ငစွာတေ… ဖြေးညှင်းစွာ ထရပ်လိုက်သည်..။ အိုပန်းအိ ရင်ထဲ ဒိတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည်…။ မျက်နာဖြူဖြူလေးမှာလည်း ရဲကနဲ ဖြစ်သွားရသည်…။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်… မာထောင်နေသော သူ့လီးကြီး ကြောင့်ပေါ့။ အိုပန်းအိ ရင်ထဲ နွေးကနဲဖြစ်ကာ…. မျက်လုံးကို တဲအပြင်သို့… ပို့လွတ်ထား လိုက်သည်…။ သို့သော်လည်း ယာခင်းကို မမြင်…။ အားရစဖွယ် တောင်နေသော လီးကြီးကိုသာ မျက်စိက မြင်နေမိသည်…။
ငစွာတေ လက်အစုံက အိုပန်းအိ ပုခုံးလေးကို ဖွဖွကလေး … ညင်ညင်သာသာ အုပ်ကိုင်လိုက်သည်…။ ဘာကြောင့်မှန်းမသိ.. အိုပန်းအိ.. မရုန်းမဖယ်…။ မျက်နှာကို တစ်ဖက်သို့… စောင်းထားသောကြောင့်.. ရှက်သွေးဖြင့် ရဲရဲနီနေသော ပါးပြင်လေးကို ငစွာတေ.. သူ့နှာခေါင်းဖြင့် ဖိကပ်ကာ သက်ပြင်းအရှည်ကြီးကို ရှိုက်ထားရင်း… ရှည်ကြာသော အနမ်းကို နမ်းလိုက်သည်။ အိုပန်းအိ… မျက်တောင်ကော့ကြီးများ မှေးစင်းသွား၏။
”သေသည်အထိ…. မေ့မရနိင်တဲ့… အနမ်းပါ… နှမ”
ဘာမှန်းလဲမသိ…။ မပီဝိုးတဝါး နားဝနား ကပ်ပြောသော သူ့အသံက ပန်းအိကို ပိုရှက်စေသည်..။ သူ့လက်များက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အုပ်ကိုင်ပြန်သည်…။ ဖွံ့ထွားကြီးမားသော ဖင်သားတုန်တုန်ကြီးကို ဆွဲညှစ်ပွတ်သပ်လိုက်ဖြင့်.. အတန်ကြာ ဆုပ်နှယ်ပြီးမှ… ခါးရစ်ကြိုးကိုဖြေ၍ လျှောချလိုက် သည်…။
”အို….”
အလန့်တထိတ် ခါးကြိုးကို ဆွဲရင်း…. ပန်းအိ ခါးဝတ်ကို ပြန်ဆွဲတင်သည်….။ ပြီးတော့လည်း… သူ့ မျက်နှာကို ကြည့်ဖြစ်သည်…။ ယောက်ျားပီသသော သူ့မျက်နှာ၌ အနိုင်အထက် ပြုလိုသော သဘောစိတ်… ပုံရိပ်များ ကင်းစင်ကာ… မေတ္တာသက်သက် တောင်းခံသော အသနားခံ မျက်လုံးများသာ တွေ့ရ၏..။ အိုပန်းအိ… မျက်ဝန်းများက အချစ်ရည်များ ရွှမ်းလဲ့လျက် ရှိနေသည်…။ တိတ်ဆိတ်သော ဝန်းကျင်… လူပြတ် လူရှင်းနေသော ကျယ်ပြန့်သည့် မြေပဲခင်းအလယ်မှ ယာတဲလေး၌ သစ္စာတရားကို ခြိမ်းခြောက်စပြုနေသော အတွေ့အထိများက ကြီးစိုး ချယ်လှယ်သာနေသည်…။
စကား တစ်ခွန်းစီမျှ မဟမိကြပါပဲ ကိုယ်ခန္ဓာချင်း စပ်ယှက်ကြရန် နှစ်ဦးသား အလိုလို သိနေကြခြင်းမှာ စင်စစ် အံ့သြစရာ ကောင်းနေသည်လားတော့ …မသိ..။ ယင်းအခြေအနေကို ပန့်ပိုးပေးနေသည်ကလည်း… တဲရှေ့မှ ခွေးထီးနှင့် ခွေးမလေး၏ ဖန်တီးမှုကလည်း… ပါလေနေသည်လားတော့ မသိ..။
