မိုက်ကယ်က အဝတ်အစားအကုန် မချွတ်တဲ့ မိန်းကလေးကို ဆက်ဆံရတာကို နှစ်သက်တယ်နဲ့တူတယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ ဘောင်းဘီရှည်ကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံအင်္ကျီ နဲ့ ဘောင်းဘီကိုတော့ ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ နှင်းလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကုန်းပြီးချွတ်တုန်း မိုက်ကယ်က နောက်ကနေ ခါးကို လှမ်းဖိလိုက်တယ်။
“အမေ့………”
မိုက်ကယ့်လျှာက နှင်း စကပ်လေးကို လှန်တင်ပြီး ပိပိဖောင်းဖောင်းလေးကို လာဆွဲစုပ်တယ်။
“အားးးး”
“ပြွတ်….”
“ရှီး………ဖြေးဖြေး……”
နှင်းတစ်ကိုယ်လုံးက ကုတင်ပေါ်မှာ မဟုတ်ပဲ ကုတင်ဘေးနားလေးမှာဆိုတော့ လူက အမှုတ်လည်း ခံနေရတော့ ပျော့ခွေပြီး ယိုင်ကျချင်လာတယ်။ မိုက်ကယ်က အလိုက်သိသိနဲ့ ခေါင်းကို ခွာပြီးတော့ နှင်းကို ကုတင်ဖက်ကို လှည့်စေပြီး ကုတင်ပေါ်တတ်လိုက်ဆိုတော့ နှင်းလည်း ကုတင်ပေါ်ကို အတက်။ မိုက်ကယ်က နှင်း ဒူးနှစ်ဖက် ကုတင်အပေါ်ကို အရောက်မှာပဲ ရပြီဆိုတော့ ကုတင်အောက်ကနေ ဆော်မယ်ဆိုတာသိတော့ ကြက်သီးတောင်ထတယ်။
ပြန်ကျချင်သလို ဖြစ်နေတဲ့ စကတ် အစလေးကို မိုက်ကယ်က အပေါ်ကို လှန်တင်လိုက်တယ်။ နှင်းက အလိုက်သိသိနဲ့ ခါးလေးကို ခွက်ပေးလိုက်တယ်။ သေချာတယ် ရှင်းရှင်းလင်းလင်းနဲ့ပဲ နောက်ကို စူထွက်နေမှာတော့ သေချာတယ်။
အခုလို မမူးပဲနဲ့ အလုပ်ခံရတော့မှာရယ်၊ ကိုယ့် ယောကျ်ားကလည်း အပြင်မှာ ရှိနေတယ်။ နှင်း မမှားပါဘူး ကိုရယ်။ ကို ဖြစ်စေချင်တာလေးတွေ နောက်မှာ နှင်းအခု အရည်တွေ ရွှဲနေပြီကွယ်။ မိုက်ကယ်က နှင်းနောက်မှာ မလုပ်သေးပဲနဲ့ နှင်း ဖင် ပေါက်လေးကို ဖြဲကြည့်နေတယ်။
“အား… ယားတယ် … ကောင်းတယ်ကွာ”
ဖင်ဝ တစ်ခုလုံးကို လျှာနဲ့ အယက်ခံလိုက်ရတယ်။ တကယ်ကို ကောင်းတယ် တစ်ချက်လောက်တော့ တွန်းမိလိုက်သေးတယ်။ တံတွေးတွေက ဖင်ဝတွေမှာကော ပိပိ စောက်ပတ် အဝမှာကော ရွှဲစိုနေပြီ လေ။ တံတွေးကြီးပဲ သီးသန့်တော့ မဟုတ်ဘူးရယ်။ နှင်းရဲ့ အရည်တွေလဲ ပါတာပေါ့။ ဒီလောက် လုပ်မှတော့ အရည်မထွက်ပဲ ခံနိုင်မလား။
“အင့် …. ကောင်းလိုက်တာ”
လျှာကို အတောင့်လိုက် လုပ်ပြီး ထိုးချတာ ဖင်ဝကချော်ပြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်သွားတယ်။
“ဒေါက်..ဒေါက်”
“မိုက်ကယ် ငါ ဝင်လာပြီ”
“အိုကေလေ…”
နှင်းခေါင်းလေး တစ်ခြမ်းစောင်းပြီး ကျွန်တော့်ကို လှည့်ကြည့်တယ်။ ကျွန်တော် နောက်ကနေ မကြည့်ချင်တာနဲ့ပဲ ကုတင်ခေါင်းရင်းဖက်ကို သွားပြီး နှင်း ခေါင်းလေးကို ပွတ်ပြီး
“နှင်း အဆင်ပြေရဲ့လား ….”
