တကယ်တော့ နှင်းဝေမဝေတဲ့ နွေမကျ ဆောင်းမကျ ၊ ညမကျ နေ့မကျလေး တစ်နေ့မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ နိုးထလာခဲ့ပါတယ်။ မှောင်မည်းနေတဲ့ အခန်းထဲမှာ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့လရောင်လေး ကျနေတဲ့ အချိန်မှာပေါ့။ နှင်း ရင် တွေ မအေးမြခဲ့ဘူး။ မူးဝေနေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ နာကျင်ခြင်း အနည်းငယ်နဲ့ မျက်လုံးလေးပွင့်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ယာရဲ့ ညာဘက်ခြမ်းမှာ ရှိတဲ့ လွန့်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်လောက်က လက်ထပ်ခဲ့တဲ့ မျိုးမင်းကတော့ တစ်ဖက်လှည့်ကာ အိပ်စက်နေတုန်းပဲရှိပါသေးတယ်။ ဒီအချိန်မှာ
“ဟင်”
ကိုမျိုးရဲ့ လက်နှစ်ဖက်လုံးက သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်မှာလေ။ ဒါဆို ငါ့ခါးကို ဖက်ထားတာက နှင်း အလန့်တကြားနဲ့ နောက်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူမတစ်ခါမှ မမြင်ဘူးတဲ့ နိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်။ ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်တာလဲ။ သေချာ သတိထားကြည့်လိုက်တော့ နှင်းမှာ အဝတ်တစ်ခုမှ မရှိနေတာရယ်၊ တင်ပါးက ပျော့ဖတ်ဖတ်နဲ့ထိနေတဲ့ လီးတစ်ချောင်းရယ်၊ ကပ်စီးစီးဖြစ်နေတဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ခံစားမှုရယ်နဲ့ မူးဝေနေတဲ့ ခေါင်းက ပြန်လည် လဲကျ အိပ်ပျော် သွားပါတော့တယ်။
နာရီအနည်းငယ် အကြာမှာတော့ နှင်း ပြန်လည်နိုးထလာခဲ့တယ်။ ဦးနှောက်ထဲ ပြန်ရောက်လာတဲ့ အသိဟောင်းနဲ့ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ကြည့်လိုက်တော့ နှင်း တစ်ယောက်ထဲရယ်။ အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံနဲ့ ထွက်လာတဲ့ မျိုးမင်းကို တွေ့လိုက်ရပါတော့တယ်။ မထူးနိုင်သေးတဲ့ မျိုးမင်းကိုကြည့်ပြီး မေးလိုက်တယ်။
“ကိုကို ညက ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ ဟင်၊ နှင်း တစ်ရေး နိုးတော့ ဘေးမှာ နိုင်ငံခြားသားတစ်ယောက်လည်း တွေ့တယ်၊ အိပ်မက် မက်နေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်၊ ကို ဘာတွေ လျှောက်လုပ်ထားတာလဲ”
“အရင်တုန်းက ကိုယ်ပြောထားတာလေ၊ နှင်းလဲ သဘောတူထားတယ်လေ၊ မိုက်ကယ်က စိတ်ချပါ နှုတ်လုံပါတယ်၊ ညတုန်းက နှင်းပဲလီးကို သေချာစုပ်ပေးနေပြီးတော့”
“ဟာ မသိဘူးကွာ ဝိုးတိုးဝါးတားပဲ”
“ကဲကဲ ရေချိုးတော့ သွားမယ် ဟိုတယ်က အခန်းအပ်ရတော့မယ်
“ဟို.. ဟိုတစ်ယောက်ကော ….”
“မိုက်ကယ်လား”
“အင်း”
“သူပြန်သွားပြီ မနက်ဖြန်ကျမှတွေ့မှာ”
“သူက ဘယ်ကလဲ”
“ကိုယ့်တို့ ရုံးကပဲလေ”
“ဟာရှက်စရာကြီးကွာ…..” (ကို့ရုံးကို ဘယ်လိုလာပြီး မျက်နှာပြတော့မလဲ ရှက်လိုက်တာ)
ဖြစ်ချင်တာတွေ ဖြစ်ခွင့်မရတဲ့ ဘဝမှာ ဖြစ်နေတာတွေကို နှစ်သက်ဖို့လူတွေက ကြိုးစားသင့်တယ်လို့ နှင်းက ထင်တယ်။ ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ ဆုံးရှုံးမှုကို နှမြောနေမယ့်အစား ကိုယ့်မှာရှိနေတာလေးကိုပဲ ကျေနပ်နေတာက ပိုကောင်းတယ်မလား။ အချိန်တွေက ကုစားသွားမှာပါ။ မနေ့ကတော့ နှင်းတစ်ယောက် စာအုပ်တွေ အင်တာနက်မှာ ရှာဖတ်၊ သိချင်တာတွေ ရှာ နဲ့ အရင်တုန်းကထက်စာရင် နည်းနည်းတော့ ပိုသိလာသလိုပဲ။
ကိုမျိူးလုပ် ခဲ့တဲ့ ကိစ္စတွေက ခွင့်လွှတ်စရာ မကောင်းပါဘူး။ အရင်တုန်း ကတော့ နှစ်ယောက်အတူတူ ချစ်တင်းနှောတုန်းကတော့ သူစိတ်ပါအောင် ပြောပေးခဲ့တာတွေက စိတ်ကူးယဉ် မဟုတ်ပဲ တကယ်ဖြစ်လာမယ် ဆိုတာတော့ အိပ်မက်တောင် မမက်ဖူးပါဘူး။ ကိုယ်ကိုတိုင် သေချာဘာမှန်းမသိပဲ ဖြစ်ခဲ့တာတွေက တကယ်တော့ အိပ်မက်တွေ ဖြစ်ခဲ့ရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ။ ချမ်းအေးလွန်းတဲ့ မိုးသည်းသောညလေးမှာ တယ်လီဖုန်းလေး အမှတ်မထင် ထမြည်သွားတယ် ထူးထူးခြားခြား…
“ဟဲလို သူသူ ပြော”
“ကောင်မစုတ် အိမ်ထဲမှာ အောင်းနေတယ် ငါ့ဆီဖုန်းတောင် မဆက်ဘူး”
“အေးဟယ် ကိစ္စလေးတွေ ရှိနေလို”
“ဘာကိစ္စတွေ လဲ”
“နင်လာခဲ့ဟာ အိမ်မှာ ဘယ်သူမှမရှိဘူး”
##################
“ဟယ် ဒါဆို နင့်ကိုမျိုး က cuckold ပေါ့”
“အေးဟယ် ငါလဲ နေ့လည်ကမှ အင်တာနက်မှာ ရှာကြည့်တော့မှ သိရတာ အရင်တုန်းကလဲ အဲလိုမျိုးမှန်း မသိပါဘူး နင်ဘယ်သူ့မှ လျှောက်မပြောနဲ့နော်”
“ဟဲ့ နင်နဲ့ငါက သူငယ်ချင်းတင် မဟုတ်ဘူး ညီအစ်မ တစ်ဝမ်းကွဲလေဟယ်”
“အေးပါ ငါတော့ စိတ်တွေ တော်တော်ညစ်နေတယ်”
“နင်အဲ့ညက ဘာမှ မမှတ်မိဘူးလား”
“အင်း မနက် ဟိုတယ်က မထွက်ခင် ငါ ရေချိုးခန်းဘက် သွားတော့ ခုတင်ဘေးက အမှိုက် ပုံးထဲမှာတော့ ကွန်ဒုံး သုံးခုလောက်တော့ လရည်တွေနဲ့အပြည့် ပစ်ထားတာတွေ့တယ်”
“တော်သေးတာပေါ့ နင့်ကို ဒီအတိုင်း မလုပ်တာပဲ ကံကောင်းတာလို့ မှတ်ရတော့မှာပဲ”
##################
ရုံးခန်းထဲ ပျင်းပျင်းရှိတာနဲ့ ရှေ့ကထိုင်နေတဲ့ မစိုးစိုး ရဲ့ ကောက်ကြောင်းလေးကို ထိုင်ကြည့်နေမိတယ်။ ကြည့်မိတော့ ဘာဖြစ်လဲဆိုတော့ လီးတောင်လာပါကောဗျာ။ ကိုမျိုးဆိုတဲ့ ကျွန်တော်ကလည်း မကောင်းဘူးဗျ။ မစားဖူးတာလဲ မဟုတ် မမြင်ဖူးတာလဲ မဟုတ်။ အိမ်မှာလဲ မိန်းမက ငုတ်တုတ်…။ တကယ်ပါဗျာ အဲလို တွေ နှာကြီးခဲ့တာတွေကြောင့်လဲ ကိုယ့်မိန်းမ ကို ပြန်ပြီး ပေးရတဲ့ အထိပေါ့။ ပြန်ဆက်ရအောင်ဗျာ စိတ်ကူးတွေ များနေရင် လုပ်လက်စတွေ ရပ်တန့်သွားတတ်သလိုပေါ့။
