ပြီးခါနီးလေပိုကောင်းလေပဲ မမရယ်

သား ကိုကိုနဲ့ စေ့စပ်မဲ့ ကောင်မလေးပုံတဲ့ မေမေပြလာတဲ့ ဓတ်ပုံထဲကအပြုံးချိုချိုနဲ့ မိန်းခလေးတစ်ယောက် လှတာလားချစ်စရာကောင်းတာလား မဝေခွဲတတ်ပေမဲ့ ကြည့်လို့ကောင်းတဲ့မျက်နှာလေးပါ။ အသားဖြူစိမ့်စိမ့်လေးတွေပေါ်ကတီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးပြီးတော့ ပြီးတော့ မို့မို့တစ်တစ်လေးဖောင်းနေတဲ့တီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးထဲကရင်သားနှစ်မွာက ဓတ်ပုံထဲက မမရဲ့အလှကိုပိုလို့ပြည့်စုံသွားစေတယ်။ “ဟဲ့ ငါ့ကိုလဲပြပါအုံး တကယ်ပဲ ကို့အမဖြစ်တော့မယ့်သူကိုရှူ့စားနေလိုက်တာ နောက်ဆိုအိမ်ကိုရောက်လာမှာ ကဲပေး” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ဆွဲယူသွားတဲ့ အန်တီလွင်မာလက်ထဲမှာ ဓတ်ပုံလေး ပါသွားခဲ့တယ်။ “ဟဲ့ နင့်သားကလဲ ရွေးတတ်လိုက်တာ ပါးဖောင်းဖောင်းလေးနဲ့ဖြူဖြူလေးပဲ” မေမေနဲ့ အန်တီလွင်မာတို့အနားကနေ အိပ်ခန်းရှိရာဖက်ဆီကိုသော်ဇင်ထွက်လာခဲ့တယ်။ အိပ်ခန်းတံခါးလေးကို ပိတ်လိုက်တော့ နောက်ကနေ ဝေးကျန်ခဲ့တဲ့အသံတွေလဲ တိတ်ဆိတ်ညိမ်သက်သွားခဲ့တယ်လေ။ “ဟူး လေပူတွေထွက်သွားတဲ့ ရင်ထဲမှာတော့ ပူနွေးနွေးရှိနေဆဲပါ ဘာတွေများဖြစ်နေပါလိမ့် ကိုယ်ကိုကိုယ်မေးခွန်းတွေ မေးရင်း အိပ်ယာလေးထက်ကို လှဲချလိုက်မိတယ်။ အသက် ၁၈ ဆိုတာသွေးသားဆူဖြိုးစအချိန်ပြီးတော့ မြင်ရာကိုရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားတတ်တဲ့အရွယ်ဆိုတာတကယ်များလား။

ကိုကိုနဲ့ စေ့စပ်မဲ့မိန်းခလေးဓတ်ပုံကိုမြင်လိုက်ပြီးထဲက သော်ဇင်ရင်တွေပူနေခဲ့မိတာ။အထူးသဖြင့် တီရှပ်ဖွေးဖွေးလေးထဲကနေရုန်းကြွနေတဲ့နို့အိအိလေးတွေပေါ့။ဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ဖောင်းနေတဲ့ ပါးမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ပြီးတော့ မျက်မှန်လေးနောက်က ရွန်းလဲ့တဲ့မျက်ဝန်းစိုစိုလေးတွေ…ခပ်ထွေးထွေးနှုတ်ခမ်းအိလေးတစ်စုံ ပြီးတော့…..ပြီးတော့ လည်ဟိုက် အကျီလေးထဲကနေမခို့တရို့လေးပေါ်နေတဲ့ ရင်နှစ်မွာထိစပ်နေတဲ့အကွဲကြောင်းလေး ခါးသိမ်သိမ်အိအိလေးတွေအောက်က နူးညံ့ခုန်းမို့နေတဲ့ ဆီးခုန်ချောချောလေး သော်ဇင်တွေးချင်ရာတွေဆက်တွေးနေပြန်တယ် “ဟူး” ဒုတိယအကြိမ်သက်ပျင်းရှည်တစ်ခုကို မှုတ်ထုတ်လိုက်ပြီးတဲ့ နောက်မှာတော့ “ငါဘာတွေ တွေးနေမိတာလဲ ” မွေ့ယာထက်ကနေ လူးလဲထပြီးတော့ သီးချင်းတစ်ပုဒ်ကို အော်ဆိုရင်း စိတ်ပျောင်းဖို့ကြိုးစားလိုက်မိတယ်။ ကိုကိုက သော်ဇင်ထက် ငါးနှစ်ကြီး တယ်။ ဖေဖေနဲ့မေမေက သားနှစ်ယောက်ကြားမှာတော်တော်ခြားပြီးမှယူခဲ့ကြတာလေ။ ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ထဲရှိတဲ့ ကိုကိုနဲ့သော်ဇင် ကြားမှာ သံယောဇဉ်လဲတော်တော်ကြီးခဲ့ကြတယ်။သော်ဇင်လိုချင်တိုင်းဘာမဆိုအလျော့ပေးခဲ့တဲ့ကိုကို့ကိုလဲ သော်ဇင်ချစ်တယ်။အမြဲတမ်းအပြုံးချိုချိုနဲ့ အေးအေးနေတတ်တဲ့ ကိုကိုနဲ့သော်ဇင်နှစ်ယောက် တစ်ခါမှရန်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ မရှိသလောက်ပါပဲ။