ငစွာတေ လက်များက အိုပန်းအိ ဆီးခုံလေးကို တုန်တုန်ရီရီ စမ်းပွတ်ကြည့်သည်…။ ထိုမှ… ပေါင်ခွ ဆုံ အတွင်းသို့ လက်ကိုထိုးနှိုက်ကာ တစ်ကြိမ်တစ်ခါဖူးမှ မမြင်ဖူးသေးသော မိန်းမစောက်ပတ်ကို ရှာဖွေ နေမိသည်…။ ဒီမှာ… ဖိုမ အတွေ့အကြုံ မရှိသော ယောက်ျား မိန်းမတို့ မကြာခဏ ပြဿနာတက်ကြရသည် …။ အချို့ဆိုလျင် နို့နှိုက် အင်္ကျီချွတ်… ထမီချွတ်ပြီးခါမှ .. နေရင်းထိုင်ရင်း ပြဿနာတက်သွားသည်ကို ကြားဖူးကြပေမည်….။
ယခုလည်း ငစွာတေတို့ လုပ်နေချေပြီ…..။ စောက်ပတ်ဆိုသည်ကို မိန်းကလေးများ၏ ဆီးခုံအောက်၌ အမွှေးများကြားတွင် ရှိသည်ဟု ယေဘူယျအားဖြင့် သူသိထားသည်မှာ ဤမျှလောက်သာဖြစ်သည်…။ ထို့ကြောင့်… ဆီးခုံအောက် တဝိုက်ကိုသာ သဲကြီးမဲကြီး လက်ကိုထိုးနှိုက်ရှာဖွေနေသော်လည်း စောက်ပတ်ကို ရှာမတွေ့ရ…..။ အိုပန်းအိမှာလည်း ငစွာတေ အဘယ့်ကြောင့် ဆီးခုံကြီးကိုသာ ဖိပွတ်နေခြင်းကို သဘောမပေါက်..။ မိမိစောက်ပတ်လေးထဲသို့ စွတ်ကနဲ နှိုက်ဝင်သွားမည့် အချိန်ကိုသာ အသက်အောင့် စောင့်နေမိသည်…။
ငစွာတေ အပတ်လည်တော့လည်း အဖုတ်ကို တွေ့သွားသည်။ အော်… အော်… စောက်ပတ်ဆိုတာ ရှေ့ကိုမျက်နှာမမူ … မြေကိုမျက်နှာမူလို့… ပေါင်ကြားတဲ့တဲ့၌ တည်ရှိနေခြင်း ပါတကားဟု အားရဝမ်းသာ နှိုက်မိသွားသည်..။
”အင်း….အင်း…ဟင်းး…..အ…”
အိုပန်းအိ… တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်ကာ တဲလေးအပေါ်က ဝါးလုံးတန်းကို ယောင်ကန်းပြီး ဆွဲခိုလိုက်သည်။ ငစွာတေက လမ်းကြောင်းတွေ့သော မုဆိုးနှယ် တောဆက်တိုးပြီ သူ့ပုဆိုးကို မြေပြင်သို့ ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သည်..။ ကြီးမားသော ကွမ်းသီးခေါင်းကြီး… ပြူးထွက်နီရဲနေသော လီးကြီးက .ဗိုက်သားနှင့် ကပ်လျက်ကြီး မိုးပေါ်ထောင်နေသည်…။ ဒါလည်း.. သဘာဝက ဖန်တီးထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်..။
စောက်ပတ်ဝကို တေ့ပြီး အောက်မှပင် ဆောင့်လိုက်ခြင်းဖြင့်… လိင်အဂ်ါနှစ်ခု.. စပ်ယှက်ရာတွင် နာကျင်ခြင်းမရှိပဲ သဘာဝ အနေအထားအတိုင်း ပုံမှန် နေသွားနိုင်သည်…။ ဆိုလိုသည်မှာ… လီးကလည်း အပေါက်ထိ လိုက်ပြီး ကောက်ကွေးနေစရာ မလို… စောက်ပတ်ကလည်း လီးကြီးကောတင် ဆောင့်လိုးသမျှ နာကျင်မှု မခံစားရတော့ပေ…။
ငစွာတေက… လူပျိုသိုးပီပီ သိပ်ပြီး နူးနှပ်မနေ..။ လီးကို စောက်ပတ်အတွင်းသို့သာ အရအမိ လိုး သွင်းရန် စိတ်စောနေသဖြင့် လီးက မဝင်ပဲ ချော်ထွက်နေသည်…။ အပျိုစစ်စစ် အိုပန်းအိခင်မျာလည်း လီးကို ကိုင်သွင်းပေးရမှန်း မသိခြင်း.. ရှက်ခြင်း.. ကြောက်ခြင်းများဖြင့် မျက်စိကို ဇွတ်မှိတ်ကာ ဝါးတန်းကိုခို၍သာ နေတော့၏။