ခုနက ကျွန်တော်ရှေ့က မစိုးစိုး ဆိုတာက company ရဲ့ အတွင်းရေးမှူး။ company ဆိုလို့လဲ အရမ်းကြီးကြီးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ လူနည်းနည်းနဲ့ inport company လေးတစ်ခုပေါ့ဗျာ။ အမှာတွေများတာတို့ စာရင်းပိတ်တဲ့ နေ့တွေလောက်သာ အလုပ်များကြတာပေါ့။ ကျန်တဲ့ရက်တွေကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ကိုယ့်အထက်က လူကလည်း သြစတေးလျက ကောင်ဆိုတော့ အလုပ်ကတော့ အလုပ်နဲ့တူပါတယ်။ အလုပ်မများတဲ့အချိန်တွေဆိုရင်တော့ ကော်ဖီလေးသောက် စကားပြောနေကြတော့ပါပဲ။
ဒါနဲ့ စကားမစပ်မိလို့ဗျ မစိုးစိုး ဆိုတာကတော့ သူ့ဆော်လေ။ မစိုးစိုးက တောင့်တယ် လူကောင်မကြီးမသေး မြန်မာမိန်းကလေးထဲ မှာတော့ ၅ ပေ ၆ လက်မ လောက်ရှိတဲ့ အရပ်ဆိုတော့ စဉ်းစားကြည့်ပေါ့ဗျာ။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း လှတယ်ဆိုတဲ့ထဲပါတယ်ဗျာ ။ အသက်ကတော့ 29 လောက်ပေါ့ ။ ကျွန်တော့်ထက် ၁ နှစ်ပဲ ကြီးပါတယ်။ မျက်နှာကတော့ တင်းပြီး ရှင်းနေတာပဲ။ မိတ်ကပ်တွေ အများကြီး မသုံးတတ်တဲ့ ရေစို မိတ်ကပ် အဲလိုမျိုးပဲဗျ ။ ယောကျ်ားလေးဆိုတော့ သိပ်မသိလို့။ ပြောရင်းဆိုရင်း စကားတွေတောင် ဘေးရောက်လာတော့တယ်။
မစိုးစိုးနဲ့ မိုက်ကယ်က ဒီ company လေးကို စတင်ထူထောင်ခဲ့တဲ့ လူတွေပေါ့။ မိုက်ကယ်က အရင်ဆုံး မြန်မာပြည်ကို လာတယ် အတွင်းရေးမှူးရှာတယ်။ မစိုးစိုးနဲ့တွေ့ ရုံးခန်းတွေငှား လူခေါ်နဲ့ ပစ္စည်းတွေက ဘန်ကောက်ကမှာ။ ဘန်ကောက်မှာက ရုံးချုပ်လေ။ ဇာတ်လမ်းလေး ပြန်ဆက်တာပေါ့။ မစိုးစိုးနဲ့ မိုက်ကယ်က ချစ်သူတွေဆိုတာ သိတာက ကျွန်တော်တစ်ယောက်ထဲပါ။ မစိုးစိုးအိမ်က လူတွေကတော့ မသိပါဘူး ရုံးမှာ အလုပ်က လူကြီးဆိုတာလောက်ပဲ မိုက်ကယ့်ကို သိကြတာပါ။ သူတို့ကလည်း ပိရိတယ်လေ ကျွန်တော်တောင် ဘယ်လိုသိလဲ ဆိုတာတော့ ရေးရင်းပြောပြမယ်။
မစိုးစိုးကတော့ ကလေးတစ်ယောက် အမေပါ။ ယောကျ်ားနဲ့တော့ ကွဲသွားတာကြာပြီလို့ ပြောတာ ပါပဲ။ တစ်ရက်ဗျာ အလုပ်က ပြန်ပြီးတော့မှ အိမ်မှာ စာရင်းပြန်စစ်ဖို့ Stick ကျန်လို့ လမ်းတစ်ဝက်ကနေ ရုံးကိုပြန်လာတော့မှ သူတို့ကလဲ အရှိန်တတ်နေ၊ ကျွန်တော့်မှာလဲ သော့ကရှိ၊ မိုက်ကယ့် အခန်းက မီးမပိတ်သေးပါလားလို့ သွားအကြည့်။ မိုက်ကယ်က သူ့စားပွဲမှာ မစိုးစိုးကို မှောက်ခုံတင်ပြီး ဝတ်ထားတဲ့ စကပ်အနက်ကို လှန်တင်ပြီး မှုတ်နေတာဗျာ။ မစိုးစိုးကတော့ မျက်လုံးကို မှိတ်နေတာပဲ ဖီးတတ်နေတာနေမှာပေါ့။ သူတို့ကတော့ ကျွန်တော့်ကို မမြင်ပါဘူး။
မစိုးစိုးကတော့ ကျွန်တော်ကြည့်နေတဲ့ တံခါးပေါက်ကို လေးဖက်ကုန်းပြီး မျက်နှာ မူထားတယ်ဆိုပေမယ့် မျက်လုံးမှိတ်ထားတော့ ကျွန်တော့်ကိုတော့ မြင်ပုံမရပါဘူး။ အသံတွေကလည်း မတိုးမကျယ်ဗျ ။ မိုက်ကယ်ရဲ့ လျှာသံက ပယ်ပယ်နယ်နယ် ပြုစုနေတာ အသေအချာပါပဲ ။ အစိကို ဆွဲစုပ်တဲ့ အသံတွေဆိုတာ ဆက်တိုက်ကို ထွက်နေတာပဲ။
အဲဒီအချိန် မိုက်ကယ်က မတ်တပ်ရပ်ပြီး မစိုးစိုးနောက်ကနေ တည်ပြီး တစ်ချက်ထဲထည့် ပလိုက်တာ နောက်က မိုက်ကယ်က အထည့် မစိုးစိုးရဲ့ မှောက်ခုံ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ရှေ့ကို အတိုး မျက်လုံးကအပွင့်။ တံခါးကြား ကျွန်တော့် မျက်လုံးနဲ့အဆုံ။ အဲဒီ့သုံးခုစလုံးက ကွက်တိဖြစ်တာဗျ။ လီးဆိုတာ ဆတ်ကနဲ ရုန်းပြီး အရည်ကြည်တွေတောင် ထွက်တယ် ကောင်းတာဗျာ။ ကြည့်တဲ့လူတောင် ဖီးရှိတာ လုပ်နေတဲ့ နှစ်ယောက်ဆို စဉ်းစားသာကြည့်တော့။
နောက်တော့ မိုက်ကယ်လည်း ကျွန်တော့်ကို မြင်တာပဲ။ ကျွန်တော်လည်း ဘာလုပ်ရမလဲ ပြန်ထွက်ရမလား တွေဝေနေတုန်း မိုက်ကယ်က
“မျိုး အခန်းထဲ ဝင်လာပြီး မင်းကြည့်ရင် ငါတို့ အနှောင့်အယှက် မဖြစ်ပါဘူး၊ ဟုတ်တယ် မဟုတ်လား စိုး”
လို့ လှမ်းမေးပြီး သုံးချက်လောက် ဆောင့်တော့ မစိုးစိုးက ခေါင်းညိတ်တာ လက်ခံတာလား ဆောင့်ချက်မိလို့ ကိုယ်လုံးက လှုပ်တာပဲလား တော့မသိ။ ကျွန်တော်ကတော့ ဝင်ချလိုက်တာပါပဲ မိုက်ကယ့် အခန်းထဲ။
တသက်တစ်ကိုယ် အောကားတွေ ကြည့်လာလိုက်တာ ဒီလောက်ကောင်းတဲ့ အထိ မကြည့်ဖူးပါဘူး။ ချောင်းဖူးတယ် ဆိုတာလဲ အဲလိုအထိတော့ မမြင်ဖူးပါဘူး။ ဒါပေမယ့် လိုနေသေးတာတော့ မစိုးစိုးရဲ့ နို့တွေကို အခုထိ မမြင်ရသေးတာပါပဲ။
” မင်းလိုအပ်နေတာတွေအတွက် မင်းဘာသာ လုပ်ပေတော့ ”
မိုက်ကယ်လည်း ပြောရော ဒီကောင်ကြီးက ငါ့စိတ်ထဲက အတွေးတွေကို သိနေတာပဲလို့ တော်ကြာ ငါဖြုတ်ချင်နေတာများ သိနေရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲလို့တွေးမိတယ်။
မစိုးစိုး ရဲ့ ပေါင်ကြားထဲက ‘ စိ စိ ‘ ဆိုပြီး ဝင်ထွက်သံတွေကလည်း တစ်ချက်ချင်း မှန်မှန် ထွက်ပေါ်နေပါတော့တယ်။ ကျွန်တော်လည်း မဆိုင်းမတွပဲ မစိုးစိုးရဲ့ စပို့ရှပ်လေးကို ခါးလောက်ကနေ ကျောအပေါ်ဖက်အထိ လှန်တင်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘော်လီ ချိတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း ဖြုတ်ချလိုက်တယ်။ နို့တွေပေါ်လာပြီလို့ မထင်ပါနဲ့ သူနို့တွေက စားပွဲပေါ်မှာ ပိနေတုန်းပါပဲ။
မိုက်ကယ်က အလိုက်သိစွာနဲ့ မစိုးစိုးရဲ့ ခါးလေးကို နောက်ကို ဆွဲယူပြီး နောက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုတ်ပြီး စားပွဲနဲ့ ခြေလှမ်း ၃ လှမ်းလောက် အကွာ နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာလေးဆီကို ဦးတည်သွားပါတော့တယ်။ ဆိုဖာလေးက ရုံးခန်းထဲက ဧည့်သည်တွေဘာတွေ လာရင် ကော်ဖီတိုက် ဧည့်ခံတဲ့ နေရာလေးပါ။ အခုတော့ ကျွန်တော်ကြည့်ဖူးတဲ့ Casting porn movies တွေထဲက Interview အတွက် Fake agent တွေ video ရိုက်တဲ့ နေရာလေးလိုပါပဲ။
