်သည် …။ ဂါဝန်လေးကလည်း … တိုလွန်းသည် …။ ခုနက … အောက်နေ မြင်လိုက်ရတဲ့ တြိဂံလေး ခုံးခုံးလေးကြောင့် … နည်းနည်းတော့ ရင်ခုန်လာသည်။
(မကောင်းပါဘူးလေ … အခုမှ စချစ်တာ … ဒါမျိုးတွေလုပ်လိုက်ရင် … သူမုန်းသွားလိမ့်မယ် …)
သက်နိုင် … အတွေးရိုင်းတွေကို … အမြန်ဖျောက်ပြီး … ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကာ … စပိုင် နှစ်လုံး ယူလိုက်သည် ….။ တစ်လုံးကို ဖောက်ပြီး … စန္ဒီ့ကို လှမ်းပေးလိုက်သည် ။
“ရော့ အချစ်”
“ကျေးဇူး”
စန္ဒီက မတ်တပ်ရပ်နေရင်း … မော့လိုက်သည် …။ သက်နိုင် မွေ့ယာပေါ်မှာ …
“ထိုင်”
သက်နိုင် လက်ကမ်းပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီက … အလိုက်သင့်လေး … သက်နိုင်ဘေးမှာ လာထိုင်သည်။
“ချစ် … ကို့ကို တစ်ကယ်ချစ်တာလား”
“ဟင့်အင်း … မချစ်ဘူး”
“ဘာ”
“အောင်မလေး … လန့်လိုက်တာ … အသံပြဲကြီးနဲ့”
“ချစ်လား … မချစ်ဘူးလား”
“မချစ်ဘူး … မချစ်ဘူး … ခစ် … ခစ်”
(လိမ်ပြောတဲ့ ကောင်မလေး … တွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ)
သက်နိုင်ကိုကြည့်ပြီး ပြောနေတဲ့ … စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးက နည်းနည်းတော့ ရီဝေဝေ ဖြစ်နေသည် …။ ဒါပေမယ့် ပြုံးနေသည် …။ လှောင်ပြုံး …။ ဒီအပြုံးက သက်နိုင်စိတ်ကို ကျလိကျလိ ဖြစ်စေသည် …။ ဝိုင်ပုလင်းကို … ကုတင်ဘေးမှာ ချပြီး … စန္ဒီ့ကို … ဖက်ကာ လှဲချလိုက်သည်။
“အို … မှောက်ကုန်တော့မှာပဲ …“
“ပေး … အဲဒီပုလင်း”
သက်နိုင် … စန္ဒီ့လက်ထဲက ပုလင်းကို ယူပြီး … ကုတင်ဘေးကို ပစ်ချလိုက်သည် …။ စန္ဒီကတော့ ပက်လက်ကလေး … သူစိတ်တိုနေတာ ကြည့်ပြီး … တခစ်ခစ်နဲ့ ရီနေသည် …။
“ခစ်… ခစ်… စိတ်ဆိုးလိုက်တာလည်း လွန်ရော”
“ဟာကွာ … ချစ်လား မချစ်ဘူးလား”
“ချစ်ဘူး … ချစ်ဘူး”
သက်နိုင် … စိတ်တိုလာသည်။
(အချစ်က စနေမှန်းသိပေမယ့် … ချစ်ဘူးဆိုတဲ့ စကားလုံးကို … မကြားချင်ဘူး … မခံစားနိုင်ဘူး …)
သက်နိုင် … ချစ်ဘူး … ချစ်ဘူးလို့ ပြောနေတဲ့ … နှုတ်ခမ်းလေးကို ဒဏ်ခတ်တဲ့ အနေနဲ့ … ဖိနမ်းပစ်လိုက်သည် …။
“အွန်”
(အနမ်းတွေက ချိုမြိန်လွန်းပါသည် … ချစ်သူ့နှုတ်ခမ်းလေးက … ဂျယ်လီလေးလို … အိအိတင်းတင်းလေး …)
နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားကို … သက်နိုင် လျှာလေးနဲ့ ပွတ်သပ်ပေးရင်း … အထဲက စန္ဒီ့လျှာလေးကို … လိုက်ဖမ်းနေမိသည်။
“အို… ကိုရယ်”
စန္ဒီ့မျက်လုံးလေးတွေ မှေးဆင်းသွားသည် …။ အထိအတွေ့က … လူကို မိန်းမောစေသည် …။ ပထမဆုံး … နမ်းဖူးတာဆိုတော့ … ကြက်သီးတွေကလည်း … တစ်ကိုယ်လုံး ထနေသည် …။
(သူ့လျှာလေးနဲ့ ထိတိုင်း … အို … ရင်ထဲမှာ … လှိုက်ခနဲ … လှိုက်ခနဲပါပဲ …)