နောက်ဆုံး ငစွာတေက အရည်များ စိုစွတ်နေသော သူ့လီးထိပ်ကြီးအား နူးအိနေသော စောက်ပတ် အဝသို့ တေ့ပြီး လက်ဖြင့် ကိုင်သွင်းကာ လိုးသွင်းလိုက်သည်…။ လီးထိပ်က စောက်စိနား ထောက်နေသည်.. မဝင်..။ အိုပန်းအိ အောင့်သက်သက်ကြီး နာကျင်လှသည်…။ အရည်များနှင့် ချော်ပြီး လီးက အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်သို့ တရွေ့ရွေ့ လျှောဆင်း ဆင်းလာသည်..။ စောက်ခေါင်းဝသို့ ဝင်ပြီ ဝင်သွားလေပြီ….။
”ဗြွတ်…..အ….အား…”
အတားအဆီးမဲ့ စူးနှစ်စွာ ဝင်ရောက်သွားသော လီးကြီးက လုံးပတ် အတန်ငယ်ကြီးနေပေရာ စောက်ဖုတ်ကလေး တစ်ခုလုံး ပြည့်ကြပ် တင်းကျစ်သွားမိသည်မို့ အလိုးမခံဖူးသော အိုပန်းအိ အလန့်တကြား အော်မိပြီးမှ အရှက်စိတ်ဖြင့် အံကြိပ်ကာ ပါးစပ်ကို ပိတ်လိုက်၏……။ ပူကနဲ ဝင်သွားသော လီးအရသာကို ပထမဆုံး ခံစားလိုက်ရ၍လားတော့မသိ… အိုပန်းအိ အသဲထဲရော အူပါ ပြုတ်ထွက်ကုန်ပလား ထင်ရအောင် ကာမအရသာကို တွေ့သွားလေသည်…။
”ဗြစ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်…ဗြွတ်..စွတ်..ပြွတ်..”
”အင်း…. အင်း…. ဟင်း….. ဟင်း…. အ… အာ…. အာ…. ကျွတ်ကျွတ်… ကျွတ်..”
ငစွာတေ.. လွှတ်ဟေ့ ဆိုကတည်းက မနားတမ်း ကြုံးဆောင့်လိုးနေလေသည် ဖြစ်ရာ လိင်အင်္ဂါနှစ်ခုစလုံး ပူထူရှိန်းပြီး ပထမဆုံး သုံးလေးချီ ဆောင့်လိုးမိချိန်မှာပင် နှစ်ဦးလုံး သုတ်ရည်များ အသီးသီး ပန်းထုတ်မိသွားကြသည်…။ တစ်ခါမှ မခံစားဖူးသော အပျိုနှင့် တစ်ခါမျှ မလိုးဖူးသော လူပျိုရိုင်းလေးတို့၏ လိုးပွဲက သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလေး အရသာရှိလှဘိ၏…..။
အစုပ်… အယှက်… အနှိုက် .. အတိုက် မပါပဲ ပြီးသွားကြသော သူတို့နှစ်ဦး လိုးပွဲလေးမှာ ဘာအကာအရံမှ မရှိသော မြေပဲကွင်းအလယ် တဲလေးအတွင်း လွတ်လပ်ခြင်းကြီးစွာ စပ်ယှက်ကြရသဖြင့်လည်း… အရသာ ပိုတွေ့နေကြသည်…။ ခွေးထီးနှင့် ခွေးမလေးလည်း ဖင်နှစ်ခု ပူးမြဲပူးကာ.. ခွေးထီးလီးကြီး ရဲရဲနီနီကြီးက ခွေးမစောက်ဖုတ်လေးကို စူထွက်ပြီး ကားလာအောင်ပင် အပြင်သို့ ဆွဲထုတ်နိင်စွမ်းရှိလေသည်…။