အဲဒီတော့မှ ကျွန်တော် လုပ်စရာရှိတာတွေ လုပ်ပြီးနောက်တော့ မစိုးစိုးလည်း အပေါ်ပိုင်း ဗလာဖြစ်၊ အောက်ပိုင်းကတော့ မိုက်ကယ့်လီးက မစိုးစိုး အဖုတ်ထဲက မချွတ်တမ်း တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုက်၊ စိမ်လိုက်နဲ့ဆိုတော့ လွှတ်ကောင်းပဲ။ တစ်ခုထူးခြားတာက မစိုးစိုးရဲ့ မျက်နှာနဲ့ မျက်လုံးတွေပဲ။ ရှက်နေတာတွေ မလုံမလဲ ဖြစ်နေတာတွေ မရှိပဲ ငါလုပ်ချင်နေတာတွေ လုပ်နေတဲ့အတွက် ဘယ်သူမှ ဂရုမစိုက်ဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံဗျာ။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင် ဖာတွေ ချလာခဲ့တာ မနည်းပါဘူး။ မျက်နှာပေါင်းစုံ တွေ့ဖူးတာတောင် အဲလို မျက်နှာမျိုး မတွေ့ဖူးပါဘူး။
###################
လောကကြီးမှာ ထင်တာတွေက မဖြစ်လာပဲ မထင်တာတွေ ဖြစ်လာတတ်တယ်ဆိုတာ တကယ် ပါပဲ။ ကိုမောင်နဲ့ ချစ်ခဲ့တာ ရပ်သိရွာသိ ၇ နှစ်ကျော်တယ်။ သူလုပ်ချင်တာတွေ မှန်သမျှ စိုး အကုန် ဖြည့်ဆည်းခဲ့တယ်။ ကိုမောင်က စိုးရဲ့ ရည်းစားဦးလေ။ ဆယ်ကျော်သက် တက္ကသိုလ် စတက်တော့မှ တွေ့တာ။ အရင်တုန်းထဲက ဆယ်တန်းအထိ ရည်းစာတောင် ထားခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ကိုမောင် နဲ့ တွေ့တော့မှ စိုးက ရင်ခုန်ခဲ့တာ။
ကိုမောင်က ရုပ်တော့ မချောပါဘူး။ အရပ်ပုပုနဲ့ပါပဲ။ သူ့မှာ တစ်ုကောင်းတာက ပြေလည်တဲ့ စီးပွားရေးးကောင်းကောင်းတစ်ခု ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လူတစ်ယောက်။ ကိုယ့်ထက် အသက် ၃ နှစ်လောက်ကြီးပြီး တဏှာရာဂလည်း သိပ်ကြီးတဲ့ လူတစ်ယောက်ပေါ့။
သူနဲ့စကြိုက်ပြီး ၃ လလောက် ကြာပြီးတော့ စလိုးခံရတော့တာပဲ။ ကောင်းကောင်း လိုးပေးနိုင်တယ်။ အဲဒီ့အတွက် ဗဟုသုတလည်း စုံတယ်။ အောကားထဲက နည်းပေါင်းစုံလည်း စမ်းခဲ့တယ်။ အနောက်ကတော့ တစ်ခါတော့ စမ်းဖူးတယ်။ သိပ်ပြီးတော့ ခံစားလို့ မကောင်းဘူး။ သူလည်း သိပ်မကြိုက်တာလဲ ပါတာပေါ့။ သူနဲ့ကြိုက်ခဲ့တဲ့ တစ်လျှောက် ကွန်ဒုံးဆိုတာ တစ်ခါမှ မသုံးခဲဖူး။ သူက အရည်တွေ အထဲထည့်ပြီး အဖုတ်သားတွေကို သူ့လီးနဲ့ ထိတွေ့မှု အရသာကို ကြိုက်တယ်။ ဖာချမှသာ ကွန်ဒုံးသုံးတာ။ တကယ်ပြောတာ သူများတွေ ယုံချင်မှ ယုံမယ် လိင်ကိစ္စအတွက် ကျွန်မ လုံးဝ သဝန်မတိုတတ်ဘူး။ ကျွန်မကို ချစ်နေဖို့ရယ် ပွင့်ပွင့် လင်းလင်း ဖွင့်ဟဖို့ရယ်ပေ့ါ။
KTV တွေ သွားတုန်းကဆို ကျွန်မက ရာသီလာနေတာလေ။ သူနဲ့ အတူတူသွား။ သူငယ်ချင်းတွေပါပေါ့။ သူက ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို ရွှေ့တော့ ကျွန်မကို မျက်စပစ်တယ်။ ကိုယ်ကလည်း အစ်မလိုပဲပေါ့ လုပ်ပေါ့ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးတယ်။ နောက်နေ့ကျတော့ သူ့တိုက်ခန်းမှာ ကောင်မလေးကို ခေါ်လုပ်တော့တာပဲ။ တစ်ပုံးလောက်တော့ ပေးလိုက်ရတယ် ပြောတာပဲ။ ပြီးတော့ ကိုမောင်ကပြောသေးတယ် မင်းနဲ့ လိုးရတာလောက်တော့ မကောင်းဘူးတဲ့။
ဘယ်ကောင်းမလဲ စိုးစိုးဆိုတာ ဒီယောကျ်ား တစ်ယောက်ထဲနဲ့ ဖြစ်ဖူးတာလေ ဘယ်တူပါ့မလဲ။ အရသာချင်း တူရင်တူမယ် သံယောဇဉ်ချင်းက မတူ။ တန်ဖိုးချင်းလည်း မတူ။ ပညာအရည်အချင်းလည်း မတူတဲ့ အပေါစား မိန်းမတစ်ယောက်ကို သူစွဲလန်းပြီး ကိုယ့်ကို စွန့်ခွာသွားမယ် ဘာဝမ်းနည်းစရာရှိမလဲ။ အောကားကြည့်ပြီး စောက်ရည်ပဲ အထွက်ခံလိုက်တော့မယ်။ ချစ်တာကတော့ ချစ်တာပေါ့။
ထားပါ။ ကွဲသွားရတဲ့ အကြောင်းအရင်းကတော့ တော်တော်ဆိုးပါတယ်။ အိမ်မှာလည်း အင်တာနက် ချိတ်ထားတော့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ sex ကိစ္စတွေ ပြောတယ်။ သူတို့မေးတာလေးတွေ ဖြေတယ်။ ကိုယ်လည်း ဘာတွေ ကြိုက်တတ်တယ်ဆိုတာ ကောင်လေးတွေနဲ့ ပြောတယ်။ သူလည်း သိတာပဲ။
သူမပါပဲ ခရီးထွက်တော့ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်က မန္တလေးမှာ တည်းတော့ gigolo လေးတွေ ခေါ်တော့ ကိုယ်လည်း group sex လေး တွေ ကြည့်ချင်တာနဲ့ ကိုယ့်ရှေ့မှာပဲ လုပ်ဟာ ဆိုပြီး ကြည့်ပစ်တာ။ ကိုယ်နဲ့ပေါင်းတဲ့ လူတွေ ဆိုတာလည်း စိတ်တူကိုယ်တူပါပဲ။ အသိုင်းအဝိုင်းတောင့်တဲ့ သူတွေချင်းပဲဆိုတော့ ပြောရဆိုရကောင်းတယ်။ ဘယ်စကားပြော ဘယ်ရောက်လဲ သိတယ်။ ပုလင်းတူဗူးဆို့ လို့ပြောရင်ရပေမယ့် အဖုတ်တူ လီးဆို့ဆို ပိုမှန်မလားပဲ။ ကိုယ်တွေကလည်း ကြိုက်တော့ အဲအစီအစဉ်လေးဖြစ်တယ်ပေါ့။
ကျွန်မကတော့ သူတို့နဲ့ မနေချင်ပါဘူး။ ကြည့်ရတာလည်း ကောင်းတယ်။ အဖုတ်ထဲ သူများလီးထည့်တာကျတော့ သစ္စာဖေါက်သလို ဖြစ်နေတာကိုး။ အဲနေ့ ညဘက်က သူတို့အဒေါ်ပိုင်တဲ့ အိမ်မှာတော့ မလုပ်ဖြစ်ဘူး။ ဟိုတယ်တစ်ခုက suite room တစ်ခန်းယူပြီးတော့ အားလုံး ပေါင်းနေကြတယ်။ ကောင်လေးက သုံးယောက်တောင် ဆိုတော့ ကိုယ့်အတွက် မပါဘူးဆိုတော့ သူငယ်ချင်းက
“အေးပါ နင့် အတွက် မဟုတ်ပါဘူး။ ငါတို့အတွက်ပါ။ တစ်ယောက်ပြီး တစ်ယောက် Threesome လေးဘာလေး ချလို့ရတာပေါ့။”
“ကောင်မတွေ တော်တော်ရွနေတယ်။”
“တစ်ခါတည်းပါဟာ ကောင်လေး ၃ ယောက်နဲ့ ဟိဟိ။”
ည ၇ နာရီလောက်တော့ ကောင်လေးတွေ ရောက်လာတယ်။ သူတို့ကလဲ walk in နဲ့ အခန်းယူထားတာပါ။ မန္တလေးကတော့ မဟုတ်ဘူး ရန်ကုန်က သီးသန့်မှာထားတာလေ။ သူတို့ကိုလည်း ဒီကလူတွေက ဘယ်သိပါ့မလဲ။ အဲ့ကောင်မတွေ ဒီကိစ္စတွေဆို တော်တော် ဉာဏ်ပြေးတယ်လေ။ ဘယ်လို cover ယူရမလဲ risk နည်းအောင် ဘယ်လို လုပ်ရမလဲဆိုတာ သိနေပြီးသား။ လူဆိုတာ ဘာပဲလုပ်လုပ် profit များများ နဲ့ risk နည်းအောင် လုပ်တတ်မှဗျနော့။
Black Label တစ်တောင့် နဲ့ ABC ဗူးနည်းနည်း လောက်နဲ့ အမြည်းတွေပါ တစ်ခါတည်း စီစဉ်ထားပြီးသားလေ။ ကျွန်မကတော့ ဝီစကီလေး နည်းနည်းသောက်ဖြစ်တယ်။ နည်းနည်းလောက်စီ သောက်ပြီးတော့ ပြီးတော့ အဝတ်အစားချွတ်တဲ့ ဖဲကစားနည်းလေး ကစားကြတယ်။ ကံဆိုးတာလား ကံကောင်းတာလားဆိုတော့ အတွင်းခံ တောင်မကျန်ပဲနဲ့ ကျွန်မ အရင်ဆုံး ဖြစ်သွားတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ပွဲတွေများလာတော့ ချွတ်စရာလည်း မရှိတော့ဘူး။ ကစားနည်းလောင်းကြေး များသွားတယ်။ ကိုးမီးမှာ အပွင့်အများဆုံးလူက အပွင့်အနည်းဆုံးလူကို
