မမက အားလုံးထက်သာပါတယ်ဗျာ

တင်မေအိ ဖုန်း က နေ အောကား တွေ ကြည့်ရင်း စိတ်ထ လာပြီး နို့ကို လက်တစ်ဖက် နဲ့ ပွတ်နေ သည် ။ အောကား ထဲ ဘဲက ဘာဂျာ ပေးတာကိုတွေ့ရတော့ မနေနိုင် တော့ဘဲ ထိုင်ခုံ ပေါ်လျောချ ထိုင်ကာ ထမီကို ဖြေချပြီး စောက်စိ ကို လက်နဲ့ ပွတ်နေမိတော့သည် ။ သူ့ ကို ပြူ တင်းပေါက် က နေ ချောင်းနေ တဲ့ တစ်ဘက် အိမ်က ဘိုဘို ကို သူ သတိ မထားမိ ။  ဘိုဘို က ဘေးတိုက် မို့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကောင်းကောင်းမမြင်ရဘဲ စောက်မွှေးမဲနက်ကာ ထူပစ်နေတာကိုတော့ ကောင်းကောင်းတွေ့နေရသည်။ မတင်မေအိရဲ့ လှုပ်ရှားဟန် နဲ့အမူအယာက သူတို့ဂွင်းထုလို့ ကောင်းတဲ့ပုံစံနဲ့တူလို့ မိန်းမတွေဂွင်းထုတာ ဒီလိုပါလားလို့ တွေးမိလိုက်သေးသည်။ တင်မေအိပြီး တော့ ကိုယ်လုံးကြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ တွန့်ကာညိမ်ကျသွားသည်။ ဘိုဘိုလည်း ချောင်းကြည့်ရင်း ဂွင်းထုတာ တစ်ချီပြီးသွားခဲ့ သည်။ တင်မေအိက စောက်စိကိုဖိထားရင်း… “ကောင်းလိုက်တာ ဘိုဘိုရယ်–မမကို တကယ်လာလိုးလှဲ့ပါလား ” လို့ပြောလိုက်သံကို ဘိုဘို ကောင်းကောင်းကြားလိုက်သည်။ သူလည်း တို့လိုဘဲ မှန်းထုရှာတာနေမှာလို့တွေးပြီး သူပြောတဲ့ ဘိုဘိုဆို တာ ငါဖြစ်ရင်ကောင်းမယ်လို့ ဆက်တွေးလိုက်ပြန်သည်။ လီးက လက်ကျန်လီးရည်တွေကို ပုဆိုးနဲ့သုပ်ပြီး ဘိုဘိုခြံကိုဖြဲပြီး အိမ်ကို ပြန်လိုက်သည်။ တင်မေအိညီမ ဖြူမေက ဘိုဘိုရဲ့ ရည်းစားဖြစ်သည်။ ဘိုဘိုနဲ့ဖြူမေ ချိမ်းတွေ့ဘို့ ခြံကိုဖြဲထာခြင်းဖြစ်သည်။ ဖြူမေ က သူ့အိမ်က လူလစ်ရင် ဒီအိမ်ဘေးကိုထွက်လာပြီး ဘိုဘိုနဲ့ချိမ်းတွေ့နေကျ ဖြစ်သည်။ ချိမ်းတွေ့တိုင်း ကစ်ဆင်ဆွဲပြီး ဘိုဘိုက စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထဲ့ဆောင့်ပေးသလို ဖြူမေကလည်း ဂွင်းပြန်ထုပေးနေကြဖြစ်သည်။ ဖြူမေက ရုပ်ချောပေမဲ့ ဂျောမတောင့် သည့်အပြင် ဘိုဘိုရဲ့လက်ပူပါ မိနေလေတော့ ပြားချပ် နေရှာသည်။ သူအစ်မတင်မေအိကတော့ အရပ်ရှည်ပြီး ဂျောတောင့်သည်။ ငယ်ကတည်းက အတူနေလာကြသူများမို့ နှစ်ဖက်ရင်းနှီးကြသည်။ ဘိုဘိုက တစ်ဦးတည်းသောသားမို့ ကျောင်းပိတ်လို့ သူအဖေနဲ့ အမေအလုပ်သွားရင် အိမ်မှာတစ်ဦးတည်း ကျန်တတ်သည်။ ဒါမဲ့ ဖြူမေက အိမ်ကူးမလာရဲလို့ မလိုးခဲ့ရတာဖြစ် သည် ။

မတင်မေအိ ပြောလိုက် တဲ့ ဘိုဘိုဆိုတာကို စဉ်းစားမိပြီး ခြံပြန်ကူးလိုက်သည်။ အုတ်ခုံပေါ်ကနေ တက်ကြည့်တော့ မတင်မေအိကို ကုတင်ပေါ်မှာလှဲပြီး အောကားထပ်ကြည့်ရင်း စောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်နေတာ ထပ်တွေ့သည်။ သူမှန်တံခါးကို ခေါက်ကြည့်လိုက် သည်။ တင်မေအိ ခေါင့်းနောက်ပြန်မော့ကြည့်ပြီး ထမီးပြင်ဝတ်ကာထလာသည်။ “ရှုး” ဆိုပြကာ ပြူတင်းပေါက်တံခါး လာဖွင့် ပေးသည်။ ဘိုဘိုလည်း အိုကေပြီမို့ ပြူတင်းပေါက်ကို ကျော်ဝင်လိုက်သည်။ အထဲရောက်ရောက်ခြင်း တင်မေအိက ဘိုဘိုကိုဖက် ကာ ကစ်ဆင်ဆွဲတော့သည်။ တင်မေအိလျာက ဘိုဘိုလျာတွေကို ကလိပြီးစုပ်သည်။ တောင်နေတဲ့ လီးကိုကိုင်ကာ သူ့ပေါင်ကြားကို ပွတ်နေသည်။ ညီးသံကတော့ တိုးတိုးလေးဘဲ ထွက်နေသည်။ တင်မေအိထိန်းပြီး ညီးနေတာဖြစ်သည်။ “မောင်လေးရယ်– မမ တမ်းတနေတာ–ဆန္ဒပြည့်သွားပြီ”လို့ပြောသည်။ ပြီးကုတင်စောင်းမှာလှဲပြီး ထမီကို ရင်ဘတ်အထိ လှန်တင်ပေးသည်။ ဘိုဘို စောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ဖြဲပြီး ဘာဂျာဆွဲပစ်လိုက်သည်။ ပထမတော့တွန့်သွားပြီး နောက်ပိုင်း ဖင်ကြီးက လေထဲမြောက်မြောက် တက်လာတော့သည်။ သူအသံမထွက်အောင် လက်ကို ကိုက်ကာထားတဲ့ပုံက အရမ်းကောင်းနေပုံရသည်။ တင်မေအိ အောကား ကြည့်ပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေနေရာက အခုဘာဂျာအကိုင်ခံနေရပြီမို့ ကြေနပ်သွားသည်  ။