သော်ဇင် ခုနှစ်တန်းနှစ်မှာ ကိုကိုက ဆေးကျောင်းဒုတိယနှစ် သော်ဇင်ဆယ်တန်းအောင်တဲ့နှစ်မှာပဲကိုကိုဘွဲ့ရပြီးတော့ နိုင်ငံခြားကိုထွက်သွားခဲ့တယ်။စာလဲတော်တဲ့ကိုကိုက သော်ဇင်နဲ့တော့တခြားစီလေ။သော်ဇင်ကတော့ဆယ်တန်းကို ရိုးရိုးပဲအောင်ခဲ့တာ။ပြီးတော့ တက္ကသိုလ်တက်ဖို့မလျောက်ရသေးခင် ရပ်ကွက်ထဲမှာဟိုသွားဒီသွား။ ညနေဆိုလဖက်ရည်ဆိုင်မှာထိုင်ရင်းတွေ့တဲ့ကောင်မလေးတိုင်းကို ငေးရတာလဲအမောပေါ့။ အဲ့ဒီလွတ်လပ်ခွင့်တွေက ကိုကိုစေ့စပ်ဖို့ပြန်လာတဲ့အချိန်ကစပြီး ပျောက်ဆုံးသွားခဲ့ရတယ်။ကိုကိုက သူ့လိုစာဂျပိုးပဲဖြစ်စေချင်တာလေ။ အရင်လိုမလွှတ်လပ်တော့ဘူး ဆိုတာသိပေမဲ့ ကိုကိုပြန်လာတာကိုပဲ သော်ဇင်ပျော်တယ်။ အဲ့ဒီနေ့ ကိုကိုရောက်လာပြီးသုံးရက်မှာ သော်ဇင်တို့မိသားစုအားလုံး ကိုကို့ကောင်မလေးမိသားစုအလာကို လေဆိပ်မှာသွားကြိုတဲ့နေ့ကစတာ ပေါ့။အဲ့ဒီနေ့ကအပျော်ဆုံးဆိုတာထက် ရင်အခုန်ဆုံးနေ့ ။လေဆိပ်ကထွက်လာတဲ့လူတွေကိုကြည့်ရင်း ကိုကိုဆီကထွက်လာတဲ့အသံ “ဟိုမှာမေမေလာပြီ” ပြောရင်းရှေ့ကိုထွက်သွားတဲ့ ကိုကိုနောက်ကနေ မေမေဖေဖေနဲ့ ကျွန်တော်လိုက်သွားမိတယ်။ “ဒါ အိသူ ရဲ့ မေမေနဲ့ဖေဖေ” ကိုကိုမိတ်ဆက်ပေးနေတုန်း ဘေးကနေရပ်နေတဲ့ မမ။ အို ကျွန်တော်ရင်တွေတဒိတ်ဒိတ်ပေါ့။ဓတ်ပုံထဲမှာထက်ပိုပြီး ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မမ ညိုအိအိအသားစိုင်လေးတွေတင်းတင်းရင်းရင်းရုန်းထွက်နေတဲ့ဂါဝန်ကျပ်ကျပ်လေးထဲက လုံးဝန်းမို့အိနေတဲ့ ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေပြီးတော့ အဲ့ဒီဖင်လုံးအိအိလေးတွေကို ထိန်းပေးနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီကြိုးရာလေးက ဂါဝန်အစိမ်းရောင်လေးပေါ်မှာအထင်းသား။ ချပ်ရပ်နေတဲ့ဗိုက်သားလေးအောက်နားကိုလျောဆင်းကြည့်လိုက်မိတော့ အိအိလေးကြွရွဖောင်းစို့နေတဲ့ဆီးခုန်မို့မို့လေးအောက်ကို လျောဆင်းသွားတဲ့ဂါဝန်ပိတ်သားအိအိလေးတွေကပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားကအချိုင့်ရာပြေပြေလေးနဲ့မမရဲ့အလှကိုမခို့တရို့လှစ်ဟ လို့……. ခြေလှမ်းလိုက်တိုင်းနွဲ့နွဲ့လေးခါသွားတဲ့ဖင်လုံးအိအိလေးတွေက တယုတယနမ်းရှိုက်ထွေးမထားချင်စရာ “ဟေ့ ကောင်သော်ဇင် ဒါ အိသူ တဲ့ မင်းမမပေါ့” “ဟုတ် ကိုကို” “မမ ကသော်ဇင်အကြောင်းတွေကြားဖူးနေတာကြာပြီ မောင်လေးကိုကို ပြောပြထားလို့လေ” “ဟုတ်” ပြောရင်းဆံပင်လေးတွေကို ဖွဖွလေးလာပွတ်တဲ့ မမဆီကနေ ရလိုက်တဲ့သင်းပျံ့တဲ့ရေမွေးနံ့လေး လမ်းလျောက်လိုက်တိုင်း အထက်အောက်ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးခါသွားတဲ့ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေက သော်ဇင်ရင်ကို တဒိုင်းဒိုင်းခုန်စေခဲ့တယ်။

“ခဏနော် Toilet သွားချင်လို့” “လုပ်ပြီ ..သွားသွားပြီးရင် ကားဆီမြန်မြန်လာခဲ့နော်” “ဟုတ်” “ဒီကောင်အဲ့လိုပဲ သွားရလာရတော့ မယ်ဆို….” “ကိုကလဲ ခလေးကို” ကိုကိုနဲ့မမ အိသူ တို့စကားသံတွေဝေးကျန်ခဲ့တယ်။ အိမ်သာထဲရောက်တော့မှတံခါး ကိုသေချာပိတ်ရင်းတင်းမာနေတဲ့လီးတံလေးကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက နေထုတ်လိုက်တော့နွေးနေတဲ့မာတင်းတင်းလီးတံလေး ကလက်ထဲမှာတဆတ်ဆတ်တုန်ခါလို့လေ။ ပြီးတော့… မှိတ်လိုက်တဲ့မျက်ဝန်းတွေထဲမှာတဖြတ်ဖြတ်ပေါ်လာတဲ့ မမရဲ့ပုံသဏ္ဌာန်လေး လက်ချောင်းလေးတွေကြားမှာတင်းတင်းလေနစ်မြုတ်နေတဲ့လီးတံမာမာလေးကနေတစ်ဆစ်ဆစ်ခံစားမှုလေးတွေက ခန္ဓာကိုယ်အနှံပျံ့နှံ့စီးဆင်းသွားခဲ့တယ်။ လေကိုပျင်းပျင်းရှူသွင်းလိုက်ရင်း အတွေးလေးထဲက မမစောက်ဖုတ်အိအိလေးတွေထဲကို