ကြိုက်တာခိုင်းဆိုတဲ့ လောင်းကြေးလေးပေါ့။
အရင်ဆုံး ကံကောင်းတာက သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ထဲက ကုလားဆင်လေးပါ။ တောင့်တောင့်တင်းတင်းလေး။ သူနိုင်တော့ အနည်းဆုံး ကောင်လေးကို မှုတ်ခိုင်းတာ။ ကောင်လေးကို မှုတ်ခိုင်းတာ ရိုးရိုးလေး မဟုတ်ဘူးရယ်။ ကောင်လေးထိုင်တဲ့ရှေ့မှာ လေးဖက်ကုန်းပြီး မှုတ်ခိုင်းတာ။ ဖင်ကြားနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို စုန်ချည်ဆန်ချည်နဲ့ လျှာနဲ့ ပြေးခိုင်းတာ။ ကျွန်မတောင် ဘေးနားကကြည့်ပြီး အမှုတ်တောင် ခံချင်တယ်။ ဒီလိုနဲ့ မိနစ်တွေ တော်တော်များများ ဖြတ်သန်းပြီးတော့ သူတို့လည်း ဆွဲတော့ အသံတွေက ဆူညံနေတာပဲ။ ကျွန်မလည်း အဝတ်တောင် ပြန်မဝတ်ဘဲ ထိုင်ကိုကြည့်နေတာ။
သူတို့ လိုးနေတာကလည်း ကောင်းပါတယ်။ စကားလေးပြောလိုက် သူတို့ စမ်းချင်တဲ့ နည်းကို တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြောလိုက်။ ပုံစံပြောင်းလိုက်နဲ့ တော်တော်ကောင်းနေကြတာ။ နောက်တော့ ခုနက ကုလားဆင်လေးက ကောင်လေးလီးပေါ် တက်ထိုင်ပြီး ဖင်ဖြဲပြီးတော့ နောက်တစ်ယောက်ကို ထည့်ခိုင်းလိုက်တော့ တော်တော်တောင် မျက်လုံးပြူသွားတယ်။ အဲလောက်ကြီးတော့ မလုပ်ဘူးထင်လို့ပေါ့။ ကျွန်မထင်တာက တစ်ယောက်ကို လိုးခိုင်း တစ်ယောက်ကို မှုတ်ပေးလောက် ထင်တာလေ။
ကောင်လေးတွေကတော့ အားရပါးရ ၂ နာရီလောက် ဗျင်းပြီးတော့ သူတို့လည်း တော်တော်ကောင်းသွားပြီး ခဏနားကြတာပေါ့။ အဲတော့မှ သူငယ်ချင်း နောက်တစ်ယောက်က
“ဟဲ့ စိုး နင်လဲ ဆွဲပါလားဟာ ကိုမောင်တစ်ယောက်ထဲဆိုတော့ မရိုးဘူးလား”
“ငါ့မှာ ရိုးဖို့နေနေသာသာ ဝတောင် မဝသေးဘူး”
“အေးပါ နင်အမှုတ်ခံပါလား ကောင်လေးတွေက မှုတ်တာကောင်းတယ်”
“လုပ်တော့ လုပ်ချင်တယ် ပြီးရင် အတောမသတ်နိုင်မှာစိုးလို့”
“မမကလဲ စိတ်ချပါ၊ အစ်မဟာလေးကို မလုပ်ပါဘူး၊ မှုတ်ပေးမယ်လေ”
“အင်း ခဏပဲနော် နင်တို့လည်း လုံပလေ့စေ”
ကောင်လေးတစ်ယောက်က ပေါင်ကြားထဲ ဝင်လာပြီး ခြေဖဝါးလေးတွေကို လျှာနဲ့ စယက်ပေးပါတယ်။ ပြီးတော့ ပေါင်၊ နောက်တော့ ရွှေခရု၊ ဖင်ကြား တစ်နေရာမှ တံတွေးလွတ်တာ မရှိပါဘူး။ မျက်လုံးတောင် မဖွင့်နိုင်ဘူး။ ကောင်းနေရင် မျက်လုံးမဖွင့်ချင်တာက စိုးစိုးရဲ့ အမှတ်အသားလေ။ မျက်လုံးမှိတ်နေတုန်း လက်ထဲ ရောက်လာတာက လီးနှစ်ချောင်း။ ဟိဟိ။ ဟိုကောင်မနှစ်ကောင်က ရယ်နေတာလေ။ သူတို့က ထိုင်ကြည့်နေတာလေ။ ကိုယ့်မှာသာ လီးနှစ်ချောင်း မပျော့မမာ လေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ကိုင်ကာ ထုပေးနေရတယ်။
“အေး တောင်လာမှ နင့်တို့ဟာထဲ ပြန်ဆို့ခိုင်းထားမယ်”
လို့ ဆိုတော့
“ကောင်းတာပေါ့” တဲ့။
“မမ ဖင်ကုန်းပေးပါလား”
“ဟင်”
“ငါ အလိုးမခံဘူးနော်”
“မဟုတ်ပါဘူး မမ၊ ညီမလေးကို ရန်မရှာပါဘူး၊ မမ တင်ပါးတွေကို ကိုင်ပြီး သေချာမှုတ်ချင်လို ”
“ဘာလို့သေချာမှုတ်ချင်တာလဲ”
“မမ စောက်ပတ်က တကယ်လှလို့ပါ”
“ဟဲ့ဒါဆို ငါတို့ဟာကကော”
“သြော် မမတို့ ညီမလေးတွေ အားလုံး လှကြပါတယ်၊ အနံအသက်တွေလည်း ကောင်းတယ်၊ ဒီမမ ကတော့ တကယ်လှလို့ပါ၊ တက္ကသိုလ်နေဝင်းရဲ့ “သူလိုမိန်းမ” ထဲကလို လေးဗျ”
“အောင်မာ မိစိုး မုန့်ဖိုးပေးလိုက်တော့ မြှောက်နေပြီ”
“ဟဟ”
“ဒီလောက်မြှောက်မှတော့ မုန့်ဖိုးပေးရမှာပေါ့”
“မဟုတ်ပါဘူး မမကိုသာ လုပ်ရလို့ကတော့ ကြိုက်တဲ့အချိန်ပြော၊ ကိုယ့်စားရိတ် ကိုယ်စားပြီး လာလိုးပေးမယ်၊ တကယ်ပြောတာ ဖင်ဝလေးတွေကအစတကယ်လှတာ”
ပြောနေရင်း ဖင်ဝလေးကိုဖြဲ လျှာနဲ့ ဝလုံး လုံးပစ်တာ စောက်ရေတောင် တောက်တောက်ကျတယ်။
“စိုးစိုးရေ ဆွဲစားလိုက်ပါလား”
“ငါ့ဟာကို ကိုမောင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ဟာမှ မထည့်ဘူး”
“ဖင်ကျတော့ကော”
“ဟိုတစ်ခါ လုပ်တုန်းကတော့ နာတယ်၊ နောက် သူလဲ နောက်မလုပ်တော့ပါဘူး”
ကုလားဆင်မလေးက ထပြီး
” မောင်လေးရေ ဖင်လိုးပေးလိုက်ပါလား၊ မောင်လေးက အစ်မကို ဖင်ချတာ သိပ်ကောင်းတာပဲ”
“မလုပ်ပါနဲ့ဟာ နာတယ်ဟ၊ ပြီးတော့ စိတ်ထဲလဲ တမျိုးပဲ၊ ကိုမောင်သိရင် သတ်လိမ့်မယ်”
“ပြောနေကြာတယ် မောင်လေးရေ ထည့်လိုက်တော့”
“ဟာ နင်တို့ကလဲ”
“လာ လာ”
ဆိုပြီး ဟိုကောင်မနှစ်ကောင်က ကျွန်မကို မှောက်ခုံဖြစ်အောင် ချုပ်ပါလေရော။ လူက မရုန်းချင်တာလား မူးတာလားတော့ မသိဘူး။
“စောက်ပတ်ထဲတော့ လီးမထည့်ပါနဲ့ဟာ ဖင်ကိုလည်း နာရင် မထည့်ပါနဲ့”
ဆိုပြီး တောင်းပန် ပြောရသေးတယ်။ ကောင်လေးက ကွန်ဒုံးစွပ် ဂျယ်လေးဖင်ဝသုတ်ပြီး ထည့်တာ။ လျှောကနဲ ဆိုပြီး ဖင်ဝက ညှစ်ထားတော့ ချော်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ ထိပ်ဝင်လာပါကော။ တော်သေးတယ် ဘယ်သူမှ မမြင်ဘူး။
ဟိုကောင်မ နှစ်ကောင်က ရှေ့ကနေ လက်တွေကို ကိုင်ထားပြီး နောက်နှစ်ယောက်ကတော့ စိတ်မပါဘူးထင်ပါရဲ့ BLACK နဲ့ သုံးပါးသွားနေကြတယ်။ သူတို့လည်း မောနေမှာပေါ့ ဟိုကောင်မတွေကို ဗျင်းထားရတာဆိုတော့ နားတော့မှာပေါ့။
မဝင်ဘူးဆိုတော့ ဟိုက နောက်ပြန်ဆုတ်ပြီး ပြန်အထိုး ဖင်အကော့နဲ့ ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်လာပါတယ်။ သူကတော်တာလား ကိုယ်က လျှော့ထားတဲ့ အချိန်လားတော့ မသိ။ ဟိုတစ်ခါ ကိုမောင် လုပ်သလောက် မနာပဲ လျှောလျှောလျှူလျှူ ပါပဲ နေလို့လည်း ကောင်းတယ်။
“ဟဲ့ ကောင်းလား”
“အင်း ကောင်းတယ်”
“ဒါများ မူနေသေးတယ်၊ ခုနထဲက နေလိုက် ပြီးနေတာပဲကို”
“စကားများတယ် ဟိုဖက်သွားတော့”
“ကောင်မ အခုကျတော့ ငြိမ်လို့….”