ဒုတိယအချီကို ငစွာတေက အိုပန်းအိအား အသာအယာလေး မြေကြီး၌ လက်ထောက်ခိုင်း ကာ နောက်မှနေ၍ (နွားတက်) နတက် လိုးနည်းဖြင့် လိုးလေသည်….။ သုတ်ရည်များဖြင့် ပြောင်လက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ လက်တစ်ခုပ်စာမျှမက ပြူးပြူးကြီး နောက်သို့ ပြူထွက်နေ၏…။ ကြီးမားနီရဲသော လီးကြီးက အကွဲကြောင်းလေးကို ထိုးဖြဲပြီး ဒုတိယအကြိမ် စောက်ခေါင်းထဲသို့ အလည်အပတ် ဝင်သွားသည်…။
ဤအချိန်လည်း တာလွှတ်ကတည်းက ဆောင့်ချက်မှန်မှန် သွင်းသွားသော ငစွာတေ၏ လိုးချက်များမှာ အိုပန်းအိကို အသဲစွဲအောင် ကောင်းစေပြန်ရာ.. စောက်ခေါင်းထဲမှ သုတ်ရည်များ ဗြိကနဲ ဖွီးကနဲ မရှက်မကြောက်နိုင်ပဲ အသံထွက်အောင်ပင် ညှစ်ထုတ် ပန်းထုတ်လိုက်မိလေတော့သည်။ လီးကြီးက အရှိန်မသေ ခပ်သွက်သွက် တဘွတ်ဘွတ် အရည်မြည်သံကြီးများဖြင့် ဆက်လိုးနေသည်။
”ဘွပ်…ဘွပ်…ဖွတ်…ဗြွတ်…ဘူ….ဘူ….ဘွတ်”
စောက်ခေါင်း ကျယ်လာသည်နှင့်အမျှ လေအဝင်များသွားပြီး လီးကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်တိုင်း အီးပေါက်သကဲ့သို့သော အသံကြီးများ ထွက်လာသည်..။ ငစွာတေက နောက်ဆုံး အားကုန်ပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီး အိုပန်းအိ၏ စောက်ခေါင်းလေးထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်…။ ထို့နောက် သုတ်ရည်များဖြင့် စိုရွဲနေသော လီးကြီးကို စောက်ဖုတ်ထဲမှ ဖြေးညှင်းစွာ ဆွဲထုတ်လိုက်လေသည်…။
”ဘွတ်…ဘွပ်…ဘွပ်…ဘွတ်…ဘွပ်”
စောက်ပတ်ထဲမှ လေများ အန်ထွက်လာသံမှာ နှစ်ဦးစလုံးအတွက် အထူးအဆန်း ဖြစ်နေသလို ဟန်ဆောင် မနေနိင်တော့ပဲ မျက်နှာနီနီဖြင့် ရယ်မိကြသည်..။
”ဟား…ဟား…. ဟား… ဘာ…. ဘာ.. ဖြစ်တာလဲ … ဟင်”
”အို….ဘယ်သိပါ့မလဲ….ခစ်…ခစ်….ခစ်”
သြော်… နာမည်… နေရပ်… ဘယ်ခရီး… စသည်များ မသိကြသေးပါပဲ မိုက်မှားမိကြပြီးဖြစ်သော ငယ်ရွယ်သူနှစ်ယောက်၏ ရှေ့ဘဝ ဘယ်သို့များ ဆက်သွားကြမည်ကို သူတို့နှစ်ဦးလုံး… မသိ… မသိခဲ့ကြပါလေ..။
…………………
”အဲဒါ…တပ်မှုးလေးရဲ့ …အစီအမံပဲ..သွေးသောက်”
”ကောင်းပြီလေ… မနက်လင်းအားကြီး အချိန်မှာ .. အရည်းကြီးတွေရဲ့ .. ဗာလာနတ်ဘုရား.. ယာဇ်ပူ ဇော်ပွဲပြီးတာနဲ့… ပန်းဦးလွတ်ပွဲကို… စတင်မှာ… ဟုတ်တယ်နော်…။ အိုပန်းအိကို… ကညှာဆောင်ထဲအထိ.. ခေါ်ပစေ.. ဟုတ်လား..။ တပ်မှုးအချက်ပေးတာနဲ့… အရိန္ဒမာပူရအရှင်နဲ့ ရဲမက်တွေကို.. မြို့တံခါးဖွင့်ပေးဖို့ .. မိဿမ.. ငဗျစ္စက… တာဝန်ယူမယ်..။ ငစွာတေက ကညာဆောင်က အိုပန်းအိကို… အကာအကွယ်ပေး…။ ငယ်မှုးနဲ့… ကျုပ်က အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးနဲ့ .. ရဲမက်တွေဦးစီးပြီး…. ဒီ ..သမထီးကို အမြစ်ပါလှန်မယ်… ဒါပဲ…”