ကျွန်တော်ရဲ့သုတ်ရည်တွေဆောင့်လိုးပန်းထည့်နေမိတော့တယ်။ မမရယ်။ ကားနားကိုရောက်တဲ့ အချိန် ကိုကိုရဲ့စူပုတ်ပုတ်အကြည့်တွေကိုရှောင်လွဲရင်း မမရဲ့ချစ်စရာမျက်နှာဖောင်းအိအိလေးကိုခိုးကြည့်လိုက်မိတော့ ပြုံးနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာကြားကပုလဲသွယ်တန်းလေး Sorry မမရယ် အဲ့ဒီအချိန်ထဲက မမပေါ် တိတ်တခိုးဆွဲလန်းနေမိတာ။ ကိုကို့မိန်းမဟာ ကျွန်တော့အစ်မပါပဲ ဒါပေမဲ့တစ်ခါတစ်လေအတွေးထဲမှာ တော့ မမက ကျွန်တော့်ချစ်သူဖြစ်နေမိတတ်တာလေ။ ကိုကိုနဲ့လက်ထပ်ပြီးတော့ အိမ်မှာလာနေတဲ့အချိန်ကစပြီး မမကို အိမ်မှာမ မြဲမြင်တွေ့ရတိုင်းကျွန်တော်စိတ်လှုပ်ရှားနေမိတတ်တာ။ အဲ့ဒီအချိန်ကစလို့ပေါ့ကျွန်တော့်အတွေးထဲမှာ အမြဲ မှန်းပြီးလိုးခဲ့ရတဲ့မိန်းခ လေးက မမဖြစ်လာခဲ့တယ်။ မမ အခန်းထဲက အတွင်းခံလေးတွေဟာကျွန်တော့်အတွက် စိတ်ဖြေစရာဖြစ်နေခဲ့တယ်။ ညဖက် ဧည့်ခန်းထဲမှာအားလုံး ရုပ်ရှင်ကြည့်ချိန်တွေဆိုကျွန်တော်က မမ အခန်းလေးထဲကလျော်မဲ့အဝတ်ခြင်းထဲကနေ မမအတွင်းခံလေး တွေကို ခိုးထားတတ်တာလေ။ အစကတော့ ယူပြီးပြီးချင်းအခန်းလေးထဲဝင်ပြီး မမကို မှန်းပြီးတဲ့အခါတိုင်းကျွန်တော်ပြန်ထား တတ်တယ်။ နောက်တော့ပြီးသွားတဲ့အခါတိုင်း မမဘောင်းဘီလေးကို လက်ထဲမှာတယုတယလေးဆုပ်ကိုင်နမ်းရှိုက်ရင်း ကျွန်တော် အိပ်ပျော်သွားတတ်တာ။ မနက်လူလစ်ချိန်မှပဲပြန်ထား ရတော့တာပေါ့။ တစ်ခါတစ်လေ စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ မမဘောင်းဘီဂွကြားလေးထဲကို လီးရေတွေပန်းထည့် မိတဲ့အခါလည်းရှိတတ်တယ်။ ပထမတော့ ပြန်ထားရင် သိသွားမှာကျွန်တော်သိပ်စိုးရိပ်ခဲ့မိတာ။နောက် တော့ စိုအိအိဘောင်းဘီလေးကိုပဲ ပြန်ပြန်ထားလိုက်မိတယ်။ရင်တော့ခုန်မိသား သိသွားမှာကြောက်တာကို။ တစ်ခါတစ်လေ မမ လည်းသိပြီး ကျွန်တော့်လီးရေစိုအိအိနဲ့ ဘောင်းဘီလေးကို တစ်ညလုံးပြန်ဝတ်ထားရင်း ကျွန်တော့်လိုပဲရင်တွေခုန်နေမယ်ဆိုတဲ့ စိတ်ကူးလေးနဲ့ နောက်ထပ်တစ်ချီလောက်ထပ်ပြီးတတ်တာလား။

ဒီလိုနဲ့နေလာရင်း ကိုကိုနဲ့ မမအိမ်ထောင်သက် နှစ်နှစ်ကျော်မှာပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့လေးကကျွန်တော့်ဘဝရဲ့ မမေ့နိုင်တဲ့နေ့လေးပါပဲဗျာ။ အဲ့ ဒီနေ့သင်္ကြန် အကျနေ့လေ။ ဖေဖေနဲ့ မေမေက တရားစခန်းဝင်နေတဲ့အချိန်ပေ့ါ။ ကိုကို ကတော့သူ့အလုပ်နဲ့ စင်ကာပူကိုသွားတာ လေးရက်ရှိပြီ နှစ်ဆန်းနစ်ရက်နေ့မှပြန်ရောက်မယ်ဆိုတော့ အိမ်မှာကျွန်တော်ရယ် မမရယ်နှစ်ယောက်သာပေါ့။ အဲ့ဒီနေ့က ကျွန်တော်အိပ်ယာနိုးတဲ့အချိန် မျက်နှာသစ်ဖို့နောက်ဖေးဖက်လာတော့ မမက နောက်ဖေးက ဂတ်(စ်) မီးဖိုရှေ့မှာ ထမင်းကြော်နေ တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ အိမ်နေရင်းဂါဝန်ပန်းရောင်လေး ဝတ်ထားပြီးကျောပေးထားတဲ့မမက အလှကြီးလှနေတော့တာပါပဲဗျာ။ လုံးဝန်းအိစက်နေတဲ့ မမ ဖင်အိအိလေးတွေကဂါဝန်လေးထဲကနေမို့မို့လေးဖောင်းအိနေလိုက်တာ ဖင်သားအိအိလေးတွေပေါ်မှာ တိတိရိရိလေး အိကပ်နေတဲ့အတွင်းခံအရာလေးကပါထင်းနေတာပေါ့။ မျက်နှာသစ်သွားတိုက်နေတဲ့အချိန်ကျွန်တော်စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေမိတယ် အတွေးထဲမှာလည်းမမ အလှက ရုန်းမထွက်အောင် ငြိတွယ်နေတော့တာပေါ့။ မျက်နှာသစ်ပြီးတော့ ကျွန်တော် လည်းစိတ်ကူးတစ်ခုရခဲ့တယ်။အဲ့ဒါနဲ့ ရေခွက်လေးနဲ့ရေတစ်ဝက်လောက်ခပ်ပြီး မမနောက်နားကို တိုးတိုးလေးကပ်သွားရင်း မမပု ခုံးအိအိလေးတွေပေါ်ကနေရေလောင်းချလိုက်မိတယ်။