ဆိုပြီး ကောင်လေးတွေဆီသွားပြီး အရက်ထပ်သောက်နေတော့တယ်။ နောက်တော့ သူတို့လေးယောက်လည်း ခုတင်ပေါ်သွားပြီး ပွတ်လိုက် လုပ်လိုက်နေမှာပေါ့။ မမြင်တော့ပါဘူး။ ကွန်မတို့ နှစ်ယောက်ကတော့ LIVING ROOM ခန်းထဲ တစ်ယောက်က မှောက်ခုံနေပြီး တစ်ယောက်က ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး ဖင်ချနေတာပေါ့။ ယ
အဲဒီ့မှာပဲ သိလိုက်တာက လက်တစ်ဖက်က နောက်ကနေ ပါးစပ်ပိတ်ပြီး ဖင်အကြွ ဆောင့်ထည့်လိုက်တာ စောက်ဖုတ်ထဲကို တည့်တည့်နဲ့ အဆုံးထိပါပဲ။ “အု” ဆိုပြီး အသံတောင် မထွက်တော့ပါဘူး။ ကောင်းတာလည်း ပါပါတယ်။ သူကတော့ တိုးတိုးနဲ့
“မမကို စောက်ဖုတ်လိုးတာ ဘယ်သူမှ မသိစေရပါဘူး”
ဆိုပြီး နောက်ကတော့ ဆောင့်လျက်သားပေါ့။ ကျွန်မလည်း ဘယ်ရမလဲ ငြိမ်ခံနေလိုက်တာပေါ့။ ဒီလိုတော့ မဖြစ်ဘူးဆိုပြီး နည်းနည်းကြာတော့ သူပေါ်ကိုထိုင်ပြီး အားရပါးရ အချက်တစ်ရာလောက် ဆောင့်ပစ်လိုက်တယ်။ သူကတော့ လက်နှစ်ချောင်းပူးပြီး ဖင်ထဲကို ထည့်ပေးထားသေးတယ်။ ကဲ ဘာလိုသေးလဲ။ ကွန်ဒုံးကို ချွတ်ပြီး လဥကိုဆွဲစုပ်ပြီး ဒစ်ကနေစပြီး စုပ်ပေးလိုက်တာ လရည်တွေများ သုံးခါလောက် ခွဲမြိုရတယ်။
ပြီးတာတွေတော့ ပြီးခဲ့ပါပြီ။ နောက်တော့ ကျွန်မ ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်။ ရတာတော့ ကိုမောင်နဲ့ ရတာပါ။ ကိုမောင်ကတော့ မယူချင်သေးဘူးရယ်။ မြို့မှာပဲ မင်္ဂလာဆောင်ပြီးနောက် ကျွန်မတို့သုံးယောက်သတင်းကို ဘယ်ကဘယ်လို သိသွားလဲ ဆိုတာတော့ မသိဘူး။ သူနဲ့ရတာ မဟုတ်ပါဘူးဆိုပြီး လုပ်ပါလေရော။ ကျွန်မက GIGOLO လေးနဲ ရတာဆိုပြီး ပြီးတော့ စွပ်စွဲသေးတယ်။ စွပ်စွဲတော့လည်း လက်ထပ်ပြီးနေပြီပဲ။ ကိုယ့်ဖက်က မှန်တာတော့သေချာတယ် သူနဲ့ရတာပဲ ဟိုကောင်လေးနဲ့က ကွန်ဒုံးနဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တာလေ။ သူနဲ့ပဲ ၇ နှစ် လုံးလုံး တူတူနေပြီးတော့ ကလေးရတော့မှ သူမဟုတ်ပါဘူး ဆိုတော့ အမေတို့ကတော့ ဘာဖြစ်လဲ ငါတို့လည်း ငွေရှိတယ်ဆိုပြီး မပေါင်းခိုင်းပဲ သီးသန့်နေလာရကနေ ကွဲတာပဲ။ တူတူမှ မနေကြတာကိုး။
ရန်ကုန်မှာ တစ်ယောက်ထဲ နေတယ်။ သင်တန်းတွေ တက်တယ်။ အလုပ်တစ်ခု ရတယ်။ အဲ့ဒီအလုပ်မှာ ပညာတွေ တော်တော်ရပြီးတော့ အခု company လေးမှာ အလုပ်လုပ်ဖြစ်တယ်။ မိုက်ကယ်နဲ့ တွေ့တယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်ဆံဖြစ်တယ်။ အတူတူ အလုပ်လုပ် တစ်ခါတလေ လိုးကြပေါ့။ သူပြောတဲ့ အရာတွေကလည်း ကိုယ်က သိနေပြီးသားလေ။ အခုလုပ်နေတုန်းတော့ တံခါးဖွင်သံကြားတည်းက ကိုမျိုးမှန်း သိသားပဲ။ မိုက်ကယ်က တမင်တကာ မြင်ရအောင် တံခါးသွားဖွင့်တာကော။
အဲနေ့ကတော့ ကိုမျိုးလည်း ဆွဲရပါတယ်။ နှစ်ယောက် တစ်ယောက်ပေါ့။ ကိုမျိုးက လူရည်သန့် တစ်ယောက် ဆိုတာရယ် ကိုယ့်အကြောင်းလည်း ပြန်ဖွမဲ့ လူလဲ မဟုတ်မှန်းသိနေတော့ လိုးကြတာပေါ့။ အဲနေ့က မိုက်ကယ့် အခန်းမှာပဲ ကိုမျိုးနဲ့ နှစ်ချီ၊ မိုက်ကယ်ကတော့ သုံးချီ။ လူလည်း ပျော့ခွေ သွားတာပါပဲ။ ဦးနှောက်ရှိတဲ့ လူတွေဆိုတော့ နောက်နေ့ အလုပ်လာလည်း ကိုယ့်အလုပ် ကိုယ်လုပ်နေတာပါပဲ။ ဟိုကိစ္စနဲ့ ဒီကိစ္စကို မရောကြဘူးလေ။ မိုက်ကယ် က ကိုမျိုးနဲ့ လုပ်ရင် သူ့ရှေ့မှာပဲ လုပ်ရမှာဆိုတော့ နောက်ပိုင်း လေးခါလောက် တူတူ သုံးယောက်သား လိုးဖြစ်ကြတယ်။
ကိုမျိုး တစ်ယောက် နှင်းနှင်းကို မိုက်ကယ် နဲ့လွှတ်ပေးတဲ့ နေ့ကတော့ နှင်းနှင်းကို PIONEER ကလပ်ကိုခေါ် ဘီယာလေးတိုက် သုံးခွက်လောက်တိုက်ပြီးတော့ tequila လေး လေးခွက်လောက် တိုက်တော့ တော်တော် မူးနေပြီရယ်။ နောက်တော့ ဝီစကီလေး နည်းနည်းတိုက်။ အစုံလဲတိုက်ရော ဘာမှန်း နှင်းနှင်းတစ်ယောက် မသိတော့ဘူးရယ်။
#####################
ကလပ်ထဲ အသင့်စောင့်နေတဲ့ မိုက်ကယ်က ကားနောက်ခန်းမှာ နှင်းနှင်းကို ဖက်ထားတော့ ကိုယ်က ကားမောင်းနေရင်း ဒေါသထွက်တာ နည်းနည်း ဖြစ်ပေမယ့် ကိုယ်က သူ့ဆော်ကို လိုးထားတာဆိုတော့