”အမြစ်ပါလှန်မယ်တဲ့…. လွယ်လိုက်ကြတာ…။ ကျုပ်နှလုံးသားကို… အမြစ်ကလှန်မဲ့ ပွဲဆိုတာလည်း… ထည့်တွက်ပါဦးလား… တပ်မှုးရယ်…ဟင်”
အိုပန်းအိဟာ… ခင်ဗျားချစ်သူဆိုတာ ကျုပ်သိရပြီးတဲ့နောက်… ကျုပ်နှလုံးသား… မြေလှန်ခဲ့ရပါပြီ ဗျာ..။ ငစွာတေဆိုတာ စက်ရုပ် မဟုတ်ဘူး…။ တပ်မှုးအရူးအမူး…. ခံစားခဲ့ရတဲ့ အချစ်ရဲ့ သန့်စင်မှု လောင်းရိပ်အောက်မှာ… တခဏလေးနဲ့ ဘဝပေး ခရီးကြမ်းကို.. ဆက်ရဦးမယ်ဆိုတော့… ကျုပ်ဖက်ကလည်း… စဉ်းစားပေးကြပါဦးဗျာတို့…။
စပြီ…. ပွဲစပြီ ဆိုကတည်းက သောက်ရင်ကလည်း ခုန်လိုက်တာ… တဒိတ်ဒိတ်နဲ့ ..။ ကြည့်လေ… ကိုယ့်ချစ်သူကို ငါးစာချရတဲ့…သမထီး စစ်ဆင်ရေး…. အရိန္ဒမာပူရ… နေပြည်တော်က.. ထီးနန်းရှင် မင်းတရားနဲ့ သူရဲကောင်းတွေကို… သံခင်းတမန်ခင်း ဟန်နဲ့… အရေးပြ မိတ်ဆုံစားပွဲကျင်းပတယ်ဆိုတာ..စောက်အဓိပ္ပါယ်မှမရှိတာ..။ အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးကလည်း.. သင်းတို့ထက် နှပ်သေးတယ်..။ ဟင်း…. စစ်ဆင်.. စစ်တက်.. စစ်ထိုး…စစ်ပြန်… ခံစစ်မကျန်… ဇယားချ .. စီစဉ်ထားပြီးသား….။
”ငသူရ….သည်ပွဲဟာ…မောင်မင်းရဲ့ပွဲပဲ…”
တဲ့လေ..။ ကိုယ်တော်လေး… အမိန့်တော်ရှိလိုက်တာ…။ ကျုပ်သွေးတွေများ ကျွပ်ကျွပ်ဆူကုန်သလား မှတ်ရတယ်…။ အစဉ်ချော ကာရန်သင့်ခြင်တော့… ကျည်းပင်စုကို လွတ်လိုက်တဲ့ ကိုယ်တော်ချော ငစွာတေနဲ့ အိပန်းအိတို့ ဆူးသမန်းလယ်ကြောက မြေပဲတောမှာ ဆုံကြသကိုး…။ ကျုပ်လား… ဘာလဲ… ကျုပ်ကိုသိပ် အထင်သေးတာလား…။ ဟင်း… ဟင်း…. ဟင်း… သိပ်သိတာပေါ့ဗျာ…။ သင်းတို့ အမူအယာတွေ ကြည့်ကတည်းက ကျုပ် .. အကဲခပ်မိသားပဲ….။ ရှိပါလေ…. ဒီပွဲပြီးရင်…အရိန္ဒမာပူရအတွက် ကျုပ်…. တာဝန်ကျေပြွန်ပါတယ်…။ အားလုံးကို စွန့်လွှတ်မှာပါ… မစိုးရိမ်ပါနဲ့…..။ ကြည့်လေ…. တိုင်းပြည်အတွက်… ချစ်သူကိုတောင် ကျုပ်ပေးလှူထားပြီးပြီပဲ… ကျုပ် အသက်က .. ဘာအရေးလဲ…။
…………………
ဟုတ်တယ်… ကိုရင်သူရ ပြောသဟာတွေ… အမှန်ပါ..။ သူဟာ ပန်းအိကို… သံသယမျက်လုံးနဲ့တောင်မှ မကြည့်ခဲ့ပါဘူးလေ…။ ဟိုတစ်ယောက် ပန်းအိအပေါ် တန်းတန်းစွဲ အိန္ဒြေပျက်လောက်အောင် ဖြစ်နေမှတော့ ရိပ်မိပြီပေါ့….။ ဘာတတ်နိင်တော့မှာလဲ…။ အိုပန်းအိ… အတွေ့မှာ မှားခဲ့ပြီးပြီလေ…။ အခုတော့… အိုပန်းအိ ဆုံးဖြတ်ထားတယ်…။ သည် ပန်းဦးလွှတ်ခြင်း အယူဝါဒကို… ချုပ်ငြိမ်းစေဘို့… အရိန္ဒမာပူရပြည်သူ ပြည်သားတွေနဲ့ အတူ… တိုက်ပွဲဝင်ရင်း… အသေခံမယ်လို့. …….။