“Immensely ပါပဲ ကိုရယ် …”
နှင်းရဲ့ မျက်နှာလေးက တဏှာ အခိုးအငွေ့လေးတွေ့ပြည့်နေတော့ ခေါင်းလေးကို ဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းမိလိုက်တယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ နောက်မှာ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်ပါပြီ။ ပြီးတော့ တံတွေးတချက် ထွေးပြီး လီးပတ်ပတ်လည် နဲ့ ဒစ်ကို ပွတ်ပြီး အရည်ရွဲအောင် လုပ်လိုက်တယ်။ ရှေ့မှာကတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်ကတော့ အချစ်တွေ ဖလှယ်နေတယ်။ ဖူးဖောင်းနေတဲ့ စောက်ပတ်ကို ကြည့်လိုက်တော့ လီးက တစ်ချက် ဆတ်ကနဲ တုန်တယ်။ နှင်းရဲ့ ခံစားမှုပျောက်သွားလို့သတိရပြီး ကိုနဲ့ နမ်းနေရာကနေခွာပြီး နောက်ကို လှည့်ကြည့်တော့ တော်တော်ကြီး ထွားပြီး ကော့ လန်နေတဲ့ လီးကို ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်နေတဲ့ မိုက်ကယ်ကို တွေ့ရတယ်။
မိုက်ကယ်က ရှေ့ကို တစ်လှမ်းတိုးပြီး နှင်းခါးလေးကို ကိုင် စောက်ပတ်ဝမှာ တေ့လိုက်တယ်။ နွေးပြီး တင်းနေတဲ့ ဒစ်ရဲ့အရသာကို ခံစားလိုက်ရတယ်။ ကို့ကို လှမ်းကြည့်တော့ ခေါင်း ညှိမ့်ပြတယ်။ နှင်းမျက်လုံးတွေက ကို့ကို ကြည့်နေမိတယ်။ လီးက အရှိန်ကို မပြင်းစေပဲ ခပ်ပျော့ပျော့ စိုက်ပြီး နှင်း စောက်ပတ်ထဲ တိုးဝင်လာတယ်။ နှင်းမျက်လုံးလေးတွေ ပြူးပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး မျက်နှာလေးတွေ နီလာတယ်။
မိုက်ကယ် အဆုံးထိ တစ်ချက်ထဲထည့်တော့ နှင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ လိပ်ပြီး ဝင်သွားတာ။ မိုက်ကယ်က အရသာခံပြီး ကြည့်လိုးနေတာပေါ့။ အဆုံးထိဝင်သွားတော့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေက လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စုပ်ခွက်တစ်ခုလို ဖုံးဖိထားတယ်။ မကျက်တစ်ကျက်ဖြစ်နေတဲ့ နှင်း စောက်ပတ် အောက်နားလေး နည်းနည်းကွဲနေတာလေး ပြန်ဟသွားတာ မိုက်ကယ်တွေ့သွားတယ်။ လေးဖက်ထောက်ထားတာ ဆိုတော့ တော်တော် ရှင်းတယ်မြင်ရတယ်။
နှင်းဖင်ဝလေးကိုလည်း တစ်ချက်လောက် သေချာစိုက်ကြည့်ပြီး တံတွေးတစ်ချက် မြိုချလိုက်တယ်။ နီစွေးစွေး ဖင်ဝလေးက ချလိုက်ရရင် တော်တော် ကောင်းမယ်ဆိုတာ သိတယ်။ အချိန်တော့ ယူရလိမ့်မယ်။ စောက်ပတ် ထည့်တာတောင် နည်းနည်းကွဲတာ ဆိုတော့ စိုးစိုးကို ချတုန်းကတောင် တော်တော် သွင်းရတာ။ လီးကို နှင်းစောက်ပတ်ထဲ ခဏတော့ စိမ်သေးတယ်။ နှင်းနောက်ကျောက ဘော်လီ ကလစ်ကလေးကို ဖြုတ်ပေးလိုက်တယ်။
နို့တွေကို ခြေ မွပေးဖို့ ကိုမျိုးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ်။ ကို မျိုးက အလိုက်တသိနဲ့ နှင်းနို့လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆော့ကစားပေးနေတယ်။ ကိုမျိုး ပေါင်ကြားကို ကြည့်တော့လည်း ဖောင်းထနေတယ်။
“အင့်…..”
“အင့်”
“ဗြွတ် … ဗြိ … စွတ် … စွတ် … ပတ် … ပတ်…”
“ကောင်းလိုက်တာ ကိုရယ်၊ မိုက်ကယ်က… အ… အ..ရမ်း..လိုး…တာ ကောင်းတယ် ပြည့်ကြပ်…နေတာပဲ”
နှင်းလဲ နောက်ကို အလိုက်တသိနဲ့ ဖင်ကို ပြန်ပြန် ပြီး ကော့ကော့ပေးတယ်။
“ပုံစံပြောင်းရအောင် ဟန်နီ…”
“အိုကေ… မင်းသဘောပဲ”
နှင်းကို ပက်လက် လန်စေပြီး ကုတင်စောင်းလေးကို ဆွဲယူဖို့ လုပ်တော့ နှင်းစောက်ပတ်ထဲက ကျွတ်ထွက်လာတဲ့ လီးကြီးကတော့ နှင်းစောက်ရည်တွေ စိုလို့။ ပိုတောင် ကြီးလာသလိုပဲ။ အကြောတွေဆိုတာ ထောင်ထနေတာ။ အဲ့ဟာကြီးကို ကြည့်ပြီး….
“ကို..နည်းတာကြီး မဟုတ်ဘူးနော်….”