ဘိုဘို က စောက်စိကိုလျာနဲ့ ထိုးထိုးပေးရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လက်ထိုးထဲ့ဆောင့်ပေးနေပြန်သည်။ တင်မေအိပြီးနေလို့ ဘိုဘိုခေါင်းကို ပေါင်နှစ်ဖက်နဲ့ခွပြီး ချုပ်ထားသည်။ အူဟီး အူးဟီး နဲ့ ညီးရင်း ဗိုက်က ပူလိုက်ဖေါင်းလိုက်နဲ့ ဖြစ်နေသည်။ တင်မေအိ ကုတင် ပေါ်ရွှေ့လိုက်ပြီး ဘိုဘိုကိုဖက်ကာ ခွထားသည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိအကျီကြယ်သီးတွေုဖြုတ်ပြီး နို့တွေကို စို့နေပြန်သည်။ တရွှီးရွှီး ညီးရင်း ဘိုဘိုလီးကို ဖျစ်ညှစ်နေသည်။ တင်မေအိဇတ်ကနဲ ကုန်းထပြီး ဘိုဘိုကို ပုလွေကိုင်ပေးနေပြန်သည်။ အောကားထဲက ပုလွေကိုင်တာတွေအတိုင်း အပြည်အစုံမှုတ်ပေးတော့ ဘိုဘိုတအားကောင်းနေရသည်။ ကုတင်က တစ်ချက်ချက်အသံထွက်လို့ တင်မေအိ ကြမ်းပြင်ပေါ်ဆင်းပြီး ပက်လက်လှန်ပေးထားသည်။ ဘိုဘိုကလီးကို စောက်ဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီး သွင်းပေမဲ့ ခောကြီးနေလို့ ချော်ထိုးနေသည်။ တင်မေအိက စိတ်မရှည်တဲ့ပုံနဲ့ လက်နဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဖြဲပေးသည်။ အဲ့ဒီကျမှ အဆင်ပြေပြီး ချောကနဲ ဝင်သွား တော့သည်။ တင်မေအိက ဘိုဘိုကိုဖင်ထားပြီး ရွှီးရွှီးနဲ့ညီးနေသည် ။

“ ကောင်းလိုက် တာ မောင်လေးရယ်–မောင်လေးလီးကြီး– အဆုံးထိ ဝင်သွားပြီလား” လို့မေး သည်။ ဘိုဘိုက ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး ခါး ကိုကြွကာ ဆောင့်တော့သည်။ တင်မေအိကတော့ အလိုအပ်ဆုံးအချိန်နဲ့ သူတမ်းတမှန်းဆသူ ဘိုဘိုရဲ့အလိုးကို ခံနေရပေပြီ။ “အို မောင်လေးရယ်– လုပ်လုပ်– မမကောင်းတယ်–မမမနာဘူးနော်– မညှာနဲ့– အီး–အီး–ရွှီး–အရမိးကောင်းတယ်ကွာ– အို-အို– အအ-အူးရွှီး” နဲ့အောက်ကနေ ပြန်ကော့ထိုးပေးနေလေသည်။ “ဘွပ်–မောင်လေးရယ်– ဘပ်–အဟင့်—ဗြွတ်–အီးဟီး–ဘပ်– ကောင်းလိုတာ–ဇွပ်– မမ ပြီးတော့မယ် —ဗြွတ်—အီးဟီး” နဲ့တင်မေအိ ပြီးနေရှာသည်။ တင်မေအိ စောက်ဖုတ်ထဲက ဇိဇိနဲ့ အတွင်းသားတွေ လှုပ်နေတာကို ဘိုဘိုလီးကနေတဆင့် ခံစားပြီးသိနေသည်။ ဘိုဘို ထပ်ဆောင်ပြန်သည်။ “မောင်လေး– ခပ်ကြမ်း ကြမ်းဆောင့်ပေး” လို့ပြောလာလို့ ဘိုဘိုကြမ်းပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိခြေနှစ်ချောင်းကို ဘိုဘိုပုခုံးပေါ် တင်လိုက်ပြီး ဆောင့် ပေးသည်။ “အမလေး–မောင်လေးရယ်– ပိုကောင်းတယ်ကွာ” လို့ဆိုလာသည်။ မကြာခင်မှာဘဲ ဘိုဘိုရော တင်မေအိပါ ပြိုင်တူပြီး သွားတော့သည်။ နှစ်ဦးလုံး မောဟိုက်ပြီး အသက်ခပ်ပြင်းပြင်းရှုနေကြရသည်။ တင်မေအိက ဘိုဘိုကိုအတင်းဖက်ပြီးခွထားကာ လက်မောင်းကို နမ်းနေသည်။ ပြီး…

“ ညကျ ရင် လာခဲ့အုံး” လို့ပြောသည်။ ဘိုဘိုလည်း ပြူတင်းပေါက်ကို ကျော်ခွကာ ခြံဖြဲပြီးအိမ်ဖက်ပြန်ခဲ့သည်။ ညကျတော့ အဖေနဲ့ အမေအိပ်ချိန်မှာ တင်မေအိကို လိုးဘို့ အသာထွက်ပြီး ခြံဖြဲလာခဲ့သည်။ အမှတ်မထင် အမှောင်ထဲမတ်တတ်ရပ်နေတဲ့ မေဖြူကို မ တင်မေအိ ပြူတင်ပေါက်နား ရပ်နေတာကို တွေ့လိုက်သည်။ “စောင့်နေတာ ကြာလှပြီ” လို့တိုးတိုးလေးပြောကာ ဖက်လာသည်။ မမတင်မေအိအခန်းက မှီးမှိတ်ထာလို့ တော်သေးသည်လို့ ဘိုဘိုတွေးပြီး မေဖြူစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ကလိပေးလိုက်သည်။ မေဖြူက လည်း ထုံးစံအတိုင်း ဂွင်းထုပေးနေသည်။ ဘိုဘိုဒါနဲ့တင် အားမရတော့ဘဲ မေဖြူထမီးကို မလှန်ကာလီးနဲ့ စောက်ဖုတ်ဝမှာ တေ့ လိုက်သည်။ မေဖြူက ခြေဖျားထောက်ပေးပြီး… “လိုးမလို့လား ကိုကို” လို့မေးသည်။ ဒီအချိန်မှာဘဲ လီးကစောက်ဖုတ်ထဲ ဝင် သွားပီး ဆောင့်နေတော့သည်။မှန်တံခါးကို ဘိုဘိုလာမခေါက်သေးလို့ တင်မေအိမှန်နားကို ခြေဖွလျောက်ပြီး ကြည့်လိုက်သည်။ မ သဲကွဲပေမဲ့ သူအခန်းဘေးမြေပေါ်မှာ မတ်တတ်ဆော်နေကြတဲ့အတွဲကို တွေ့လိုက်သည်။ တစ်ချက်ချက်လေအဝှေ့မှာ သစ်ရွက်တွေ ကြားက ထိုးဖောက်ထွက်လာတဲ့ လမ်းမီးကြောင့် ဘိုဘိုနဲ့ မေဖြူဆိုတာ သိသွားသည်  ။