ကားမောင်းနေရင်း လီးတောင် တောင်တယ်။
ဒီလိုနဲ့ အခန်းရောက်လာတော့ မစိုးစိုးက အသင့်စောင့်နေတယ်။ သောကတွေ ပြေပျောက်သွားအောင်လို့တော့ မစိုးစိုးရဲ့ ရေချိုုးထားတဲ့ တာဝါ ပတ်ထားတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက ဆီးကြိုနေပါတယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ တစ်ခန်း ကျွန်တော်တို့ကတော့ တစ်ခန်းဆိုပေမယ့် မစိုးစိုးကို ဒီအခန်းမှာ တစ်ချီ၊ နောက်တစ်ခန်းမှာတော့ သုံးချီလောက် ဆွဲဖြစ်တယ်။ မစိုးစိုးတစ်ယောက် ကျွန်တော် ပက်လက်လှန်ထားတဲ့ အပါ် ပြောင်းပြန်လှည့်ပြီး ကျွန်တော့်မျက်နှာကို mask တစ်ခု တပ်ထားစေပြီး သူကတော့ ကင်မရာတစ်လုံးချိန်ပြီး အမျိုးမျိုး တက်လိုးနေတော့ လိုးနေရင်း တစ်ခုမေးလိုက်တယ်။
“ဘာလို့ ဗီဒီယို ရိုက်တာလဲ မစိုး”
“ကိုမောင့်ဆီပို့မလို့”
“ဘာလို့လဲ ”
“မင်းမျက်နှာ မပါပါဘူး၊ သူ ဟိုနေ့က ကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့ ဖြစ်တာကို ရိုက်ပို့တယ်လေ”
“သူက အွန်လိုင်းပေါ်တင်ရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ ”
“အစ်မလည်း တင်လိုက်မှာပေါ့၊ သူလဲ ဂုဏ်သိက္ခာ ရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ပဲ၊ ကဲထားပါ လင်လေးရယ် ငြိမ်ငြိမ်လေးနေပါ”
ဆိုပြီး ကျွန်တော့် ခေါင်းပေါ်ခွပြီး ဘာဂျာ ကိုင်ခိုင်းလို့ သေချာကိုင်ပေးလိုက်ရတယ်။ ဆံပင်တွေကို ဆွဲ ပြီး အမှုတ်ခံတာ အသက်ရှူတောင် ကြပ်တယ်။ ပြီးတော့ ကင်မရာရှေ့မှာ လေးဖက်ကုန်းပေးတယ်။
“မောင်လေး လိုးပေးတော့”
မျက်နှာကတော့ ခင်ဗျားတို့မြင်လို့ ပြေးပြီးမလိုးချင်ရင် ကျုပ်သာလာသတ်။
“စွိစွိ ဖောင်း”
ကျွန်တော်လည်း တော်တော် ဆောင့်ပေးပြီး ပြီးချင်လာတော့
“ခဏလေး။ အစ်မက ပြီးချင်လာပြီ၊ မောင်လေးလည်း ပြီးချင်လာပြီ မဟုတ်လား”
ဆိုတော့
“အင်း”
“အစ်မ ပက်လက်လှန်ပေးမယ်၊ မောင်လေး ပြီးချင်လာပြီဆိုတာ အစ်မသိတယ်၊ အစ်မက ကိုယ့်ကိုလိုးတဲ့ လူက ပန်းထုတ်နေတဲ့ အချိန်၊ မောင်လေးခံစားနေတဲ့ မျက်နှာလေး ကြည့်ချင်တာ အစ်မလည်း ပြီးတယ်”
ကျွန်တော်လည်း ကုတင်စောင်းမှာတင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့် လိုးပစ်တာ။ ကောင်းတယ်ဗျာ ညှစ်ပေးထားတာ တင်းတင်းလေး။ ဖတ် ဖတ် စွိစွိ ဆိုတဲ့ အသံတွေတောင် ထွက်တာ စိပ်နေတာပဲ။ တစ်ချက်ချင်းဆောင့်တိုင်း အဆုံးထိဝင်တယ်။ ပြီးချင်လာတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး လရည်တွေ သွင်းပစ်လိုက်တော့ ကောင်းလိုက်တာဗျာ။ စောက်ပတ်ထဲက ညှစ်ညှစ် ယူတာ အကုန်လုံးကို ကုန်ရော။ ကျွန်တော် တင်ပါး ခွက်နေအောင် ညှစ်ပြီး ထည့်ထားတာ။ မစိုးစိုးဆိုတာ အဲတော့မှ မျက်လုံးလေး စင်းကျတယ်။
“ပြီးသွားပြီ မောင်လေးရယ်”
တဲ့။ ကင်မရာလေး ရှေ့မှာပဲ စနိုးတာဝါလေးနဲ့ ကျွန်တော့်လီးကို တယုတယ သုတ်ပေးတော့ ရင်ထဲမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ကိုယ့်မိန်းမတောင် အဲလောက် မလုပ်ပေးသေးဘူး။
ဟာ အခုမှ သတိရတယ်။ နှင်းနှင်းတစ်ယောက် အဆင်မှပြေရဲ့လား မသိဘူး။ တော်ကြာ နိုးလာလို့ အော်လိုက် ဟစ်လိုက်မှဖြင့် ဒုက္ခဆိုပြီး မစိုးကို ပြောပြီး သွားမယ်လုပ်တော့
“သွားနှင့် လိုက်ခဲ့မယ် မောင်လေးရယ် ”
“ဟုတ် အစ်မ”
အခန်းက connection door ပါပြီး ဟိုဘက်က လော့ မချထားတော့ ဖြေးဖြေးချင်း ဝင်သွားလိုက်တယ်။ တံခါး ဖွင့်ဖွင့်ခြင်း မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းလေးက မမြင်ဖူးတဲ့ မြင်ကွင်းလေး တစ်ခုရယ်။ တွေးထားပေမယ့် မြင်လိုက်ရတော့ ရင်တဒိတ်ဒိတ် ခုန်လာတော့တယ်။
“အင့်… အဟင့်… ရှီးးးးးးးးးးးးး”
“စွိ……………..အင့် ဟင့်….ဟင်း”
“ပလွတ်…… ဗွပ်….. ဗြလစ်……”
“ပတ်…..ပတ်…….ပတ်…….”
“စွိ…စွိ…..ဇွိ……ဇွိ………”
“ပြွတ်….ပြွတ်…………..”