သက်နိုင် … စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းနေရင်း … လက်က … ဖုတ်လိုက် … ဖုတ်လိုက် ဖြစ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွှာပေါ် … ရောက်လာသည်…။
“အို … ကို … ယားတယ်”
စန္ဒီ့ရင်သားလေးတွေက မို့မောက်နေသည် …။ အပျိုမို့လို့ … ပြည့်ပြည့်တင်းတင်းလေး … ဖြစ်နေသည် …။ သက်နိုင် … သူ့ရင်သားလေးကို အုပ်ကိုင်ပြီး … ဖြေးဖြေးလေး … ကိုင်လိုက်သည်။
“အို … ကိုရယ်”
(စန္ဒီ … ရူးပြီ … ကိုရယ် …။ အပေါ်မှာလည်း … စန္ဒီ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို … နမ်းနေတယ် … အောက်မှာလည်း … စန္ဒီ့နို့လေးကို … ကိုင်တယ် … သူကိုင်လိုက်တိုင်း … ကြက်သီးတွေ တဖြန်းဖြန်းထကုန်တယ် …)
စန္ဒီ့မျက်နှာလေးက … ပန်းရောင်လေး သန်းလာသည် …။ စပိုင်ကြောင့်လား … အကိုင်အတွယ်ကြောင့်လား မသိ … မျက်နှာလေးက ပိုနီလာသည် …။ သက်နိုင် … ဖြေးဖြေးလေး အုပ်ကိုင်နေရာကနေ … နည်းနည်း … နယ်ပေးလိုက်သည်။ စန္ဒီ မနေတတ် … နှုတ်ခမ်းလေးက … ငြီးတွားမိသည် …။
“ဟင်း … ဟင်း … ဟင်း”
(အို … ဘာတွေ လျှောက်ကိုင်နေတာလဲ … ကိုရယ်)
သက်နိုင် … အင်္ကျီပေါ်ကနေ … ကိုင်ရတာ အားမရတော့ … လက်လေးက … အောက်နားကို ဆင်းလာပြီး … အင်္ကျီအောက်ကနေ … လက်ကို လျှိုဝင်လိုက်သည် …။ ကြားက ကန့်လန့်ကန့်လန့် လုပ်နေတဲ့ … ဘရာစီယာလေးပါ … ဆွဲလှန်လိုက်သည် …။
(နူးညံ့လိုက်တာ … အသားဆိုင်လေးတွေက … ထိလို့ ထိမှန်းတောင် မသိဘူး။)
“အို … ကိုရယ်… အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်အုံးမယ် … ကိုရယ် … လက်ပြန်ထုတ်လိုက်ပါ … ထုတ်လိုက်ပါဆို”
“ဟင့်အင်း … ချစ်လား မချစ်ဘူးလား”
“ချစ်လို့ … ဒီအထိလိုက်လာတာပေါ့ … ကိုရဲ့ … တုံးပါ့”
“တကယ်နော်”
“တကယ် … ကို့ကို အရမ်းချစ်တယ်”
“ဒါမှ … ကိုယ့်အသည်းကွ”
သက်နိုင် … စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို … အတင်းနမ်းပစ်လိုက်သည် …။
(အို … ယားပါတယ်ဆိုမှ … အတင်း)
“ဖယ်ပါအုံး လက်ကြီးက … အင်္ကျီတွေ ပြဲကုန်မယ်”
“အင်္ကျီမပြဲအောင် ..ချွတ်လိုက်မယ်နော်”
“အင်း”
ချစ်သူဆီက … ပါမစ်ကျလာတော့ … သက်နိုင် စန္ဒီ့ အင်္ကျီလေးကို … အသာချွတ်လိုက်သည်။ စန္ဒီ ခေါင်းလေး ကြွပြီး … လက်ကလေး မြှောက်ပေးလိုက်သည် …။ ကြိုးတစ်ချောင်း အင်္ကျီမရှိတော့ … ဟယ်လိုကစ်တီ ရုပ်ကလေးတွေပါတဲ့ … ဘရာစီယာအောက်မှာ … ကြွတက်နေတဲ့ … ရင်နှစ်မွှာက … မပေါ့်တပေါ် …။ သက်နိုင် … ဘရာစီယာလေးကို … အသာလှန်တင်လိုက်သည်။
(လှလိုက်တာ … လှလိုက်တာ …)