“အင်းး.. နှင်း အဆင်ပြေနေတာပဲ မတော်လို့မှမဟုတ်ပဲ”
“အာ….. ကိုကလဲ” (နှင်း ရှက်ဝဲဝဲ မျက်နှာလေးက တော်တော်ကြာ အလိုးခံပြီး စောက်ပတ်ထဲ က ထွက်မှပဲ ကျွန်တော် မိန်းမက ရှက်ရတယ်လို့.. အရမ်းကို ချစ်ဖို့ကောင်းတယ် နှင်းရယ် )
မိုက်ကယ်က နှင်းကို ပေါင်ကားစေပြီး ကိုက နှင်းခေါင်းအောက်မှာ သူ့ပေါင်လေးကို ခံပေးထားတယ်။ ခေါင်းက အောက်ကိုလှမ်းကြည့်လို့ရတဲ့ အနေအထားလေ။ နှင်းပေါင်နှစ်လုံးကို သေချာဖြဲပြီးတော့ စောက်ပတ် လျက်ပေးနေသေးတယ်။
“ကောင်းတယ် မိုက်ကယ်ရယ်.. ဟိုနေ့က လိုးတုန်းကတော့ နှင်းဘာမှ မသိလို့ ဒီလောက်ကောင်းတာကြီးကို မခံစားလိုက်ရဘူး”
လျှာကို အပြားလိုက်ထားပြီး စောက်ပတ် တစ်အုံလုံးကို လျက်ပေးတာ။ ကောင်းတယ် ဖင်ကြားထဲကနေ လျှာကြီး တက်လာပြီး စောက်စိထိတော့မှ စောက်စိကို ဆွဲစုပ်တယ်။
“အင်းးးးး ကောင်းးးးတယ်….. ဘယ်လို လုပ်နေတာလဲ။”
သိပ်မကြာခင်မှာပဲ ကိုမျိုးက သူ့ဘောင်းဘီကို ဖင် တဝက်လောက် ဆွဲချွတ်ပြီး နှင်းကို ကြည့်ပြီး ဂွင်းထုနေတယ်။ နှင်းခေါင်းအောက်ကိုတော့ ခေါင်းအုံးလေး ထိုးထည့်ပေးတယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ စိတ်ကြိုက်ပေါ့။ ပေါင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ပူးကိုင်ပြီး ရင်ဘတ်ထိရောက်အောင် တွန်းထားပေးတယ်။ ဒူးခေါက်ခွက်လောက်ကို ကိုင်ပြီး မှုတ်ပေးနေတုန်းပဲ။ ကိုမျိုးကတော့ ဘောင်းဘီ တစ်ဝက်နဲ့ နှင်းခံစားနေတာလေးကို ကြည့်ပြီး လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း တိုက်ပေးနေတယ်။
“စွိ…”
“အာ….. အောင့်တယ် ဖြေးဖြေး အထဲမှာ အရမ်းကြပ်နေတယ်”
ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပူးပြီးထည့်တော့ ကြားထဲ ကစောက်ပတ် နှစ်ခမ်းသားလေးတွေက ညှပ်ထားသလိုဖြစ်ပြီး အကုန်ဝင်သွားတော့
“ဟားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး”
ကျားကြီး မာန်ဖီတဲ့အတိုင်းပဲ …။ ပြီးလဲပြီးရော ခွေးထီးကြီးက ခွေးမကြီးကို အားရပါးရဆောင့်သလို နှင်းပက်လက်အနေအထားမှာပဲ မိုက်ကယ်က ကုတင်အောက်ကနေ ကုန်းပြီး နှင်းဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီကို ထောက်တဲ့ ပုံစံပြောင်းပြီး ဆောင့်တော့တာပဲ။ နှင်းရဲ့ မျက်နှာကို ကြည့်ပြီး လိုးနေရင်း နှင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲစုပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော့်မိန်းမလေ မိုက်ကယ့်ကိုဖက်ထားပြီး အားရပါးရလိုး နေကြတော့ ကျွန်တော်တောင် ပြီးချင်သလို ဖြစ်သွားလို့ လက်က လီးကို လွှတ်ပြီး ရပ်ထားလိုက်ရတယ်။
“ဖေါင်း…ဖေါင်း….”
“ပတ်… ပတ်…. ပြွတ်..စွိ..”
“ဖတ်…ဖတ်…ဖတ်..”
“အင်းးးးးးဟင်းးးးဟင်းးးး”
မိုက်ကယ်က နှင်းပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပါ်ကို ဆွဲယူပြီး သူ့ဖင်လေးကို ကော့ပြီး လိုးလိုးပေးနေတယ်။ နှင်း တစ်ချီကောင်းကောင်းပြီးသွားလို့ သူအရှိန်လျှော့ပြီး ဖြေးဖြေးလေး လိုးပေးနေတယ်။
“မိုက်ကယ် မင်းပြီးချင် ပြီးတော့လေ ရတယ်”
“အင်း…..”
“ငါ မင်း မပင်ပန်းတဲ့ ပုံစံလေးပြောင်းပြီး လိုးချင်တယ်”
“အင်း…ဘယ်ပုံစံလဲ”
မိုက်ကယ်က နှင်းကို ကုတင် အလယ်လောက်မှာ မှောက်ခုံဖြစ်အောင် နေရာပြောင်းပေးပြီး သူက ဆောင့်ကြောင့် ထိုင်တဲ့ ပုံနဲ့ အပေါ်က ခွခွပြီးထည့်တာ အဆုံးနီးပါးလောက်ထုတ် ပြန်ထည့်နဲ့
“မျိုး မင်း မိန်းမက တောင့်တော့ ဒီပုံစံကို ငါတော်တော်ကြိုက်တယ်”
(နှင်းနှင်းကတော့ ဘယ်လို ပုံစံလေးလဲဆိုတော့ စာဖတ်သူတွေ မျက်လုံးထဲ မြင်အောင်ပြောရင် ပိုပိုဟေသာလိုပုံ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ရော ရုပ်တော့ နည်းနည်းပဲ ဆင်တယ် နှင်းနှင်းက ပို လှတယ်။ ပုံစံပြောပြချင်သာ ဖြစ်သည်…)