ပထမ တော့ စိတ်အရမ်းဆိုးသွားပေမဲ့ သူလည်း ငါ့လိုလိုအပ်နေရှာတာနေမှာဆို မေဖြူကို ခွင့်လွှတ်ပြီး ဆက်ချောင်းနေသည်။ တက ယ်လိုးနေတာကို ချောင်းရတာ အောကားကြည့်ရတာထက် ဖီးလ်ပိုရှိပါလားလို့ တွေးရင်း စောက်ရည်တွေ ပေါင်ပေါ် စီးကျလာခဲ့ သည်။ မေဖြူရမ်းခါနေတာကိုကြည့်ပြီး သူပါအလိုးခံချင်စိတ်ပေါက်လာသည်။ ဒါမဲ့ သူတို့အရှိန်ရနေပြီမို့ သူအလှည့်လာတော့မှာဘဲ လို့တွေးပြီး ထမီကိုအောက်လှန်တင်ကာ စောက်စိကိုပွတ်ရင်း ချောင်းနေသည်။ နှစ်ယောက်သား ညိမ်သွားတော့ တင်မေအိလည်း တစ်ချီပြီးသွားသည်။ မေဖြူက ဘိုဘိုဖက်ပြီးနှပ်နေတာ နာရီဝက်လောက်ကြာလို့ တင်မေအိ စိတ်မရှည်ဖြစ်နေသည်။ မေဖြူအိမ် နောက်ဖက်ကို ထွက်သွားပြီး အိမ်ထဲအရောက်မှ ပြူတင်းပေါက်ကို ဖွင့်ပြီး… “လာတက္ခဲ့” လို့ တင်မေအိတိုးတိုးလေးခေါ်လိုက် သည်။ အိမ်ပေါ်လည်း ရောက်ရော… “မင်း.. မေဖြူနဲ့ ကြိုက်နေတာ ကြာပြီလား” လို့မေးသည်။ ဘိုဘိုက ခေါင်းညိမ့်ပြတော့… “စားနေတာကော ကြာပြီလား” လို့မေးသည်  ။

“ ခုမှ ပါ မမရယ်– မမနဲ့လိုးထားတော့–သူနဲ့တွေ့ပြီး–မနေနိုင်တော့လို့ပါ” လို့ ဘိုဘို က ပြန်ပြောသည်။ “အေးပါထားပါတော့–မင်းထပ်ဆွဲပေးနိုင်သေးတယ်မိုလား” လို့ မေးတော့.. “ကျနော်ပြီးတဲ့အထိ– မဆွဲခဲ့ဘူး– သူနှစ်ချိအပြီးမှာ–ကျနော်ပြီးပြီဆို ပြောလိုက်တာ” လို့ဘိုဘိုက ဆိုတော့ တင်မေအိက ဖက်ပြီး… “လိမ်မာလိုက်တဲ့ မောင်လေး” ဆိုကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ဘိုဘိုလီးက မေဖြူစောက်ရည်တွေကို ပုဆိုးနဲ့သုတ်ပေးနေသည်။ ဘိုဘိုက ရွံနေမှာစိုးလို့… “မမ–မမှုတ်ချင် မ မှုတ်နဲ့လေ” ဆိုတော.. “့မှုတ်မှာပေါ့ကွာ” ဆိုပြီးကြမ်းပြင်ပေါ် ထိုင်ချကာ ဘိုဘိုလီးကို ငုံခဲစုပ်တော့သည်။ ဘိုဘိုကပြီးသွားမှာစို့လို့ ဆွဲထူပြီး တင်မေအိထမီကို ချွတ်ကာ ဘာဂျာကိုင်းပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိက ပေါင်ကားပြီးကော့ထားကာ တအင်းအင်း တိုးတိုး လေး ညီးနေသည်။ ဘိုဘိုက စောက်စိကို လျာနဲ့ကလော်ထိုးတော့ တင်မေအိ ဒူးက ညွတ်ညွတ်ကျလာသည်မို့ ကြမ်းပြင်ပေါ် ပက်လက်လှန် အိပ်ပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိစောက်ဖုတ်ဘေးသား ပါးပါးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ညှပ်ဆွဲပေးတော့ ခါးကော့ပြီး.. “အားလားလား” ဆိုခါယမ်းသွားသည်  ။

ဘိုဘို က   ”ကောင်းလား” လို့မေးတော့ မဆိုင်းမတွ ခေါင်းညိမ့်ပြနေသည်။ ဘိုဘိုက ဘာဂျာကိုင်ရင်း ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံး စား ရလို့ ပီတိဖြစ်နေသည်။ တင်မေအိက ဘိုဘိုကို ကြမ်းပြင်ပေါ်တွန်းလှဲပြီး အပေါ်ကနေ တက်ခွဆောင့်ပေးသည်။ တင်မေအိ အတော် ထန်နေတော့ ဆောင့်ချက်က ညင်သာမှု မရှိပါ။ ဘာဂျာအစွမ်းကြောင့် ခနလေးလိုးရုံနဲ့ တင်မေအိပြီးသွားပြီး ဘိုဘိုကိုယ်ပေါ် မှောက် ကျလာခဲ့သည်။ တရွှီးရွှီးညီးနေရာက ခနအကြာမှာတော့… “မင်း တို့ညီအစ်မနှစ်ယောက်စလုံးနဲ့ ပြိုင်တူလိုးချင်လား” လို့မေးသည်။ ဘိုဘိုက ”ရှက်စရာကြီး” ဆိုတော့… “ငါတို့မိန်းခလေးကတောင်- မရှက်တာ–မင်းက ရှက်တယ်ပေါ့” လို့ပြောလို့ ဘိုဘိုက… “မေ ဖြူက လက်ခံပါ့မလား” မေးတော့ တင်မေအိက “ငါစည်းရုံးကြည့်မယ်–အဆင်ပြေမှာပါ” လို့ပြောသည်။ ထိုညက တင်မေအိနဲ့ဘို ဘို မိုးလင်းခါနီးအထိ လိုဖြစ်ပြီး လေးနာရီခွဲမှ ဘိုဘိုအိမ်ပြန်ခဲ့သည်   ။