စန္ဒီ့နို့လေးက … မကြီးလွန်းမသေးလွန်း … ဖွံ့ထွားစ …။ ဒါပေမယ့် … လိမ္မော်သီးလို အလုံးညီသည် … ဖြူဝင်းနေသည် … မာမာကျစ်ကျစ်လေး …။ ပိုလှစေတာက … ထိပ်ဖျားက … နို့သီးလေး …။ အရောင်က ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ …။ ထိပ်ဖျားလေးက … သေသေချာချာ အပြင်ကို ထောင်ထွက်မနေ … အထဲမှာ နည်းနည်း ချိုင့်နေဆဲ …။ သက်နိုင် အသည်းတွေ ယားလာသည် … မနေနိုင်တော့ … ချစ်စရာကောင်းတဲ့ … စန္ဒီ့ရင်သားလေးကို … နမ်းပစ်လိုက်သည်။
“အို .. ကို့”
စန္ဒီ့ရင်သားကို … စနမ်းလိုက်တာနဲ့ … စန္ဒီ … မနေတတ်တော့ … ခံရပိုခက်သည် … လက်ကလေးက … မွေ့ယာခင်းကို ဆုပ်ထားပြီး … အားတင်းကာ … ရင်သားကို ကော့ပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီ့နို့သီးလေးကို … သက်နိုင် လျှာနဲ့ ဖြေးဖြေးလေး ယက်ပေးလိုက်သည် …။ သူ့နို့သီးလေးက ခေါင်းမထောင်လာသေး … အထဲမှာ ချိုင့်ဝင်ဆဲ … နှစ်ချက် သုံးချက် … စုပ်လိုက်သည်။
“အိုး … ဟာ … ရှီး… အို .. ကိုရယ် … ယားတယ် … ခစ် … ခစ်”
စန္ဒီ … စိတ်ကြွလာသည်။ သက်နိုင် … အားမရ … နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုနဲ့ ဖိကိုက်ထားပြီး … ထိပ်ဖျားလေးကို … လျှာနဲ့ အမြန်ပွတ်ဆွဲပစ်လိုက်သည် …။
“အို … ကို… အို… ကိုဟာ … ဟာ …”
စန္ဒီ … အသက်ရှုသံလေး မြန်လာသည်။
“ကိုရယ် … တော်ပါတော့ … စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး”
သက်နိုင် … ဒီဘက်နို့လေးပြီးတော့ … ဟိုဘက်နို့လေးကို … အတင်း စို့လိုက်သည်။
“အာ … ဟာ … ရှီး … အိုး … မကိုက်နဲ့ … နာတယ် … ကိုရယ်”
သက်နိုင်သွားနဲ့ စန္ဒီ့ နို့သီးထိပ်ဖျားလေး ခြစ်မိသွားတော့ နာသွားရှာသည် …။ တောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ … သေချာ ပြန်စို့ပေးသည်။
“အို … ကိုရယ်”
သက်နိုင် လက်တစ်ဖက်က … နို့လေးကို နယ်ပေးသည် …။ နို့သီးလေးကို … လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဖွဖွလေး ခြေပေးသည် …။ စန္ဒီ့ မခံနိုင် … မွေ့ယာပေါ်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး … တွ့န်လိမ်နေမိသည်။
စန္ဒီ သက်နိုင်ခေါင်းကို … ဖိပြီး အောက်ကို တွန်းနေမိသည် …။ ယားယံခြင်းဒဏ်ကို စန္ဒီ မခံနိုင် …။ သက်နိုင်လက်က … အောက်ပိုင်းကို ဆင်းသွားသည် …။ ပေါင်တံလှလှလေးကို … ဖြေးဖြေးချင်း ပွတ်ပေးသည်။
“လျှောက်မပွတ်နဲ့ … ကိုရယ် … စန္ဒီမနေတတ်ဘူး … ယားတယ်”
သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပေါင်လေးကို ပွတ်နေရာကနေ … ဖြေးဖြေးလေး … အပေါ်ကို တက်လာသည်။ လက်က စကတ်အောက်ကို … ဖြေးဖြေးလေး ဝင်သွားသည် …။ အပျိုစင်လေးရဲ့ တားမြစ်နယ်မြေထဲ … စပြီး ဝင်လာသည် …။ စန္ဒီ့စကတ်လေးက … တိုတိုလေးဆိုတော့ … လှန်စရာမလို … ပေါင်ကြားလေးထဲ … လက်ရောက်သွားတော့ … စန္ဒီတွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားသည် …။