ကျွန်တော့်အမျိုးသမီးရဲ့ ပေါင်စိထားတဲ့ ကြားထဲက အကွဲလေးထဲ မိုက်ကယ့်လီး ဝင်ထွက်နေပြီး သိပ်မကြာပါဘူး မိုက်ကယ်လည်း ပြီးတော့တာပါပဲ။ နှင်းနှင်းကတော့ ဘယ်လို ပြောရမလဲဆိုတော့ ထပ်ပြီးတာပေါ့။ မိုက်ကယ်လည်း ကျွန်တော့်မိန်းမပေါ် မှိန်းပြီး လီးစိမ်ထားပြီးတော့ မှောက်ချလိုက်တယ်။ ဖင်ကတော့ ညှစ်ပြီး လရည်တွေ အကုန်ထည့် နေသလိုပဲ။ မိုက်ကယ်က ခဏနေပြီး ထသွားတော့ နှင်းနှင်းက မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဇိမ်ခံနေသေးတယ်။
ကျွန်တော်လည်း မနေနိုင်တော့ပဲ နှင်းနှင်း ဖင်သားတွေက ဖြဲလိုက်တော့ မိုက်ကယ့်လရည်တွေက ကျွန်တော့်မိန်းမ စောက်ပတ်ဝမှာ ပြူနေတယ်။ အရည်တွေကိုတော့ တွေ့နေတယ်။ ဘယ်ကနေ ဘယ်လို ဖြစ်သွားတယ် မသိပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်း နှင်းနှင်းပေါ်ကို ခွ ၊ မိုက်ကယ့် လရည်တွေ ကို ရွံရကောင်းမှန်းမသိပဲ ကျွန်တော့်လီးကို ထိုးထည့်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်တော့တာပဲ။ လရည်တွေကများတော့ အပြင်တွေလည်း ကန်ထွက်တယ်။ စိမ့်ပြီးလည်း ထွက်တယ်။ ကျွန်တော့်ပေါင်ခြံမှာလဲ မိုက်ကယ့် လရည်တွေတောင် စင်တယ်။ လိုးလို့ကောင်းတယ်ဗျာ …။ ဒီတစ်ခါလောက် ကောင်းတာ မရှိဘူး။
“နှင်း ကောင်းတယ်.. နှင်းကော”
“ကို ထည့်ပါ့ထည့်ပါ့မလားဆိုပြီး နှင်း မျှော်လင့်နေခဲ့တာပါ…။ ကို့လီးကို မိုက်ကယ်နဲ့ လိုးပြီးထည့်တော့ မှပဲ ကို့ကို အရမ်းကို ပိုချစ်သွားပြီ….။ ဆောင့်ပေးပါ ကိုရယ် နှင်း အရမ်းကောင်းနေတယ်”
“နှင်း ကို ပြီးတော့မယ်”
“နှင်း ပါးစပ်ထဲ ပြီးလိုက်ပါ ကိုရယ်”
နှင်းကို ပက်လက်လှန်ပြီး နှင်းပါးစပ်ထဲ ကိုမျိုးလီးကို ထည့်လိုက်တော့ နှင်းလည်း အားရပါးရ စုပ်ပေးတုန်း ကိုမျိုးလည်း လရည်တွေ ထွက်ကုန်တော့ နှင်းလည်း တစ်စက်မကျန်အောင် မျိုချလိုက်တယ်။ ကို့ရဲ့ ပေါင်က ဟာတွေကော လဥက အရည်တွေ ကော လျှာနဲ့လျှက်ပြီး အကုန်မျိုချလိုက်တယ်။ ကိုမျိုးနဲ့ မိုက်ကယ်ကတော့ နှင်းကို ရှုထောင့် တစ်နေရာစီက ကြည့်လို့။ နှင်းနှင်း မျိုလိုက်တဲ့ လရည်တွေကတော့ နှစ်ယောက်လုံးရဲ့ လရည်တွေ ဖြစ်နေမှာကိုတော့ ပရိတ်သတ်ကြီးလည်း စဉ်းစားမိမှာပါ။
ဒီလိုနဲ့ ပြီးသွားချင်ပေမယ့် မစိုးရဲ့ လင်တော်မောင် ကိုမောင်ရဲ့ ပြန်လည်ဆက်သွယ်မှု ပြန်ရခဲ့ပါတယ်။ သူ့မိဘတွေဆီက တဆင့်ပေါ့။
ဘာလို့ဆက်သွယ်တာလဲဆိုတော့ ကျွန်မမွေးထားတဲ့ ကိုမောင်ရဲ့ သားလေးဟာ ကိုမောင်နဲ့မှ ချွတ်ဆွတ်လေ။ သူနဲ့ပဲ ရခဲ့တာပါ။ သူကမှ မယုံတာ။ သားလေးရဲ့အဘွားဆိုတာ အရင်တုန်းကတော့ အဝင်အထွက် မရှိပေမယ့် သွေးကစကားပြောလာတော့လည်း ပြန်လည်ပြီး တောင်းပန်တဲ့ မျက်လုံးတွေကို မြင်နေရတယ်။ ကိုမောင်ကတော့ သူ့ဘက်ကတော့ ပြန်ပက်သက်ချင်တဲ့ အမှုအရာတွေ ပြပေမယ့် အဲလောက်တော့ မဟုတ်ဘူးလေ။ သူနဲ့ ကျွန်မနဲ့ဆိုတာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်က သူလိုးတဲ့ဟာ ကျွန်မဆီပို့ ကျွန်မလုပ်တာလည်း သူ့ဆီပို့ဆိုပြီး လုပ်ထားခဲ့တော့ သူလည်း ဘယ်လောက်တောင် ကျွန်မကို ရွံရှာနေမယ်လို့ ကျွန်မ မစဉ်းစားတတ်တော့ဘူး။
“စိုး….”
“ပြော ကိုမောင် နေကောင်းတယ်မလား၊ ကောင်မလေးနဲ့ကော အဆင်ပြေတယ်မလား”
“အဲဒါတွေက အပျော်တွေပါ …”
“သြော် ”
“ကိုမောင် စိုးနဲ့ ပြန်ပေါင်းချင်တယ်”
“ရှင်…….” (ဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ စကားလေ)
“မဖြစ်နိုင်တော့ပါဘူး ကိုမောင်”
“ဘာလို့မဖြစ်နိုင်ရမှာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပေါ့၊ အပြစ်ဆိုတာ မြင်တဲ့လူမှပဲ အပြစ်ဖြစ်တာပါ၊ ကိုက စိုးလုပ်ခဲ့တာတွေကို အပြစ်လို့မှ မမြင်တာ”
“ကိုမောင် မသိတာတွေ အများကြီးပဲ”
“စိုး ဘာတွေပဲ ဖြစ်ဖြစ်ပါ..”
