အပြာစာအုပ်

“ အဟင်း  …  အား … ကောင်း လိုက်တာ အောင်ရယ်  … .  ဘယ်လို တွေ လုပ်နေ တာလဲ ”  တိတ်ဆိတ် သော ညနှင့် အခန်းငယ် လေးထဲ […]

သမီး အမည် က (  လုံးလုံး  ) နာမည် နဲ့ လိုက်အောင် ခန္ဓာကိုယ် က လုံးပြီး ငရံ ကိုယ် လုံး အရပ်က  (၅) ပေ  (၄) လက်မ

အ သက် ငါးဆယ် မုဆိုးဖို ဦးခင်မောင် ။ မန္တလေး ရန်ကုန် ဟိုက်ဝေး ကားစီးပြီး ရန်ကုန် သွားနေပါ သည် ။ အသက်လေးရ သားသမီးတွေလည်း အိမ်ထောင်တွေနဲ့ ခွဲကုန်ကြပြီ။တကိုယ်တည်း ငြီးငွေ့လှ၍ရန်ကုန်ကညီကျောင်းမှာဘုန်းကြီးဝတ်ဘို့ဖြစ်သည်။ တ

နွေးထွေးလှတဲ့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတဲ့အချိန်ဆိုတာ ကမ္ဘာပေါ်က အရာရာတိုင်းကို မေ့နေချိန်ပေါ့။ နုအိထွေးနေသော နှုတ်ခမ်းလေးကိုသာ အဆက်မပျက် တတ်မက်နေမိတဲ့အချိန် ကျွန်တော် နောက်ဆုတ်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ….. “ကို… ဘာလို့လဲ လူလာနေလို့လား” “ဟင်…. အော် ဟုတ်တယ်ချစ်ရဲ့ ကိုလူသံကြားလားလို့” “ကိုကလဲကွာ

ညဦး က အဖန်ရည် သောက်တာ များသွား သည် က တစ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ် သိပ်ကြိုက်တဲ့ ဘာညာ ကွိကွ လဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စိတ် ဆာလာ တာက တစ်ကြောင်း

မောင်သက် ဆယ်တန်း စာမေးပွဲ ဖြေပြီး တော့ အဘွား တို့ ရွာသွား နေခဲ့သည် ။ ဒီမှာ က လွတ် လပ်တယ် အဘွားတို့ ကလဲ ဘာ လုပ်လုပ် မဆူ မဆဲ

ဒေါ်ကေသွယ် လဲ အလွန် အမင်း ကာမ ဆန္ဒတွေ ပြင်းပြ ပြီး ထကြွ သောင်းကျန်း နေခဲ့ရတာ ကြာပြီ ဆို တော့ သိဒ္ဓိ လို တာဝန် ယူ ပေးမယ့် အား

မောင် ပြန်ရောက် ပြီလား နှင်း နေ သိပ် မကောင်းလို့ စောစော ပြန်ခဲ့လိုက် တာ  ”  ”  အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်း တွင် မောင်နှင့် ကိုနိုင်တို့ ထိုင် နေသည် ကို

ခိုင်လေး တစ် ယောက် သူများ တွေ အပြန် အလှန် ချပ်နေ ကြ သော ချပ်တင်း တွေကို ဖတ်ပြီး ။ သူမ အဖုတ်ကြီး မှာ ဖောင်းကြွ လာ သလို