(ရင်တုန်လိုက်တာ … အချစ်ရယ် …)
ပေါင်ကြားက … အတွင်းခံလေး၏ အနားသတ်ကို … စထိသည် …။ သူသိသည် … နီးလာပြီ …။ လက်ရဲ့အထိအတွေ့က … မို့မို့ဖောင်းဖောင်း … ပန်းခုံးလေးပေါ်ကို ရောက်လာသည်။
“အို … ကိုရယ်”
သက်နိုင် … အသာအယာလေး … ပွတ်ပေးလိုက်သည် …။
“လျှောက်မလုပ်နဲ့ … ကိုရယ် … စန္ဒီ … ရင်တွေတုန်နေပြီ”
(တကယ်လည်း … စန္ဒီ ရင်တွေ တုန်နေပါသည် …။ အထိအတွေ့က … ရင်ခုန်စရာ … မိန်းမောစရာ …။ စိတ်တွေက ဘာလို့ ကြွနေတာပါလိမ့် … စန္ဒီသေချာမသိ …။ ဘာလို့ … ကြက်သီးတွေ ထနေတာလဲ … စန္ဒီနားမလည် …။ သေချာတာတော့ … သူ့ကို အရမ်းချစ်မိသွားတာပါပဲ …။ ချစ်ပါ ကိုရယ် … ချစ်ပါ။ စန္ဒီ့ရဲ့ … ပန်းနုနုခုံးခုံးလေးကို … သူပေါ့ … ဖွဖွလေးကိုင်နေတယ် …)
“စန္ဒီ မနေတတ်ဘူး … ကိုရယ်”
စန္ဒီ့အသံလေးက … ညုတုတုအသံလေး မဟုတ်ဘူးဆိုတာ … သက်နိုင်သိသည်။ အတွေ့အကြုံမရှိသေးတဲ့ … အပျိုလေးတစ်ယောက်ရဲ့ … နှစ်ကိုယ်ကြား ငြီးသံလေးက … ချစ်ဖို့ ကောင်းပါသည် …။ စန္ဒီ့အသံလေးကြောင့် … သက်နိုင် ပိုလို့ စိတ်ကြွစေသည် …။
(ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် … အသည်းရယ်)
သက်နိုင် … စန္ဒီ့ ပန်းနုနုလေးကို … လျှောက်စမ်းရင်း … တံခါးဝလေးကို … လိုက်ရှာနေမိသည်။
(ဘယ်တွေ့မလဲဗျာ … အပျိုလေးဆိုတော့ … စိနေမှာပေါ့ …။ စိတ်ထဲထင်တဲ့ … ပန်းလေး အလယ်ကို … လက်ညှိုးလေးနဲ့ ထိုးကြည့်မိတယ် …။ ဟုတ်ပါတယ် ဒီနေရာပါပဲ …။ မသိမသာလေး ဟနေတယ် … စန္ဒီက ပေါင်ကို ကားထားတာမဟုတ်တော့ … ရှာရခက်သား …)
စန္ဒီအာရုံ မပြောင်းသွားအောင် … စန္ဒီ့ ပန်းရောင်နို့ဖျားလေးကို … သက်နိုင် လျှာလေးနဲ့ ကလိပေးလိုက်သည် …။ စန္ဒီ … မခံစားတတ်အောင် … အောက်မှာ တွန့်လိမ်နေသည် …။ အချိန်လေးနည်းနည်းကြာလာတော့ … စန္ဒီ့ပေါင်လေးက နည်းနည်းကားသွားသည်။ တွေ့ပါပြီ … တံခါးဝလေး … အတွင်းခံလေးကတော့ … အချစ်ရည်တွေနဲ့ … စိုရွှဲစပြုနေသည်။
သက်နိုင် … အတွင်းခံလေးကို လှပ်လိုက်ချင်သည် …။ ဒါပေမယ့် … ဆန္ဒမစော …။ ချစ်သူကို … အချစ်ရဲ့ အရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ခံစားစေချင်သည် …။ အကွဲကြောင်းလေးကြားထဲကို … လက်ကို အတင်းထည့်ကြည့်လိုက်သည် …။ အတွင်းခံက ခံနေတော့ … မဝင် … ဝင်တော့ဝင်သည် … လက်ဖျားလောက်လေး …။ စန္ဒီ လူးလွန့်သွားသည်။
“အို … ကိုရယ်”