………………………
ဘယ်သူတွေ ဘာပြောပြောဗျာ။ လီးမြင်သမျှ အလိုးခံချင်တဲ့ မိန်းမတွေတော့ ကျုပ်နှလုံး နာနေမိပြီ…။ ခင်ဗျားတို့ မှတ်မိလား…။ နန်းအီတူးလေဗျာ….။ ဟင်း… ဟင်း… ဟင်း…. သူက… အရိန္ဒမာပူရ ရဲမက်စစ်သည်တွေနဲ့အတူ ပါလာတယ်ဗျ…။ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျုပ်ကို…. သံယောဇဉ် အငွေ့အသက်တွေနဲ့ ကြည့်နေတုန်းပါပဲ…။ ငယ်မှုးဆိုတဲ့ကောင်က…. ဟင်… ဆိုရင် လှည့်မကြည့်တဲ့ ကောင်ဗျ….။ အိုဗျာ… ဟောဒီ သမထီးတပ်ဝင်းကြီး မီးဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်ပြီး.. ပြာကျမယ်ဆိုရင်… ကျုပ်ကိုပါ စတေးမယ်…။
……………………
သူတို့တွေ အချစ်အတွက်နဲ့ ရတက်ဖြာနေကြတယ်လား….။ ငဗျစ္စ…ဆိုတာ.. အငယ်ဆုံးကောင်ပါ..။ အခုချိန်ထိတော့.. ကျုပ်ချစ်သူ… မိဿမ… သစ္စာရှိပြနေတာပဲ….။ သမထီးတပ်ဝင်းအတွင်း… အပြင် လှုပ်ရှားမှုမှန်သမျှ… သူ့ခြေ… သူလက်ပဲ…ဗျ..။ ဘာပြဿနာမှ… မတက်သေးတော့…. အချစ်ဆို တာ.. ချိုတယ်ဗျ….။
………………………
တစ်လွှာခြင်း….တစ်လွှာခြင်း…. ခွာချလိုက်သော ပုဝါဖြူများ အောက်မှ… အပျိုစင်လေး (သူတို့အ ထင်) စောက်ဖုတ်မှာ … ငွါးငွါးစွင့်စွင့် ကြွားကြွားခုံးခုံး မောက်မောက်ကလေး .. ပေါ်လာသည်…။ အိုပန်းအိ.. မျက်ရည်များ ဖိတ်လျှံလို့လာနေသည်…။ အရည်းကြီး ရှင်ကြီး စက္က၏ သေရည်အိုး အနံ့က အိုပန်းအိ နှာခေါင်းဝခေါင်းထဲသို့ ချဉ်စုပ်စုပ်ကြီး ဝင်လာသည်…။ စစ်မောင်းသံ.. အချက်မပေးသေးသမျှ… အိုပန်းအိ လှုပ်ရှားပိုင်ခွင့်မရှိ…။ ယခုကဲ့သို့ဆုံး အခြေအနေ ရောက်လာနေသည့်တိုင်လည်း စစ်မောင်းသံက ထွက်ပေါ်မလာ….။
ရှင်ကြီးစက္က ကိုင်နေကြ.. တောင်ဝှေးကြီးကို ကညာဆောင် နံရံတွင်မှီထောင်လိုက်သည်…။ ကိုယ်ခန္ဓာ ချေးအထပ်ထပ်ကြီးပေါ်မှ လောင်းလုံထည် နက်ပြာကြီးကို ချွတ်ချလိုက်၏…….။ သမထီးတပ်ဝင်း၏ ကာမ နိုးဆွမှု အဖွဲ့မှ…ပြင်ဆင်သုတ် လိမ်းပေးထားသော ဆေးမျိုးစုံကြောင့်… ရှင်ကြီးစက္က၏ သိုကြီးမှာ… အက်ကွဲ လု မတတ်.. ဖောင်းကား တင်းတောင်နေသည်…။ ရှင်ကြီးစက္က လက်ဝါးအစုံက… အိုပန်းအိ စောက်ဖုတ်ကြီးအား… အုပ်မိုးလျက်… ဂါထာလိုလို.. မန္တာန်လိုလို ရွတ်ဆိုနေ၏……။
”ဥုံ…ကညာသမီး…. ငါ့လီးဝင်ရောက်… အနာပျောက်စေ… မင်္ဂလာတွေ ပြည့်စေသော်… ပြည့်စေ သော်… အောင်း….”