“တစ်ခါနာဖူးသား…. .ကိုယ့်ရင်နဲ့ဝမ်းနဲ့လွယ်ပြီး မွေးခဲ့တာကိုတောင် ကိုမောင် မယုံကြည်နိုင်အောင် သံသယတွေ ရှိခဲ့တာပဲ ပြီးတာတွေတော့ ပြီးပါစေတော့ …. သားလေးကိုတော့ လာတွေ့ပါ စိုးခွင့်ပြုပါတယ်”
“စိုး…”
“သွားတော့မယ် ကိုမောင်”
တစ်ယောက်ထဲ စဉ်းစားရတာခက်တယ် ဆိုပြီး အလုပ်ကျတော့ ကိုမျိုးနဲ့ တိုင်ပင်ကြည့်တယ်။ သူ့ကိုလဲ ကိုယ့်ကိစ္စတွေ ပြောပြပြီး အကြံတောင်းခံကြည့်တာပေါ့လေ။ ကိုမျိုးကတော့
“အစ်မဖက်က တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင်မေးပြီး ဆွေးနွေးကြည့်ပေ့ါ၊ မမရဲ့ မိဘတွေကကော”
“အရင်ကတည်းကလဲ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ်လုပ်ခဲ့တာလေ၊ အမေတို့ကတော့ မမ ဘာပဲလုပ်လုပ် အဆင်ပြေမယ် မိသားစုစိတ်ချမ်းသာမယ် ဆိုရင်တော့ ကြိုက်တာသာလုပ် ဘာမှတော့ မပြောပါဘူး”
“အခုတောင် မြေးလေးရှိလို့သာ တရားစခန်းကို အလှည့်ကျ သွားနေကျတာ အဖေကတော့ ဘာမှန်းတောင် သိတာမဟုတ်ဘူး”
“အင်းလေ”
“သူ့ကိုတော့ cuckold ဖြစ်မလား မဖြစ်ဘူးလား အစ်မသိလား တကယ်လို့ ဖြစ်နေရင်ကော”
“မပြောတတ်ဘူး မောင်လေးရယ်”
“တေ့တေ့ဆိုင်ဆိုင် ဆွေးနွေးတာကတော့ ကောင်းပါတယ်၊ မိုက်ကယ့်နဲ့ ကိစ္စတွေကိုတော့ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောပြလိုက်ပေါ့၊ သူတောင် အစ်မနဲ့တုန်းက ကောင်မလေးတွေနဲ့ဖြစ်တာ မမခွင့်ပြုခဲ့တာပဲ ကြိုးစားကြည့်ပေါ့”
“အရင်တုန်းကလို စိတ်တော့ မမာတော့ပါဘူး၊ အဓိကကတော့ သားလေးပါပဲ၊ အဖေနဲ့တူတူ ကြီးပျင်းလာရင်တော့ ပိုကောင်းမှာပေါ့၊ မိစုံဖစုံ ဆိုရင်တော့ ပိုကောင်းတယ် ”
“မမ သဘောပါပဲ ..”
“အင်း.. မမ ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် မေးကြည့်ပါဦးမယ်”
######################
“ကိုမောင်”
“ပြော စိုး”
“ဟိုတစ်ခါပြောသလို အရာအားလုံးကို အရင်လို ပြန်ဖြစ်စေချင်တာလား”
“အင်းပေါ့”
“စိုးကတော့ ပြောရရင်တော့ မတွေ့ရတဲ့ အချိန်တွေ အတွင်းမှာ ကိုမောင် မသိတဲ့ ဇာတ်လမ်းတွေ ရှိတယ်”
“ပြောကြည့်လေ ကိုမောင် နားထောင်ရတာပေါ့”
သူတို့နှစ်ယောက်ကတော့ ကိုမောင်ရဲ့ အိမ်လေးမှာ စကားပြောဖြစ်နေတာပါ။ အောက်ထပ်မှာတော့ ကိုမောင့်အမေ နဲ့ သားကတော့ ဆော့နေကြတယ်။ အပေါ်မှာ လွတ်လွတ်လပ်လပ် စကားပြောရအောင် ရှောင်ပေးထားတယ်။
“ကိုမောင့်ကို ပြောရရင် စိုး အခုလုပ်နေတဲ့ အလုပ်က မိုက်ကယ်နဲ့….”
…………………………………..
“သြော် ကိုထင်တာထက်တောင် စိုးက လက်စောင်းထက်နေတာပေါ့”
“ဒီလိုပါပဲ ကိုယ်ရှင်သန်နေတဲ့ ကမ္ဘာထဲမှာတော့ ပျော်ရွှင်အောင် နေခဲ့ရတာပေါ့”
“ဘယ်လိုလဲ သူတို့နဲ့ ကိုနဲ့”
“ဘာကို သိချင်တာလဲ ဘာလို့မေးတာလဲ”
“တူတူနေတာ ဘာကွာခြားလဲ၊ စိုးပြောတဲ့ မိုက်ကယ်ရယ် ဟိုတစ်ခါ ဗီဒီယိုထဲက တစ်ယောက်ရယ်”
“နှစ်ယောက်လုံးကတော့ သူ့ဟာနဲ့သူ ကျွမ်းကျင်တဲ့လူတွေချည်းပါပဲ၊ ပြီးတော့ ဒီကိစ္စမှာလဲ ဆရာရယ်လို့လဲ မရှိတော့ ကိုယ်စိတ်ကျေနပ်အောင်ပဲ လုပ်ကြတာပဲ နှစ်ယောက်လုံးကိုတော့ satisfied ဖြစ်ပါတယ်”
“စိုးကကော အခု ကိုနဲ့ ပြန်ပေါင်းစည်ဖို့ အကြောင်းကောရှိလား”
“စိုးပြောရရင်တော့ ဒဏ်ရာတွေလို့ ထင်နေရင်တော့ အမာရွတ်ပဲ မြင်နေမှာလေ။ သူရဲကောင်းတစ်ယောက်လို တွေးရင်တော့ အမာရွတ်ဆိုတာ အောင်မြင်မှုအတွက် ပေးဆပ်ခဲ့ရတဲ့ မပြောပလောက်တဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အမှတ်အသားလေ။ စိုးက ဒဏ်ရာတွေ များတယ်…။ ဒါပေမယ့် အောင်မြင်တယ်လို့ပဲ ကိုယ့်ဖာသာ ထင်မှတ်ပါတယ်”
“ကိုလည်း စိုးနဲ့ အတူတူပါပဲ”
ကိုမောင်က စိုးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်လိုက်တယ်။ ကိုမောင်က
“စကားတွေ ပြောမနေပါနဲ့ စိုးရယ်”
ဆိုပြီး အပေါ်ထပ် လှေကားနားက အခန်းထဲကို ဆွဲခေါ်သွားတယ်။
“စိုး…. ကို့ကို ခွင့်ပြုပါ..”