ကျွန်တော် မိန်းမလေးတော့ အမုန်း ဗျင်းခံနေရတာဗျာ။ ပျော့နေတဲ့ လီးတောင် ပြန်တောင်လာတယ်။ ကုတင်ပေါ်မှာ မိန်းမက ပက်လက်လှန်ပြီး ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက မိုက်ကယ့်ရဲ့ ပုခုံး နှစ်ဖက်ပေါ်မှာတင်လို့။ မိုက်ကယ့်လက်က ခါးကနေမတင်ပြီး အပေါ်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ချတာ။ အင့် ဟင့် ဆိုပြီး မျက်လုံးတွေ ကတော့ မူးလို့ မှိတ်နေတာပေါ့။ အသံကတော့ လူကသာ ဘယ်သူမှန်း မသိတယ်။ စောက်ပတ်ကတော့ လီးကိုသိတယ်။
ကျွန်တော်လည်း ကုတင်နောက်ဘက် သွားပြီး ကြည့်တော့ နှင်းနှင်းစောက်ပတ်ထဲ မိုက်ကယ့်လီးကို ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း မြင်ရတော့တာပဲ။ လီးက တော်တော်ကြီးတော့ ကျွန်တော့်မိန်းမ စောက်ပတ်ထဲက မိုက်ကယ့်လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်ရင် စောက်ပတ်သားတွေက လိပ်ပြီး ထွက်လာတယ်။ ဖင်ကြားထဲမှာလည်း စောက်ရေတွေဆိုတာ ပျစ်ချွဲချွဲ စီးကျနေတာ မြင်ရတယ်ဗျာ။
ကျွန်တော် ကြည့်နေတုန်းမှာပဲ မိုက်ကယ့်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုစိပ်လာတယ်။ သူ့ယောက်ျား ရှေ့မှာ သူ့မိန်းမကို လိုးရတာ ဘယ်လောက်တောင် အရသာတွေ ရှိနေလဲဆိုတာ ခင်ဗျားတို့သာ စဉ်းစားကြည့်တော့။ ကျွန်တော့်လီးဆိုတာ မတ်မတ်ကိုထောင်နေတာပဲ။ အဲဒီ့အချိန် မစိုးစိုးလည်း ဝင်လာရော ကျွန်တော်လည်း connection Door ရဲ့ ဘေးနံရံမှာ တစ်ဖက်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ဖင်ကိုဆွဲပြီး ကော့စေလိုက်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်တာ သိပ်တောင် မကြာလိုက်ဘူး ခဏလေးနဲ့ ပြီးတာပဲ။
မိုက်ကယ်ကတော့ နောက်တစ်ချီ စဖို့အတွက် နှင်းနှင်း ပါးစပ်ကို ဟစေပြီး လီးစုပ်ခိုင်းနေတယ်။ နှင်းနှင်းကတော့ ပါးစပ်ပဲ ဟတာပါ။ မိုက်ကယ်ကတော့ လီးကို ထည့်လိုက် ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။ ကျွန်တော်နဲ့ မစိုးက ဆိုဖာပေါ်မှာ နားနေတော့ မိုက်ကယ်က နှင်းနှင်းရဲ့ ပျော့နေတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မှောက်ခုံလုပ်ချပြီး ကုတင်စောင်းမှာ ခြေထောက်ကို တွဲလောင်းကျနေစေပြီး သူ့အရပ်နဲ့ ချိန်၊ ကွန်ဒုံး တစ်ခုကိုဖောက်ပြီး အသေအချာစွပ်ပြီး ကျွန်တော့်မိန်းမ စောက်ပတ်ကို တစ်ရှူး နဲ့သေချာအရည်တွေကို သုတ်ပြီး ကုတင်အောက်ကနေ ကွပြီး သူ့လီးကို တစ်ချက်ထဲ အရှိန်ပျော့ပျော့လေး စိုက်သွင်း ချလိုက်တာ အဆုံးထိကို တန်းဝင်တာပဲ။
ကျွန်တောိ့မိန်းမ ပါးစပ်ကလည်း လေထွက်တဲ့ အသံကိုပါ တစ်ဆက်တည်း ကြားလိုက်ပြီး ခြေဖဝါးလေးတွေ ကုပ်သွားတာ ဖြည်းဖြည်းချင်း မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်တောင်မကောင်းဘူး။ ငါသူများဆော်ကို လိုးတာတောင် အားမရသေးပဲ ကိုယ့်မိန်းမကိုတောင် လီးကြီးတဲ့ နိုင်ငံခြားသားက အားရပါးရ လိုးတာကိုတောင် စိမ်ပြေနပြေ ထိုင်ကြည့်နေမိသေးတယ်လို့။ တော်တော် မကောင်းတဲ့ လူပါဗျာ ကျွန်တော်ဆိုတာ။
မိုက်ကယ်ကလည်း ကျွန်တော့်မိန်းမ တင်းတင်းရင်းရင်းလေးကို တီးတာ ဒီတစ်ချီတော့ ခါးကိုပါ လွှဲလွှဲပြီးလိုးတာ လေပါထွက်တယ်။ ဘွတ် ဘွတ် ဘွက် ဘွက် ဆိုတာ ကျွန်တော့်မိန်းမထဲ သွင်းလိုက်တိုင်း ၄ ချက်လောက်ကို တစ်ခါလောက်ထွက်နေတာ။ ပြောသေးတယ် “မျိုး မင်းမိန်းမကို လိုးရတာ မိုက်တယ်” ဆိုပဲ။
ကောင်းတာတော့ ကောင်းမှာပေါ့ဗျာ။ ဒါပေမယ့် အဲလိုကြီးပြောတော့ ရင်ထဲ သိပ်မကောင်းဘူးရယ်။ မိန်းမကလည်း ကျွန်တော့်လိုကောင်က အကောင်းကြိုက် တဏှာကြီးတဲ့ကောင်က ရွေးယူထားတဲ့ကောင်ဆိုတော့ ဘယ်လို ပုံစံလေးများ ဖြစ်မလဲ စိတ်ကူးသာကြည့်တော့။ မိုက်ကယ်ဆိုတာ ကျွန်တော့်မိန်းမရဲ့ စောက်ပတ်ထဲ သူ့လီး ဝင်ထွက်နေတာကို ကြည့်ပြီး အားရပါးရ ဆက်ဆံနေတာ။ နောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း စိတ်လိုလက်ရလေး ကြည့်နေမိတယ်။ မိုက်ကယ်တော့ ငါ့မိန်းမကို ဘယ်လိုလေး လိုးရင် ကြည့်ကောင်းမလဲဆိုတာ တွေးလိုက် ကြည့်လိုက်နဲ့။ ဒါတောင် မနက်ကျတော့ တော်တော် ရှင်းရမယ်။ ကိုယ့်မှာသာ ဘယ်လို ရှင်းပြရမှန်း မသိတော့တာ။ အတိတ်ကတော့ ကျန်ခဲ့ပါပြီ။ အနာဂါတ်တွေသာ ရှေ့ဆက်ဖို့ ကျန်နေသေးတာ။
####################
“ကို ပြောလေ ဘာလို့အဲလောက်ထိ ဖြစ်လာရတာလဲ..”
“ကို တောင်းပန်ပါတယ်…”
“တောင်းပန်ခိုင်းနေတာ မဟုတ်ဘူး အကြောင်းအရင်းကို သိချင်တာ”
“ကိုရှင်းပြမယ် … စိတ်ကိုအေးအေးထားပြီး နားထောင်၊ အရင်တုန်းကတော့ ကိုနဲ့ အတူတူ နေတုန်းက ပြောတာက ကိုလုပ်ရတာ အရသာ ရှိအောင်လို့”
“အင်း အဲဒါကတော့ ကိုက အစပျိုးခဲ့တာလေ ကိုတကယ် လုပ်မယ်မှန်းမှ မသိတာ၊ ပြီးတော့ ဒီလို လုပ်တယ် ဆိုတာ နှင်းဖက်က အဆင်သင့် ဖြစ်မဖြစ်ဆိုတာက ရှိသေးတယ်လေ”
“ကိုက အဆင်သင့် ဖြစ်မဖြစ်ကိုတော့ ဘယ်မေးရက်ပါ့မလဲ”
“သြော် မမေးရက်ဘဲ နဲ့ မူးနေတဲ့ မိန်းမကိုတော့ လိုးနေတာတော့ သေချာ ကြည့်နေတယ်ပေါ့”
“မိုက်ကယ်ဆိုတာက….”
“မပြောနဲ့တော့ မိုက်ကယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမှန်း အခုသိပြီ ဖြစ်ပုံကိုသာ ရှင်းပြတော့”
“အဲဒါက……..”
(အပေါ်မှာ ရေးသားထားသော အကြောင်းများ) အချိန် အနည်းကြာသော်။
“ကိုမျိုး ရှင်က သူများကောင်မလေးကို လုပ်ရတာ အားမရသေးပဲနဲ့ ကိုယ့်မိန်းမကိုတောင် cuckold ဖြစ်အောင်ပါ လုပ်ပလိုက်တာပေါ့လေ”
“ကိုရှင်းပြဦးမယ်လေ အခုက ဘယ်လို ဆက်ဖြစ်ချင်တာလဲ နှင်းရယ်၊ ကို နှင်းကို အရမ်းချစ်တယ်လေ”
“နှင်းလဲ ကို့ကို အရမ်းချစ်ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ရှေ့ဆက်ဖို့ဆိုရင်တော့ ကို့ဖက်က သည်းခံမှ ဖြစ်တော့မယ်”
“နှင်းက ဘာတွေ လျှောက်လုပ်မလို့လဲ”
“ဒါတွေ လာမမေးနဲ့လေ ကိုတောင် ဘယ်လို ဖြစ်အောင် လုပ်ခဲ့လဲဆိုတာ ပြန်စဉ်းစားလေ၊ နှင်းဘာတွေပဲ လုပ်လုပ် ကို့ကိုတော့ ပေးသိမှာပါ”
“နှင်း……”
“ကိုယ့်ကိုကိုယ်တော့ ဒုက္ခရောက်အောင် မလုပ်ပါဘူး၊ ကိုလဲ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး၊ ဒါပေမယ့် ဒီတစ်နှစ်လောက်တော့ ကလေး မယူသေးဘူးနော်”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ”
“လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်ပြီးမှပဲ မိသားစု ဘဝလေးထူထောင်တော့မယ်”
“နှင်း သဘောပဲ နှင်းရယ်၊ ကို့ဖက်က မှားခဲ့တာပဲ”
“ရပါတယ် ကိုရယ်၊ အချစ်တွေတော့ မလျှော့ပါ့ဘူး အရင်လို ပါပဲ ကို”
“ဝမ်းသာလိုက်တာ နှင်းရယ်”
ကိုမျိုးလက်တွေက နှင်းရဲ့ တင်ပါး လုံးလုံးလေးတွေကို ညှစ်ပြီး ဖြေးဖြေးလေး နမ်းနေတုန်း “ကိုလွှတ်တော့” ဆိုပြီး ဆတ်ကနဲ ရုန်းပြီး အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတော့တယ်။ ပြီးတော့ တံခါးပိတ်သွားတယ်။ ဟိုတစ်နေ့ညက ကိစ္စပြီးကတည်းက လင်မယား နှစ်ယောက် အတူတူ မအိပ်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ နှင်းဖက်က စပြီး အဝင်မခံတော့တာပါ။
နောက်တစ်နေ့ မိုးလင်းတော့ ကိုမျိုးလည်း အလုပ်ကို ထွက်လာလိုက်တယ်။ အလုပ်လေးတွေ ဘာတွေ လုပ်ပြီးတော့ နေ့လည်လောက်တော့ အလုပ်လေးတွေ လက်စသတ်ပြီး မိုက်ကယ့် အခန်းထဲကို ဖိုင်လေးတွေ သွားပို့ပြီးတော့ ကော်ဖီသောက် စကားလေး ပြောကြတာပေါ့။ မစိုးကတော့ မရှိပါဘူး။ company ရဲ့ အခွန်ကိစ္စလေးတွေ သွားလုပ်နေတယ်။
“မျိုး မင်းမိန်းမ ဘာပြောသေးလဲ…”
“ဟမ်…”
“တစ်ခုခုများ ပြောသေးလားလို့ပါ…”
“ဘာမှတော့ မပြောဘူး ဒါပေမယ့် ငါတို့တော့ အတူတူ မအိပ်ဖြစ်တာ ရက်နည်းနည်းတော့ ရှိပြီ..”