ည တိုင်း မေဖြူကို ခြံထဲမှာလိုးပြီး တင်မေအိကို အိမ်းခန်းထဲမှာ လိုးလာတာ တစ်ပတ်မြောက်နေ့ညမှာ … “ကိုကိုက မမနဲ့လည်း– ဖြစ်နေတယ်ဆို” လို့ မေဖြူက မေးလာတော့သည်။ ဘိုဘိုလည်း ညာမရတဲ့အဆုံး ခေါင်းညိမ့်ပြရတော့သည်။ မေဖြူက လေအေး အေးနဲ့… “မမက သုံးယောက်ဆုံပြီး– လိုးချင်လို့တဲ့–ရှက်စရာကြီးနော် ခစ်ခစ်” ဆိုရီပြီးပြောတော့ မတင်မေအိဘဲ စည်းရုံးရေး ကောင်းတာလား ညီအစ်မနှစ်ယောက် ညှိဘဲထားတာလားဆိုတာ ဘိုဘိုစဉ်းစားမရ ဖြစ်ကာ… “မရှက်ပါနဲ့ မေဖြူရယ်– အသစ်အဆန်း–ဖြစ်တာပေါ့” ဆိုတော့ မေဖြူနောက်ဖက်ကို ထွက်သွားပြီး ဘိုဘိုလည်း ပြူတင်းပေါက် ကျော်ဝင်လိုက်သည်။ ဘိုဘို အိမ်ထဲအရောက် မေဖြူလည်း စေ့ထားတဲ့တံခါးကို တွန်းဝင်လာကာ တံခါးကို ဂျက်ထိုးနေသည်။ မတင်မေအိကတော့ ကုတင် ပေါ်မှာ ဖုန်းထဲကအောကားကို ကြည့်နေသည်။ မေဖြူက ဘိုဘိုကိုပြေးဖက်ပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း လီးကြီးကိုကိုင်စွနေသည်။ တင်မေ အိက… “မင်းက– မေဖြူကို– ဘာဂျာကို ပေးနေတာကို-မမကြည့်ချင်တယ်” လို့လှမ်းပြောသည်။ မေဖြူအဝတ်တွေကိုဘိုဘိုက အကုန်လုံးချွတ်တော့ မေဖြူရှက်နေသည်။ မေဖြူအရှက်သက်သာအောင် ဘိုဘိုက သူ့အဝတ်တွေပါ ချွတ်လိုက်သည်။ တင်မေအိ ကတော့ တောင်မတ်ပြီးရမ်းနေတဲ့ ဘိုဘိုလီးကိုကြည့်ရင်း ကုတငိပေါ်မှာထိုင်ကာ အဝတ်တွေချွတ်နေသည်။ ဘိုဘိုက မေဖြူနို့တွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ခုမှမြင်ဘူးလို့ သေချာစိုက်ကြည့်နေသည်  ။

“ ရှက် တယ် ကိုကိုရယ်–ကြည့်မနေနဲ့ကွာ” လို့ပြောသည်။ ဘိုဘိုက ထိုင်ခုံကို ကုတင်နားရွှေ့ပြီး မေဖြူကို ထိုင်ခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီး ခြေနှစ်ချောင်းပါ တင်ခိုင်းပြီး ထိုင်ခိုင်းတော့ မေဖြူရှက်နေသည်။ ဘိုဘိုက လက်နဲ့ထဲ့ဆောင့်တာဘဲခံဘူးလို့ ဘာဂျာအမှုတ်ခံရမှာကို ရွံနေသည်။ ပေါင်ဖြဲထားတဲ့ မေဖြူစောက်ဖုတ်မှာကတော့ စောက်ရည်တွေက တွဲခိုနေရှာပါပြီ။ စောက်မွှေးပါးပါးလေးအောက်က စောက်စိလေးကို ဘိုဘိုလျာနဲတို့တော့… “အမလေး– တကိုယ်လုံးယားသွားတယ်–ကိုကိုရယ်” ဆိုထိုင်ခုံပေါ်ကနေ ဖင်တစ်ချက် ကြွသွားသည်။ ဘိုဘိုက လျာနဲ့စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကို ထိုးယက်တော့ “အီးဟီး” ဖင်ထပ်ကြွပြီး ခါးပါကော့သွားသည်။ တင် မေအိက ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိုင်နေတဲ့ ဘိုဘိုနောက်မှာထိုင်ပြီး လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ကျောကုန်းကြီးကို လျာနဲ့ယက်ရင်း ဖြေးဖြေးချင်း ဂွ င်းထုပေးနေသည်။ ဘိုဘိုလျာက ဖြေးရာကနေမြန်ပြီး မေဖြူစောက်ဖုတ်ကို ပင့်ယက်ပေးနေသည်။ တင်မေအိက မေဖြူထိုင်နေတဲ့ ထိုင်ခုံနောက်ဖက်ကနေ ခေါင်းလျှိုဝင်ပြီး ဘိုဘို့လီးကို စုပ်ပေးနေပြန်သည်။ မေဖြူစောက်ရည်တွေနဲ့ ဘိုဘို့တံတွေးတွေရောပြီး တင် မေအိကျောပေါ် ကျသွားသည်။ တင်မေအိအတွက် ဒါဟာ ရွံစရာမဟုတ်ဘဲ ဖီးလ်ပိုတက်စေခဲ့သည်။ တင်မေအိကလီးကို အာခေါင် ထဲထိ ထိုးထဲ့ပြီးမှ ဖြေးဖြေးချင်း ပြန်ဆွဲထုတ်နေတော့ မေဖြူကို ဘာဂျာကိုင်နေတဲ့ ဘိုဘိုလည်း ဖီးလ်တက်ကာ မေဖြူစောက်ဖုတ် ကြီးကို လျာနဲ့ဖိပြီး ဆွဲယက်အိလိုက်သည်  ။