စန္ဒီ့လက်ကလေး … သက်နိုင်လက်ကို လာတွန်းဖယ်သည် … မဟုတ် … လာဆုပ်ကိုင်ထားသည် …။ ငြင်းသည်တော့ … မဟုတ် … နာမှာစိုးလို့လား … ကြောက်တာလားမသိ … မသိမသာလေး တွန်းနေသည် …။ သက်နိုင် … လက်မလျှော့နိုင် … တံခါးဝ အဖျားကို … လက်သည်းလေးနဲ့ ခြစ်လိုက်သည် …။ ထင်သည့်အတိုင်း … စန္ဒီ … လူးလွန့်သွားသည်။
အတွေ့အထိက … အဆန်းအပြားမို့ … ရုန်းလိုက်မိသည် …။ စန္ဒီ့နှုတ်ခမ်းဖျားလေးကလည်း
“အို … ဟင့် … ကိုရယ်”
စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးက … နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာက … အတင်းညှစ်ထားသည် …။ သက်နိုင် သိသည် …။ ခေါင်းကို အပေါ်ကို နည်းနည်းတက်ပြီး … စန္ဒီ့လည်တိုင်လေးကို နမ်းလိုက်သည် …။ ပိုဆိုးသည် … ပန်းဖူးလေးရဲ့ ညှစ်အားက ပိုတိုးလာသည်။
သက်နိုင် … မလျှော့နိုင် … ပိုထိုးထည့်ကြည့်သည် …။ ပိုပြီး မြန်မြန်ပွတ်သည်။
“အို ဟင့် … ကိုရယ်ဟင့် … ဟင့် … ယားတယ် … ကိုရယ် … တော်ပါတော့”
သက်နိုင် … စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ပွတ်နေရင်း … စန္ဒီစိတ်တွေ ပိုထလာသလို … ပေါင်လေးကလည်း … ပိုပြီးကားလာသည် …။ သက်နိုင် စန္ဒီ့ပန်းလေးကို ကလိနေရင်း … အထစ်လေးတစ်ခုကို … စမ်းမိသည် …။ စန္ဒီ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေး … သေးသေးလေးပေမယ့် … မာပြီး ခဲနေသည် …။ ခဲတံက ခဲဖျက်သာသာလောက်ဆိုပေမယ့် … သက်နိုင် သိသည် ။
ချစ်ဝတ်ရည်လေးတွေကလည်း … စိုစိုရွှဲနေပြီ …။ သက်နိုင် … စိတ်မနိုင်တော့ … စန္ဒီ့လည်တိုင်ကို နမ်းနေရင်းက … အနမ်းတွေချွေရင်း … အောက်ကို … ဖြေးဖြေးချင်း ဆင်းလာသည် …။ ရွှေရင်မို့မို့က … မို့မို့မောက်မောက် … ဖြစ်နေတော့ … အနမ်းကြမ်းတွေ … ပေးပစ်လိုက်သည် …။
စန္ဒီ့ … မျက်နှာလေးက … ပန်းရောင်လေး သန်းနေပြီး … အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို … ဖိကိုက်ထားသည်။ ဒီလိုအထိအတွေ့ကြောင့် … မျက်လုံးလေးကို … စင်းပြီး … အံကြိတ်ပြီး … ငြီးနေရရှာသည် …။
သက်နိုင် … စန္ဒီ့ချက်လေးကိုလည်း … တစ်ချက် စုပ်လိုက်သည် …။ ချက်လေးထဲကို … လျှာလေးထည့်ပြီး … မွှေလိုက်ချင်သည် …။
(မွှေချင်စရာ … စန္ဒီ့ချက်လေးက လှတာကိုး …။ စန္ဒီရယ် … တစ်ကိုယ်လုံး … လှလိုက်တာ … ဘယ်နေရာဖြစ်ဖြစ် … ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် …)
စန္ဒီ့ချက်လေးကို … လျှာနဲ့ ကလိလိုက်တော့ … ဗိုက်သားလေးတွေက တုန်ခါသွားသည်။ သက်နိုင်မှာ … တာဝန်ရှိသည် …။ စန္ဒီ့ရဲ့ အရေးကြီးဆုံးနေရာကို … သွားရမည် …။
(တခြားနေရာတွေတောင် … ဒီလောက်လှတာ ပန်းလေးဆို …)
သက်နိုင် … တွေးနေရင်း … စိတ်အရမ်းကြွလာသည် …။
အပိုင်း (၂) ဇာတ်သိမ်းဖတ်ရန် နှိပ်ပါ 👉 ဆုံခဲ့ဖူးတဲ့ တစ်ညတာ (အပိုင်း ၂ ဇာတ်သိမ်း)