အောင်း…ဆိုသော… အော်သံကြီးအဆုံး၌… အိုပန်းအိ ပေါင်လေးနှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူမတင်လိုက် ပြီး… ဒူးထောက်ကာ ဝင်ထိုင်လိုက်လေရာ…. စောက်ဖုတ်ဝလေးနှင့် လီးကြီးမှာ… တေ့ပြီးလျက်သား ဖြစ်သွားလေသည်..။ အိုပန်းအိ… မျက်လုံးကလေး ဝိုင်းသွားသည်.။ အချိန်းအချက်ပြုထားသော… စစ်မောင်းသံလည်း ငြိမ်သက်သက် ရှိနေဆဲ….။ ပူနွေးသော .. လီးကြီးအထိအတွေ့က အိုပန်းအိ စောက်ဖုတ်လေးကို… တင်းကနဲ တင်းကနဲ စေ့ကပ်သွားစေသည်။ ရှင်ကြီးစက္က၏ လက်မဲမဲကြီးနှစ်ဖက်က နို့လုံးလုံးလေးအစုံကို စုကိုင်ဆွဲညစ်ယူပြီး.. စောက်ပတ်အတွင်းသို့ လီးကို ငုံ့ကြည့်ရင်း လိုးသွင်းနေသည်….။
”ရွပ်…..အ…..”
လေကို ဖြတ်သန်းသွားသော ဓါးသံနှင့်အတူ ရှင်ကြီးစက္က လန်ကျသွားသည်။။ ( ဟင်… ငစွာတေ..) ဘာ… စည်သံ.. ဘာမောင်းသံမှ မစမှီ ငစွာတေ စချေပြီ…။
”ရှူး….တိုး…တို…။ အပြင်မှာ အရည်းကြီးတွေရှိတယ်…။ ဟိုဒင်း…. အင်း….. ဟို… ဝင်သွားလို့…. အော်တဲ့ အသံမျိုး…. အော်ပေးလိုက်…”
”ဝင်သွားလို့…အော်တာ…ဘယ်လိုလဲ….ဟင်”
‘ဟာ… အရေးထဲ….။ နင့်စောက်ပတ်ထဲကို… ငါ့လီးဝင်တုန်းက နင်လန့်အော်တဲ့ အသံဟာ… ကဲ..”
”အား……အ…..ကျွတ်…ကျွတ်….အင်း…”
”ဒူ…. ဒူ….. ဒူ…. ဖောင်း…. ထိုင်း…. ဖြောင်း… ဖြောင်း…”
စရွေးကိုက်… သမထီးတပ်ဝင်းအတွက် ဒေါင့်စေအောင် လှုပ်ရှားကြလေပြီ…။ အိုပန်းအိ… ခေါင်း အုံးအောက်မှ ဓါးကိုဆွဲထုတ်ကာ ကညာဆောင် အပြင်သို့ ပြေးထွက်သွားသည်…။
”ပန်းအိ…. အဝတ်တွေ… ဝတ်ဦး….အ…..အား…”
ကညာဆောင် အပြင်သို့ ပြေးအထွက် ငစွာတေ လည်မြိုသို့ မြှားတစ်စင်း ဝင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်၏….။ အရည်းပျိုတစ်ဦး၏ ဓါးချက်ကို ပတ်ရှောင်ထားခဲ့ပြီး ပြေးလာခဲ့၏….။ ငစွာတေ သေ ပြီ…..။
ငသူရ သွေးများ ကြွက်ကြွက်ဆူလာသည်…။ ခါးကြားမှ ပေါက်ဓါးကို ထုတ်ကာ… မြှားသမားကို ရှာ သည်..။ တွေ့ပြီ… သူတို့တက်နေကျ… ကုက္ကိုပင် ဂွဆုံ၌ လေးနှင့်မြှား ကိုင်ဆောင်ထားသော အရည်း ငယ် တစ်ဦး….။
”ရွတ်…ဒုတ်….အား.”