“ကိုမောင့် သဘောပါ..”
မိနစ် အနည်းငယ် အတွင်းမှာပဲ နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေ မရှိတော့ဘူး။ ပုံစံကတော့ 69 ပေါ့။ စိုးစောက်ပတ်လေးကို ကိုမောင်တစ်ယောက် သေချာကြည့်တော အရင်လိုပါပဲ။ လှနေတုန်းပဲ။ မျက်လုံးထဲ မြင်ရတာကတော့ စိုးအရင်ပို့လိုက်တဲ့ ဗီဒီယိုထဲက မြင်ကွင်းတွေ။ စိုးပြောတဲ့ အကြောင်းအရာတွေ။ လီးကမတ်ကနဲ ဖြစ်သွားတော့ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ စိုးတောင် အာခေါင်ထဲမှာ လှုပ်သွားတယ်။ သီးမလို ဖြစ်သွားလို့ မျက်ရည်တောင်ဝဲတယ်။
“အဟွတ်..”
“ရလား… စိုး”
“အွန်းးးးးး”
နောက်တော့ ကိုမောင့်နှုတ်ကမေးလာတဲ့ မေးခွန်းလေးတွေကို စိုးဖြေမိတယ်။ လေးဖက်လေး ထောက်လို့ပေါ့။ စိုးလေးဖက်ထောက် ဖင်ထောင်လိုက်ရင် ပြူထွက်လာတဲ့ စောက်ပတ်နဲ့ စောက်စိလေးတွေကို မြင်တဲ့ကောင်တွေ ပြေးမလိုးပဲ နေချင်မှာ မဟုတ်ပါဘူး။
“ကိုရယ် ဘယ်နေပါ့မလဲ လိုးတာတောင် ဆောင့်ဆောင့်လိုးတာ။ သူတို့က ညှာတာ မဟုတ်ဘူး။”
“စိုးကလည်း အဲလို လိုးတာကို ကြိုက်တာမလား။”
“အင့်…. ဖွတ်….. ပတ် ပတ် ပတ်”
“အဲ့ထက်တောင် ပြင်းသေးတယ်၊ မိုက်ကယ်ဆို လီးကြီးလို့ စိုးဆို တစ်ခါတစ်ခါ ဖင်ထောင်လိုးခံပြီးရင် ပျော့ခွေသွားတာပေါ့”
“ကောင်းတယ်ကွာ စိုးရယ် လိုးရတာ အရမ်းကောင်းတာပဲ”
“ကောင်းလား တကယ်ကောင်းလို့လား”
“ကောင်းတာပေါ့ ဒီမှာကြည့်ပါလား…”
ကိုမောင်က သူ့လီးကို စိုးစောက်ပတ်ထဲမှာ တင်းပြတော့ အတွင်းသားတွေက ခံစားမိတယ်။ သူ တကယ် ကောင်းနေတာပဲ။ ကိုမောင်ကောင်းနေရင် အရင်တုန်းကလည်း အဲလို လုပ်တတ်တယ်။
“ကိုမောင်…. ဖင်လိုးချင်လား”
“ဟင် အရင်တုန်းကတော့ ကိုတို့တစ်ခါစမ်းတုန်းကတော့ သိပ်လုပ်လို့မကောင်းဘူး၊ ဘာဖြစ်လို့လဲ စိုး ဖင်ခံချင်လို့လား”
“အင်း နှစ်ပေါက်လုံးခံချင်တာ၊ နှစ်ယောက်က စိုးကို နှစ်ပေါက်လုံး လိုးတာ ခံချင်တာ ကိုမောင်ကသာ ခွင့်ပြုရင်ပေါ့”
“စိုး.. အားးးးး တကယ် ပြီးတော့မယ် အရမ်းချစ်တယ် စိုးရယ်”
“စိုးလည်း အတူတူပါပဲ ….. အခုအထဲမှာ အရည်တွေ အများကြီးပဲ ဘာဖြစ်လို့လဲ sex မလုပ်တာ ကြာလို့လား”
“မဟုတ်ပါဘူး မလုပ်တာ ၂ ရက်လောက်ပဲ ရှိသေးတယ်၊ စိုးကို လိုးနေရင်း ပြောရတာတွေ အရသာပိုရှိတယ်၊ မျက်လုံးထဲမှာလည်း စိုးကို သူများတွေ လိုးတာတွေ မြင်ယောင်နေတယ်၊ အရမ်းကောင်းတယ်”
“စိုးလည်း အရမ်းကောင်းတယ်၊ ကိုမောင်က သိသိကြီးနဲ့ စိုးကို လိုးနေတော့ စိုးနှစ်ခေါက်တောင် ပြီးသွားတယ်”
“ထပ်လိုးချင်သေးတယ်….”