“အို ဘုရား” ရုတ်တရက်လန့်သွားပြီးလှည့်လာတဲ့ မမမျက်နှာလေးက သိပ်ချစ်စရာကောင်းလောက်အောင်နုဖတ်အိထွေးနေ လိုက်တာ။ “ကိုဇင်ရယ် မမလန့်သွားတာပဲ” အပြုံးလေးနဲ့ပြောလာရင်း ကျွန်တော့်လက်ထဲကခွက်လေးကို လာလုတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မမကိုအသာတကြည့်အလျော့ပေးမိတာပါပဲ။ “အဲ့မှာပဲနေ ဒီတစ်ခါ မမအလှည့်ပဲ” ပြောရင်း ရေချိုးခန်းထဲကို ရေခပ်ဖို့လှမ်းသွားတဲ့ မမနောက်ပိုင်းအလှလေးကိုငေးကြည့်နေမိတယ်။ ရေစိုလို့ကပ်သွားတဲ့ဂါဝန်သားလေးပေါ်မှာ ဘော်လီနောက် ကြောရာလေးနဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအရာလေးကပိုလို့ထင်းထင်းလေးကပ်နေတော့တာပါပဲ။ကျွန်တော်လည်းကြိုပြီး မကြံစည် ထားမိပဲ မမဝင်သွားတဲ့ရေချိုးခန်းလေးထဲကိုလိုက်ဝင်သွားမိတယ်။ကျွန်တော်ဝင်လာတာကိုတွေ့တော့ မမက ခပ်ထားတဲ့ရေခွက်ထဲ ကရေတွေနဲ့ကျွန်တော့်ကိုလောင်းလိုက်တယ်လေ။ အေးပြီးစိုသွားတဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကျွန်တော်စိတ်တွေရွှင်လန်းလာသလိုပါပဲ။ ကျွန်တော်လည်းမမလက်ထဲကခွက်လေးကိုပြန်လုရင်း မမ ကိုရေတွေအများကြီးလောင်းချလိုက်မိတယ်။ ခွက်လေးကိုလုလိုက် လောင်းလိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းလေးထဲမှာရွဲရွဲစိုသွားတဲ့အထိပေါ့ မမ တစ်ကိုယ်လုံးရွဲရွဲစိုနေတော့ ကပ်သွားတဲ့ဂါဝန် လေးပေါ်မှာ မမအလှကထင်းထင်းလေးပေါ်နေတော့တာပါပဲ။ကျွန်တော်လည်းတွေတွေလေးငေးကြည့်နေလိုက်မိတယ်။ပြီးတော့ ကျွန်တော့် ညဝတ်ဘောင်ဘီလေးထဲကနေတင်းတင်းလေးထောင်နေမိတဲ့လီးတံလေးကို မမတစ်ချက်ကြည့်လိုက်တယ် လေ။

ကျွန်တော်စိတ်တွေလှုပ်ရှားနေတာကိုသတိထားမိတဲ့ မမ က “ကိုဇင်ဟာလေ လူဆိုးလေးပဲ မမတစ်ကိုယ်လုံးစိုကုန်ပြီ သွားလဲ လိုက်အုံးမယ်” မမပြောတော့ စွံအနေသူတစ်ယောက်လိုကျွန်တော်ခေါင်းလေးသာငြိမ့်ပြမိတယ်။ အခန်းဆီကိုတစ်လှမ်းခြင်းလှမ်း သွားတဲ့မမရဲ့ နောက်ပိုင်းအလှလေးကိုငေးကြည့်ရင်း ကျွန်တော်ရင်တွေခုန်နေခဲ့မိတယ်ဗျာ။ လှလိုက်တာမမရယ် အဲ့ဒီ နေ့ကတစ်နေ့လုံးမမအကြောင်းသာတွေးနေမိတော့တာပေါ့။မမလည်းတစ်နေ့လုံးအခန်းလေးထဲကနေမထွက်လာဘူးလေ။မမ လည်းကျွန်တော့်လိုတွေးနေမလား…တစ်ယောက်ထဲအတွေးတွေနဲ့ရင်ခုန်နေမိတော့တယ်။နေ့လည်ထမင်းစားချိန်ရောက်တော့ “ကိုဇင်ထမင်းစားရအောင်လေ” အခန်းတံခါးနားကနေမမ အသံလေးကိုကြားတော့ကုတင်ပေါ်ကနေလူးလဲထရင်း “လာပြီ မမ” အခန်းတံခါးလေးကိုဖွင့်လိုက်တော့ အခန်းဝမှာရပ်နေတဲ့ မမ ကျွန်တော်က မမခေါ်ပြီးသွားမယ်ပဲထင်ခဲ့မိတာလေ အခန်းလေးထဲ ကကုတင်ပေါ်ကို မမလှမ်းကြည့်တာမြင်လိုက်ရတော့မှ ကျွန်တော်ရင်ထဲထိတ်သွားမိတယ်။ကုတင်ခြေရင်းနားမှာ ပုံနေတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်ရောင်လေးဆီမမ အကြည့်ရောက်သွားတယ်။ အပြစ်လုပ်ထားမိသူတစ် ယောက်လိုမမရှေ့မှာ မျက်လွှာလေးချရင်း “ကန်တော့နော် မမ” ကျွန်တော်စကားဆုံးတော့ ဟနေတဲ့တံခါးလေးကနေတစ်ဆင့် အခန်းထဲကိုမမ လှမ်းဝင်လာခဲ့တယ်။ ကျွန်တော်လည်းတံခါးနောက်ကနေကိုယ်ကိုယို့ယို့လေးဖယ်ပေးတော့ ကုတင်ခြေရင်း ဆီ လျောက်သွားရင်း အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကိုလှမ်းယူလိုက်တဲ့ မမကို ငေးကြည့်နေမိခဲ့တယ်။ လက်ထဲမှာအတွင်းခံဘောင်းဘီ လေးကိုကိုင်ထားရင်း ကျွန်တော့်ဘက်လှည့်လာတဲ့ မမအကြည့်ကိုကျွန်တော်ရင်မဆိုင်ရဲခဲ့ဘူးဗျာ။ကျွန်တော်ခေါင်းလေးငုံ့ထားရင်း မမပေးတဲ့အပြစ်ကို ဘာမဆိုလက်ခံဖို့အသင့်ပါပဲ။ “ကိုဇင်” မမခေါ်လိုက်ပေမဲ့ ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကိုပဲငုံ့ထားမိတယ်။ မမလက် နုနုလေးကျွန်တော်လက်ကိုလာကိုင်တော့မှ ကျွန်တော်မမမျက်နှာလေးကိုမော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။

အပြုံးလေးနဲ့ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင်း “ကိုဇင်ရည်းစားတွေဘာတွေရှိနေပြီလား” ကျွန်တော်ခေါင်းလေးကိုအသာခါပြလိုက်မိ တယ်။ကျွန်တော်လက်လေးကိုဖွဖွလေးဆွဲလိုက်တဲ့ မမနဲ့အတူကုတင်လေးဘေးကိုလျောက်သွားခဲ့မိတယ်။ကုတင်ဘောင်လေးပေါ် မှာအတူထိုင်ရင်းကျွန်တော်ရင်တွေတလှပ်လှပ်ခုန်နေမိတယ်။ “မမ ဘယ်သူ့ကိုမှ ပြန်မတိုင်ပါနဲ့နော်” ကျွန်တော်စကားသံကိုကြားတော့ မမက “မမ သိတာကြာပါပြီ ကိုဇင် ညတိုင်း မမဘောင်းဘီလေးတွေယူထားတတ်တာ” “ဗျာ” ကျွန်တော် မမ မျက်နှာလေးကို မော့ကြည့်လိုက်တော့မှ မမကပြုံးရင်း “ဒါက အရွယ်ရောက်ရင်သဘာဝပါပဲ ဒါပေမဲ့ မမကိုမှဘာလို့ဖြစ်ရတာလည်းကွယ် မမက ကိုဇင် မမပဲလေ” “တောင်းပန်ပါတယ်မမရယ်” ကျွန်တော် တောင်းပန်ရုံကလွဲပြီး စကားလုံးရှာမရခဲ့ပါဘူး “အပြင်မှာရော မိန်းခလေးတွေနဲ့အတူ နေဖူးလား” “ဟင့်အင်း မမ” ကျွန်တော့်စကားဆုံးတော့ကျွန်တော့်ကိုငေးကြည့်ရင်းနှစ်ယောက်လုံး တွေနေမိခဲ့တယ်။အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာသွားခဲ့တယ်မသိတော့ပါဘူး။တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းလေးထဲမှာအရင်ဆုံးစပြီးလှုပ်ရှားခဲ့တာကမမ လေ။ ကုတင်ပေါ်မှာထိုင်ရင်း ပေါင်လေးပေါ်တင်ထားတဲ့ကျွန်တော်လက်လေးကိုဆွဲယူရင်း မမရဲ့ပေါင်တံအိအိလေးပေါ်ကို ထမီပေါ် ကနေတင်ပေးခဲ့တယ်။ မမပေါင်တံလေးတွေက တင်းတင်းလေးနဲ့ အိစက်နေလိုက်တာ။ကျွန်တော်လက်ဖဝါးလေးနဲ့ဖွဖွလေးပွတ်သပ် နေမိတယ်။ “အိစက်နေတာပဲမမရယ်” ကျွန်တော်ပြောတော့မမကပြုံးကြည့်ရင်း. “မိန်းမဆိုတာ ယောကျင်္ားလေးတွေထက် အဆီပိုများတယ်လေ အထိအတွေ့ကိုင်တွယ်ရတာပိုကောင်းတာပေါ့”ဆိုပြီးရှင်းပြတယ်။” ပြီးတော့မမရဲ့လက်ဖဝါးနုနုလေးနဲ့ကျွန် တော့်ဆံပင်လေးတွေကို ဖွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးနေတယ်လေ ကျွန်တော်လည်းအလိုက်သင့်လေး မမရင်ခွင်ထဲကိုခေါင်းလေးမှီထားမိတယ်။ကျွန်တော့်ပါးက မမနို့အုံဖောင်းဖောင်းလေနဲ့ထိကပ်လို့ပေါ့။

ချွေးနံ့မရှိတဲ့မမရဲ့ ကိုယ်နံသင်းသင်းလေးကို ရှူရှိုက်ရင်း သာယာနေမိတယ်။ပြီးတော့မမရင်ခုန်သံတွေကိုလည်း ကြားနေရတယ်လေ။မမရဲ့သက်ပျင်းချသံတိုးတိုးလေးနဲ့အတူခါးကနေတင်းတင်းလေးစီးနှောင်ထားတဲ့ ထမီအထက်ဆင်လေးကိုမမလက်လေးတွေက ဆွဲချပေးတော့ ပြေလျော့သွားတဲ့ထမီလေးအောက်ကိုကျွန် တော့်လက်လေးထိုးသွင်းရင်း မမရဲ့အတွင်းခံဘောင်းဘီခါးစီးလေးကိုဖွဖွလေးပွတ်သပ်နေမိတော့တယ်။တစ်ခဏအထိအတွေ့လေး အောက်မှာ မမနဲ့ကျွန်တော်စိတ်တွေပြောင်းလဲကုန်မိတော့တယ်။ကျွန်တော့်ခေါင်းလေးကိုမော့ရင်းမမ မျက်နှာနုနုလေးကို မော့ကြည့်တော့မမလည်းခေါင်းလေးအသာငုံ့ရင်းကျွန်တော့်ကိုပြန်ကြည့်နေတယ်။ မမရဲ့အိထွေးနေတဲ့ပန်းနုရောင်နှုတ်ခမ်းသား လေးတွေကဆောင်းမနက်ခင်းမှာပွင့်အာနေတဲ့နှင်းဆီပွင့်လွှာချပ်လေးတွေအလား