“ သား … သား … . သား ရေ … ”  “  ဒုန်း…ဒုန်း…ဒုန်း…..သား..သား ရေ . . ” တံခါး ကို တဒုန်းဒုန်း ထု […]

ကျုပ် က အိမ်ခြံမြေ အကျိုးဆောင် လုပ်ငန်း လုပ်ပါ တယ် ။ အိမ် ပွဲစား ပေါ့ လေ ။ ကိုယ့် ဝါသနာ နဲ့ ကိုက်ညီ တဲ့ အ လုပ်

ရွှေရည်လဲ့ သည် ဇော်မင်းကို ၏ ရဲ့ဟာကြီး ကို သေသေ ချာချာ ကိုင်ဆွ ပေးရင်း က ပိုပြီး စိတ်တွေ ကြွတက် လာရလေ သည် ။ “ လဲ့………ဇော့်……လီးကြီး ကို

အိမ်နီးချင်း များ ဆိုတာ ထက် ခြေရင်းခန်း ဆိုပိုမှန် မယ် ။  ကျွန်တော်တို့ အရင်အိမ် က သစ်သားအိမ် လေးခန်းတွဲကိုး ။ နောက်မှ တိုက်ဆောက် လိုက် တာ ။ အဲ့တုန်း

ဆရာ အတက်သင် ကျောင်း ဆင်းပြီးနောက် ဖြူဖြူတစ်ယောက် တာဝန်ကျရာ နောင်ချိုမြို့ရှိ အလယ်တန်းကျောင်းတွင် မူလတန်းပြ ဆရာမအဖြစ် ရောက်ရှိခဲ့သည်။သူမ၏ အသက်သည် 22 နှစ်သာ ရှိသေးပြီး အချိုးကြ ဘောဒီ ကို ပိုင်ဆိုင်ထားသူ ဖြစ်သည်။

“ ရှူး  …  …  . .  ဟား” လေယာဉ်ပေါ်က အဆင်းတွင် အေးမြပြီး လတ်ဆတ်သော ရန်ကုန်ဧ။် ဒီဇင်ဘာလေကို တဝ ရှူပြစ်လိုက်သည်။ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မှု နှောင့်နှေးသော နိုင်ငံ တွင် ဖြစ်လေ့ရှိသော

ခံဝန်း ကျယ်ကြီး တစ်ခု ၊ နှစ် ဧကခန့် ကျယ်ဝန်း သည် ။ ထိုခြံဝန်း ကျယ်ကြီး အတွင်းရှိ တစ်ထပ် တိုက်လေးက စိမ်းပြာ ရောင် ဆေးသုတ် ထားသည် ။ တစ်ထပ်တိုက်

“ လာ . . မမ ရောက် ပြီ တက် ရအောင် . . ”  “ အင် . . ဘယ် ကို တက် ရမှာတုန်း