“ဒါဆိုရင်တော့ မင်း စည်းရုံးတာ အောင်မြင်တာပေါ့”
“အောင်မြင်တာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ။ မင်းနဲ့နေတုန်းကတော့ သူက မူးနေတာလေ။ အဲတော့ ပုံမှန် အခြေအနေ မဟုတ်တော့ သူ့စိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာတော့ မှန်းရခက်တယ်။ အိမ်ထောင်ရေးကတော့ ဘာပြသာနာမှတော့ မရှိပါဘူး ထူးထူးခြားခြားတော့ မဖြစ်ခဲ့ဘူး”
“ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောရရင်တော့ ငါတို့နှစ်ယောက်လုံး ကံကောင်းပါတယ်၊ မင်းမိန်းမကော စိုးကော နှစ်ယောက်လုံးက တော်တော် တောင့်တဲ့ မိန်းမတွေပဲ”
“ငါ့မိန်းမကတော့ ငါနဲ့ပဲ ဖြစ်ဖူးတာလေ”
“အဲဒါကြောင့် ငါလိုးနေတုန်းက တင်းကြပ်နေတာ”
“ဟင်” (ဒီကောင် …..)
“စိုးကတော့ အတွေ့အကြုံ စုံတယ်၊ ဘယ်လို လုပ်ပေးရင် ကျေနပ်စေမယ်ဆိုတာ စိုးကောင်းကောင်းသိတယ်”
“ဟုတ်တယ်..” (သေချာတာပေါ့ မစိုးနဲ့ပြီးတဲ့ အချီတွေက တော်တော် ကျေနပ်စရာကောင်းတယ်)
“ကဲ ငါလုပ်စရာရှိတာလေး လုပ်ဦးမယ်”
ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲက ထွက်လာလိုက်တယ်။ ညနေ 5 နာရီလည်း ထိုးပြီ။ မစိုးကတော့ ရုံးပြန်မလာတော့ဘူးလို့ ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း ပြန်ခါနီး အခန်းတံခါး ခေါက်သံကြားလို့ သွားလဲဖွင့်ရော
” နှင်း.. ဘာလာလုပ်တာလဲ ……”
“လမ်းကြုံလို့…..”
“ဟဲလို…..”
မိုက်ကယ်ကလည်း အခန်းကနေ ထွက်လာတာနဲ့ လှမ်းနှုတ်ဆက်ပါတယ်။ (စကားပြောများကို english လို မရေးပဲ မြန်မာလိုပဲ ရေးပါ့မယ် )
“ပြန်တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်… မင်းယောကျ်ားကို လာကြိုတာလား…”
“တခြားကိစ္စလေးလဲ ရှိလို့ ဝင်လာတာပါ”
“အေးအေးဆေးဆေး ပြောကြဦး”
“အိုကေ…”
“နှင်း.. ပြော မလာစဖူး လာလို့ပါလား”
“ရုံးက ကိုယ်တို့ နှစ်ယောက်ထဲလား”
“အင်းလေ… မစိုးကတော့ ရုံးပြန်မလာတော့ဘူး ကျန်တာတွေက ပစ္စည်းပို့မှ warehouse မှာပဲ ရှိတာလေ”
“အင်း…. ရုံးက 5:30 ဆင်းမှာလား”
“အင်း ဆင်းလို့တော့ ရပါပြီ ….”
“မိုက်ကယ်က ဘယ်တော့ ပြန်တာလဲ”
“မပြန်ဘူးလေ သူက ဒီမှာပဲ သူနေတာလေ ဟိုဖက်ခန်းလေ”
“သြော် ”
“ဘယ်သွားမလို့လဲ ရုံးကတော့ ဘယ်သူမှ မလာတော့ဘူး… သွားမယ်လေ ပြန်လို့ရတယ်”
“ကို.. နှင်း မိုက်ကယ်အခန်း သွားမလို့”
“ဘာလုပ်မလို့လဲ”
“နှင်းပြောတာ သေချာနားထောင် .. ကို အပြင်ကပဲ စောင့် အခန်းထဲ လိုက်မလာနဲ့။ ဟိုနေ့က မိုက်ကယ်နဲ့ ဖြစ်ခဲ့တာ .. နှင်း ဘာမှန်းမသိခဲ့ဘူး..”
“နှင်းက ဘယ်လို ဖြစ်ရတာလဲ”
“အစကတော့ ဒီလာတာ မိုက်ကယ်ကို အိမ်ခေါ်သွားမလို့ပဲ၊ သူက ဒီမှာနေတာဆိုတော့ အဆင်ပြေသွားတာပေါ့”
“နှင်း သေချာစဉ်းစားဦးနော် ….”
“သေချာစဉ်းစားပြီးမှ ထွက်လာတာ…. မိုက်ကယ့်ကို သွားပြောပေး နှင်းက english လို နည်းနည်းပဲ ရတာလေ ပြောတာပဲ နားလည်တာ”
“..ဒေါက်….ဒေါက်…”
“ပြော.. မျိုး”
########################
“အင်း ငါ့ အခန်းထဲမှာပဲ လုပ်ကြတာပေါ့၊ ကွန်ဒုံးကတော့ တစ်ခုလောက်တော့ ကျန်သေးတယ်”
“အင်း ငါသွားဝယ်လိုက်မယ်…”
ငါ့မိန်းမကို လိုးမယ့်ကောင်ကို ကွန်ဒုံး သွားဝယ်ပေးရမယ်လို့။ ကျွန်တော်လည်း သွားဝယ်မယ် ဆိုပြီး အထွက်
“ကို..”
“ပြော.. နှင်း…”
“ဟိုဟာလေ မဝယ်နဲ့တော့ နှင်းဖက်က စိတ်ချရတယ်၊ ပြီးတော့ ရာဘာရဲ့ အရသာက ပူတယ်၊ ကို့ကို ခွင့်ပြုစေချင်တယ်…”
“နှင်းရယ် လုပ်မယ့်လုပ်တော့လဲ ကိုမျှော်လင့်ထားတာထက်တောင်”
“ဒီအချိန်မှာ ဒါတွေ ပြောမနေပါနဲ့တော့ ကိုရယ် .. လုပ်ချင်တာတွေကို လုပ်မှတော့ ကောင်းကောင်း လုပ်တော့မယ် ကိုရယ်၊ ကိုပဲ အစပြုခဲ့တာ မဟုတ်လား”
“နှင်း အဆင်ပြေသလိုသာ လုပ်တော့ နှင်းရယ်”
နှင်းတဖြည်းဖြည်းချင်းနဲ့ မိုက်ကယ် အခန်းဖက် လှည့်တော့ မိုက်ကယ်က အခန်းဝက ထွက်ပြီး လာ ဟန်နီ ဆိုပြီး ခါးလေးကို ပွေ့ပြီး အခန်းထဲဖက် ခေါ်သွားတော့တယ်။
“မျိုး မင်းကော အဆင့်သင့် ဖြစ်မလား၊ မင်း အိုကေရင် အခန်းထဲ လိုက်ခဲ့လေ”
“ငါ ခဏနေမှ လိုက်ခဲ့မယ် .. ငါ့ အတွက်တော့ အချိန် နည်းနည်းလောက်ပေးပါ”
“အိုကေလေ မင်းဖက်က ဒါ့အတွက် ပြသာနာ ရှိမယ်ဆိုရင် ငါဒါကို ဆက်မလုပ်ပါဘူး”
“ရပါတယ် ငါ့အတွက်ကတော့ အဆင်ပြေအောင်တော့ ကိုယ့်ဖာသာ ကြိုးစားနေရတုန်းပဲ”
“အေးပါ ငါ တံခါးစေ့ထားခဲ့မယ် မင်းဝင်လာခဲ့ပေါ့၊ ဟန်နီလို့ ခေါ်တာတော့ ခွင့်ပြုစေချင်တယ်”
“ရပါတယ်”
“မင်း အဆင်သင့်ဖြစ်ရင် စတော့မလား…”
“အင်း”
ဆိုပြီး နှင်း အင်္ကျီတွေ စချွတ်လိုက်တယ်။ မိုက်ကယ်က
“မင်း စကတ်ကိုတော့ မချွတ်ပဲနဲ့ အတွင်းခံနဲ့ပဲ လိင် ဆက်ဆံမယ်ဆိုရင် အဆင်ပြေမလား”
“မင်းသဘောပဲလေ”
မိုက်ကယ်က အဝတ်အစားအကုန် မချွတ်တဲ့ မိန်းကလေးကို ဆက်ဆံရတာကို နှစ်သက်တယ်နဲ့တူတယ်။ မိုက်ကယ်ကတော့ ဘောင်းဘီရှည်ကို အကုန်ချွတ်လိုက်ပြီး အောက်ခံအင်္ကျီ နဲ့ ဘောင်းဘီကိုတော့ ဝတ်ထားတုန်းပဲ။ နှင်းလည်း အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ကုန်းပြီးချွတ်တုန်း မိုက်ကယ်က နောက်ကနေ ခါးကို လှမ်းဖိလိုက်တယ်။
“အမေ့………”