“ အမ လေး ကိုကိုရယ်–မေဖြူ ကလီဇာတွေထဲကတောင် –ယားသွားတယ်–အဟင့်ဟင့်” ဆို ဘိုဘိုခေါင်းကို အတင်းတွန်း ထားသည်။ တင်မေအိက အာခေါင်အထိ လီးကိုထိုးသွင်းလေ ဘိုဘိုက ဖိယက်လေနဲ့… “အားကိုကို–မေဖြူကောင်းသွားပြီ” လို့ ပြောနေသည်။ ဒါရိုက်တာတင်မေအိက နောက်ပြန်ခေါင်းလျှိုထွက်သွားပြီး… “မမ–အမှုတ်ခံမဲ့–အလှည့်” လို့ မေဖြူကိုပြော တော့ မေဖြူထိုင်ခုံကနေ ဖယ်လိုက်သည်။ တင်မေအိထိုင်ခုံပေါ်ကို ဒူးကွေးတင်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက ထိုင်မှုတ်မရ လို့ မတ်တတ်ရပ်ခါးကိုင်ကာ ဖင်နှစ်လုံးကြား ပြူထွက် နေတဲ့တင်မေအိရဲ့ စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖါင်းလေးကို လျာနဲ့ယက်လိုက် ထိုးမွှေ လိုက် လုပ်ရင်း စအိုဝလေးပါ လျာနဲ့ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည်။ တင်မေအိလည်း ရွှီးရွှီးနဲ့ညီးနေရင်း အောကားထဲက ဘိုမတွေလို ဖင်ပါ အလိုးခံကြည့်ချင်စိတ်ပေါက်သွားသည်။ မေဖြူက ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကြား ဘေးကနေ ရပ်ကြည့်နေလို့ ဘိုဘို က မေဖြူနို့တွေကို လှည့်စို့ရင်း တင်မေအိစောက်ပတ်ထဲ လက်ထိုးထဲ့ကာ မွှေပေးနေသည်။ တအားထန်နေရှာတဲ့ တင်မေအိက  “မောင်လေးရယ်–ဖင်ထဲထိုးထဲ့–ဖင်ထဲထိုးထဲ့” ဆိုလို့ ဘိုဘိုလက်ခလယ်တဆုံး ဖင်ထဲထိုးထဲ့လိုက်သည်။ “အမလေး–နာသလို လို– ကောင်းသလိုလိုကွာ” ဆိုပြောသည်။ မေဖြူကတော့ သူအစ်မကို အံ့အောပြီးကြည့်ရင်း နို့ပေါ်က ဘိုဘိုလျာကြောင့် အရသာ တွေ့နေသည်။ တင်မေအိက ဖင်ထဲက ဆောင့်ပေးနေတဲ့လက်ကို စိတ်စုစည်းပြီး အရသာခံကြည့်နေသည်။ “မောင်လေး– လက်ထုတ်ပြီး– လီးထဲ့ကြည့်ကွာ” လို့ပြောလာသည်။ ဘိုဘိုခါးကိုမတ်ပြီး တင်မေအိဖင်ဝမှာ လီးတေ့ကာ ဖြေးဖြေးချင်းထိုး သွင်း လိုက်သည်။ လီးတဝက်လောက်အဝင်မှာ… “မရဘူး မရဘူး–ပြန်ထုတ်တော့” လို့ပြောပြီး ထမီရင်လျားဝတ်ကာ အိမ်သာကို ပြေး တော့သည်။ ဘိုဘိုက မေဖြူကိုကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လိုးပေးနေသည်။ “ကိုကိုရယ်–ကောင်းလိုက်တာကွာ–ကိုကိုရော ကောင်းရဲ့လားဟင်– မမနဲ့မေဖြူ ဘယ်သူက လိုးလို့ပိုကောင်းလဲဟင်–ကိုကို မေဖြူကို ပစ်မထားနဲ့နော်– မေဖြူ ကိုကို့ကို တကယ် ချစ်တာပါ ကိုကိုရယ်– ကိုကိုနဲ့ မေဖြူမခွဲနိုင်လို့–မမပြောတာကို– လိုက်လျောလိုက်တာပါ–အဟင့်ဟင့်– လိုးပါ ကိုကိုရယ်– ကိုကို ကျေနပ်တဲ့အထိ– မေဖြူကိုလိုးပါ–ကိုကိုစလိုးတဲ့နေ့ကလေ– မေဖြူသွေးတောင် ထွက်တယ်သိလား ကိုကိုရယ်–ဝှီးကောင်းလိုက် တာ” ဆို ညီးတွားကာ ပြောနေသည်။ ထိုစဉ် တင်မေအိပြန်ဝင်လာပြီး ဘိုဘိုနဲ့မေဖြူ လိုးနေတာကိုကြည့်ရင်း ဖီးလ်ယူနေရှာ သည်  ။

“ မောင်လေး – မမ အတွက် ချန်အုံးနော်” လို့ ပြောလိုက်သေးသည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိကို အနားခေါ်ပြီး ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ မေဖြူ စောက်ဖုတ်ထဲက လီးကိုထုတ်လို့ လိုးပေးနေပြန်သည်။ “အဟင့်ဟင့်-မောင်လေးရယ်” ဆိုအရသာတွေ့သွားသည်။ မေဖြူခမျာမှာ တော့ ဘိုဘိုနဲ့ တင်မေအိလိုးနေတာကို ကြည့်ရင်း စောက်စိလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ကာ အရသာခံနေလေသည်။ “မောင်လေးရေ–မြန် မြန်လေးလုပ်–မမကောင်းနေပြီကွာ” ဆို တင်မေအိ ကာမအရသာအပေါ် ခံစားနေရမှု သဏ္ဍန်ကိုကြည့်ရင်း မေဖြူလည်း စိတ်တွေ ပိုကြွနေရှာသည်။ “အီး ဆို အသံရှည်ကြီး ညီးကာ တင်မေအိ ပန်းတိုင်ဝင်သွားရှာပေသည်။ ဒါကြောင့် ဘိုဘိုက မေဖြူကို တလှည့်ပြ န်လိုးပေးလိုက်တော့သည်။ တင်မေအိတစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်တက်ကာ အနားယူနေသည်။ ဒီပွဲကိုစီစဉ်သူ တင်မေအိ ညိမ်ကျသွား လို့ ဘိုဘိုက တင်မေအိကို မေဖြူပိုကောင်းအောင် နို့တွေစို့ပေးဘို့ ပြောလိုက်သည်။ မေဖြူခမျာမှာတော့ အလိုးလည်းခံနေရသလို သူ့အမစ်တင်မေအိရဲ့ နို့တွေစို့ပေးခံရမှုကြောင့် ပိုကောင်းတဲ့ ကာမအရသာထူးကို ခံစားနေရလေ သည်  ။

ဘိုဘို က ဖင်ကုန်းပြီးနို့စို့ပေးနေတဲ့ တင်မေအိရဲ့ စောက်စိကို လက်နဲ့လှမ်းပြီး ပွတ်ပေးလာလို့ တင်မေအိပေါင်ကားပေးလိုက်သည်။ ပြီး မေဖြူကိုဘဲ သေချာလိုးပေးလိုက်ဘို့ ပြောသည်။ “ကိုကိုရယ်–အရမ်းချစ်တယ်–ကိုကို့ကို မေဖြူအရမ်းချစ်တယ်– အမလေး ကိုကိုရယ်–မေဖြူကို ကိုကိုချစ်ပါနော်” လို့ မေဖြူတတွတ်တွတ်ပြောရင်း မောဟိုက်နေရှာသည်။ တင်မေအိကလည်း ဘိုဘိုခိုင်း သလို မေဖြူရဲ့နို့တွေကို လျာနဲ့ဆက်တိုက် ယက်လိုက် နို့သီးခေါင်းလေးကို ကိုက်လိုက်နဲ့ လုပ်ပေးနေသည်။ “အား–ကိုကိုတော်ပြီ ကွာ–မေဖြူရပြီ” လို့ ပြောပြီးတားနေသည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိကို ကုတင်ပေါ်ကဆွဲချကာ ကြမ်းပြင်ပေါ် လေးဘက်ကုန်း ခိုင်းသည်။ တင်မေအိက… “မောင်လေး–ဖင်ကို မလုပ်နဲ့နော်–မမ–မကောင်းဘူး သိလား” ဆိုလှည့်ပြောသည်။ ဘိုဘိုက ခေါင်းညိ မ့်ပြပြီး တင်မေအိစောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးထဲ့ကာ တရကြမ်းဆောင့်တော့သည်။ မေဖြူက ထလာပြီး သူအစ်မနို့တွေကို လက်နဲ့ပွတ် ကလိပေးနေသည်။ တင်မေအိ တအားကောင်းလာတော့ နောက်ပြန်တောင် ဆောင့်ပေးလာပြန်သည်။ “မမ–ကျွန်တော်ပြီးတော့ မယ်” ဆိုတော့ တင်မေအိက “အင်း” လို့ပြန်ပြောသညိ။ ဘွတ်ဘပ်ဘွတ်ဘပ်နဲ့ ဘိုဘို့လီးရည်တွေ တင်မေအိစောက်ဖုတ်ထဲ ပန်းဝင် သွားတော့သည်  ။