“အချိန်မရတော့ဘူး ကိုမောင် အိမ်ပြန်တော့မယ်”
“မပြန်နဲ့တောလေ ကိုဝယ်ထားတဲ့ တိုက်မှာပဲ အတူတူနေကြတာပေါ့”
“ဘယ်သူက အတူတူနေမယ် ပြောသေးလို့လဲ”
“စိုးက တူတူ မနေချင်သေးဘူးလား”
“နောက်တစ်ပါတ်လောက်မှပေါ့၊ လူကြီးတွေလည်း အမြင်ကောင်းအောင်လို့ပေါ့၊ တော်ကြာ ဒီနေ့အိမ်မှာတွေ့တယ် နောက်ပြီး တူတူပြန်နေတယ်ဆိုတော့ မကောင်းသေးဘူးပေါ့”
“အင်း ဒါဆို ကို နေပြည်တော် တက်ရဦးမယ် ၂ ရက်လောက် ကြာမယ်”
“အင်း ပြန်လာမှပေါ့၊ ပြန်လာရင် မိုက်ကယ် နဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်၊ နောက်တစ်ယောက်ကလည်း အလုပ်ကပဲလေ”
“စိုးက မျက်နှာမပူပေမယ့် ကို ကတော့ မျက်နှာပူတယ်”
“နောက်တစ်ယောက်ကတော့ မိန်းမရှိတယ်”
“သြော်”
######################
“စိုး ဆိပ်ကမ်းက ကိစ္စတွေ ပြီးပြီလား”
“အင်း နောက် နှစ်ရက်ဆို ပစ္စည်းတွေ ထုတ်လို့ရပြီ”
“အိုကေလေ နောက်အပတ်ထဲတော့ ငါတို့ပစ္စည်း ပို့ပေးနိုင်တာပေါ့”
“အဲဒါက အဆင်ပြေပါတယ်”
“ဘာက အဆင်မပြေတာမျိုး ရှိမလဲ”
“ငါ့ယောက်ျား ငါနဲ့ ပြန်ပေါင်းတော့မယ်”
“သူက မင်းရဲ့အကြောင်းတွေကို၊ ငါပြောတာက မင်းနဲ့ မတွေ့တဲ့ အချိန်က ကိစ္စတွေကို သိလား”
“အင်း ပြောပြလိုက်တယ်”
“သူက အိုကေတယ် တဲ့လား”
“အင်း”
“ဒါဆိုလဲ ပြန်ပေါင်းလိုက်ပေါ့၊ ငါတို့ ဒီအတိုင်းလေးပဲ ပြန်နေကြတာပေါ့ ငါတို့က တစ်ယောက် လိုအင်တွေ အတွက် တစ်ယောက်က ဖြည့်ဆည်းပေးနေတဲ့ ပါတနာတွေပဲလေ”
“ကျေးဇူး မိုက်ကယ်”
“No strings attached ပေါ့၊ စိုး ကြိုက်တဲ့အချိန်မှာ ကြိုက်တဲ့ အကူအညီတွေ တောင်းလို့ရတယ်နော်”
########################
“ကျေနပ်ရဲ့လား ကို လုပ်ပေးတာ”
“အင်း ကောင်းတယ်”
“ကို နှင်းကို မိုက်ကယ်လိုးသလို လိုးပေးကွာ”
“ဘယ်လိုလဲ”
“ကုတင်စောင်းမှာ အားရပါးရ ဆောင့်လိုးပေးကွာ”
“ဒါဆို လီးစုပ်ပေးး”
“အင်းစုပ်ပေးမယ်”
“ကို့လီးကို စုပ်ပေးရတာ အဆုံးထိ စုပ်ပေးလို့ရပေမယ့် မိုက်ကယ့်လီးတော့ အကုန်မရလောက်ဘူး”
“ဘယ်ရမလဲ နှင်းရဲ့လီးက ရှည်လဲရှည်တယ် ကြီးလဲ ကြီးတယ် အကုန်ထည့်ရင် နှင်း ဘယ်စုပ်ပေးနိုင်ပါ့မလဲ”
“အင်း နောက်တစ်ခါကျရင် စုပ်ကြည့်ဦးမယ်”
“အောင်မာ ဘယ်က နောက်တစ်ခါလဲ ….”
“ကိုကလည်း တစ်ခါတစ်လေ သွားလိုးတာပေါ့ အမြဲတမ်းမှ မဟုတ်တာ”
“တော်ကြာ ကို့မိန်းမလေး စောက်ပတ် ချောင်သွားမှာပေါ့”
“အင်းလေ ကိုရဲ့ တစ်လမှ တစ်ခေါက်ပေါ့”
“အေးသွား….. နောက်တစ်ခေါက် မိုက်ကယ်ပေါ်တက်ခွရင် ဖင်တက်လိုးပစ်မယ်”
“ကိုလုပ်ချင်ရင် လုပ်ပေါ့”
“တကယ်ပြောတာလား… ဖင်ကွဲအောင် လုပ်မှာနော်၊ ပြီးမှ ကြောက်ပါပြီ မလုပ်နဲ့”
“လုပ် .. လုပ် … တကယ်ပြောတာ အခုလဲ ဆောင့်ပေးလေကွာ .. ဘာလဲ နှင်း တက်ဆောင့်ရမလား”
“ဒါဆိုလဲ စိတ်ချမ်းသာတာပေါ့”
“အောက်မှာနေရင် ငြိမ်ငြိမ်မနေနဲ့ နို့တွေလည်း စို့ပေး”
မိန်းမရဲ့ နို့လေးတွေကို မမှီမကမ်းလေး စို့ပေးလိုက် ဆွဲပေးလိုက်နဲ့
“ကို ပြီးတော့မယ် … အင့်ဟာ. … အင့်ဟာ”
“အားးးးး နှင်း ကောင်းတယ်”
“အဲလိုလေး ဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ဆောင့်ပေး အားရတယ်”
“ပြွတ်….. ပြွတ်”
“ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ ပြီးသွားပြီ … ဒီပုံစံလေးက ထိတယ် …အတော်ပဲ နောက်ဆို ဒီလိုပဲ ကို့ကို ဆောင့်ပေးတော့မယ်”
“နေဦး ကို မပြီးသေးဘူး….”