ပစ်လွှတ်လိုက်သော ဓါးချက်က လေးသမား ရင်ဝကို တိုက်ရိုက်မှန်၏…။ သမထီး တပ်ဝင်းတစ်ခု လုံး ထိုးခုတ် အော်ဟစ်သံများ ဆူညံနေ၏။ အရည်းကြီး ဂိုဏ်ချုပ် ရှင်ကြီးအိန္ဒက … လှံတစ်ချောင်းဖြင့် အိမ်ရှေ့စံ ကိုယ်တော်လေးအားပစ်ရန် မြှောက်ရွယ်လိုက်သည်…။
”ရွှီး…..ဒုတ်….အား..”
ဘုရင်မင်းမြတ်၏ လှံလျင်က လေကိုခွင်း၍ အရည်းကြီး ရင်ဝသို့ တန်းဝင်သည်…။
”ရှင်ကြီးအိန္ဒ …ကျသွားပြီ….ဟေ့…”
သမထီး မိုးကောင်းကင် တစ်ခွင်လုံး မီးခိုးလုံးများ လိပ်တက်နေ၏။ မီးလောက်ပြန်နေသော နတ်ရုပ်ထုကြီးများ… ဖြိုးဖြိုးဖြောင်းဖြောင်း လောင်ကျွမ်းနေဆဲ ဖြစ်သော ကညာဆောင်များ… လက်ရဖမ်းမိထားသော.. အရည်းကြီး ဂိုဏ်းသားများကို ကြည့်ရင်း… ဝမ်းနည်းဝမ်းသာ မျက်နှာ၌ မျက်ရည်တွေ ကျနေသူတစ်ဦး…။ တိုင်းပြည်အတွက် ချစ်ရသူအတွက် အသက်ပေးသွားလေသူများကို … ဦးညွှတ် ဂုဏ်ပြုရင်း… ဆို့နစ်နေသော မျက်ဝန်းအစုံဖြင့်…. စစ်မြေပြင်ကို ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်…။
မြှားတန်းလန်းဖြင့် ငစွာတေ၏ရှေ့ မလှမ်းမကမ်း ကညာဆောင်ရှေ့… လှေခါးရင်း၌.. အိုပန်းအိ…သွေးကွက်ထဲမှာ ကျဆုံးနေပြီး… ရန်သူကို ကျောချင်ကပ် ရင်ဆိုင်ရင်း ကျဆုံးခဲ့ရှာကြသော… ချစ်စခင်စ… (ငဗျစ္စ နှင့်….မိဿမလေး)… အရိန္ဒမာပူ…အလံကို တင်းတင်းကိုင်ရင်း… ကျဆုံးနေရှာသော… ငယ်မှုး……။
”ကဲ….လာပါ…အီတူးရယ်….ပြန်ကြပါစို့….။ တို့များရဲ့ တာဝန်ကို သွေးတွေ နှလုံးသားတွေနဲ့ ရင်းပြီး… တိုက်ပွဲ ဝင်ခဲ့ကြပြီးပြီပဲ….။ ကျေနပ်ကြရအောင်….. နော်…”
ဟင့်…. ကနဲ ရှုက်ငိုရင်း… မျက်ရည်များ သွန်ချကာ အားရပါးရကြီး ငိုချလိုက်သော နန်းအီတူးတစ်ယောက် ကျယ်ပြန့်သော တပ်မှုး သီဟသူရ ရင်ခွင်ကို နှုံးချိစွာ မှီတွယ်လိုက်ရှာ၏…..။
(အချစ်သစ္စာ တွေ့နိုင်ကြပါစေသတည်း…)
ပြီးပါပြီ။