လှပရွန်းစိုနေလိုက်တာ။ မမရဲ့အိထွေးနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးဆီကိုတဖြေးဖြေးတိုးသွားမိတော့ ပွင့်လွှာချပ်လေးတွေကိုခပ်ဟဟဖွင့်ရင်းစောင့်ကြိုနေတယ်လေ။ မမရဲ့နှုတ်ခမ်း လေးတွေကိုတပ်မက်စွာစုပ်ယူနမ်းရှိုက်နေတဲ့အချိန်ကျွန်တော့်လက်တွေက မမရဲ့ပြည့်တင်းအိစက်နေတဲ့ပေါင်တံအိအိလေးတွေကို ပွတ်သပ်နေမိတယ်။အနမ်းချိုချိုတွေရပ်သွားတဲ့ခဏမှာပဲ….. “မမ” “ဟင်.” “အတူနေရအောင်နော်” “ကိုဇင်ရယ်.မမတို့မောင်နှမလိုအတူနေ လာကြပြီးမှအခုလိုလုပ်ကြတာကောင်းပါ့မလား” “မမရယ် ကျွန်တော့်အသံလေးကြားတော့ မမမျက်နှာပေါ်မှာ တွေဝေမှု့အရိပ်ယောင်တွေနဲ့ခဏငြိမ်သက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ မှကျွန်တော့်လက်ကိုအသာအယာဆုပ်ကိုင်ရင်းကုတင်လေးပေါ်ကို လှဲချလိုက်တယ်။ကုတင်လေးပေါ်မှာပက်လက်လေးလဲနေတဲ့မမရဲ့တပ်မက်စရာ ကိုယ်လုံးလေး၊ ပြန့်ကျဲသွားတဲ့မမရဲ့ ဆံနွယ်စအိအိ လေးတွေနဲ့ မပေါ်တပေါ်လေးလန်နေတဲ့ အိမ်နေရင်းထမီစလေးအောက်က အတွင်းခံဘောင်းဘီအနက်လေးနဲ့ ပေါင်သားဖွေးဖွေး လေးတွေက ကောင်းကင်ပေါ်ကကြွေဆင်းလာတဲ့အလှနတ်သမီးလေးတစ်ပါးရဲ့ပုံတူပန်းချီကားတစ်ချက်လိုဆွဲဆောင်မှု့အပြည့်နဲ့ ပေါ့. ခြေထောက်ကလေးကိုအောက်ချရင်းပက်လက်လေးလှဲနေတဲ့မမ ရဲ့ခြေနှစ်ဖက်ကြားမှာကျွန်တော်ထိုင်ချလိုက်ရင်းလန်နေတဲ့ ထမီစလေးကိုအသာအယာဖယ်လိုက်တော့ တင်ပါးအိအိလေးတွေကိုအသာကြွပေးရှာတယ်။မမရဲ့ ဖွေးဥအိစက်နေတဲ့ပေါင်တံလေးကို ဖွဖွနမ်းရင်း ပေါင်ရင်းနားလေးကို ရောက်လာတော့ ခပ်မို့မို့လေးခုံးအိနေတဲ့ မမစောက်ဖုတ်လေးကိုဖုံးကာထားတဲ့အနက် ရောင်ပိုးသားအတွင်းခံလေး

“ လှလိုက် တာ မမရယ်.” ကျွန်တော့်စကားဆုံးတော့ မမက “ရှက်လာပြီကွာ အပေါ်လာတော့” မမရဲ့စကားကို ကလေးတစ် ယောက်လိုနာခံရင်းမမရဲ့ကိုယ်လုံးအိအိလေးဘေးမှာကျွန်တော်လည်းဝင်လှဲလိုက်တယ်။ အိမ်နေရင်းတီရှပ်လေးပေါ်ကနေ မမ ရင်အုံအိအိလေးတွေကိုစမ်းမိတော့ ဘော်လီခွက်လေးထဲကနေလျှံတက်နေတဲ့မမရဲ့ရင်သားအထိအတွေ့လေးကိုခံစားလိုက်မိတယ်။ “ချွတ်လိုက်မယ်နော် မမ” “အင်း” မမတီရှပ်အဖြူရောင်လေးကိုချွတ်ပေးတော့ လှဲနေရင်းနဲ့မမ ကကူညီပေးရှာတယ်။ “မမနို့ လေးတွေကတင်းနေတာပဲနော်။” ဆိုတော့ မမတစ်ယောက်အပြုံးချိုချိုလေးနဲ့တုံ့ပြန်လာတယ်။ ဖြူဝင်းတဲ့ ကိုယ်လုံးအိအိလေးပေါ် မှာအနက်ရောင်အတွင်းခံလေးနဲ့ အနက်ရောင်ဘော်လီလေးပေါ်က မမရဲ့ ရင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေ ဖောင်းကြွလို့ အဆီပိုမရှိတဲ့ ခါး သိမ်သိမ်ကျဉ်းကျဉ်းလေးတွေအောက်က ဖောင်းမို့အိစက်နေတဲ့ မမရဲ့ ဆီးခုန်လေးကိုတယုတယ နဲ့ ကျွန်တော်အနမ်းလေးပေးလိုက် မိတယ်။မမဘေးမှာလှဲနေပြီးတော့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမကိုဖက်ထားရင်းနဲ့ မမလည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးပေါ်က သွေးကြောစိမ်းစိမ်းလေးတွေကို ဖွဖွလေးကိုက်ပေးလိုက်တော့ မမတစ်ယောက် လူးလွန့်လို့ မွေ့ယာခင်းလေးကိုဆုပ်ချေနေတယ် လေ။ မမပုခုံးပေါ်ကဘော်လီကြိုးအနက်လေးကို တွန်းချပြီးတော့ ပုခုံးသားဖွေးဖွေးလေးတွေကိုနမ်းပေးနေရင်းနဲ့ မမကြောပေါ် ကဘော်လီချိတ်လေးကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ တင်းရင်းအိစက်နေတဲ့ မမ ရင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေက အထိန်းအကွတ်မဲ့ အိဆင်းလာတယ်။ နို့ဖွေးဖွေးလေးတွေအလယ်မှာပန်းနုရောင် အသီးလေးရဲ့ အလှက ငွေနှင်းပွင့်တွေပေါ်မှာ ကြွေဆင်းလာတဲ့ ပန်းနုရောင် ပန်းလေးတစ်ပွင့်အလားအသက်ဝင်နေလိုက်တာ။မမရဲ့ အိထွေးနေတဲ့ နို့ အုံလေးကိုဆုပ်နယ်ရင်းခလေးတစ်ယောက်လို့ စို့နေမိတော့ မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးလေးတွေဆီက ငြီးသံတိုးတိုးလေးထွက်လာတယ်။ အား“ကောင်းတယ် သားသားရယ်“အရမ်းကောင်းတယ်။

” တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အိပ်ခန်းငယ်လေးထဲမှာ ချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမကိုလိုးရတော့မယ်ဆိုတဲ့ အသိကကျွန်တော် စိတ်ကိုအရမ်းလှုပ်ရှားစေတယ်။ ကျွန်တော်ဘောင်းဘီလေးကိုချွတ်ချလိုက်တော့အတွင်းခံလေးထဲမှာတင်းနေတယ် ကျွန်တော် လီးကိုမမတစ်ယောက်ကြည့်နေတယ်။ “ကိုဇင် လဲမငယ်တော့ဘူးနော်”တဲ့ ကျွန်တော်ကိုကုတင်ပေါ်မှာလှဲခိုင်းပြီးတော့ ကျွန်တော် အတွင်းခံလေးကိုမမ ကိုယ်တိုင်ချွတ်ပေးတယ် အတွင်းခံဘောင်းဘီအောက်က ထိုးထွက်လာတဲ့ ကျွန်တော့်လီးလေးကိုတယုတယ ကိုင်းရင်း ကျွန်တော်ပေါင်ကြားလေးထဲကိုမမတစ်ယောက်ခေါင်းလေးတိုးဝင်လာတယ်။ပေါင်ကြားထဲမှာလှပပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ မမတစ်ယောက်လီးလေးကိုကိုင်ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ဖွဖွလေးငုံရင်း လီးခေါင်းလေးတစ်ခုလုံးကို မမရဲ့လျှာနဲ့ပွတ်သပ်စုပ်ယူ နေတယ်။ မမရဲ့လက်တစ်ဖက်ကလဲ ဥလေးနှစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်ရင်းပေါ့။ အား ကောင်းလိုက်တာမမရယ်။” ကျွန်တော့စကားသံလေးဆုံးတော့မမက စုပ်တာရပ်ရင်းကျွန်တော့ ဘေးမှာလာလှဲတယ် “တကယ်လား မမက ကိုဇင့် ကိုကလေးထင်နေတာ မဟုတ်တော့ဘူးပဲ” ပြောရင်းနဲ့ ပက်လက်လေးဖြစ် သွားတဲ့ မမပေါ်ကိုတက်ပြီးတော့မမကိုဖက်ထားလိုက်တယ် ပြီးတော့အရွေ့ရွေ့လျှောဆင်းလာရင်းနဲ့ မမ ရဲ့ ပေါင်ကားကားလေး ကြားထဲကိုကျွန်တော်မျက်နှာကရောက်သွားတယ် မမအတွင်းခံအနက်ရောင်လေးကိုချွတ်ပေးတော့အလိုက်သင့်တင်လေးမပေးရှာ တယ်လေ။

မမစောက်ဖုတ်လေးတစ်ခုလုံး ပြောင်ရှင်းနေအောင် အမွေးလေးတွေ ရိတ်ထားတယ်ဗျာ ပြီးတော့မမပေါင်လေးတွေကိုဖွဖွလေးပွတ်ရင်းနဲ့ မမရဲ့ ဖောင်းမို့နေတဲ့စောင်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကိုလျှာနဲ့ဖွဖွလေးယက်နေမိတယ် လျက်နေရင်းနဲ့ အကွဲကြား လေးထဲကိုလျာလေးထည့်လိုက်တော့ “မောင်လေးရယ် “ ဆိုပြီးပေါင်လေးကိုအတင်းစိကယ်လာတယ်။ ကျွန်တော်လဲပေါင်လေးကိုပြန်တွန်းရင်း မမရဲ့ စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကြားမှာ ရေးရေးလေးပေါ်နေတဲ့ မမရဲ့ စောက်စိလေးကိုလျှာဖျားလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မမတစ်ကိုယ်လုံးကောတက်လာတယ် လက်တွေလဲမွေ့ယာခင်းကိုဆုပ်ချေလို့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ အခန်းလေးလဲမမရဲ့ အော်ငြီးသံတွေနဲ့ အသက်ဝင်လာတယ်။ “အား.အရမ်းကောင်းတယ်ကလေး ရယ်။” “အား.အား.အား” မမစောက်ဖုတ်တစ်ခု လုံးလဲ အရည်လဲ့လို့ နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေပါ ပြည့်တင်းကြွရွလို့လာတယ် မမစောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကိုအားရအောင်နမ်းစုပ်ပြီး တော့ မမပေါင်ကြားလေးထဲမှာ ထိုင်ရင်း ကျွန်တော့်လီးလေးနဲ့ မမစောင်ဖုတ်လေးကိုတေ့ထားပြီးတော့ “မမ… လိုးတော့မယ်နော်” “အင်း…..