ဒီလို နဲ့ မေဖြူနဲ့ဘိုဘိုတို့နှစ်ဦး မိဘတွေကို ဖွင့်ပြောပြီး လက်ထပ်ဖြစ်ခဲ့သည်။ တင်မေအိက မေဖြူနဲ့ ဘိုဘိုကို အရမ်းစိတ်ဆိုးသွား သည်။ ဒါကိုသိတဲ့ မေဖြူက တင်မေအိကို အခန်းထဲဆွဲခေါ်လာပြီး ဘိုဘိုရင်ခွင်ထဲ တွန်းပို့လိုက်သည်။ ပြီး.. “မမက အကြီးဆို တော့–ညီမက ဦးစားပေးတယ်” လို့ ပြောသည်။ ဘိုဘိုလည်း တင်မေအိ နှုတ်ခမ်းတွေကို အားပါးတရ စုပ်နမ်းရင်း…. “မမရယ်– မေဖြူရော ကျနော်ရော–ကိုအရင်လိုဘဲ ချစ်ပါ– မမအလိုးခံချင်ရင်လည်း–မောင်လေး လိုးပေးပါ့မယ်” လို့ပြောသည်။ တင်မေအိ က ဘိုဘိုရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းလေးထိုးဝင်ကာ.. “မေဖြူရယ်–ဒါမမ — နောက်ဆုံးပါ–နောက်ကို ညီမလေးတို့ကို–မနှောင့်ယှက်တော့ပါ ဘူး”လို့ ပြောလာသည်။ မေဖြူက “မမ–စိတ်မကောင်းမဖြစ်ပါနဲ့” လို့ပြောပြီး တင်မေအိအဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးလိုက်သည်။ အဲ့ဒီ ညက တင်မေအိကို ဘိုဘိုအရင်လိုဘဲ ဘာဂျာကိုင်ကာ ကျေနပ်သည်အထိ ဆွဲပေးပြီးမှ မေဖြူကို ဆွဲပေးလိုက်သည်။ မတင်မေအိ လည်း ကိုထူးဆိုသူနဲ့ လက်ထပ်ပြီး အိမ်ခွဲဆင်းသွားသည်။ မေဖြူကလေးမွေးလို့ ဆေးရုံပေါ်ရောက်နေတဲ့တစ်ရက် မတင်မေအိ အိမ် မှာလာအိပ်ဖြစ်သွားသည်။ သူတို့အဖေနဲ့ အမေက တရားစခန်းဝင်နေပြီး ဘိုဘိုဆေးရုံကအပြန် နောက်ကျလို့ အိမ်လာစောင့် ရင်း အိပ်ဖြစ်သွားတာဖြစ်သည်။ ဘိုဘိုတို့လင်မယားက အရင်သူနေခဲ့တဲ့ အခန်းလေးမှာ အိပ်တာကို အတိတ်ကိုတွေးရင်း သတိရ နေသည်။ ဒါကြောင့် သူမိဘတွေရဲ့ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးလှိမ့်ရင်း အိပ်မပျော်နိုင် ဖြစ်နေသည်။ ဘိုဘိုလည်း သူ့လိုနေရှာမှာဘဲလို့ တွေး နေမိသည်။ သူ့အတွေးအဆုံးမှာဘဲ  “မမ–မမ” ဆို ဘိုဘိုတံခါးလာခေါက်သံကို ကြားရသည်။ တင်မေအိတံခါးနားကပ်ပြီး… “မသင့်တော်ပါဘူး မောင်လေးရယ်” လို့ ပြောလိုက်သည်။ဘိုဘိုက “ခနလေးပါ–အိပ်မရလို့–စကားပြောရအောင်ပါ” လို့ထပ်ပြောတော့ တင်မေအိ တံခါးဂျက်ဖွင့် ပေးလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက ဝင်လာလာခြင်း တင်မေအိကို အတင်းဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ဖို့လုပ်တော့ တင်မေအိ အတင်းရုန်းရင်း ညင်းနေသည်။ ဘိုဘိုကို အားချင်းမယှဉ်နိုင်ဘဲ တင်မေအိသက်ပြင်းချကာ အရှုံးပေးရတော့သည်။ ဘိုဘိုနှုတ်ခမ်းတွေကို သူပြန်နမ်း ရင်း ဘိုဘိုနဲ့စလိုးခဲ့တဲ့နေ့ကလိုဘဲ ရင်တွေ ခုန်နေရှာသည်။ ဘိုဘိုရဲ့ ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်မှုကြောင့် တခဏအတွင်း စိတ်ပါလာ တော့သည်။ တင်မေအိလက်က အလိုလို ဘိုဘိုလီးဆီ ရောက်သွားပြီး ဂွင်းထုပေးနေမိတော့သည်။ ပြီးဘိုဘိုလက်ကို ဆွဲယူကာ သူ့ ပေါင်ဂွဆီ ပို့ပေးလိုက်သည် ။

“ ဘိုဘို ရယ် မင်းတအားဆိုးတယ်–မမကို မင်းအနိုင်ကျင့်တယ်နော် ” လို့ တင်မေအိက ပြောလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက.. “မမက– ကျွန်တော်ကို– အရင်စခဲ့တာ–မဟုတ်ဖူးလား” ဆိုကာ တင်မေအိအလိုကျ ပေါင်ကြားကို ပွတ်ပေးရင်း အနမ်းတွေချွေနေသည်။ “လူဆိုးလေး–မမ-မနေနိုင်တော့ပါဘူးကွာ” လို့တင်မေအိပြောလိုက်ပြီး ပါးစပ်ကို အတင်းဟကာ ဘိုဘိုနှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာလုံးကို စုပ် နမ်းပစ်ရင်း ပုဆိုးပေါ်ကနေ လီးကြီး အတင်းဖြစ်ညှစ်နေပြန်တော့သည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိထမီကို ချွတ်ချပြီး စောက်ဖုတ်ကို ဖွဖွ လေးပွတ်ပေးတော့ စောက်ရည်တွေ ရွှဲကျလာတော့သည်။ “အို–အို–မောင်လေးရယ်– အဟင့်ဟင့်-အီး–ဟူး–တအားကောင်းတာ ဘဲကွာ”ဆိုပြီး ဘိုဘိုနှုတ်ခမ်းထဲ လျာကိုအတင်းထိုးသွင်း ကလိပေးနေသည်။ ဘိုဘိုက သူလုပ်လေ့လုပ်ထရှိသလို ကြမ်းပြင်ထက် ထိုင်ပြီး ဘာဂျာကိုင်တော့သည်။ “အမလေး–မောင်လေးရယ”် ဆို ကျောကော့သွားလေသည်။ ဘိုဘိုက လျာနဲ့စောက်ဖုတ်ကို ဝိုက်ယက်လိုက် ပင့်ယက်လိုက် တဆတ်ဆတ်ထိုးလိုက်နဲ့ ဘာဂျာအစွမ်းတွေ ပြလိုက်တော့… “အီးဟီးယီး– ရွှီး-ကျွတ်ကျွတ် ကောင်းလိုက်တာ–မောင်လေးရာ” ဆို အတင်ကော့ထားပေးသည်။ ဘိုဘိုဘာဂျာကို တာရှည်မခံနိုင်တော့လို့ တင်မေအိ အတင်း ခါးကုန်းပြီး ရုံးထွက်ကာ သေးထွက်ကျတော့မှာမို့ အိမ်သာဆီ ပြေးလေသည်။ ပြန်ရောက်လာတော့.. “မောင်လေးရယ်–မမ–မင်း ဘာဂျာကို–အရမ်းဆွဲနေပြီ– အိမ်ကလူက မင်းလောက်–မကောင်းဘူးကွာ” လို့ တင်မေအိဝန်ခံလာသည်။ ပြီးဘိုဘိုလီးကြီးကို ငုံပြီး ပုလွေကိုင်ပေးတော့သည်  ။

“ အ အ မမပုလွေကိုလည်း–မောင်လေးစွဲပါတယ်–မမရယ်ဝှီး” ဆိုလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိကိုနံရံမှာ လက်ထောက်ခိုင်းပြီး ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ နောက်က ပြူထွက်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ဝကို လီးနဲ့ထောက်ထားပြီး တင်မေအိခါးနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ကာ “ဗြစ်” ကနဲ ဆောင့်သွင်းလိုက်သည်။ “အီးဟီး-အရမ်းမကြမ်းနဲ့ကွာ–အူး” ဆို တင်မေအိစောက်ဖုတ်ထဲက တစ်ချက်အောင့်သွားလို့ ပြော လိုက်သည်။ ဘိုဘိုက သတိထားပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးနေသည်။ နို့တွေကို လှမ်းကိုင်ပြီး နယ်ပေးလိုက်သေးသည်။ “မောင်လေး ရယ်–ကောင်းလာပြီကွာ–ခပ်သွက်သွက်လေးဆောင့်ပါ— အူးရွှီး” နဲ့ညီးနေရှာသည်။ ဘိုဘိုကဒူးထပ်ညွှတ်ပြီး အောက်ကနေ လှန် ထိုးဆောင့်လိုက်သည်။ “အီးငီး–မမပြီးနေပြီ–အီးဟီး–အီးးးးးး” ဆို တင်မေအိတကိုယ်လုံး တုံနေသည်။ ဘိုဘိုလည်း ဖြူမှ နေ့စေ့လစေ့မို့ မလိုးရလို့ စိတ်က ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ပြီးသွားတော့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ဦးဖက်ထိုင်နေရင်း ဘိုဘိုက.. “မမ ကို မေးစရာအကြွေးရှိနေသေးတယ်” လို့ ဘိုဘိုကပြောတော့ တင်မေအိက မေးဆိုတဲ့သဘောနဲ့ မေးငေါ့ပြသည် ။

“ မမနဲ့ စလုပ်ဖြစ်တဲ့နေ့က–ဖုန်းထဲက အောကားကြည့်ရင်း–မမကိုယ့်ဘာသာ လုပ်တုံးကလေ– ပြီးသွားတော့– ကောင်းလိုက်တာ– ဘိုဘိုရယ်လို့ ပြောတာလေ” လို့မေးလိုက်သည်။ တင်မေအိက “ခစ်ခစ်–ဒါလား–မမကို မင်းလိုးပေးတယ်လို့–စိတ်မှန်းပြီးလုပ် တာ” လို့ရီပြီး ပြန်ပြောသည်။ ဘိုဘိုက “မမက–အဲ့ဒီထဲက–စိတ်ကူးနဲ့–ကျနော့်အလိုးကို–ခံနေတာပေါ့လေ” ဆိုတော့ ပြုံးပြီးလီး ကို ဖမ်းဆုတ်ကိုင်ရင်း ခေါင်းညိမ့်ပြသည်။ နောက်တင်မေလတ်က.. “မမက–မင်းနဲ့မေဖြူ–ကြိုက်နေတာကို မသိတော့–မင်းကို တဖက်သတ်–ကြွေနေတာလေ” လို့ ပြောသည်။ ဒါကြောင့် “မမ–ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်–လုပ်တိုင်း မောင်လေးလိုးတယ်–လို့ စိတ်ကူ ယဉ်လုပ်တာပေါ့”လို့ဆက်ပြောသည်။ ဘိုဘိုရင်ထဲ အကြင်နာတွေဝင်ပြီး တင်မေအိပါးလေးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ တင်မေ အိက… “မေဖြူကို– သုံးယောက်အတူနေဘို့–စည်းရုံးတာကော — သိချင်သေးလား” လို့ ဆက်မေးသည်။ ဘိုဘိုခေါင်းညိမ့်ပြ လိုက်သည်။ တင်မေအိက.. “မမ–ဖုန်းထဲက–အောကားတွေ ပြလိုက်တယ်–သူစိတ်ဝင်စားနေတုံး–ငါနဲ့ဘိုဘို အဲ့လိုလိုးတာလို့– ပြောတော့– သူအံ့အောသွားတယ်–သူက မင်းနဲ့ကြိုက်နေတယ်လို့–လုံးဝ မပြောဘူး–ဒါနဲ့မမက– အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်နဲ့- အမျိုးသားတစ်ယောက်ထဲ–လိုးတဲ့ကားတွေပြပြီး–ဘိုဘိုကို စည်းရုံးကြည့်မယ်–ညီမလည်း ကြုံဘူးအောင်လို့–ပြောတော့–သူ စဉ်းစားအုံးမယ်တဲ့ — မမဘဲမို့ အားနားတယ်တဲ့လေ- နောက်သုံးရက်လောက်မှ–သူစမ်းကြည့်မယ် ပြောတယ်– အဲ့ဒီကျမှ– မမက မင်းနဲ့သူ အိမ်ဘေးမှာ ညတိုင်းလိုးတာ-တွေ့တယ်လို့ ပြောလိုက်တယ်–သူလန့်သွားပြီး ဒီည–သုံးယောက်ဆုံမယ်လို့–ပြောလာတာ ကွ” ဆိုရှင်းပြသည် ။