“ကိုလုပ်လေ….”
“မှောက်ခုံနေပေးနော် နှင်း”
“ပလစ်…..”
“အင်းဝင်တယ်”
“ကိုလေ ဒီပုံစံလေးကို အခုမှ ကြိုက်တာ”
“ဘယ်လို ဖြစ်လို့လဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းလုပ်….. နှင်းနောက်တစ်ချီတက်မလို့”
“အင်း နှင်းဖင်လုံးလေးတွေက ဒီလို မှောက်ခုံနေပေးတော့ အရင် ဖင် နည်းနည်းကောက်သေးတော့ လိုးလို့ အရမ်း ကောင်းတယ်”
“ကောင်းရင် ဘာလို့အစောကြီးထဲက ဒီလို လုပ်ပေါ့ ခုမှ”
“အင်း ခြေထောက်ကို အရမ်းကြီးမစိနဲ့ မိုက်ကယ်နဲ့တုန်းကလို နည်းနည်းဟပေးး”
“ဟင်းးးးးးး လူဆိုးကြီး.. ကိုယ့် မိန်းမကို သူများလိုတာကြည့်ပြီး အတုယူ လိုးနေတယ်”
“သူက ပိုသိတာကိုးးးးးးးး ဟားဟား”
“လုပ်ကွာ သွက်သွက်လုပ် ပြင်းပြင်းလေးထည့် ဒီမှာကောင်းလာပြီ….”
“…အားးးးး”
“နှင်းကို မိုက်ကယ် လိုးတုန်းက နာလား”
“မနာဘူး ခံလို့ကောင်းတယ်”
“အခုကော ….”
“ကောင်းတယ် ….အခုလဲ ကောင်းတယ်”
“လီးကြီးတော့ ပိုမကောင်းဘူးလားး နှင်းကလဲ…. ဟာ ကောင်းတာကွာ အဲလို တစ်ချက်ချက်ကော့ကော့ပေးတာ”
“မိုက်ကယ်တုန်းက ကော့ချိန်တောင် မရှိဘူး….. မွေ့ယာအောက်မှာ မြုပ်နေတာပဲ”
“အားးး ပြီး………”
“အရမ်းချစ်တယ် နှင်းရယ်”
“နှင်းက ပို ချစ်တာပေါ့…”
“သွားပါ လူလည်မလေး…….”
“စိမ်ထားပေးကွာ…… အဲလိုလေး မှောက်ပြီးနေ ….”
“ဘာလို့လဲ”
“ကောင်းလို့…….”
မုန်တိုင်းတွေ ပြီးရင် လေပြေတွေ လာတတ်လားတော့ မသေချာဘူး။ မုန်တိုင်းတွေ ကြီးရင်တော့ ထမင်းထုပ်တွေ ဝေပေးတတ်တယ်။
“အေးကွယ်…. အခုလို မိစုံဖစုံဖြစ်သွားတော့လဲ မြေးလေးဖို့ ပိုကောင်းတာပေါ့ သားတို့ သမီးတို့လဲ နောက်ဆို သူ့အခက်အခဲ ကိုယ့်အခက်အခဲ တွေကို နှစ်ယောက်အတူတွဲ ဖြေရှင်းနိုင်ကြပါစေ…. ပြီးခဲ့တာတွေလဲ ပြီးခဲ့ပါပြီ… ပိုကောင်းတဲ့ အနာဂါတ်ပဲ ဖြစ်ပါစေ……”
“ပေးတဲ့ဆုနဲ့ပြည့်ပါစေ…..”
“မြေးလေးကိုတော့ စိတ်ချ… အခုလဲ အိပ်နေရှာတယ်၊ ကဲ ဟန်းနီးမွန်ကိုလဲ စိတ်ချလက်ချသွား သားကိုမောင်.. ဧည့်ခံဖို့ ကိစ္စတွေကကော…”
“အင်း လူရင် ၁၀ ယောက်လောက် ဖိတ်ပြီးပဲ ဒင်နာလောက်ပဲ လုပ်မယ်လေ”
“အေးအေး အမေတို့နဲ့ နေတယ်ဆိုတော့ လင်မယားနှစ်ယောက် စိတ်ချမ်းသာသာနေ ဟုတ်ပြီလား”
“ဟုတ်ကဲ့ပါ အမေ”
စိုးတို့ ပြန်လည်ပေါင်းစည်းခြင်း ပွဲလေးကို လူအနည်းငယ်နဲ့ပဲ လုပ်ဖြစ်သွားတယ်။ ပြီးရင်တော့ ငွေဆောင် ချောင်းသာဘက် တစ်ပါတ်လောက် နေဖို့တော့ စီစဉ်ထားတယ်။ လိုက်မဲ့လူတွေလည်း ရှိတယ်။ ကိုမျိုးတို့ လင်မယား နှစ်ယောက်လဲ ပါမယ်။ ကိုမျိုးကတော့ မျက်နှာပူလို့ မလိုက်ချင်ဘူး ပြောပါသေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ကိုမောင်ကလည်း လိုက်ခဲ့ဖို့ ဖုန်းဆက်ပြောတာနဲ့ပဲ သူလဲ ငြင်းလို့မကောင်းတာနဲ့ပဲ နှင်းကို မေးကြည့်တော့ “သွားတာပေါ့ သွားတာပေါ့” ဆိုတာနဲ့ ကျွန်တော်တို့ ခရီးဆက်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။
ပြီးပါပြီ။