ဖြေးဖြေးပဲလုပ်နော်မောင်လေး” မမစကားသံတွေမဆုံးခင်ပဲ ကျွန်တော်လီးထိပ်လေးကို မမရဲ့ စောင်ဖုတ်လေးထဲဖိသွင်း လိုက်တော့ တင်းတင်းလေးနဲ့ နွေးအိစိုစွတ်နေတဲ့ မမစောက်ဖုတ်အသားစိုင်လေးတွေကကျွန်တော့လီးလေးကို အိအိစက်စက်လေး ကြိုဆိုလို့ ဖော်မပြနိုင်တဲ့ သာယာကျေနပ်မှုတွေကိုခံစားလိုက်ရတယ် မမလက်တွေကလဲကျွန်တော့် ကိုတင်းတင်းလေးထွေး ပွေ့လို့ပေါ့

နာတယ် ကလေး ရယ် မမ ကို ဖြေးဖြေးလေးပဲ လိုးနော်” “ဟုတ်မမ” ကျွန်တော်လဲဆက်မသွင်း သေးပဲ မမစောက်ဖုတ်လေးကိုဖြေးဖြေးပဲလိုးနေမိတယ် “မမ” “ဟင်” “နာသေးလား” “သိပ်မနာတော့ဘူး” “ကောင်းလားမမ ကျွန်တော်လိုးတာ” “ဟင်း ကောင်လေးနော် ကိုယ်အမ ကို ဒီလိုပဲမေးရလား” “မမ ရယ် အဲ့လိုသဘောမဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော်ကမမကို ကောင်းစေချင်လို့ပါ” ကျွန်တော့စကားဆုံးတော့ မမမျက်နှာလေးပေါ်မှာအပြုံးလေးတစ်ပွင့်ကိုမြင်လိုက်ရ တယ် ပြီးတော့ မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်ရင်းအသက်တွေကိုပြင်းပြင်းလေးရှူလိုက်ပြီးတော့ “အရမ်းကောင်းတာပဲ ကလေးရယ် မမ ကိုလိုးတာ မမအရမ်းကောင်းတာပဲ” ပြောရင်းနဲ့ မမဆီခုန်လေးကိုကောပေးလာတယ် ကျွန်တော်လဲ ဖြေးဖြေးချင်းလိုးနေရာ ကနေ မမ စောက်ဖုတ်လေးထဲကိုအဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်တော့ “အား.” “နာသွားလား မမ” “အင်း ” “Sorry နော် မမ “ “ရပါတယ် မမခံနိုင်ပါတယ်” “ဒါဆိုလိုးတော့မယ်နော်မမ ပြီးခါနီးရင်ပြောနော်” “အင်း” မမဆီ ကခွင့်ပြုချက်ရတော့ ကျွန်တော်လဲမမ ဂျိုင်းကြားမှာလက်လေးလျှို မမ ပုခုံးတွေကိုကိုင်ပြီး တော့ မမစောက်ဖုတ်လေးထဲကို ဆောင့်နေမိတော့တယ်။အချက်ငါးဆယ်လောက်ဆောင့်လိုက်ပြီးချိန်မှာပဲမမဆီကအသက်ရှုသံပြင်းပြင်းလေးတွေထွက်လာတယ် တစ်ပြိုင်နက်ထဲပဲ “ကလေးရယ် မမ ပြီးတော့မယ် လုပ်လုပ်” မမ အသံလေးကိုကြားတော့ ကျွန်တော်လဲ ပိုစိတ်ပါလာမိတယ် ဆောင့်နေရင်းနဲ့ မမဆီကဆွဲဆွဲငင်ငင်အော်ညီးသံ အဆုံးမှာ ကျွန်တော်လဲ လီတစ်ချောင်းလုံးကျင်တက်လာတယ် ဆောင့်နေရင်းနဲ့ပဲ မမ စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲမှာ ကျွန် တော့ လီးရေတွေကိုပန်းထုတ်ရင်းအဆုံးသတ်လိုက်မိတယ်။ “အား ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်” အခန်းလေးကတစ်ခါ ပြန်လည်တိတ်ဆိတ်လို့ ကျွန်တော့ လက်မောင်းလေးပေါ်မှာအပြုံးလေးနဲ့ ကြည့်နေတဲ့ မမနဖူးလေးကိုနမ်းရင်း ကျွန်တော်လည်းပြုံး ပြနေမိတယ်။ “မမကိုချစ်တယ်.” ကျွန်တော့်စကားဆုံးတော့ မမက ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြတယ်။ “နောက်လည်း မမကို လိုးပါရစေ နော် မမ” “အခွင့်အရေးရတဲ့အခါပေါ့ ကလေးရယ်” ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းလေးဖက်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောလာတဲ့မမ အသံလေး တွေကကျွန်တော့်ရင်ထဲမှာ နွေးထွေးလိုက်တာဗျာ။ ကျွန်တော်လည်း မမကိုတင်းတင်းလေးပြန်ဖက်ရင်း တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းလေးထဲမှာ နှစ်ယောက်အတူ သာယာမှု့တွေနဲ့စီးမြောရင်း တ ငြိမ့်ငြိမ့်ပေါ့။

ပြီးပါပြီ။