ဘိုဘို က “ မမ က စည်းရုံးရေးကောင်းတယ်လို့” ပြောပြီးဖက်ကာ နောက်ကိုလှဲချပြီး ကစ်ဆင်ဆွဲနေလိုက်သည်။ တင်မေအိက… “ဒီည အတူအိပ်မယ်–မမကိုထပ်လုပ်ပေးအုံးနော်” ဆို အိမ်သာမှာရေသွားဆေးပြီး သန့်စင်လိုက်သည်။ ဘိုဘိုလည်း သူ့လီးကို ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်ဆေးလိုက်သည်။ ကုတင်ပေါ်မှာ နှစ်ဦးလုံးထွေးနေပြီး ပွတ်သပ်နေကြသည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိနို့အုံတွေကို လျာနဲ့ ယက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးကို မနာ့တနာကိုက်ကာပေးတော့ ဖီးလ်တက်ပြီး နို့သီးခေါင်းလေးမာလာသည်။ တရွှီးရွှီးညီးရင်း ဘိုဘိုလီး ကို တင်မေအိလက်နဲ့ ဖြစ်ညှစ်ပေးလာသည်။ ဘိုဘိုက လက်တဆစ်ဘဲ စောကဖုတ်ထဲသွင်းပြီး ပွတ်ပေးနေလိုက်သည်။ စောက်ရည် တွေနဲ့ ခပ်ချောချောလေးပွတ်ရင်း စောက်ရည်တွေ ပိုထွက်လာသည်။ “မောင်လေးရယ်-အရမ်းမပွတ်နဲ့နော်” လို့ပြောပြီး ဘိုဘို နားပေါက်ထဲ လျာလေးနဲ့ ထိုးထိုးပေးနေသည်။ နှစ်ယောက်အပြန်အလှန်ဖက်ပြီး တင်မေအိက ဘိုဘိုပေါင်ကြားထဲ ပေါင်ခွထိုးထဲ့ လိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ကို ဘိုဘိုလီးနွေးနွေးကြီးနဲ့ကပ်ကာ ဖီးလ်ယူနေသည်။

“ မောင် လေး –မေဖြူကို– လိုးတဲ့နေ့တိုင်း–မမချောင်း တာ–သိလားလို့ ” ပြောတော့ “ကျနော်သိသားဘဲ– မေဖြူသာ မသိတာ– ချောင်းပြီးလုပ်တာ မဟုတ်လား” ဆိုတော့ “ဟိဟိ နေနိုင်မှာတဲ့လား- သူပြီးလို့ မမအလှဲ့ရောက်တိုင်း– ဘွတ်ဘွတ်နဲ့်–ငါးချက် လောက်–ဆောင့်ရင်ကို-မမပြီးတာလေကွာ” ဆို ကလေးလေးတစ်ယောက်လို ဝန်ခံပြီး ဘိုဘိုပါးကို ရွှတ်ကနဲ နမ်းလိုက်သည်။ ဘို ဘိုက.. “မမဖင်ထဲ လီးထဲ့တဲ့နေ့ကကော–ဘာလို့ ထွက်ပြေးတာလဲ” လို့မေးလိုက်သည်။ တင်မေအိ ခွီခွီနဲ့ရယ်ပြီး “အီးပါချင်လာ လို့–ပြေးတာလေ” လို့ပြောသည်။ ဘိုဘိုက ဖက်ထားရင်း နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ကိုင်စွပေးနေသည်။ “ရော့ စို့” ဆိုပြီး ဘိုဘို ပါးစပ်နားနို့ကို တိုးပေးလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့နေသည်။ ပြီးခနလွှတ်ကာ ဘိုဘိုက… “မမက–ဘာဂျာဆွဲပေးရင်–တ အားထန်လာရောနော်” ဆိုတော့ “မင်းမိန်းမ မေဖြူရော” လို့ ပြန်မေးလို့ ဘိုဘိုက “သူလည်း အတူတူဘဲ” လို့ပြောသည်။ တင်မေအိ က”မိန်းမတိုင်း–မကြိုက်တဲ့သူ မရှိပါဘူးကွာ” လို့ ဆက်ပြောသည်။ ဘိုဘိုက “မမဖုန်းထဲမှာ–အောကားတွေ–ရှိသေးလား” ဆို တော့ “့ကိုမျိုးနဲ့လက်မထပ်ခင်ကတည်းက–ဖျက်လိုက်တာလေ” လို့ပြောသည်။ တင်မေအိကဘဲ လီးကို စွနေရင်း… “မောင် လေး–လာနေပြီ–စကြရအောင်” ဆို ဘိုဘိုလီးကိုပါးစပ်ထဲထဲ့ကာ စုပ်တော့သည်။ ဘိုဘိုက တင်မေအိကို ဖင်တပြန်ခေါင်းတပြန် လှဲခိုင်းပြီးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ကာ ဘာဂျာပြန်ကိုင်ပေးသည်။ “မောင်လေးဖွဖွလေးဘဲ လုပ်နော”် လို့ တင်မေအိပြောလိုက်ပြီး လီးပြန်စုပ်သည်။ တင်မေအိကို ဘာဂျာကိုင်ပြီး လိုးလာတာကြာပေမဲ့ ခုတခါ ဘာဂျာကိုင်မှ သတိထားမိတာက ဘေး နှုတ်ခမ်းသားပေါ်က မှဲ့နှစ်လုံးဖြစ်သည်။ ဘိုဘိုဖတ်ဖူးတဲ့ ကာမရှတ္တကျမ်းမှာ အဲ့လိုမိန်မးမတွေက ဏှာအလွန်ကြီးတယ်ဆိုတာ တွေး ပြီး တင်မေအိက အမြဲဖင်စိုနေမှ နေတတ်တာ ဒါကြောင့်လို့ ဘိုဘိုတွေးမိတော့သည်   ။

“ တော် ပြီကွာ–တက်လုပ် တော့ ” လို့ တင်မေအိက တောင်းဆိုလိုက်သည်။ ဘိုဘိုက တက်ခွပြီး ညှောင့်တော့သည်။ “အအ– ကိုယ်တော်လေး–မကြမ်းနဲ့–မကြမ်းနဲ့” ဆိုတားနေပြန်သည်။ တင်မေအိလူးလွန့်ရင်း ဘေးတိုက်အနေအထားဖြစ်သွားသည်။ ခြေ တဖက်က မွှေ့ယာပေါ်မှာကွေးပြီး ကျန်တဘက်ကို ဘိုဘိုက တစောင်းထမ်းလိုးတဲ့ ပုံစံဖြစ်သည်။ “အမလေးလေး–ဖိ ဆွဲပါသွားပါ လား–အို့ဟိုး” ဆိုတင်မေအိပါးစပ်လေးဟကာ အရသာတွေ့နေသည်။ “အီးးးပြီးပြီ” ဆိုတင်မေအိကပြောရင်း တကိုယ်လုံး ငါးရံ့ပြာ လူးဖြစ်နေရှာတော့သည်။ တင်မေအိမှောက်ချလိုက်တော့ ဘိုဘိုဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လျက် ဖြစ်သွားပြီး ဖင်ကြီးကိုနယ်ကာ ဆောင့် ပြန်သည်။ ဘိုဘိုနဲ့တင်မေအိအတွက် လိုးနည်ပုံအသစ်တွေလို ဖြစ်နေပြီး တင်မေအိတအားကောင်နေရှာသည်။ “မောင်လေးရယ်– မမတအားကောင်းတာဘဲ ဖင်တွေကို လက်နဲ့နယ်ဆောင့်ကွာ” လို့ ညာသံပေးလာသည်။ ဗြစ်ဗြစ်ဗြိ ဗြွတ်နဲ့ သံစုံတွေနဲ့အတူ နှစ် ယောက်သား ညိမ်ကျသွားသည်။ လူချင်ခွဲပြီး တင်မေအိ ပြောလိုက်တာကတော့… “မမကို– မောင်လေးလိုးချင်ရင်–massage ပို့ လိုက် နော် ” တဲ့ ။

ပြီးပါပြီ     ။